Το 1906 υπογράφτηκε στις ΗΠΑ από τον Θεόδωρο Ρούζβελτ η "Pure Food and Drug Act" (ένας νόμος που έλεγχε τα τρόφιμα και τα φάρμακα), η εμπορία φαρμάκων ήταν εντελώς ανεξέλεγκτη, και ακόμη και οι πιο ηθικοί φαρμακοπώλες και επιχειρηματίες είχαν τη δυνατότητα να ισχυριστούν ότι οποιοδήποτε προϊόν είχε ιαματικές ιδιότητες. Ηλεκτρικές συσκευές, έλαια φιδιών και ακόμα και η Coca-Cola διαφημιζόντουσαν πως είχαν οφέλη για την υγεία. Ορισμένοι πωλητές χρησιμοποιούσαν περίτεχνους και διασκεδαστικούς τρόπους για να πουλήσουν τα προϊόντα τους, ενώ άλλοι γέμιζαν τις διαφημίσεις τους με ψευδοεπιστημονική γλώσσα και ορολογία. Αυτά τα προϊόντα υπόσχονταν πως θα θεράπευαν αυτούς που είχαν ανάγκη, ακόμη και χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Ayer's Sarsaparilla (εικόνα στην αρχή)
Αγαπημένο από τον 19ο αιώνα, το Ayer’s Sarsaparilla αποτελούνταν από ένα μείγμα ριζών όπως σαρσαπαρίλλα (Sarsaparilla), μανδραγόρα, στιλίνγκια (Stillingia sylvatica) και αγριολάπαθο (Rumex Crispus). Βασικά ήταν μπύρα με μαγικές τονωτικές ιδιότητες. Προφανώς, ήταν η ιδανική θεραπεία για διαταραχές όπως διαταραχές του αίματος, όγκοι, ίκτερος, δυσπεψία, απίσχναση και δηλητηρίαση από υδράργυρο.
Grove's Tasteless Chill Tonic
Παρά το ανησυχητικό ισχυρισμό ότι αυτό το φάρμακο, "κάνει παιδιά και ενήλικες χοντρούς όσο τα γουρούνια", το Grove's Tasteless Chill Tonic είχε πουληθεί ως προληπτικό μέτρο κατά της ελονοσίας και ως θεραπεία για τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο. Το 1878, ο Edwin Wiley Grove δημιούργησε το τονωτικό φάρμακο στο Πάρις του Τενεσί με την αναστολή κρυσταλλική κινίνης σε υγρό, πριν προστεθούν γλυκαντικά μέσα και γεύση λεμόνι. Το Grove's Tasteless Chill Tonic ήταν μάλλον αποτελεσματικό εναντίον των ήπιων στελέχη της ελονοσίας, αλλά ήταν άχρηστο ως προληπτικό φάρμακο.
Hamlin's Wizard Oil
Εμφανίστηκε το 1861 και κατέκλυσε τον κόσμο. Όχι μόνο υποτίθεται ότι θεράπευε μια σειρά από ασθένειες -όπως χωλότητα, νευραλγία, κώφωση, ωτίτιδες, διαστρέμματα, πονόλαιμος, κράμπες, αιμορραγία των ούλων, χολέρα, έλκη και "δαγκώματα σκύλων"- αλλά έδιωχνε και τον πόνο "από άνθρωπο ή τέρας. Το έλαιο αποτελούνταν από ένα ισχυρό κοκτέιλ των συστατικών, μεταξύ αυτών αμμωνία, χλωροφόρμιο και νέφτι, και περιείχε επίσης μέχρι και 70% αλκοόλ.
Coca-Cola
Περισσότερα εδώ
Harness' Electropathic Belts (Ηλεκτροπαθητικές Ζώνες)
Το 1885, ο Cornelius Bennett Harness ίδρυσε την εταιρία του στο Λονδίνο, την Electropathic and Zander Institute. Η εταιρεία προσέφερε στους πελάτες πρόσβαση στις δήθεν θεραπευτικές ιδιότητες της -νέας τότε- ηλεκτρικής ενέργειας. Η Electropathic Belt, διαφημιζόταν ότι ενστάλαζε "νέα ζωή" και θεράπευε τους ρευματισμούς, τις ισχιαλγίες, το συκώτι, την αδυναμία, τη νευρικότητα και την αϋπνία. Η εταιρία αναγκάστηκε να κλείσει το 1894 λόγω περίεργων επιχειρηματικών τακτικών και επειδή το προϊόν δεν δούλευε. Ο Δρ. George Scott, ένας άλλος επιχειρηματίας που πουλούσε τον ηλεκτρισμό ως θεραπεία για πολλά δεινά, πούλησε ηλεκτρικούς κορσέδες.
Clark Stanley’s Snake Oil Liniment (Έλαιο εντριβής από φίδι)
Τα έλαια φιδιών παρασκευάζονταν από κινέζικα φίδια και υποτίθεται θεράπευαν ρευματισμούς, πονόδοντο και ισχιαλγίες. Στην επίδειξη του Clark Stanley λέγεται ότι σφαγιάζονταν εκατοντάδες κροταλίες, προφανώς για να ετοιμάσει το "φάρμακο" του, που βρισκόταν στην αγορά από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και το 1916. Μια χημική ανάλυση όμως του σκευάσματος έδειξε πως δεν περιείχε τίποτα "φιδίσιο".
M.S Borden’s FatOff Obesity Cream (Αλοιφή κατά της παχυσαρκίας)
Λίγα είναι γνωστά γι' αυτό το "φάρμακο", αλλά είναι σίγουρο πως ούτε αυτό έκανε κάτι.
Chin Reducer and Beautifier (Μειωτικό πιγουνιού και ομορφιάς)
Στα 1890, ο καθηγητής Eugene Mack από τη Νέα Υόρκη πούλησε το Chin Reducer and Beautifier για 10 δολάρια (250 σημερινά). Ο χρήστης έπρεπε με μασάζ να αλείψει το περίεργο σκεύασμα και όχι μόνο θα θεράπευε τους πρησμένους αδένες, αλλά θα απαλλάσσονταν από την μαλθακότητα και θα είχε "ένα στρογγυλεμένο περίγραμμα για να λεπτό, λιπόσαρκο λαιμό" και ένα "υγιές χρώμα στα μάγουλα".
Dr. Williams' Pink Pills for Pale People (Ροζ χάπια για χλωμούς)
Το Dr. Williams' Pink Pills for Pale People πουλιόνταν από τα τέλη του 1800 μέχρι και τις αρχές του 1900. Τα χάπια υποτίθεται θεράπευαν χορεία, μερική παράλυση, νευραλγία και γενική αδυναμία. Ήταν δημιουργία του George T. Fulford. Λόγω του ότι περιείχαν σίδηρο, έκαναν κάποιο καλό σε άτομα με αναιμία.
Dr. Young's Rectal Dilators (Διαστολείς ορθού)
Υποτίθεται ότι αυτή η συσκευή γύμναζε τους μύες του πρωκτού και θεράπευε τις αιμορροΐδες και τη δυσκοιλιότητα. Τελικά το 1940, απαγορεύτηκε η χρήση τους, γιατί εγκυμονούσε κινδύνους για την υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου