Αυτό είδε ο Matsushige από το παράθυρο του εκείνο το πρωινό
69 χρόνια μετά τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, μια σημαντική στρατιωτική και ναυτική βάση των Ιαπώνων. Από τους 350.000 ανθρώπους που ζούσαν στην πόλη εκείνη την τρομερή μέρα, η πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες και παιδιά, μιας και οι περισσότεροι ενήλικες άντρες βρισκόταν στο μέτωπο.
Η έκρηξη κατέστρεψε κτίρια σε ακτίνα 1,5 μιλίου. Ο Yoshito Matsushige ήταν μόλις λίγο έξω από αυτήν την ακτίνα -βρισκόταν σε απόσταση 1,6 μιλίου από το σημείο μηδέν. Κατευθυνόμενος προς το κέντρο της πόλης, ο Matsushige τράβηξε τις μοναδικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στη Χιροσίμα εκείνη την καταστροφική ημέρα. Ο ίδιος δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά, αλλά οι σκηνές των ανθρώπων να πεθαίνουν τον σταμάτησε από το να τραβήξει και άλλες φωτογραφίες -είχε 24 πιθανές εκθέσεις, στις 10 ώρες που περιφερόταν στην κατεστραμμένη πόλη, αλλά μόνο 7 εμφανίστηκαν σωστά.
Η σημασία των σκηνών που κατέγραψε ο Matsushige δεν έγινε αμέσως αντιληπτή στον έξω κόσμο. Μετά από τρεις μέρες θα ακολουθούσε ακόμη μια ρίψη ατομικής βόμβας και ο πόλεμος στην Άπω Ανατολή θα τελείωνε. Ο τόνος των Δυτικών ΜΜΕ, από τους New York Times μέχρι το Life, ήταν θριαμβευτικός. Κανένας δε δέχονταν τις φωτογραφίες από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι για πολλούς μήνες, και όποιος το έκανε, δεχόταν μόνο τις άκρως λογοκριμένες. Επιπλέον, οι ασθένειες από την ακτινοβολία απορρίφθηκε ως μια ιαπωνική προσπάθεια να υπονομεύσουν το αμερικανικό ηθικό.
Στην Ιαπωνία, η λογοκρισία ήταν ακόμα πιο αυστηρή. Δεν ήταν μόνο τα κτίρια που είχαν εκμηδενιστεί στην Χιροσίμα. Μια ολόκληρη συλλογική μνήμη έσβησε. Για πολλά χρόνια οι μοναδικές εικόνες από τις ρίψης των βομβών στην Ιαπωνία ήταν σκίτσα και πίνακες ζωγραφικής των επιζώντων. Ο στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ είχε ανακηρύξει τη νότια Ιαπωνία εκτός ορίων για τον ξένο Τύπο. Όταν ο Wilfred Burchett μπήκε κρυφά σε ένα τρένο, του έκλεψαν τη φωτογραφική μηχανή, οι φωτογραφίες του κατασχέθηκαν, απελάθηκε από την Ιαπωνία και του απαγορεύτηκε ξανά η είσοδος. Βίντεο του Akira Iwasaki κατασχέθηκε και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και του επεστράφη το 1968.
Για τον Matsushige, το φιλμ του ήταν τόσο τοξικό που δεν μπορούσε να το εμφανίσει για 20 μέρες, και ακόμα και τότε έπρεπε να το κάνει το βράδυ και σε ανοιχτό χώρο, ξεπλένοντας το σε ένα ρέμα. Όταν προσπάθησε να τις δημοσιεύσει, οι φωτογραφίες κατασχέθηκαν. Υπό τον κανόνα ότι "τίποτα δεν τυπώνεται το οποίο θα μπορούσε, είτε άμεσα ή κατά τεκμήριο, να διαταράξει τη δημόσια ηρεμία", φωτογραφίες από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν τυπώθηκαν μέχρι τη λήξη της κατάληψης της Ιαπωνίας από τις ΗΠΑ τον Απρίλιο του 1952.
Το περιοδικό Asahi Gurafu άνοιξε το δρόμο με τη δημοσίευσή τους τον Αύγουστο του 1952.
Από πάνω προς τα κάτω: οι πρώτες δυο φωτογραφίες δείχνουν ανθρώπους που επέζησαν της έκρηξης με πολλαπλά εγκαύματα να βάζουν μαγειρικό λάδι στις πληγές τους κοντά στη γέφυρα Miyuki. Στην τρίτη φωτογραφία, ένας αστυνομικός με δεμένο το κεφάλι εκδίδει πιστοποιητικά σε πολίτες. Στην επόμενη, αυτή η "κηλίδα" στο σκαλί είναι η σκιά ενός ανθρώπου που αποσυντέθηκε τη στιγμή της έκρηξης (τα σκαλιά μεταφέρθηκαν και πλέον βρίσκονται στο μουσείο Hiroshima Peace Park). Στην τελευταία φωτογραφία φαίνονται οι ζημιές στο κουρείο της οικογένειας του Matsushige.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου