Αρχαία ελληνικά ονόματα και η σημάσια τους

Παρακάτω υπάρχει μια λίστα με μερικά ανδρικά και γυναικεία αρχαία ελληνικά ονόματα και το τι σημαίνουν. Πολλά από αυτά χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα.



Αγαθοκλής/ Αγαθόκλεια (αγαθός/ ή+κλέος) ο/ η έχον/ ουσα καλή φήμη
Αγησίλαος (άγω+λαός) ο ικανός ηγέτη
Αθηναγόρας (Αθήναι+αγορά) ο σοφός αγορητής
Αθηνόδωρος (Αθηνά+δώρο) δώρο της Αθηνάς, ο σοφός
Αλέξανδρος (αλέξω: απομακρύνω+ανήρ) ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος
Άλκηστις (αλκή+εστία) η χάρη της οικογενείας
Αλκιβιάδης (αλκή+βία) ο τολμηρότατος.
Αλκμήνη (αλκή+μήνη:σελήνη) η ακτινοβολούσα
Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος
Ανδρομάχη (ανήρ+μάχομαι) η πρόμαχος
Αριάδνη (άρι: πολύ+αγνή) η αγνότατη
Αριστόβουλος (άριστος+βουλή) ο άριστος σύμβουλος.
Αριστογένης (άριστος+γένος) ο ευγενής.
Αριστοκλής (άριστος+κλέος) ο έχων άριστη δόξα.
Αριστομένης (άριστος+μένος) ο ανδρειότατος.
Αρσινόη (άρσις <αίρω+νους) η υψηλόφρων.
Αφροδίτη (αφρός+αναδύω) η αφρογενής, η ωραιοτάτη.
Δηιδάμεια (δήϊος: εχθρός+δαμάζω) η νικήτρια των εχθρών
Δημοσθένης (δήμος+σθένος) η δύναμη του λαού
Διογένης (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος
Διομήδης (Διός+μέδων: άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη
Διώνη (εκ του Διός) η θεϊκή
Επαμεινώνδας (επί+άμεινον) ο προοδευτικός
Ερατώ (ερώ: αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα
Εριφύλη (έρι: πολύ+φύλον) η έξοχη των γυναικών
Ετεοκλής (ετεός: αληθής+κλέος) ο έχων αληθινή δόξα
Ευαγόρας (ευ+αγορεύω) ο καλός ομιλητής
Ευδοξία (ευ+δόξα) η έχουσα καλή φήμη
Ευνομία (ευ+νέμω:διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών
Ευρυβιάδης (ευρύς+βία) ο πολύ αυταρχικός
Ευρυδίκη (ευρύς+δίκη) η πολύ δίκαιη
Ευρύκλεια (ευρύς+κλέος) η πολυένδοξη
Ευρυσθένης (ευρύς+σθένος) ο καρτερικότατος.
Ευτέρπη (ευ+τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα.
Ήβη (ήβη: ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα
Ηλέκτρα (ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη
Ηρώ (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας
Θάλεια (θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα
Θέμις (τίθημι>θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη.
Θεμιστοκλής (θέμις+κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου.
Θουκυδίδης (Θεού+κύδος: δόξα) ο δοξάζων τον θεό.
Θρασύβουλος (θρασύς+βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος.
Ιάσων (ίασις:θεραπεία) ο θεραπευτής.
Ιοκάστη (ίον+κάζω: στολίζω) η ωραία ως μενεξές.
Ιππολύτη (ίππος+λύω) η αρματιλάτις.
Ίρις (είρω: αγγέλω) η αγγελιοφόρος των θεών.
Ιφιγένεια (ίφι: ισχυρά+γίγνομαι) η πολύ ισχυρή.
Ίων (ίον:άνθος) ο μενεξεδένιος.
Καλλιόπη (κάλλος+ωψ: οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια.
Καλλιρρόη ( καλώς+ρέω) η δροσερή ως καθαρό νερό.
Κίμων (χίμων: χειμών) ο θυελλώδης.
Κλέαρχος (κλέος+άρχω) ο ένδοξος άρχων.
Κλειώ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα.
Κλεόβουλος (κλέος+βουλή) ο επινοητικότατος.
Κλεομένης (κλέος+μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.
Κλεονίκη (κλέος+νίκη) η ένδοξη νικήτρια.
Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρη) η δόξα της πατρίδος.
Κρίτων (κρίνω) ο ευφυής.
Λέανδρος (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού.
Λητώ (λανθάνω) η μυστηριώδης.
Μελπομένη (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της.
Μενέλαος (μένος+λαός) η ορμή του λαού.
Μιλτιάδης (μίλτος: ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος.
Μυρτώ (μύρτον) η ευχάριστη ως μυρτιά.
Ναυσικά (ναυς+καίνυμαι: υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς.
Νεοκλής (νέος+κλέος) η νέα δόξα.
Νεφέλη (νέφω: χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ.
Ξανθίππη η ξανθή ιππεύτρια.
Ξενοφών: ο ανδρείος ηγέτης των ξένων
Οδυσσεύς (οδύσσομαι: διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών.
Ορέστης (όρος+ίσταμαι) ο ορεσίβιος.
Πάτροκλος (πατρίς+κλέος) η δόξα της πατρίδος
Περικλής (περί+κλέος) ο ένδοξος
Πηνελόπη (πήνη: υφάδι+λέπω:εκτυλίσσω) η καλλιτέχνις υφάντρια.
Πολυδεύκης (πολύ+δεύκος: γλεύκος) ο πολύ γλυκός
Πολύμνια (πολύς+ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα.
Πολυξένη (πολύ+ξενία) η πολύ φιλόξενη.
Πύρρος (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος
Σόλων (πιθανώς από το ρ. σέλλω: σείω) ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης
Σοφοκλής (σοφός+κλέος) ο έχων δόξα σοφού
Σωκράτης (σώζω+κράτος) ο σωτήρ του κράτους
Τερψιχόρη (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα.
Τηλέμαχος (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος
Τιμολέων (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων
Φαίδρα (φαιδρός < φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη.
Φαίδων (φως) ο λαμπρός καθ όλα
Φερενίκη (φέρω+νίκη) η νικηφόρος
Φίλιππος (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους
Φιλομήλα (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας.
Φοίβος (φάος: φως) ο ακτινοβόλος
Φρίξος (φρίττω) ο τρομακτικός.
Χρυσηϊς (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια.