Στον Πόντο όσοι έτρωγαν το "πουσίντιν", μια πολτώδη αλευρινή μάζα, άνοιγαν στη μέση ένα λακκάκι και έβαζαν βούτυρο. Ο καθένας που έτρωγε πoυσίvτιν έπρεπε να πάρει ένα κουτάλι και να το βουτήξει στη μέση που ήταν το βούτυρο.
Το ίδιο έκαναν και οι Τούρκοι, οι οποίοι στη μέση του πιλαφιού τους, άνοιγαν ένα λάκκο και έβαζαν βούτυρο.
Το έθιμο αυτό το πήραν με τη σειρά τους και οι Έλληνες της ηπειρωτικής Χώρας. Σε όλα τα μέρη που τρώνε φάβα ανοίγουν ένα λάκκο και ρίχνουν μέσα λάδι, γιατί η φάβα βράζεται μόνο με το νερό της. Από δω έχουμε και τη γνωστή φράση: «κάτι λάκκο έχει η φάβα».
Αυτή την ερμηνεία φαίνεται πως είχε υπόψη του και ο Παρθένιος Κατζιούλης, που εξελλήνισε την παροιμιώδη φράση με το: "λάκκο έχει το έτνος", και προσθέτει: "επί τών ύποπτευομένων ζητείν τι και γάρ τό έτνος έχον, έλαίου δείται".
Στην Κάρπαθο λένε: "αυτό το φά(β)αλάκκον έχει και το λά(δ)ι καμαρώνει". Οι δε Ζακυνθινοί και οι Λάκωνες: "κάτι λάκκο έχ' η φάβα, ρίχτε λάδι για να δήτε". Καθώς επίσης και η παροιμία: "κάτι λάκκο έχ' η φάβα, που χαμογελά το λάδι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου