Το 1944, το μέντιουμ από την Σκωτία Helen Duncan έγινε η τελευταία που διώχτηκε με τον απαρχαιωμένο Νόμο Περί Μαγείας (Witchcraft Act) του 1735.
Η Duncan ήταν δημοφιλής σαν μέντιουμ, είχε πραγματοποιήσει συνεδρίες σε όλη την Βρετανία από το 1930 μέχρι το 1940, η ίδια ισχυριζόταν ότι είχε ισχυρές παραψυχολογικές δυνάμεις, αν και αυτές οι "δυνάμεις" αποδεικνύονταν απάτες. Για παράδειγμα, έλεγε πως μπορούσε να παράγει εκτόπλασμα, αλλά όταν φωτογραφίστηκε και εξετάστηκε, αποδείχτηκε απλά για ... υφάσματα. Επίσης, υποστήριζε ότι μπορούσε να κάνει τα πνεύματα να εμφανιστούν όταν ήταν σε έκσταση, αλλά αυτά τα "πνεύματα" αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα φύλλο τουλπάνι με μια εικόνα από ένα κινηματογραφικό περιοδικό. Ωστόσο, ήταν τέτοιο το χάρισμα της να αναιρεί τα πάντα που προσέλκυσε πολλούς αφοσιωμένους οπαδούς, συμπεριλαμβανομένου του τότε Πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος πίστευε ότι η Duncan είχε ισχυρές ψυχικές ικανότητες.
Τα ψυχικά της "ταλέντα" πρόσεξε κάποια στιγμή και το Βασιλικού Ναυτικού, όταν ισχυρίστηκε ότι είδε το φάντασμα ενός νεκρού ναύτη από το βυθισμένο πλοίο HMS Barham, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας στο Σάουθαμπτον. Ο νεκρός ναυτικός υποστήριξε ότι το πλοίο του βυθίστηκε με τους ναύτες ζωντανούς. Δεδομένου ότι αυτό έγινε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν υπήρξαν επίσημες ανακοινώσεις για κανένα βρετανικό σκάφος, έτσι ώστε να μην βλαφτεί το ηθικό. Η Duncan ισχυρίστηκε ότι γνώριζε για το HMS Barham, γιατί είχε δει το όνομα του πλοίου στην κορδέλα του πηλήκιου του νεκρού ναύτη.
Η Duncan και το "εκτόπλασμα" της
Αν και αυτό μοιάζει τρομακτικό, είναι μάλλον απίθανο, μιας και τα ονόματα των πλοίων δεν γράφονταν στα πηλήκια των ναυτών, και το πιο σημαντικό, οι οικογένειες του πληρώματος του πλοίου είχε μάθει για τους θανάτους, δηλαδή η βύθιση του HMS Barham ήταν γνωστή στο Σάουθαμπτον, και αυτό το ήξεραν μόνο οι οικογένειες και όχι η χώρα. Ωστόσο, το Πολεμικό Ναυτικό ανησύχησε ότι η Duncan μπορεί να ήταν κατάσκοπος της Γερμανίας και άρχισε να παρακολουθεί αυτήν και τις παραφυσικές δραστηριότητες της.
Αυτό οδήγησε τελικά στη δίωξη της Duncan υπό τον Νόμο περί Μαγείας και την φυλάκισή της για 9 μήνες. Στη δίκη της, ο σεβαστός ιστορικός και υψηλόβαθμος Ελευθεροτέκτονας, Alfred Dodd, υποστήριξε την αυθεντικότητα της. Ήταν επίσης γνωστό ότι ο Τσόρτσιλ έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την υπόθεση και αμφισβήτησε τη χρήση του νόμου περί Μαγείας. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο δικαστής απαγόρευσε στην Duncan να αποδείξει τις ψυχικές ικανότητες της στο δικαστήριο (το πως θα το έκανε αυτό δεν είναι ξεκάθαρο). Ωστόσο, η καταδίκη και φυλάκιση φάνηκε υπερβολικά σκληρή για μια γυναίκα που θεωρήθηκε ότι είναι δόλια και δεν αποτελούσε πραγματική απειλή για την ασφάλεια.
Οι οπαδοί της Duncan διατήρησαν την αυθεντικότητα της, και πολύ μετά το θάνατό της το 1956, συνεχίζει να επηρεάζει εκείνους που έχουν κάποιο ενδιαφέρον για τα παραφυσικά φαινόμενα.
Ηχητικό ντοκουμέντο από τη δίκη της Duncan:
από: dangerous minds
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου