Υπάρχουν κάποια αντικείμενα που θεωρούνται τεχνουργήματα. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι το ξέρουν όλοι. Ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ότι το ξέρουν οι ιδιοκτήτες τους.
Δείτε μερικούς ιστορικούς θησαυρούς που χρησιμοποιήθηκαν ως απλά αντικείμενα στο νοικοκυριό κάποιου ιδιοκτήτη ο οποίος δεν είχε την παραμικρή ιδέα τι ήταν αυτό.
Ένα χρυσό μπαούλο που ήταν τραπεζάκι για τηλεόραση και μπαράκι
Το 1970, ένας Γάλλος αγόρασε ένα μπαούλο (εικόνα πάνω) από λάκα από τον ιδιοκτήτη του στο Νότιο Κένσινγκτον του Λονδίνο για 100 λίρες και το χρησιμοποίησε ως βάση για την τηλεόρασή του για 16 χρόνια. Όταν αποσύρθηκε στην κοιλάδα του Λίγηρα, το 1986, πήρε μαζί του το μπαούλο, όπου το χρησιμοποίησε ως μπαρ. Μετά το θάνατό του το 2013, οι απόγονοί του κάλεσαν ειδικούς από ένα οίκο δημοπρασίας για να εκτιμήσουν την περιουσία του. Ένας απ' αυτούς αναγνώρισε ότι το μπαρ ήταν ένα ιαπωνικό μπαούλο του 17ου αιώνα από χρυσό, ασήμι, χαλκό και φίλντισι που κάποτε ανήκε στον επικεφαλής υπουργό του βασιλιά της Γαλλίας, καρδινάλιο Μαζαρίνο.
Το μπαούλο ήταν ένα από μια σειρά που είχε φτιάξει ο Kaomi Nagashige από το Κιότο στην Ιαπωνία, επίσημο κατασκευαστή των σογκούν Tokugawa, για τον François Caron της ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών γύρω στο 1640. Ο Caron τα έστειλε στην Ολλανδία, περιμένοντας να τα πουλήσει για ένα υπέρογκο ποσό, αλλά ξέσπασε ο Τριακονταετής πόλεμος. Τελικά ο Μαζαρίνος αγόρασε τα δύο μεγαλύτερα μπαούλα στο 1658 και τα έστειλε στη Γαλλία για ένα πολεμικό πλοίο.
Παρέμειναν στην οικογένεια του Μαζαρίνο μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, όταν αγοράστηκαν από ένα επιχειρηματία ψιλικών. Αυτός τα πούλησε σε έναν Άγγλο συλλέκτη, ο οποίος τα πήρε στο σπίτι του. Τα δύο μπαούλα χωρίστηκαν το 1882, όταν το Μουσείο Victoria & Albert αγόρασε το μικρότερο. Το μεγάλο πέρασε από πολλά χέρια για τα επόμενα 90 χρόνια.
Τελικά το μπαούλο πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2013 και αγοράστηκε από το Rijksmuseum 7.300.000 ευρώ.
Μια χάλκινη λεπίδα που ήταν στοπ για πόρτα
Όταν ένας γεωργός όργωνε το χωράφι του στο Νόρφολκ της Αγγλίας το 2002, βρήκε ένα μεγάλο, λυγισμένο, μεταλλικό, πράσινο αντικείμενο, που υπέθεσε ότι ήταν κάποιο σπασμένο κομμάτι από τα μηχανήματά του. Όντας πρακτικός, χρησιμοποίησε το αντικείμενο για να μπλοκάρει μια πόρτα για τα επόμενα δέκα χρόνια. Τελικά σκέφτηκε να το πετάξει όταν ένας φίλος του πρότεινε να το δείξει πρώτα σε κάποιον ντόπιο αρχαιολόγο. Κάποιος ανώτερος λειτουργός στην υπηρεσία αναγνώρισης και καταγραφής του Νόρφολκ αναγνώρισε ότι το αντικείμενο που μπλόκαρε την πόρτα του γεωργού είχε στην πραγματικότητα ηλικία περίπου 3.500 ετών και ήταν ένα από τα μόλις έξι γνωστά τελετουργικό στιλέτα (dirk) της εποχής του Χαλκού στον κόσμο.
Έχει μήκος 27 ίντσες, οι ακμές του δεν έχουν οξυνθεί και δεν έχει τρύπες, που θα έπρεπε να είχε αν είχε ποτέ λαβή. Οπότε σίγουρα δεν ήταν στιλέτο που χρησιμοποιούνταν. Τα άλλα πέντε -από δύο βρέθηκαν στη Γαλλία και στην Ολλανδία και ακόμη ένα στο Νόρφολκ- είναι τόσο παρόμοια σε μορφή, μέγεθος και διακόσμηση και πιστεύεται ότι προέρχονται από το ίδιο εργαστήριο. Ήταν αντικείμενο κύρους, εξαιρετικά πολύτιμο και δαπανηρό και είναι πιθανό να βρέθηκε λυγισμένο για τελετουργικούς σκοπούς σε μια συμβολική πράξη της καταστροφής πριν θαφτεί.
Το Rudham Dirk αποκτήθηκε έναντι 41.000 λιρών από το Norwich Castle Museum and Art Gallery, όπου εκτίθεται.
Μια ρωμαϊκή σαρκοφάγος που ήταν γλάστρα
Η τάση για σαρκοφάγους ως γλάστρες σε κήπους αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα, όταν οι γόνοι πλούσιων οικογενειών έφεραν από τα ταξίδια τους αρχαία αντικείμενα. Οι γνήσιοι αρχαιολογικοί θησαυροί ήταν πολλοί, η Ιταλία ήταν γεμάτη με προϊόντα απομίμησης που πωλούνταν ως πραγματικά, και από τα τέλη του 19ου αιώνα αντίγραφα σαρκοφάγων χωρίς καμία αρχαιότητα ήταν δημοφιλή αξεσουάρ κήπου στη Βρετανία και στις Η.Π.Α.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ιδιοκτήτες ενός σπιτιού στο Ντόρσετ της Αγγλίας δεν είχαν καμία ιδέα για το παλιό, γκρι, γεμάτο βρύα κουτί που κάποτε το χρησιμοποιούσαν για γλάστρες στον κήπο τους ήταν, στην πραγματικότητα, μια ρωμαϊκή μαρμάρινη σαρκοφάγος από το 2ο ή 3ο αιώνα π.Χ.. Όταν εντοπίστηκε ο θησαυρός ήταν μισοθαμμένος κάτω από θάμνους.
Οι ιδιοκτήτες, ενώ καθάριζαν τα πράγματά τους στο σπίτι τους, βρήκαν έναν παλιό κατάλογο από μια δημοπρασία από το 1913 που εξηγούσε ότι η σαρκοφάγος είχαν έρθει από την Ιταλία από έναν επιθεωρητή της βασίλισσας Βικτωρίας. Δημοπρατήθηκε μετά το θάνατό του και αγοράστηκε από τους προγόνους των σημερινών ιδιοκτητών.
Η σαρκοφάγος πουλήθηκε το 2012 σε δημοπρασία για 96.000 λίρες.
Ένα αυτοκρατορικό κινέζικο βάζο του 18ου αιώνα που ήταν ομπρελοθήκη
Σε ένα ζευγάρι συνταξιούχων στο Isle of Purbeck στο Ντόρσετ της Αγγλίας, δεν πολυάρεσε ένα μεγάλο μπλε και λευκό βάζο που είχαν λάβει ως δώρο πάνω από 50 χρόνια πριν. Νόμιζαν ότι ήταν άσχημο και το έκρυψαν σε ένα δωμάτιο με άλλα αντικείμενα που δεν εκτιμούσαν, όπου χρησιμοποιήθηκε σαν ομπρελοθήκη. Δεν κατέβαλαν κανένα κόπο για να το κρατήσουν σε άριστη κατάσταση. Με τα χρόνια, στο βάζο εμφανίστηκε ένα μεγάλο ράγισμα και κάποιες κηλίδες χρώματος.
Εντοπίστηκε από ένα εκτιμητή. Το αναγνώρισε ως βάζο της δυναστείας Τσινγκ κατασκευασμένο γύρω στο 1.740 από τον αρχιτεχνίτη πορσελάνης Tang Ying. Ένα σημάδι που βρισκόταν στο κάτω μέρος του αγγείου και στην κορυφή ενός από τα βουνά που απεικόνιζε είναι η σφραγίδα του αυτοκράτορα Qianlong.
Πουλήθηκε το 2010 για 625.000 λίρες, περισσότερο από την αξία του σπιτιού των πωλητών και οτιδήποτε άλλο. Ίσως η αξία του να ήταν διπλάσια αν δεν είχε καταστραφεί.
Ένα χρυσό κύπελο των Αχαιμενιδών που ήταν στόχος για βολές
Ο John Webber του Ουέλινγκτον από το Σόμερσετ, ήταν απλά ένα αγόρι, όταν ο παππούς του -που ήταν πωλητής παλιοσίδερων- του έδωσε κάτι που πιστευε ότι ήταν μια ορειχάλκινο κούπα, πριν από το θάνατό του το 1945. Το 5 ιντσών κύπελλο είχε τα πρόσωπα δύο γυναικών με φίδια στο μέτωπό τους. Ο Webber το χρησιμοποίησε ως στόχος για το αεροβόλο τουφέκι του.
Για δεκαετίες το κράτησε σε ένα κουτί παπουτσιών κάτω από το κρεβάτι του, μέχρι το 2007, όταν το έβγαλε πριν μετακομίσει. Τότε ανακάλυψε ότι έριχνε σε μια κούπα των Αχαιμενιδών που ήταν φτιαγμένο από ένα μόνο φύλλο χρυσού τον 3ο ή 4ο αιώνα π.Χ..
Πουλήθηκε σε δημοπρασία τον Ιούνιο του 2008 για 50.000 λίρες.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου