Τα αντιπρωτόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα σε διαστημικά σκάφη.
Ιταλοί επιστήμονες εντόπισαν την ύπαρξη ενός δακτυλίου σωματιδίων γύρω από την Γη. Η ανακάλυψη θεωρείται πολύ σημαντική αφού δεν πρόκειται για σωματίδια της συμβατικής ύλης αλλά για για σωματίδια της «εξωτικής» αντι-ύλης. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία μεγάλο αριθμού αντιπρωτονίων τα οποία (θεωρητικώς) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για διαστημόπλοια.
Η αγνωστη «αντι-ζώνη»
Ομάδα επιστημονών του Πανεπιστημίου της Ρώμης χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που συλλέγει ο δορυφόρος Pamela ο οποίος ανιχνεύει την κοσμική ακτινοβολία, εντόπισαν τον δακτύλιο της αντι-ύλης μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλλεν.
Τα σωματίδια αντι-ύλης είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και ακόμη δυσκολότερο να μελετηθούν αφού μπορεί να παράγονται μεν μέσα σε διάφορες κοσμικές διεργασίες αλλά αμέσως μόλις έρθουν σε επαφή με την «κανονική» ύλη καταστρέφονται.
Όπως φαίνεται οι αλληλεπιδράσεις στην συγκεκριμένη περιοχή όπου συναντώνται το μαγνητικό πεδίο της Γης με τις ζώνες κοσμικής ακτινοβολίας δημιούργησε ένα κενό μέσα στο οποίο η αντι-ύλη μπορεί να παράγεται αλλά κυρίως να διατηρείται ζωντανή για κάποιο χρονικό διάστημα πριν έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη.
Στο παρελθόν είχε εντοπιστεί η παρουσία ποζιτρονίων (η αντι-ύλη των ηλεκτρονίων) σε ζώνες ακτινοβολίας αλλά είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται αντι-πρωτόνια και μάλιστα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Σύμφωνα με τους ειδικούς τα αντι-πρωτόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα σε μελλοντικά διαστημόπλοια προσφέροντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα στην κίνηση τους.
Οι ζώνες Βαν Άλλεν
Γύρω από την Γη υπάρχουν δύο περιοχές πολύ ισχυρής ακτινοβολίας που εκτείνονται σε απόσταση από περίπου 3 χιλιάδες χλμ ως περίπου 20 χιλιάδες χλμ από την επιφάνεια της Γης. Ο πρώτος που μελέτησε τις περιοχές αυτές ήταν ο καθηγητής Τζέημς Αλφρεντ Βαν Άλλεν από τον οποίο πήραν και το όνομα τους. Οι ζώνες Βαν Άλεν αποτελούνται από σωματίδια με μεγάλο ηλεκτρικό φορτίο που φέρονται να παγιδεύτηκαν από το γήινο μαγνητικό πεδίο.
Η κάθε ζώνη έχει το σχήμα ενός πελώριου δακτυλιδιού και η μία βρίσκεται στο εσωτερικό της άλλης. Το ισχυρότερο τμήμα τους βρίσκεται στην εσωτερική ζώνη σε απόσταση περίπου 3.200 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Η προέλευσή της εσωτερικής ζώνης πιθανολογείται ότι οφείλεται στην ακτινοβολιακή δράση του Ήλιου, ενώ η ύπαρξη της εξωτερικής ζώνης εικάζεται ότι μπορεί να μην έχει αποκλειστικά ηλιακή αλλά ευρύτερη κοσμική καταγωγή. Η ισχυρότερη περιοχή της εξωτερικής ζώνης βρίσκεται γύρω στα 16.000 χλμ. πάνω από τον Ισημερινό της Γης.
πηγή: tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου