Υπάρχουν -τουλάχιστον- 12 είδη ουράνιου τόξου

Red Bows: Όταν ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, νωρίς ή αργά, ένα ουράνιο τόξο μπορεί να περιοριστεί σε κόκκινο και κίτρινο

Τι ακριβώς είναι το ουράνιο τόξο το έχουμε μάθει από το δημοτικό ακόμα: ένα πολύχρωμο οπτικό και μετεωρολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο εμφανίζεται το φάσμα των χρωμάτων που συνθέτουν το ορατό φως στον ουρανό. Το φαινόμενο εμφανίζεται όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω σε σταγονίδια βροχής στην ατμόσφαιρα της Γης και αποτελεί ένα παράδειγμα διάθλασης, μετά από ανάκλαση.

Δείτε και τα σπάνια, νυχτερινά ουράνια τόξα

Double Bands: Σε ένα "διπλό ουράνιο τόξο", η σειρά των χρωμάτων είναι αντίθετες στο πάνω και στο κάτω μέρος των ζωνών

Το κάθε χρώμα (δηλαδή κάθε μήκος κύματος) διαθλάται υπό διαφορετική γωνία μέσα στα σταγονίδια (που δρουν σαν μικρά πρίσματα), παθαίνει διαφορετική εκτροπή κι έτσι το ορατό λευκό φως αναλύεται στα διάφορα χρώματα που το συνθέτουν, δηλαδή στο φάσμα του. Έτσι εμφανίζεται το φάσμα του ηλιακού φωτός ως ένα πολύχρωμο τόξο, με το κόκκινο χρώμα να κυριαρχεί στην εξωτερική του πλευρά, και το βιολετί στην εσωτερική. Η διαφορετικότητα της γωνίας του κάθε μήκους κύματος (χρώματος) και του σχήματος των σταγονιδίων εξηγεί και το τοξοειδές σχήμα του φαινομένου και όχι κάποιο άλλο.

Misty Wispy: Όταν οι σταγόνες της βροχής είναι μικρότερες, το ουράνιο τόξο φαίνεται πιο λεπτό στον ουρανό

Στα 578 π.Χ., ο Έλληνας φιλόσοφος Αναξιμένης παρατήρησε τη σχέση μεταξύ του Ουράνιου Τόξου και του Ήλιου. Αντί να το αποδώσει σε ουράνιες δυνάμεις, πρότεινε ότι τα σύννεφα αλλάζουν την πορεία του ηλιακού φωτός και παράγουν το Τόξο των χρωμάτων. Πρώτος ο Αριστοτέλης συνέλαβε την ιδέα ότι το ουράνιο τόξο δεν είναι υλικό αντικείμενο που κρέμεται από τον ουρανό, αλλά ένα φυσικό φαινόμενο.

Sunrise, Sunset: Ένα ουράνιο τόξο με μόνο κόκκινα και κίτρινα θα μπορούσε πιθανότατα να εμφανίζονται μόνο κοντά στην ανατολή ή τη δύση του ηλίου

Για πολλά χρόνια, τα ουράνια τόξα ταξινομούνταν με βάση το ποσοστό των σταγονιδίων νερού που περιείχαν. Αλλά το μέγεθος των σταγονιδίων δεν μπορεί να εξηγήσει την ποικιλότητα των ουράνιων τόξων που βλέπουμε στη φύση. Εξετάζοντας λοιπόν εκατοντάδες φωτογραφίες από ουράνια τόξα που βασίζονται στην προβολή των έξι χρωμάτων, μια ομάδα ατμοσφαιρικών επιστημόνων, με επικεφαλής τον Jean Ricard, κατέληξε σε 12 διαφορετικές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων ενός ουράνιου τόξου που δεν έχει πράσινο, ενός κόκκινου-μπλε ουράνιου τόξου, ενός κίτρινο-πορτοκαλί/ κόκκινο ουράνιου τόξου και ενός μονοχρωματικού κόκκινου (η παρουσίαση εδώ).

Light and Dark: Τα διπλά τόξα μπορεί να διαχωριστούν από μια πιο σκοτεινή ζώνη του ουρανού

από: national geographic με πληροφορίες από wikipedia