Κάθε μέρα σχεδόν 30.000 άνθρωποι επισκέπτονται την Παναγία των Παρισίων. Αλλά το λιγότερο γνωστό στους τουρίστες και τους ίδιους τους Παριζιάνους, που το προσπερνούν κάθε μέρα μιας και βρίσκεται στο πίσω μέρος του ναού, ήταν κάποτε ένα πιο δημοφιλές αλλά απαίσιο αξιοθέατο. Το συγκεκριμένο αξιοθέατο δεχόταν 40.000 επισκέπτες μέσα σε μια μέρα και ήταν το Νεκροτομείο του Παρισιού.
Το νεκροτομείο του Παρισιού κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ήταν μέρος διασκέδασης, για τους Παριζιάνους και τους τουρίστες. Χτίστηκε το 1864 στο πίσω μέρος του ναού, στο νότιο άκρο της Ile de la Cité. Ο αρχικός σκοπός του δεν ήταν φυσικά για να τον τουρισμό, αλλά για τον εντοπισμό των άγνωστων πτωμάτων που έβρισκαν στην πόλη. Πτώματα που είχαν ανασύρει από τον Σηκουάνα ή αυτόχειρες που κανείς δεν είχε αναφέρει την εξαφάνιση τους. Τα πτώματα τους τοποθετούνταν σε μαρμάρινα τραπέζια πίσω από γυαλί και καλούνταν οι φίλοι και οι οικογένειες τους για να αναγνωρίσουν τον θανόντα. Τα νέα της νοσηρής (και δωρεάν) έκθεσης άψυχων σωμάτων εξαπλώθηκε γρήγορα, και σύντομα το νεκροτομείο έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της παριζιάνικης κοινωνίας, προσελκύοντας την περιέργεια ανδρών, γυναικών, ακόμα και παιδιών από όλες τα κοινωνικά στρώματα, οι οποίοι το επισκέπτονταν τακτικά γεμίζοντας την ανιαρή ζωή τους με φρέσκα κουτσομπολιά αξίζει -τουλάχιστον για μία εβδομάδα- μετά από αναγνωρίσεις πτωμάτων.
Έξω από το Quai de l'Archevêché, πλανόδιοι πωλητές διέθεταν στα πλήθη που συνέρρεαν μπισκότα, μελόψωμο, φέτες καρύδας και άλλα τουριστικές λιχουδιές της εποχής.
Το νεκροτομείο του Παρισιού βρισκόταν σε πολλούς από τους κορυφαίους ταξιδιωτικούς οδηγούς της πόλης. Ο Κάρολος Ντίκενς ήταν γνωστό ότι ήταν συχνός επισκέπτης και το περιγράφει σε αρκετά από τα ημερολόγια του ως "παλιός γνώριμος" και "ένα περίεργο θέαμα, το οποίο έχω δει πολλές φορές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα ετών".
Αντίγραφο του "The Diamond Guide to Paris" από το 1867
Το τριώροφο, γεμάτο κρύο αέρα κτήριο, στο μεγαλύτερο από τα δύο νησιά στο κέντρο του Παρισιού, ήταν ανοιχτό καθημερινά από το πρωί μέχρι τις 18:00. Για να καθυστερήσει η αποσύνθεση των πτωμάτων, κρύο νερό έσταζε συνεχώς από εναέριες βρύσες. Τα ρούχα και τα υπάρχοντά των θυμάτων κρεμόταν από πίσω τους.
Το 1907, το νεκροτομείο έκλεισε για το κοινό, για λόγους ηθικής. Με το κλείσιμο του, οι εφημερίδες έχασαν έναν "βοηθό" (εξαιτίας των φρικτών ατυχημάτων και τα εντυπωσιακά εγκλήματα).
Σήμερα, στο ίδιο σημείο, βρίσκεται ο δημόσιος κήπος "Square de l’Ile de France", με ένα μνημείο για τις απελάσεις των Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
από: messy nessy chic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου