Αν δεν το έχετε κάνει σε κάποιον οφθαλμίατρο, ίσως να το έχετε δει. Αναφέρομαι σε κάτι μεγάλα κυκλικά διαγράμματα με έγχρωμες κουκκίδες. Όσοι έχουν κανονική όραση μπορούν και ξεχωρίζουν ένα αριθμό ανάμεσα στις κουκκίδες. Όσοι όμως πάσχουν από αχρωματοψία ίσως βλέπουν απλά κουκκίδες.
Αυτές οι εικόνες, δημοσιεύτηκαν πριν από 100 χρόνια, από τον Ιάπωνα οφθαλμίατρο Σινόμπου Ισιχάρα (Shinobu Ishihara). Το τεστ Ισιχάρα είναι ο πιο δημοφιλής και αποτελεσματικός τρόπος διάγνωσης ασθενών με αχρωματοψία χάρη στην απλότητά του.
Ο Ισιχάρα γεννήθηκε στο Τόκιο το 1879 και σπούδασε ιατρική στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο με στρατιωτική υποτροφία, που σημαίνει ότι έπρεπε να υπηρετεί στο στρατό. Όταν αποφοίτησε το 1905, εργάστηκε για τρία χρόνια ως γιατρός με ειδίκευση στη χειρουργική στον αυτοκρατορικό ιαπωνικό στρατό. Έπειτα, επέστρεψε στο πανεπιστήμιο για μεταπτυχιακό στην οφθαλμολογία. Στην έρευνά του, ο Ισιχάρα επικεντρώθηκε στο να βρει και να στρατολογήσει στρατιώτες με πολύ καλή όραση, αυξάνοντας έτσι τη συνολική αποτελεσματικότητα του στρατού -ήταν πρωταρχικής σημασίας για την Ιαπωνία με αρχή το 1914.
Καθώς ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπούσε σε ολόκληρη την Ευρώπη, την Ασία και τον Ειρηνικό, ο ιαπωνικός στρατός ζήτησε από την Ισιχάρα να αναπτύξει έναν καλύτερο τρόπο για να προβάλλει την αχρωματοψία. Εκείνη την εποχή, η πιο δημοφιλής μέθοδος ήταν το τεστ Stilling, που εφευρέθηκε από τον Γερμανό οφθαλμίατρο Jakob Stilling το 1878 ως η πρώτη κλινική δοκιμή χρωμάτων. Τα προηγούμενα εργαλεία ζητούσαν από τους ασθενείς να προσδιορίσουν τα χρώματα μάλλινων κουβαριών ή φωτιζόμενων φανών, χρήσιμες δεξιότητες για ναυτικούς και εργάτες στον σιδηρόδρομο, αλλά μια ανακριβής μέθοδος για τη διάγνωση των προβλημάτων όρασης.
Οι αξιωματούχοι του ιαπωνικού στρατού ζήτησαν ένα νέο διαγνωστικό εργαλείο το οποίο θα ήταν ευκολότερο στο χειρισμό και την ερμηνεία. Το τεστ που άρχισε να δημιουργεί ο Ισιχάρα -όπως και αυτό του Stilling- βασιζόταν στην αρχή του ψευδο-ισοχρωματισμού -ένα φαινόμενο στο οποίο δύο ή περισσότερα χρώματα θεωρούνται ως ίδια ενώ είναι διαφορετικά. Ένα άτομο με κανονική όραση μπορεί να δει εύκολα τη διαφορά, ενώ άνθρωποι με ανεπάρκεια δυσκολεύονται να τα διακρίνουν.
Ο Ισιχάρα ζωγράφισε στο χέρι τα κυκλικά σχέδια που αποτελούνται από μικρές κουκκίδες διαφόρων περιοχών και χρωμάτων, έτσι ώστε οι παραλλαγές στο σχέδιο να μπορούν να διακρίνονται μόνο από το χρώμα και όχι από το σχήμα, το μέγεθος ή το σχέδιο. Ανάμεσα σε αυτές τις κουκκίδες ήταν κρυμμένη μια εικόνα που οι άνθρωποι με κανονική όραση θα μπορούσαν να δουν, ενώ οι πάσχοντες όχι.
Οι πρώτες πλάκες του τεστ του Ισιχάρα παράχθηκαν το 1916, για αποκλειστική χρήση από τον στρατό. Ανάμεσα στα σχέδια υπήρχαν και γιαπωνέζικοι χαρακτήρες. Το 1917, σε μια προσπάθεια να πουλήσει το τεστ διεθνώς, ο Ισιχάρα το σχεδίασε με τους γνωστούς αραβικούς αριθμούς και δημοσίευσε 16 πλάκες με τίτλο "Τεστ για Ανεπάρκεια Χρώματος". Το τεστ υιοθετήθηκε σε όλο τον κόσμο από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 και τελικά έφτασε να αποτελείται από 38 πλάκες. Αλλά η δημοτικότητά του, οδήγησε στην ανατροπή του. Μη εξουσιοδοτημένοι εκδότες, για να καλύψουν τη ζήτηση, τύπωσαν τη δική τους εκδοχή, ρίχνοντας την ακρίβεια των διαγνωστικών χρωμάτων.
Παρά τα εμπόδια, το τεστ αποδείχθηκε απαραίτητο τόσο σε γιατρούς όσο και σε ερευνητές. Ο Ισιχάρα συνέχισε να βελτιώνει τα σχέδιά του και την ακρίβεια των χρωμάτων των εικόνων μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1950, ενώ ήταν πρόεδρος του τμήματος οφθαλμολογίας και στη συνέχεια κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τόκιο. Εκτός από το τεστ αχρωματοψίας, δημοσίευσε έναν άτλαντα, ένα εγχειρίδιο, διαλέξεις και έρευνες για τις οφθαλμικές παθήσεις.
Κάντε και εσείς ένα τεστ αχρωματοψίας στο iatropedia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου