Στο βάθος, ο φάρος του Baker Island - πηγή
Το Baker Island βρίσκεται στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού και είναι το ένα από τα δύο νησιά που βρίσκεται στην χρονική ζώνη UTC-12:00.
Το 2016 κοντεύει στο τέλος του. Λίγο-πολύ όλοι βιάζονται να το αποχαιρετήσουν -για να μην πω ότι σε λίγους θα λείψει...
Αν όμως κάποιος θέλει να γευτεί λίγο ακόμη από την χρονιά που φεύγει, υπάρχει ένα μέρος στη Γη που μπορεί να το κάνει: το Baker Island, μια μικροσκοπική ατόλη στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού. Κάπου ανάμεσα στη Χαβάη και την Αυστραλία, το Baker Island είναι το ένα από δύο μέρη στη Γη -με ονομασία- που βρίσκονται στην χρονική ζώνη UTC-12:00 (το άλλο είναι το γειτονικό Howland Island). Αυτό το κάνει το τελευταίο μέρος στη Γη όπου τελειώνει η κάθε ημέρα, αλλά και η κάθε χρονιά. Αυτό το -γεμάτο με κουτσουλιές- μέρος είναι που θα αποχαιρετήσει τελευταίο το 2016.
Το Baker Island είναι μια ατόλη, δηλαδή ένα κοραλλιογενές νησί, κάπου 1.500 μίλια νοτιοδυτικά της Χαβάης. Η έκταση του δεν ξεπερνάει το 1/4 του τετ. μιλίου και είναι ακατοίκητο από ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι ήταν οι Πολυνήσιοι ναύτες το ήξεραν, η πρώτη "επίσημη" καταγραφή του ήταν το 1818, από το φαλαινοθηρικό Equator. Για μερικές δεκαετίες μετά, χρησίμευε ως μέρος για να θάβονται οι νεκροί ναυτικοί. Το 1855, πουλήθηκε στην American Guano Company, η οποία έστησε μια επιχείρηση για να μαζεύει τις -άφθονες- κουτσουλιές (και τις οποίες ένας εμπειρογνώμονας ονόμαζε τις "καλύτερες που είχε δει").
Έγιναν κάποιες προσπάθειες ώστε το νησί να γίνει κάτι περισσότερο από ένα γιγαντιαίο αποθετήριο πουλιών: το 1935 έγιναν προσπάθειες να γίνει ένας οικισμός, ενώ το 1943 υπήρξε σχέδιο για μια στρατιωτική αεροπορική βάση, αλλά όλα εμποδίζονταν από τον τεράστιο αριθμό των πουλιών που ζουν ήδη εκεί. Τελικά το 1974, οι ΗΠΑ δήλωσαν το Baker ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής, μέρος του Pacific Remote Islands Marine National Monument.
Κάθε δύο χρόνια, η U.S. Fish and Wildlife Service στέλνει ένα πλοίο ώστε να δει ότι βαίνουν καλώς. Άδεια επιβίβασης δίνεται μόνο ερευνητές και εκπαιδευτές. Αλλά και πάλι, αν κάποιος πάρει άδεια να πάει στο νησί, πρέπει να ταξιδέψει οκτώ μέρες στη θάλασσα.
Το Baker Island βρίσκεται λίγο πάνω από τον Ισημερινό. Σύμφωνα με το CIA World Factbook, το νησί έχει "λίγες βροχοπτώσεις, σταθερούς ανέμους [και] καυτό ήλιο". Η βλάστηση του νησιού απαρτίζεται κυρίως από χόρτα, θάμνους και κληματσίδες.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού είναι θαλασσοπούλια -μπούφοι, φρεγατίδες και γλαρόνια. Υπάρχουν όμως και δύο είδη ερπετών -ένα είδος φιδιού και ένα χελώνας- αλλά και καβούρια και διάφορα έντομα. Στην πορεία για το νησί μπορεί να συναντήσει κανείς δελφίνια. Αλλά πάνω στο νησί υπάρχουν και αρουραίοι, που τρώνε τα αυγά των πουλιών.
Ο φάρος γεμάτος με καβούρια - πηγή
Στο νησί υπάρχουν υπολείμματα του εμπορίου γκουανό (μείγμα αποσυντεθειμένων περιττωμάτων και πτωμάτων θαλάσσιων πουλιών), ένας κατάφυτος -πρώην- διάδρομος προσγείωσης, ένας ραδιόφωνο πύργος, μια δεξαμενή και ένας φάρος. Το Baker βρίσκεται στην κορυφή ενός τεράστιου υποθαλάσσιου ηφαιστείου, το οποίο χρονολογείται από την Κρητιδική εποχή.
Το άλλο νησί που βρίσκεται μέσα στην χρονική ζώνη UTC-12:00, το Howland Island, είναι πάνω-κάτω το ίδιο με το Baker. Αυτό το νησί ήταν ο προορισμός της Αμέλια Έρχαρτ όταν εξαφανίστηκε το 1937.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου