Στις 24.00 θα ηχήσουν δυνατά οι καμπάνες, τα βεγγαλικά θα φωτίσουν τον ουρανό και θα σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών, τρομάζοντας γιαγιάδες και μικρά παιδάκια. Φιλιά, αγκαλιές και αμέτρητες ευχές. Χαρούμενα πρόσωπα που θα τρέξουν ευλαβικά μεν πεινασμένα δε να… τσακίσουν ότι στερήθηκαν τις ημέρες της νηστείας. Αυτή είναι η λίγο πολύ «συνήθεια» της Ανάστασης στα μέρη μας.
Εχει να κάνει όμως και με τη λύτρωση και την ανακούφιση στον εσωτερικό-πνευματικό κόσμο μας. Βέβαια υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών εν ενεργεία ή πρώην, οι οποίοι (Καθολικοί ή Προτεστάντες γαρ) βίωσαν μία διαφορετική προσωπική εμπειρία για την Ανάσταση.
Πρόκειται για ανθρώπους εν ζωή που είτε πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ για τον θάνατο τους είτε είχαν εξαφανιστεί για χρόνια και θεωρήθηκαν νεκροί. Κανείς ωστόσο, δεν είχε αποδημήσει, με τις 11 ακόλουθες κωμικοτραγικές ιστορίες να είναι και οι πιο ενδεικτικές και τις ατάκες τους να μένουν παροιμιώδεις…
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Τον Ντιεγκίτο τον… έχουν πεθάνει δύο φορές. Την πρώτη άφησε την τελευταία πνοή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (2005) και τη δεύτερη από ανακοπή καρδιάς (2007). Η αλήθεια είναι πως τη δεύτερη έφτασε πολύ κοντά στο να κάνει τη φήμη πραγματικότητα, αλλά στην πρώτη είχε θυμώσει πραγματικά… κράζοντας τους δημοσιογράφους της «Gazzetta dello sport» : «Σταματήστε γιατί η μαμά μου είναι 80 χρονών (απεβίωσε την Τρίτη) και θα την κάνετε να πάθει έμφραγμα με αυτά που γράφετε».
Φέρεντς Πούσκας
Με το που έγινε η εισβολή της τότε Σοβιετικής Ενωσης στην Ουγγαρία (Οκτώβριος 1954), ο Καλπάζων Συνταγματάρχης εξαφανίστηκε για κάποιες ημέρες, Η αγγλική εφημερίδα τιτλοφόρησε άμεσα: «Ατελείωτη λύπη για τον Πούσκας». Τελικά το ουγγρικό ραδιόφωνο έπειτα από 24 ώρες διέψευσε την είδηση, με τον Πούσκας να ταξιδεύει ήδη για την Ισπανία, δηλώνοντας πως δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά για την χώρα του.
Χέλμουτ Ντουκαντάμ
Επιστρέφοντας από τη Σεβίλλη (Μάιος 1986) ως ο μεγάλος ήρωας (σ.σ.: είχε πιάσει τέσσερα πέναλτι κόντρα στη Μπαρτσελόνα) που χάρισε το τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Στεάουα Βουκουρεστίου, παραπονέθηκε για το αυτοκίνητο που του χάρισε το καθεστώς. Τον επόμενο μήνα ο γιος του δικτάτορα Νικολάι Τσαουσέσκου τον φυλάκισε και όλοι μιλούσαν για τον χαμό του. Τελικά ελευθερώθηκε έπειτα από πέντε χρόνια.
Σάντι Γιανγκ
Υπήρξε ο σημαντικότερος προπολεμικός επιθετικός της Εβερτον, αλλά από ότι φάνηκε δεν έστεκε και πολύ στα καλά του. Στις αρχές του περασμένου αιώνα τα παράτησε όλα και πήγε να γίνει βοσκός στην Αυστραλία. Τα ίχνη του χάθηκαν για μισό αιώνα ακριβώς. Τότε ήταν που επέστρεψε 79χρονος πλέον στην Αγγλία, λέγοντας πως δεν θυμόταν που βρισκόταν και τι είχε κάνει τα 20 τελευταία χρόνια της ζωής του.
Τόμι Φάρερ
Η γυναίκα του, Γκλάντις καθόταν αμέριμνη στην πολυθρόνα της όταν της τηλεφώνησαν από την ομάδα Οκλαντ Σταρ για να της ανακοινώσουν πως θα κρατούσαν ενός λεπτού σιγή για τον θάνατο του άνδρα της. Όταν συνήλθε από το αρχικό σοκ, η σύζυγος του καλύτερου παίκτη της ομάδας κατά τη δεκαετία του 1950, τους ενημέρωσε πως: «Ο άνδρας μου απλά έχει βγει για να αγοράσει εφημερίδα».
Πολ Γκασκόιν
Με την άστατη γεμάτη καταχρήσεις ζωή που έκανε και τα ψυχολογικά προβλήματα που κουβαλούσε, κανείς δεν εξεπλάγη όταν διαδόθηκε η είδηση πως είχε αυτοκτονήσει (Σεπτέμβριος 2008) Επί μία ολόκληρη ημέρα το «Sky Sports» έπαιζε νεκρώσιμα αφιερώματα για την καριέρα του, έως ότου παρουσιάστηκε ο Γκάζα για να τους τρελάνει όλους: «Πληροφορήθηκα πως πέθανα, αλλά όταν ρώτησα κάποιον μου είπε πως δεν είναι αλήθεια».
Αμπάς Ραχίμ Ζαΐρ
Εκανε το τρομερό λάθος να αστοχήσει στο πέναλτι κόντρα στην Ιορδανία που άφησε το Ιράκ εκτός από το Μουντιάλ του 1998. Υπουργός αθλητισμού στο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ο φοβερός και τρομερός γιος του Ουντάι. Ο τελευταίος διέταξε να συλλάβουν τον Ζαΐρ και ενημέρωσε την οικογένεια του πως ήταν πλέον νεκρός. Επειτα από βασανιστήρια τριών εβδομάδων αφέθηκε τελικά ελεύθερος, δίχως φυσικά να τολμήσει να πει κουβέντα για την απαγωγή του.
Μουλάμπα Ντάντζε
Ο πρώτος σκόρερ (εννέα γκολ) του Κόπα Αφρικα του 1974 εξαφανίστηκε το 1998. Ηταν κατά τη διάρκεια ενός εκ των πολλών εμφυλίων πολέμων που ταλανίζουν σε μόνιμη βάση το Κονγκό. Επειτα από καιρό θεωρήθηκε νεκρός και έγινε και η σχετική ακολουθία. Εμφανίστηκε ωστόσο, 10 χρόνια αργότερα, όταν και είχε πέσει το καθεστώς του δικτάτορα, Μομπούτου, λέγοντας απλά πως: «Είναι εύκολο να χαθείς στα δάση του Κονγκό».
Μάλκολμ ΝακΝτόναλντ
«Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως είμαι πάρα πολύ ζωντανός. Πιο πολύ από κάθε άλλη φορά», ήταν η απάντηση του καλού επιθετικού της δεκαετίας του ’70. Τότε έπαιζε για την Αρσεναλ, όταν ένας ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου μετέδωσε την είδηση πως είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εκείνος απλά έκανε προπόνηση με την ομάδα και με αγγλικό φλέγμα απλά πρόσθεσε πως: «Δεν θα μιλήσω ποτέ ξανά σε δημοσιογράφους».
Χόρχε Ολγκιν
Μέλος τη; Εθνικής Αργεντινής που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1978, αντιτέθηκε στην χούντα του Βιδέλα. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε και όπως ήταν φυσιολογικό θεωρήθηκε πως ήταν ένα ακόμα θύμα στη λίστα του στυγνού δικτάτορα. Το 1992 εμφανίστηκε κάπου στο Περού για τρελάνει όλο τον κόσμο: «Εχω ανακαλύψει τον πνευματικό εαυτό μου στις Ανδεις. Εδώ είμαι πιο κοντά στον Θεό και δεν μου λείπουν καθόλου οι άνθρωποι».
Ερνστ Ζαν Ζοζέφ
Στη μοναδική συμμετοχή της Αϊτής σε Μουντιάλ (1974) βρέθηκε ντοπαρισμένος. Οι Αϊτινοί συνοδοί της Εθνικής τον έσυραν από το λεωφορείο στο αεροπλάνο της επιστροφής. Τρεις μήνες είχε να δώσει σημάδια ζωής και ενόσω άπαντες γνώριζαν τις συνήθειες του δικτάτορα Ντιβαλιέ, τον θεώρησαν νεκρό. Ξαφνικά εμφανίστηκε σε μία προπόνηση της Εθνικής για να πει το αμίμητο: «Ημουν κακό παιδί και για αυτό με μάλωσαν λιγάκι».
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου