Πώς ένα γυαλισμένο πετράδι έγινε ένα από τα πιο ακριβά αντικείμενα στη Γη; Δύο λέξεις: μονοπώλιο και προπαγάνδα.
Πριν από δύο αιώνες, ούτε καν είχε σκεφτεί κανείς τα διαμάντια. Τότε ήταν πραγματικά σπάνια και, ως εκ τούτου, τα φορούσαν μόνο βασιλείς. Στα 1870 όμως, οι ανθρακωρύχοι ανακάλυψαν τεράστια κοιτάσματα διαμαντιών στη Νότια Αφρική και η μικρή αγορά διαμαντιών πλημμύρισε. Τα διαμάντια έγιναν όχι μόνο κοινά αλλά και σχετικά φθηνά.
Αλλά αυτές οι μέρες δεν θα κρατούσαν για πολύ. Κάποιος Cecil Rhodes άρχισε να αγοράζει μετοχές ορυχείων διαμαντιών. Μόλις 18 χρόνια αργότερα, ο Rhodes έλεγχε όλους τους προμηθευτές διαμαντιών της Νότιας Αφρικής.
Μπορεί να μην έχετε ακούσει ποτέ τον Cecil Rhodes, αλλά ίσως να έχετε ακούσει την φάρμα όπου άρχισε η αυτοκρατορία του -η De Beers. Για πάνω από αρκετές δεκαετίες επιχειρηματικών πρακτικών, ο Rhodes ανέδειξε την εταιρεία του ως κάποιο είδους καρτέλ και στη συνέχεια ως μονοπώλιο. Ξανά και ξανά, ο Rhodes και το ορυχείο De Beers κατέστρεψε τον ανταγωνισμό.
Έπειτα ήρθε η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929 (Great Depression), οπότε πού σκέψεις για διαμάντια και κοσμήματα. Μια έρευνα του 1939 έδειξε ότι πολλές νύφες εκείνο τον καιρό δεν λάμβαναν δαχτυλίδια αρραβώνων. Η De Beers αντιμετώπιζε τεράστια προσφορά και αμελητέα ζήτηση.
Η εταιρεία έστειλε ένα σημείωμα στο διαφημιστικό γραφείο N. W. Ayer, ρωτώντας εάν "η προπαγάνδα σε διάφορες μορφές" θα μπορούσε να αυξήσει τις πωλήσεις διαμαντιών. Η εταιρία ρώτησε τους καταναλωτές και διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι θεωρούσαν τα διαμάντια μια γελοία πολυτέλεια.
Η De Beers άρχισε να δανείζει μεγάλα διαμάντια σε διασημότητες και κοσμικούς. Για να εξασφαλιστεί ότι τα διαμάντια θα αναφέρονται στον Τύπο, άρχισε τις δικές της στήλες σε εφημερίδες και περιοδικά, μιλώντας για το προϊόν και περιγράφοντάς το ως μια λαμπερή λεπτομέρεια.
Το 1948, ο κειμενογράφος Frances Gerety χτυπήσει φλέβα χρυσού με τέσσερις λέξεις: "A Diamond is Forever" (τα διαμάντια είναι παντοτινά). Η φράση παρουσίασε τα διαμάντια ως μια αλληγορία της αιώνιας αγάπης, καθώς και μιας καλής επένδυσης. Οι πωλήσεις διαμαντένιων δαχτυλιδιών αρραβώνων άρχισαν να ανεβαίνουν.
Ο κόσμος άρχισε να αγοράζει διαμάντια, αλλά, η De Beers ήθελε να αγοράζουν -και να πληρώνουν- περισσότερα. Και έτσι η προπαγάνδα συνεχίστηκε. Η διαφημιστική εταιρία Ayer έβγαλε τη δεκαετία του 1980 διαφημίσεις με το ερώτημα, "Δεν είναι μικρό πράγμα οι μισθοί δύο μηνών για κάτι που διαρκεί για πάντα;"
Τα περίφημα "Four Cs", δηλαδή "cut, clarity, color, carat" (κόψιμο, καθαρότητα, χρώμα, καράτι) διαδόθηκαν ως ένα ακόμη τέχνασμα του μάρκετινγκ και αναπτύχθηκε για να ξεφορτωθούν τα μικρότερα διαμάντια. Στις διαφημίσεις της De Beers εκείνη την εποχή -επίτηδες- δεν αναφέρονταν τα καράτια.
Η De Beers παραιτηθεί από το μονοπώλιο της στην αγορά διαμαντιών το 2000, αλλά η τιμή των διαμαντιών παραμένει στα ύψη λόγω των προμηθευτών των πολύτιμων αυτών λίθων.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου