Στην Ελλάδα, το Πολεμικό Ναυτικό είναι κάτι το αυτονόητο μιας και η χώρα μας βρέχεται από τρεις μεριές από θάλασσα. Υπάρχουν όμως και χώρες που ενώ δε διαθέτουν θάλασσα, εντούτοις, διαθέτουν πολεμικό ναυτικό.
Το Καζακστάν και το Αζερμπαϊτζάν, για παράδειγμα, διαθέτουν πολλές ναυτικές δυνάμεις στην Κασπία. Η Ελβετία και το Μπουρούντι εκτελούν ναυτικές περιπολίες στις λίμνες στα σύνορα τους. Αυτές οι δυνάμεις όμως δεν αποτελούν ξεχωριστό κλάδο στις Ένοπλες Δυνάμεις των χωρών τους. Οι χώρες που θα δείτε παρακάτω όμως, διαθέτουν ξεχωριστό κλάδο, αλλά το Πολεμικό Ναυτικό τους δραστηριοποιείται μόνο σε λίμνες και ποτάμια.
Η Βολιβία (φωτογραφία πάνω) κάποτε διέθετε ακτογραμμή, αλλά την έχασε μετά την ήττα της από τη Χιλή στον Πόλεμο του Ειρηνικού (1879-1884). Ποτέ όμως η χώρα δε διέλυσε το Ναυτικό της, αν και δεν διαθέτει θάλασσα. Αντ' αυτού, επανίδρυσε το στόλο της με πλοία στη λίμνη Τιτικάκα, μια λίμνη που μοιράζεται με τη σύμμαχο χώρας της, το Περού. Κάθε χρόνο, στις 23 Μαρτίου, η Βολιβία γιορτάζει την "Θαλάσσια Ημέρα" και οι αντιπρόσωποι της στον Ο.Η.Ε. ζητάνε από τη Χιλή να τους επιστραφεί η παράκτια περιοχή. Η αντίστοιχη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων της Βολιβίας εκπαιδεύει αξιωματικούς οι οποίοι ηγούνται μιας δύναμης 4.500 αντρών και η οποία "βλέπει" δράση υπηρετώντας στο Ναυτικό των γειτονικών, συμμαχικών χωρών της. Ο στόλος της -14 περιπολικά, 6 μεταφορικά, 2 νοσοκομειακά και 2 ερευνητικά σκαφών- περιπολεί στη λίμνη Τιτικάκα και πολλούς παραποτάμους του Αμαζονίου και όλοι προετοιμάζονται για την ημέρα που η Βολιβία θα "βγει" ξανά στον Ειρηνικό.
Η Παραγουάη, δεν είχε ποτέ πρόσβαση στη θάλασσα από τα ανατολικά της. Αλλά η οικονομία της είναι συνδεδεμένη με τον Παρανά και τον Παραγουάη, οπότε διαθέτει ναυτικό. Αυτό αποδείχτηκε ουσιαστικής σημασίας για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας της κατά τη διάρκεια του πολέμου της Τριπλής Συμμαχίας (1864-1870) εναντίον της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης. Πολέμησε ηρωικά, αλλά ανεπιτυχώς στη Μάχη του Riachuelo (1865), μια από τις μεγαλύτερες ποτάμιες ναυμαχίες στη σύγχρονη ναυτική ιστορία. Σήμερα, οι 2.500 ναυτικοί, ανάμεσα τους και 500 καταδρομείς, προστατεύουν τα ποτάμια της χώρας με 16 περιπολικά, 3 ΑΒΑΚ και 7 υποστηρικτικά. Μετά τη βασική εκπαίδευση στο εσωτερικό της χώρας, οι Παραγουανοί αποκτούν εμπειρία στο ναυτικό της Αργεντινής πριν αναλάβουν καθήκοντα στην πατρίδα τους.
Η Γιουγκοσλαβία κάποτε διέθετε στόλο με 80 πολεμικά πλοία. Αλλά με τη διάλυση της, η μόνη διέξοδος της Σερβίας στη θάλασσα ήταν μέσω του Μαυροβουνίου, όπου υπήρχε βάση με 8.000 άντρες με στόλο από φρεγάτες, πυραυλακάτους, ναρκαλιευτικά και ΑΒΑΚ. Όταν το 2006 αποσχίστηκε και το Μαυροβούνιο, η Σερβία αποκλείστηκε από τη θάλασσα. Τα απομεινάρια του στόλου της δημοπρατήθηκαν από το Μαυροβούνιο, κυρίως στην Αίγυπτο. Οι δυνάμεις της, στις όχθες του Δούναβη και άλλων ποταμών (όπως το παλιό παραποτάμιο πλοίο στην φωτογραφία πάνω), τέθηκαν υπό τη διοίκηση του Στρατού.
Τον 13ο αιώνα, το ναυτικό της Μογγολίας ήταν το μεγαλύτερο του κόσμου, το οποίο όμως χάθηκε έπειτα από δυο ανεπιτυχείς επιθέσεις εναντίον της Ιαπωνίας. Από τότε, η Μογγολία δε διέθετε ναυτικό. Κάπου στα 1930, το ναυτικό ανασυστάθηκε υπό την αιγίδα της Σοβιετικής Ένωσης. Παρέλαβε μια βάρκα, το Sukhbaatar, για περιπολία στη λίμνη Hovsgal. Το ρωσικής κατασκευής σκάφος, ρυμουλκήθηκε μέχρι τη λίμνη μέσω της στεριάς. Το σκάφος πήρε το όνομα του Damdiny Sukhbaatar, του Μογγόλου ηγέτη που εκδίωξε την Κίνα στα 1920. Αυτό, και το διάδοχο σκάφος, το Sukhbaatar II, κάποια στιγμή βυθίστηκαν. Αλλά μέχρι το 2001, παρέμενε ένα σκάφος, το ρυμουλκό Sukhbaatar III. Το πλήρωμα του αποτελείται από 7 άντρες, εκ των οποίων μόνο ένας ξέρει να κολυμπά. Το σκάφος βρίσκεται στο Khatgal, και συνεχίζει τις περιπολίες στη λίμνη Hovsgal. Ωστόσο, λόγω των οικονομικών περιορισμών, η κυβέρνηση της Μογγολίας ιδιωτικοποίησε το ναυτικό της το 1997. Πλέον, το Sukhbaatar III κάνει και μεταφορές φορτίων σε όλη τη λίμνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου