Η άποψη που ήθελε έναν άνθρωπο αν κατάφερνε να επιβιώσει μετά την εκτέλεσή του και να μην εκτελεστεί για δεύτερη φορά, ήταν μύθος. Άλλωστε γι' αυτό χρησιμοποιούνταν πολλές φορές η φράση «μέχρι να πεθάνει».
Αυτό σήμαινε με άλλα λόγια, ότι οι εκτελεστές θα. έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σιγουρέψουν ότι το «ταξίδι» του καταδικασμένου είχε μόνο έναν «τελικό προορισμό»: το θάνατο.
Παρόλ' αυτά, όπως αναφέρει σε άρθρο της η Therese Oneill στο «The Week», υπήρχαν και εξαιρέσεις αφού κάποιοι κατάφεραν να γλιτώσουν τη ζωή τους, μετά την εκτέλεσή τους κι έμειναν στην ιστορία.
The Man Franks
Ένα δολοφόνος, γνωστός ως «The Man Franks», όπως αναφέρει ένα αυστραλιανό έγγραφο του 1872, επέζησε της εκτέλεσής του χάρη στην ανικανότητα του εκτελεστή του.
Είχε την ατυχία (ή τύχη) να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα εκτελούνταν στο προσφάτως ιδρυθέν βασίλειο των Φίτζι (τα επόμενα δύο χρόνια εξαιτίας του τεράστιου χρέους έγινε βρετανική αποικία).
Οι εκτελεστές δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν και η εκτέλεση έγινε τελικά μερικές ώρες μετά την προγραμματισμένη ώρα, καθώς ο σερίφης δε θεωρούσε βολική εκείνη τη στιγμή. Το σχοινί είχε βράχηκε από τη βροχή και χρειάστηκε να το βάλουν να στεγνώσει δίπλα σε μια φωτιά.
Του πέρασαν τη θηλιά γύρω από το κεφάλι, αλλά δε μπόρεσαν να τη σφίξουν πολύ, και παρότι ο Franks έπεσε μετά από μερικά λεπτά άρχισε να κινείται και να τους μιλάει, εκλιπαρώντας τους να τον «γλιτώσουν από τη δυστυχία του». Καθώς τα χέρια του δεν ήταν δεμένα σωστά, κατάφερε να φτάσει το σχοινί στο λαιμό του και να το βγάλει, συγχωρώντας μάλιστα όσους βρίσκονταν γύρω του για το «παιχνίδι» που έπαιξαν με την εκτέλεσή του.
Τελικά, ένας ανώτερος υπάλληλος έκοψε το σχοινί με αποτέλεσμα να πέσει με δύναμη στο έδαφος, μιας και κανείς δε σκέφτηκε να τον κατεβάσουν απαλά με τη βοήθεια του σχοινιού. Μετά από αυτό το θέαμα, κανείς δεν ήθελε να το ξαναπεράσει και στον Franks δόθηκε χάρη. Οι τοπικοί αξιωματούχοι και οι κάτοικοι δέχτηκαν να εξοριστεί.
Anne Greene
Όταν το 1650 η Anne Greene ήταν 22 ετών, εργαζόταν ως υπηρέτρια στο σπίτι του Sir Thomas Read. Την άφησε έγκυο ο εγγονός του, ωστόσο εκείνη ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε ότι κυοφορούσε ένα παιδί.
Μια μέρα ενώ ανακάτευε ένα δοχείο που περιείχε βύνη ένιωσε αδιαθεσία. Απέβαλλε το έμβρυο και τρομαγμένη καθώς ήταν το έκρυψε μέσα σε στάχτες και χώμα. Εκείνη την εποχή όμως υπήρχε ένας νόμος, που ήθελε κάθε μη παντρεμένη γυναίκα που έκρυβε μια εγκυμοσύνη ή θνησιγένεια, να κατηγορείται για βρεφοκτονία.
Παρότι οι μαίες επιβεβαίωσαν ότι το έμβρυο ήταν πολύ μικρό για να κατάφερνε να επιβιώσει, η Greene καταδικάστηκε σε κρέμασμα στην αυλή του κάστρου της Οξφόρδης. Με τα τελευταία της λόγια καταδίκασε «την ασέλγεια της οικογένειας στην οποία ζούσε».
Το άψυχο σώμα της μεταφέρθηκε σε μια ιατρική σχολή για το μάθημα της ανατομίας. Όταν ανοίχτηκε το φέρετρο οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το στήθος της ανεβοκατέβαινε. Ξεκίνησαν αμέσως τις προσπάθειες να την επαναφέρουν και το κατάφεραν.
Ο λαός το είδε σαν θέλημα του Θεού. Η Greene πήρε το φέρετρό της μαζί της και μετακόμισε σε μια άλλη πόλη, όπου παντρεύτηκε και έκανε παιδιά.
Half-Hangit Maggie
Η Maggie Dickson έμεινε έγκυος ενώ ο ναυτικός άντρας της έλειπε σε ταξίδι. Το γεγονός αυτό ήταν καταστροφικό για μια γυναίκα του 1724. Προσπάθησε να κρύψει την εγκυμοσύνη της, γιατί ήταν παράνομη, όμως δεν τα κατάφερε. Καταδικάστηκε με θάνατο στην κρεμάλα. Η οικογένειά της πήρε στη συνέχεια το πτώμα και καθώς το μετέφεραν στο νεκροταφείο, άκουσαν κάποια μικρά χτυπήματα, που προέρχονταν από το φέρετρο.
Η Maggie επέζησε και έγινε πολύ διάσημη. Της έδωσαν το παρατσούκλι «Half-Hangit Maggie». Έζησε ακόμη 40 χρόνια και σήμερα υπάρχει ένα εστιατόριο προς τιμήν της στον τόπο όπου... κρεμάστηκε!
4. Inetta de Balsham
Η Inetta de Balsham καταδικάστηκε για υπόθαλψη εγκληματιών το 1264. Σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, κρεμάστηκε στις 9 το πρωί της Δευτέρας 16 Αυγούστου και έμεινε στην αγχόνη μέχρι το πρωί της επομένης.
Όταν την κατέβασαν ήταν ακόμη ζωντανή. Η επιβίωσή της τράβηξε την προσοχή του Βασιλιά Ερρίκου του τρίτου, ο οποίος και της απένειμε χάρη.
Romell Broom
Το να καταφέρει κανείς να επιβιώσει μιας σύγχρονης εκτέλεσης, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως «θαύμα». Οι θανατηφόρες ενέσεις είναι έτσι «σχεδιασμένες» ώστε να προκαλούν γρήγορο, ανώδυνο και αλάνθαστο θάνατο. Δε συνέβη το ίδιο όμως και στην περίπτωση του Romell Broom.
Το 2009 καταδικάστηκε για απαγωγή, βιασμό και δολοφονία και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που επέζησε μετά από εκτέλεση με θανατηφόρα ένεση. Οι εκτελεστές του προσπαθούσαν επί δύο ώρες να βρουν κατάλληλη φλέβα, όμως το μόνο που κατάφερναν ήταν να «βρίσκουν» σε κόκαλο ή μύες. Κάθε φορά που «έπιαναν» φλέβα, έσπαγε. Ο Romell επέστρεψε στο κελί του και τού δόθηκε μια εβδομάδα αναστολή.
Σε αυτό το διάστημα οι δικηγόροι του υποστήριξαν ότι είχε υποφέρει μια βασανιστική και επίπονη τιμωρία και ξεκίνησαν ένα κίνημα, προκειμένου να αλλάξουν οι νόμοι σχετικά με τη θανατική ποινή με ένεση στις ΗΠΑ, ισχυριζόμενοι ότι αν σκότωναν τον Romell θα «κατέστρεφαν το μοναδικό στοιχείο που υποστήριζε την υπόθεσή τους».
Είναι ακόμη ζωντανός, περιμένοντας την εκδίκαση της έφεσης.
Ewan Macdonald
Το 1752 ο Ewan Macdonald μπλέχτηκε σε καυγά με τον Robert Parker. Όταν ο δεύτερος προσπάθησε να φύγει, ο Macdonald τον ακολούθησε και τον μαχαίρωσε στο λαιμό.
Κρίθηκε ένοχος για δολοφονία και καταδικάστηκε σε κρέμασμα στο Newcastle. Το σώμα του μεταφέρθηκε σε ιατρική σχολή για να χρησιμοποιηθεί για το μάθημα της ανατομίας. Ήταν η μοναδική ευκαιρία που είχαν οι γιατροί για να μελετήσουν νόμιμα ανατομία.
Προς μεγάλη έκπληξη του γιατρού, στον οποίο είχε ανατεθεί το «πτώμα» του, όταν μπήκε στην αίθουσα όπου βρισκόταν το χειρουργικό τραπέζι, ο γιατρός βρήκε τον Macdonald να κάθεται επάνω σε αυτό. Σε αυτήν την περίπτωση όμως ο γιατρός αποφάσισε να αποτελειώσει το έργο του εκτελεστή και τον χτύπησε με ένα σφυρί στο κεφάλι.
Λέγεται ότι μερικά χρόνια μετά, ο ίδιος γιατρός σκοτώθηκε όταν το άλογό του τού έδωσε μια κλωτσιά στο κεφάλι!
πηγή: iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου