Η Semper Augustus
Ο Adriaan Pauw ήταν πολύ ισχυρός. Ήταν διευθυντής της ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, ιδιοκτήτης μιας ολόκληρης πόλης και διπλωμάτης στην αυλή της Γαλλίας.
Σήμερα συχνά αναφέρεται σε συνδυασμό με ένα λουλούδι.
Όπως πολλοί πλούσιοι Ολλανδοί του 17ου αιώνα, ο Pauw είχε τουλίπες. Στον κήπο του είχε εκατοντάδες απ' αυτές, γύρω από ένα κιόσκι με καθρέφτες που πολλαπλασίαζαν τις συστάδες των λουλουδιών. Μιλάμε δηλαδή για μια επίδειξη του πλούτου του. Εκείνη τη στιγμή, μια τουλίπα μπορούσε να κοστίσει όσο μια αγελάδα, ένα αγροτεμάχιο ή ακόμα και ένα ολόκληρο σπίτι.
Ανάμεσα στις πιο πολύτιμες τουλίπες του, υπήρχε μια που λέγεται ότι ήταν η πιο όμορφη και πιο σπάνια απ' όλες: η Semper Augustus. Ένας μυστηριώδης συλλέκτης κατείχε σχεδόν όλες αυτές τις τουλίπες. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ο συλλέκτης ήταν ο Pauw.
Το καλύτερο λουλούδι πηγαίνει στην κορυφή
Οι τουλίπες εμφανίστηκαν στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα, έχοντας ταξιδέψει από την Κεντρική Ασία, μέσω της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη Βιέννη. Το 1630 οι Ολλανδοί είχαν εμμονή με αυτές.
Εκείνη τη δεκαετία, οι τιμή της τουλίπα εκτοξεύτηκε εξωφρενικά προς τα πάνω ήταν περιζήτητες από τους συλλέκτες πέραν της προφανούς αξίας τους. Οι πιο πολύτιμοι βολβοί ήταν όσοι έδιναν λουλούδια που αντί να έχουν ένα χρώμα, τα πέταλά τους είχαν ραβδώσεις χρώματος που διέτρεχε το πιο χλωμό υπόβαθρο. Απ' αυτές, η Semper Augustus έγινε η πιο διάσημη, εν μέρει επειδή ήταν πιο σπάνια: κάποια στιγμή λέγεται ότι υπήρχαν μόνο 12 βολβοί απ' αυτή την τουλίπα.
Ήταν πολύ όμορφη. Τα πέταλά της ήταν κατάλευκα, ενώ κατά μήκος τους υπήρχαν έντονα βυσσινί ραβδώσεις. Αυτές οι ραβδώσεις ήταν συμμετρικές. Είχε λεπτό μίσχο που έκανε το άνθος να είναι εμφανέστατα ξεχωριστό από τα φύλλα της και έτσι φαινόταν τα έντονα χρώματα του καλύτερα.
Τον 17ο αιώνα, κανείς δεν ήξερε πως να φτιάξει μια πολύχρωμη τουλίπα. Το να προσπαθεί κάποιος να καλλιεργήσει μια τέτοια τουλίπα ήταν σαν να προσπαθούσε να κερδίσει το λαχείο. Οι καλλιεργητές πίστευαν ότι αν έριχναν στο χωράφι κοπριά περιστεριών ή σοβά από παλιά τείχη, θα μπορούσαν να παράξουν κάποια πολύχρωμη. Άλλοι ψέκαζαν το χωράφι με χρωστικές ή δένοντας έναν βολβό που είχε παράξει ένα κόκκινο λουλούδι με ένα άλλον που είχε δώσει λευκό άνθος.
Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι είδαν ποτέ μια Semper Augustus. Ο άνθρωπος που είχε το μονοπώλιο τους -δεν συμφωνούν όλοι ότι ήταν ο Pauw- αρνήθηκε να πουλήσει τους βολβούς του, κάτι που οδήγησε σε αύξηση της τιμής. Το 1638, ένας τέτοιος βολβός διαφημίζονταν για 13.000 φιορίνια, όσο έκανε δηλαδή ένα ωραίο σπίτι. Είναι το έτος που η αγορά τουλίπας στην Ολλανδία κατέρρευσε.
Στον 20ο αιώνα, εντοπίστηκε η αιτία του χρώματος αυτής της τουλίπας. Ιοί μολύνουν τον βολβό και προκαλούν και δεύτερο στρώμα χρώματος που εμφανίζεται μόνο σε κάποια μέρη του άνθους.
Σήμερα, η Semper Augustus έχει χαθεί, αλλά οι λάτρεις τέτοιων τουλιπών εξακολουθούν να καλλιεργούν ανάλογες. Μερικές, όπως η Habit de Nice, δημιουργήθηκε στα 1790.
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου