Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας, είπε κάποτε, "Όλα τα μεγάλα έργα μου τα έχω γράψει στη φυλακή. Θα ήθελα να συστήσω τη φυλακή όχι μόνο σε επίδοξους συγγραφείς, αλλά και σε επίδοξους πολιτικούς". Δείτε μερικά διάσημα έργα που γράφτηκαν ενώ οι συγγραφείς τους ήταν στην φυλακή.
Τόμας Μάλορυ - Le Morte D’Arthur (Ο θάνατος του Αρθούρου) (εικόνα πάνω)
Οι αγγλικοί θρύλοι του βασιλιά Αρθούρου, του Λάνσελοτ, της Γκουίνεβιρ και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης υπήρχαν για αιώνες. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιος εφηύρε τις ιστορίες. Αλλά ξέρουμε ότι ο Τόμας Μάλορυ κατέγραψε τους θρύλους, πρόσθεσε λίγο από το δικό του ταλέντο και τους δημοσίευσε σε μια συλλογή που είναι σήμερα γνωστή ως η αφήγηση του θρύλου του Αρθούρου. Ο Μάλορυ ήταν στρατιώτης και μέλος του Κοινοβουλίου, αλλά πέρασε στην παρανομία και το έγκλημα και μπαινόβγαινε στη φυλακή. Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Μάλορυ έγραψε τις ιστορίες των ιπποτών και των ηρώων, ενώ περίμενε να δικαστεί για κλοπή, εκβιασμό, εισβολή σε σπίτι, ληστείες και βιασμούς.
Νικολό Μακιαβέλι - Il principe (Ο Ηγεμών)
Ο Μακιαβέλι έζησε σε μια εποχή μεγάλης πολιτικής αναταραχής στην Ιταλία. Αρχικά, συμφωνούσε με την κυβέρνηση που εξεδίωκε την αδίστακτη και ισχυρή οικογένεια των Μεδίκων, η οποία είχε κυβερνήσει την Φλωρεντία για 60 χρόνια. Αλλά όταν η κυβέρνηση κατέρρευσε και οι Μεδίκοι επέστρεψαν, ο Μακιαβέλι ρίχτηκε στη φυλακή και βασανίστηκε. Εκεί έγραψε τον Ηγεμών, μια φιλοσοφική πραγματεία για την πολιτική που αναφέρει ότι οι ηγέτες θα πρέπει να κυβερνούν με τη βία, αντί με το νόμο. Από αυτό το βιβλίο προήρθε ο όρος "μακιαβελικός" για να περιγραφεί ένας αδίστακτος, δόλιος και πονηρός ηγέτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Στάλιν ήταν λάτρης του Ηγεμών και είχε ένα αντίγραφο δίπλα στο κρεβάτι του.
Ουόλτερ Ράλεϊ - History of the World (Παγκόσμια Ιστορία)
Ο Ουόλτερ Ράλεϊ ήταν ένας από τους ευνοούμενους της Βασίλισσας Ελισάβετ Α' και έκανε δύο ταξίδια στο Νέο Κόσμο για να προσπαθήσει να αποικίσει τη Βιρτζίνια. Παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω αποικισμοί απέτυχαν, άνοιξε το δρόμο για τις μελλοντικές αποικίες. Όμως, αποξένωσε τη βασίλισσα και παντρεύτηκε κρυφά μία από τις κυρίες της αυλής της. Το 1591 η Ελισάβετ τον φυλάκισε στον Πύργο του Λονδίνου για περίπου ένα χρόνο.
Όταν πέθανε η βασίλισσα το 1603, ο διάδοχός της, Ιάκωβος Α', δίκασε τον Ράλεϊ για προδοσία και τον έστειλε πάλι στον Πύργο για 13 χρόνια, Εκεί έγραψε την Παγκόσμια Ιστορία, που αφηγείται την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Το 1616, ο Ιάκωβος άφησε ελεύθερο τον Ράλεϊ με τη διαταγή να ψάξει για το Ελ Ντοράντο, τη θρυλική πόλη του χρυσού, στη Βενεζουέλα. Αντ' αυτού, ο Ράλεϊ λεηλάτησε μια ισπανική αποικία εκεί. Για να διατηρήσει την ειρήνη με την Ισπανία, ο Ιάκωβος αποκεφάλισε τον εξερευνητή.
Ντάνιελ Ντεφόε - A Hymn to the Pillory (Ύμνος στον Κύφωνα)
Ο Ντεφόε, είναι διάσημος για το βιβλίο του Ροβινσώνας Κρούσος. Το 1703, καταδικάστηκε σε διαπόμπευση για τρεις ημέρες επειδή σατίριζε τη μισαλλοδοξία της εκκλησίας. Με το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια του κλειδωμένα σε ένα ξύλινο πλαίσιο, οι περαστικοί θα χλεύαζαν τον Ντεφόε πετώντας του σκουπίδια. Αλλά ενώ ήταν στη φυλακή, περιμένοντας τη μεταφορά του, ο Ντεφόε έγραψε στα γρήγορα το "Ύμνος στον Κύφωνα", ένα ποίημα που σατίριζε την τιμωρία που ήταν έτοιμος να του επιβληθεί. Οι φίλοι του πουλούσαν αντίγραφα του ποιήματος μπροστά από το χώρο της διαπόμπευσης, και σύμφωνα με το μύθο, τα πλήθη του πετούσαν λουλούδια αντί για σκουπίδια.
Μαρκήσιος ντε Σαντ - Justine (Ζυστίν)
Λόγω των άσχημων τρόπων του, ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στη λέξη "σαδισμός" πέρασε 32 χρόνια της ζωής του σε ένα ψυχιατρείο και φυλακές, συμπεριλαμβανομένων 10 χρόνων στην περίφημη Βαστίλη, όπου έγραψε πολλά από τα σεξουαλικά βιβλία του. Η Justine (δημοσιεύθηκε το 1791) αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που "αναζητάει την αρετή" από τα 12 ως τα 26 της. Μιας και το βιβλίο είναι του ντε Σαντ, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν βρίσκει την αρετή. Αντ' αυτού η Justine (ονομάζεται και Τερέζ στο μυθιστόρημα) κακομεταχειρίζεται και εξαπατάται να συμμετάσχει σε βρώμικες πράξεις για πολλά χρόνια, μέχρι που συναντά επιτέλους μια γυναίκα που θέλει να τη βοηθήσει. Η γυναίκα καταλήγει να είναι η χαμένη αδελφή της Justine. Στο τέλος, όμως, η ενάρετη ζωή πιέζει τη Justine και τελικά πεθαίνει όταν τη χτυπάει μια αστραπή.
Όσκαρ Ουάιλντ - De Profundis (Εκ Βαθέων)
Το De Profundis συγχέεται μερικές φορές με το The Ballad of Reading Gaol (Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ). Το πρώτο γράφτηκε ενώ ο Ουάιλντ ήταν στη φυλακή. Το δεύτερο είναι ένα ποίημα για την περίοδο που ήταν στη φυλακή, αλλά γραμμένο μετά την αποφυλάκισή του. Το 1895, ο Ουάιλντ καταδικάστηκε δυο χρόνια σε σκληρή εργασία λόγω "απρέπειας", δηλαδή ομοφυλοφιλίας. Το De Profundis ήταν ένα σκοτεινό και οργισμένο γράμμα 50.000 λέξεων στον πρώην εραστή του, τον λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, ο οποίος τον εγκατέλειψε όταν καταδικάστηκε ο Ουάιλντ.
Έζρα Πάουντ - Pisan Cantos (Κάντος της Πίζας)
Κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικανός Έζρα Πάουντ ζούσε στην Ιταλία, έκανε προπαγανδιστικές ραδιοφωνικές εκπομπές στις οποίες εξέφραζε την υποστήριξή του στον φασίστα Μουσολίνι και επέκρινε την αμερικανική και την βρετανική κυβέρνηση, καθώς και τους Εβραίους. Μετά τον πόλεμο, κατηγορήθηκε για προδοσία και φυλακίστηκε από τον αμερικανικό στρατό κοντά στην Πίζα, όπου έγραψε δέκα από τα καλύτερα κάντα του για ένα επικό ποίημα. Ο Πάουντ υπέστη νευρικό κλονισμό στις φυλακές και πέρασε πάνω από μια δεκαετία σε ψυχιατρικά ιδρύματα, μέχρι το 1958, όταν του διαγνώστηκε ανίατη τρέλα, αλλά δεν αποτελούν κίνδυνο για τους άλλους και έτσι αφέθηκε ελέυθερος.
Χίτλερ - Mein Kampf (Ο Αγών μου)
Όταν το ναζιστικό κόμμα προσπάθησε και απέτυχε να ανατρέψει την γερμανική κυβέρνηση το 1923, ο Χίτλερ πέρασε 9 μήνες στη φυλακή όπου επεξεργαζόταν τα απομνημονεύματά του. Ο εκδότης του τον έπεισε να μικρύνει τον τίτλο σε Mein Kempf. Το βιβλίο αρχικά λεγόταν Viereinhalb Jahre (des Kampfes) gegen Lüge, Dummheit und Feigheit (Τέσσερα και μισό χρόνια [Αγώνων] ενάντια στα ψέματα, τη βλακεία και τη δειλία).
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ - Letter from Birmingham Jail
Την άνοιξη του 1963, η Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας, με επικεφαλής τον Λούθερ Κινγκ, εξαπέλυσε μια μη-βίαιη εκστρατεία στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, για να διαμαρτυρηθούν για τις φυλετικές διακρίσεις και το διαχωρισμό. Οι διαδηλωτές καθόντουσαν σε εστιατόρια λευκών, έκαναν πορείες για την εγγραφή ψηφοφόρων και προσκυνούσαν σε εκκλησίες λευκών. Όλα αυτά ήταν παράνομα εκείνη την εποχή, και ο Κινγκ (μεταξύ άλλων) συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή της πόλης. Ενώ ήταν εκεί, μια ομάδα λευκών κληρικών έγραψε μια επιστολή ζητώντας από τους Αφρο-Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν τα δικαστήρια αντί των διαμαρτυριών. Ο Κινγκ συνέταξε το "Γράμμα από τη φυλακή του Μπέρμιγχαμ" ως απάντηση και υποστήριξε ότι η πολιτική ανυπακοή ήταν δικαιολογημένη όταν οι νόμοι ήταν άδικοι. Η επιστολή εμφανίστηκε στα εθνικά περιοδικά και εφημερίδες και βοήθησε να τραβήξει ακόμα περισσότερο την προσοχή στην αυξανόμενη έκκληση των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική.
Τιμητικές διακρίσεις: Ξεκίνησαν στη φυλακή
Δύο σπουδαίοι συγγραφείς έχει αναφερθεί ευρέως ότι έχουν γράψει έργα στη φυλακή. Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες ξεκίνησε το αριστούργημα του Δον Κιχώτη, ενώ ήταν φυλακισμένος. Σύμφωνα με πληροφορίες, είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές βιβλίο μεταξύ των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο.
Ο Ο. Χένρι, ήταν αδίκως φυλακισμένος για υπεξαίρεση, ξεκίνησε πολλές από τις σύντομες ιστορίες του μέσα στη φυλακή και τις συνέχισε και μετά την αποφυλάκισή του.
Και άλλοι φυλακισμένοι συγγραφείς του 20ου αιώνα
Nelson Algren: The Man with the Golden Arm
Jeffrey Archer: A Prison Diary
John Bunyan: The Pilgrim’s Progress
Eldridge Cleaver: A Soul on Ice
Charles Colson: Life Sentence
Malcolm X: The Autobiography of Malcolm X
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου