Τρεις δράκοι και ένας μονόκερος: Τέσσερα μέρη που ισχυρίζονται ότι έχουν τα απομεινάρια φανταστικών πλασμάτων

Κατά κάποιο τρόπο, η επιστήμη είναι πραγματικά... αποκαρδιωτική. Πάρτε για παράδειγμα τους δράκους. Σε πολλούς πολιτισμούς και για πολλούς αιώνες, η ανθρωπότητα έχει πει ιστορίες για τεράστια και θαυμαστά θηρία που μάζευαν χρυσό ή έριχναν φωτιά με την αναπνοή τους ή είχαν κάποιο μαγικό κέρατο. Δυστυχώς η επιστήμη έχει διαψεύσει εδώ και πολύ καιρό την ύπαρξη πλασμάτων όπως δράκους και μονόκερους (μαζί με τα ξωτικά, τις νεράιδες, τον Πήγασο, τους καλικάντζαρους, τις γοργόνες και πόσα ακόμα τέτοια τέρατα). Παρά το γεγονός όμως τι λέει η επιστήμη, υπάρχουν ακόμα μερικά μέρη στον κόσμο που αρνούνται να εγκαταλείψουν τη μαγεία. Δείτε τα απομεινάρια τριών δράκων και μιας σπηλιάς που λέγεται ότι ήταν νεκροταφείο μονόκερων.



Το πλευρό του δράκου της Ατέσα, Ιταλία

Η Αγία Γραφή, που πολλοί πιστεύουν ότι όσα αναφέρει σ' αυτήν δεν είναι φανταστικά, αναφέρει πολλούς δράκους. Για την ακρίβεια, κάμποσοι άγιοι αναφέρεται ότι συνάντησαν δράκους που έπρεπε να σκοτώσουν (π.χ. Άγιος Γεώργιος). Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο δράκος της Ατέσα, μια πόλη στην επαρχία του Κιέτι στην περιφέρεια του Αμπρούτσο στην Ιταλία, που λέγεται ότι τον σκότωσε ο Άγιος Λεύκιος του Μπρίντιζι. Όπως λέει ο μύθος, ο Άγιος εμφανίστηκε για να σώσει τα χωριά Ate και Tixa (αργότερα ενώθηκαν στην Ατέσα) από ένα δράκο που τα κρατούσε χωριστά. Ο Λεύκιος αντιμετώπισε τον δράκο στη φωλιά του και μπόρεσε να υποτάξει χρησιμοποιώντας μόνο τη δύναμη της θέλησης του.

Σήμερα το υποτιθέμενο πλευρό (φωτογραφία πάνω) αυτού του μυθικού δράκου βρίσκεται ακόμη στον καθεδρικό ναός του Αγίου Λεύκιου στην Ατέσα, μέσα σε μια γυάλινη προθήκη πίσω από σιδερένια κάγκελα. Θα μπορούσε να είναι όντως το οστό κάποιου δράκου, αλλά χωρίς κανένα πλαίσιο αναφοράς, κανείς δεν ξέρει.


Ο δράκος του Μπρνο, Τσεχία

Εντάξει, δεν πρόκειται για δράκο αλλά για έναν κροκόδειλο. Παρ' όλα αυτά, ο μύθος λέει ότι ήταν δράκος. Ο μύθος αναφέρει ότι ένας δράκος τρομοκρατούσε την πόλη του Μπρνο (όπως κάνουν όλοι οι δράκοι δηλαδή) και (όπως μπορείτε να φανταστείτε) δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν. Τελικά, ένας ξένος χασάπης σταμάτησε στην πόλη και σκέφτηκε ένα πλάνο. Τύλιξαν μια μεγάλη ποσότητα αλισίβας (αλκαλικό διάλυμα που παρασκευάζεται με το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη από καμένα ξύλα που παλαιότερα τη χρησιμοποιούσαν για τη λεύκανση των ρούχων, ή αντί για σαπούνι και για το λούσιμο) σε δέρμα ζώου και το άφησαν για να το φάει ο κροκόδειλος δράκος. Ο δράκος καταβρόχθισε την προσφορά και πέθανε αμέσως.

Το υποτιθέμενη νεκρό τέρας κρέμεται στο παλιό δημαρχείο του Μπρνο, αλλά όπως φαίνεται και από την φωτογραφία, πρόκειται για το πτώμα ενός κροκόδειλου. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτός είναι ο πραγματικά δράκος του μύθου, αλλά το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι το ταριχευμένο ερπετό ήταν δώρο από κάποιον πρεσβευτή.


Τα οστά του δράκου του Wawel, Κρακοβία, Πολωνία

Ο Smok Waweleski ήταν ένας δράκος που λέγεται ότι ζούσε κάτω από τον λόφο Wawel πολύ πριν την ίδρυση της Κρακοβίας. Ο κακός (όπως όλοι δηλαδή οι δράκοι) Wawaleski απαιτούσε τη θυσία μιας νεαρής γυναίκας κάθε μήνα από τους χωρικούς που ζούσνα στα γύρω χωριά. Μια μέρα, ένας ντόπιος είχε την ιδέα να προσπαθήσουν να ταΐσουν το πλάσμα με ένα δηλητηριασμένο αρνί (μάλλον μίλησε με τον χασάπη του Μπρνο...). Ο Wawaleski καταβρόχθισε ολόκληρο το αρνί και άρχισε να διψάει, οπότε πήγε στο κοντινό ποτάμι και ήπιε τόσο νερό μέχρι που έσκασε.

Προφανώς, κάποιος έπεσε στο ποτάμι και μάζεψε μερικά "αναμνηστικά" του δράκου, μιας και ο σύγχρονος καθεδρικός ναός του Wawel ισχυρίζεται ότι έχει οστά του δράκου. Τα οστά, κρεμαστά ψηλά στους τοίχους του ναού, μοιάζουν σαν να ήταν κάποιου τεράστιου δράκου. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι είναι τα απομεινάρια ενός μαμούθ ή κάποιας φάλαινας.


Η σπηλιά των μονόκερων, Χαρζ, Γερμανία

Η σπηλιά των μονόκερων βρίσκεται στην Οροσειρά Χαρζ της Γερμανίας. Ανακαλύφθηκε κατά των Μεσαίωνα όταν η μόνη λογική εξήγηση για όλα τα οστά που υπήρχαν εκεί μέσα ήταν ότι ανήκαν σε μαγικά άλογα. Το σπήλαιο (το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την οροσειρά) αναφέρεται για πρώτη φορά το 1541, όταν ένας χρονογράφος επισκέφθηκε την περιοχή και διαπίστωσε ότι οι ντόπιοι μάζευαν πολλά οστά μονόκερων από το έδαφος της σπηλιάς και τα έσπαζαν για να φτιάξουν φάρμακα.

Σύγχρονες ανασκαφές έχουν αποτύχει να βρουν οποιοδήποτε ίχνος μονόκερου, αλλά οι ερευνητές έχουν εντοπίσει τα λείψανα δεκάδων άλλων προϊστορικών ζώων. Προφανώς, η μεγάλη σπηλιά ήταν ένα τέλειο φυσικό καταφύγιο. Το σπήλαιο είναι ανοικτό για το κοινό.

από: atlas obscura