Έτσι έμεινε στην Ιστορία -μια από τις σημαντικότερες μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- η αεραποβατική επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Unternehmen Merkur» (Επιχείρηση Ερμής), που επιχείρησαν οι Ναζί κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941, η οποία έληξε 12 μέρες μετά, με την κατάληψη της.
Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη πάρθηκε από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της Ελλάδας και είχε σαν στόχο να εξασφαλίσει τα νοτιοανατολικά του νώτα, καθώς ετοίμαζε την "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα" -την Εκστρατεία στη Ρωσία- και να ορμήσει στη Βόρεια Αφρική, χρησιμοποιώντας τη Μεγαλόνησο ως εφαλτήριο.
Οι Συμμαχικές Δυνάμεις υπερτερούσαν από ξηράς και θαλάσσης, ενώ οι Γερμανοί από αέρος και έτσι, αποφάσισαν να διεξαγάγουν την επιχείρηση από αέρος με τη χρήση αλεξιπτωτιστών. Ήταν η πρώτη φορά στην στρατιωτική ιστορία, που χρησιμοποιήθηκαν αυτές οι επίλεκτες δυνάμεις. Επικεφαλής τους ορίστηκε ο πτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, με 1190 αεροπλάνα και 29.000 άνδρες (αλεξιπτωτιστές και πεζικάριους), συν 3.000 Ιταλούς στρατιώτες. Υπερασπιστές του νησιού ήταν Έλληνες, Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί, με διοικητή τον Νεοζηλανδό στρατηγό Μπέρναρντ Φράιμπεργκ. Οι υπερασπιστές έφτανα τους 40.000, αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό, ειδικότερα οι Έλληνες. Οι Σύμμαχοι γνώριζαν καλά το σχέδιο επίθεσης των Γερμανών, αφού είχαν καταφέρει να σπάσουν τον γερμανικό κώδικα επικοινωνιών («Επιχείρηση Αίνιγμα»), κάτι όμως που δεν εκμεταλλεύτηκαν, λόγω διαφωνιών του διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων με τους ανωτέρους του στο Λονδίνο.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν στις 08:00 της 20ης Μαΐου 1941 τη ρίψη αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Στο Μάλεμε οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές ήταν εύκολη λεία για τους αμυνόμενους, που τους βοηθούσαν και πολλοί άμαχοι -με ότι όπλο είχαν στη διάθεσή τους- κάτι που δεν είχαν υπολογίσει οι Γερμανοί. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα τους υποδέχονταν σαν ελευθερωτές. Στις 4 το απόγευμα ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών πέφτει στο Ρέθυμνο και μία ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Οι μάχες πλέον διεξάγονταν σε ακόμα 2 μέτωπα. Η πρώτη μέρα της Μάχης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς. Ο διοικητής τους, απογοητευμένος από την αρνητική εξέλιξη, σκέφθηκε ακόμη και την αυτοκτονία, μιας και είχε υποσχεθεί εύκολη νίκη στον Χίτλερ. Η προσπάθεια των Γερμανών για κατάληψη της Κρήτης ξεκίνησε ξανά τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου και στα 4 μέτωπα. Επικεντρώθηκαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε κάτι που τα κατάφεραν στο τέλος της ημέρας, επωφελούμενοι από την ασυνεννοησία μεταξύ των Συμμάχων, αλλά και πάλι με μεγάλες απώλειες. Με την κατάληψη του αεροδρομίου, οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν δυνάμεις από την Ελλάδα και πλέον ήταν θέμα χρόνου η κυριαρχία τους στο νησί. Στις 28 Μαΐου είχαν απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις στα νότια. Έτσι, αποφασίστηκε στο Λονδίνο η απόσυρση των δυνάμεων τους από την Κρήτη και η μεταφορά τους στην Αίγυπτο. Όσοι δεν τα κατάφεραν, παραδόθηκαν στους Ναζί, ενώ πολλοί Έλληνες μαζί με 500 Βρετανούς έγιναν αντάρτες στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης. Η αυλαία της Μάχης της Κρήτης έπεσε την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά.
Οι Σύμμαχοι είχαν 3.500 νεκρούς, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμαλώτους. Οι Ναζί -σύμφωνα με δικά τους στοιχεία- είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες και έχασαν 370 αεροπλάνα, αν και οι υπολογισμοί των Συμμάχων ανεβάζουν τις απώλειες των Γερμανών πάνω από 16.000. Η Μάχη στην Κρήτη ονομάστηκε και «Νεκροταφείο των γερμανών αλεξιπτωτιστών», λόγω των απωλειών τους και ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τη μη διεξαγωγή καμίας αεραποβατικής επιχείρησης ξανά στο μέλλον, ενώ οι Σύμμαχοι εντυπωσιασμένοι από τις δυνατότητες αυτού των νέων μονάδων, δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου