Η μακρά, παράξενη ιστορία των πατεντών των ανθρώπινων ιπτάμενων δίσκων

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Discopter εν πτήση, πάνω από το San Francisco Bay

Από το "Discopter" του Alexander Weygers μέχρι ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο.

Δείτε ακόμη:
Οι πιο διάσημες θεάσεις ΑΤΙΑ της Ιστορίας
Το Παράδοξο του Φέρμι ψάχνει να βρει που είναι οι εξωγήινοι
Τα μυστικά ενός οραματιστή της αεροπλοΐας βρέθηκαν σε ένα παλιατζίδικο

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1947, ένας ερασιτέχνης πιλότος από το Άινταχο ονόματι Kenneth Arnold εντόπισε κάτι που τον τάραξε πάνω από τον ουρανό της Ουάσιγκτον.

Παρά το γεγονός ότι ο ουρανός ήταν καθαρός εκείνη την ημέρα, είδε μια σειρά από εννιά λάμψεις ενός οριζόντιου φωτός. Προσγειώθηκε, είπε σε κάμποσους ό,τι είδε και η ιστορία του εξαπλώθηκε στη λαϊκή συνείδηση, λαμβάνοντας ζωή, καθώς και όνομα: ιπτάμενος δίσκος.

Δύο εβδομάδες αργότερα, ένα πολύ πιο διάσημο περιστατικό στο Roswell του Νέου Μεξικού, το οποίο περιλαμβάνει ένα μετεωρολογικό αερόστατο (όπως αναφέρει η κυβέρνηση των ΗΠΑ), έδωσε περισσότερη λαβή για τους ιπτάμενους δίσκους.

Όχι πολύ καιρό μετά, οι χομπίστες όλων των ειδών ξαφνικά εμπνεύστηκαν να δημιουργήσουν τους δικούς τους ιπτάμενους δίσκους -και πλημμύρισαν τα γραφεία διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας παγκοσμίως...

Όμως, ο τύπος που αποτάνθηκε πρώτος στο Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας των Η.Π.Α. δεν ήταν κάποιος που εμπνεύστηκε από τη λαϊκή αντίληψη για τα ΑΤΙΑ. Για την ακρίβεια, είχε την ιδέα χρόνια πριν ο Arnold κάνει τη μοιραία πτήση του.

Από την αναφορά του Arnold για τη θέαση ΑΤΙΑ

Ο Ολλανδός ζωγράφος και γλύπτης, Alexander Weygers, ο οποίος μεγάλωσε στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες -σήμερα, Ινδονησία- και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στις Η.Π.Α., ήταν κάτι σαν τον Ντα Βίντσι του 20ου αιώνα. Είχε τεχνικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο και το έργο του κάλυπτε από γλυπτά και εικονογραφήσεις μέχρι την φωτογραφία και πολλά άλλα πεδία.

Το 1927, εμπνεύστηκε μια συσκευή που προέβλεψε τους ιπτάμενους δίσκους, προτού καν αυτοί αποκτήσουν όνομα. Ως μηχανικός, το έκανε αυτό γιατί είχε σκεφτεί ότι έπρεπε αντικατασταθεί ένα άλλο μέσο.

"Τα ελικόπτερα είναι ευάλωτα", ανέφερε σε μια συνέντευξή το 1985. "Οι άνθρωποι σκοτώνονταν με αυτά στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920. Έπεφταν σαν τούβλο. Ο δίσκος ήταν η λογική απάντηση."

Η δημιουργικότητά του προήλθε από μια τραγωδία. Το 1928, η σύζυγός του πέθανε κατά τη διάρκεια του τοκετού, όπως και ο γιος του. Το ατυχές περιστατικό τον ώθησε στην τέχνη του.

Μια παρόμοια τραγωδία -η σύλληψη της οικογένειάς του, στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, από τις ιαπωνικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- τον ώθησε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 να ολοκληρώσει τον δίσκο του, το οποίο είχε ξεκινήσει στη δεκαετία του 1920. Αποκάλεσε τη συσκευή του "Discopter".

Η ιδέα ήταν εμπνευσμένη όχι από τα διαστημόπλοια ή την επιστημονική φαντασία, αλλά από την πρακτική θέληση να δημιουργηθεί ένα μέσο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη διάσωση ανθρώπων σε περιστατικά παρόμοια με ό,τι αντιμετώπισε η οικογένειά του.

Η πατέντα του Weygers για το Discopter

Το 1944 κατέθεσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που του χορηγήθηκε το επόμενο έτος.

Ο Weygers δεν προσπαθούσε να εφεύρει τον ιπτάμενο δίσκο. Προσπαθούσε να επανασχεδιάσει το ελικόπτερο -μαζί με την αεροπορία γενικά- ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί πιο πρακτικά. Σ' αυτό το σημείο όμως πρέπει να σημειωθεί ότι η συσκευή του δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

Αλλά η ύπαρξη όσων ακολούθησαν σημαίνει ότι το όνομά του συνδέθηκε για πάντα με τον φουτουρισμό και την επιστημονική φαντασία, στοιχεία που δεν ενέπνευσαν την εφεύρεσή του.

Όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα ΑΤΙΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο κόσμος παρατήρησε τι είχε κάνει ο Weygers. Το 1950 εμφανίστηκε ένα άρθρο στην Morning Call, του Allentown της Πενσιλβανία των ΗΠΑ, αφιερωμένο σε έναν οδοντίατρο, ονόματι Dr. Harold T. Frendt, ο οποίος χρησιμοποίησε την ύπαρξη του διπλώματος ευρεσιτεχνίας για να υποστηρίξει τη μη ύπαρξη εξωγήινων. Ο Frendt πρότεινε ότι τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία αυτών των δίσκων, παρά το γεγονός ότι είχε στη διάθεσή του μόνο το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Weygers.

"Θα πρέπει να πετάν σε μεγάλα υψόμετρα αντί να εκθέτονται στη θέαση από το ευρύ κοινό κι έτσι να ενθαρρύνουν μια τάση ανόητης κερδοσκοπίας", είχε δηλώσει ο Frendt. Η δήλωσή του είναι ειρωνική, γιατί επίσης κερδοσκοπούσε. Πιθανότατα δεν υπήρχε ιπτάμενος δίσκος.

Αν και ο Weygers ήταν σίγουρα ο πρώτος, ο κόσμος που τον ακολούθησε ήταν σαφώς εμπνευσμένος απ' ό,τι συνέβη στην Ουάσινγκτον και το Νέο Μεξικό το 1947 -ίσως λίγο και λόγω του Όρσον Γουέλς...

Η είδηση για το Roswell

Αμέσως ο κόσμος άρχισε να κοιτάει τον ουρανό και να αναρωτιέται αν υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι παντού. Από τότε, τα γραφεία διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας σε όλο τον κόσμο έμειναν απασχολημένα με σχέδια παιχνιδιάρικων ιπτάμενων δίσκων στις αρχές της δεκαετίας του 1950 -που έμοιαζαν με frisbee- ή με τη μορφή αεροσκαφών, όπως αυτό το σχέδιο του 1953 και αυτό το υβρίδιο ελικοπτέρου-ιπτάμενου δίσκου. Μάλιστα, οι αιτήσεις για αεροπλάνα και ελικόπτερα στο USPTO ήταν τόσες πολλές που αποδόθηκε ξεχωριστός κώδικας ευρετηρίου (ο B64C 39/001).

Για πόσες πατέντες μιλάμε; Σύμφωνα με το Google Patents, αναφερόμαστε σε περίπου 192 στοιχεία που παράχθηκαν στις ΗΠΑ, με τρεις ιδιαίτερες τάσεις στη δημιουργία τους: το πρώτο άλμα μεταξύ 1953-1956, ένα δεύτερο μεταξύ 1965 και 1971, και μια ασυνήθιστα αύξηση μεταξύ των ετών 2001 και 2004. Το USPTO χειρίστηκε 37 διπλώματα ευρεσιτεχνίας σχετικά με ιπτάμενους δίσκους.

Το 2017, ένας χρήστης του Internet Archive, με το ψε3υδώνυμο Superboy, συνέλεξε περισσότερα από 100 διπλώματα ευρεσιτεχνίας που καλύπτουν τα τελευταία 75 χρόνια. Ο χρήστης χρειάστηκε πάνω από τρεις μήνες για να συγκεντρώσει τα έγγραφα από τα γραφεία διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ και άλλα παγκοσμίως και τα χώρισε σε δύο σελίδες.

Ορισμένα από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας μοιάζουν με frisbee. Άλλα σαν μικροσκοπικοί, κατακόρυφοι πλανήτες. Και άλλα σαν να έχουν εμπνευστεί από ταινίες που αναφέρονται στο διάστημα.

Τα περισσότερα διπλώματα πιστώθηκαν σε ιδιώτες, με τη συμμετοχή λίγων εταιρειών.

Τα πιο περίεργα σχέδια -αν και τελικά αποσύρθηκαν- προήλθαν από έναν άνθρωπο, τον John Quincy St. Clair. Ο κόσμος αναρωτιόνταν για τον St. Clair για πολλά χρόνια. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, κατέθεσε δεκάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας για όλα τα παράξενα -εδώ να σημειωθεί ότι η υποβολή για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν είναι φθηνή, ακόμα και αν αποσυρθεί. Μεταξύ των μεγαλύτερων επιτυχιών του ήταν μια "magnetic vortex wormhole generator" (γεννήτρια σκουληκότρυπας μαγνητικής στροβίλου" και ένα "walking through walls training system" (σύστημα εκπαίδευσης περπατήματος μέσα από τοίχους).

Φυσικά, δεν αφορούν όλα τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δίσκους που έχουν παραχθεί από κάποιον χομπίστα, έναν εκκεντρικό εφευρέτη ή έναν μηχανικό που μετέτρεψε την τραγωδία σε δημιουργικότητα.

Το Σαν Φρανσίσκο στο μέλλον, σύμφωνα με τον Weygers

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως έχουν περιστασιακά ενδιαφερθεί για την ιδέα του ιπτάμενου δίσκου. Το 2014, για παράδειγμα, η Airbus εφηύρε μια συσκευή που έχει πολλά κοινά με το σύγχρονο ιπτάμενο δίσκο, αλλά μοιάζει και με ένα αόρατο (stealth) μαχητικό που έχει ένα ντόνατ στη μέση...

Το μέλλον ίσως διαθέτει κάποιον χώρο για έναν ιπτάμενο δίσκο -ή τουλάχιστον για ένα ιπτάμενο αυτοκίνητο. Όπως αναφέρει το Bloomberg Businessweek, πέρυσι, ο συνιδρυτής της Google, Larry Page, έχει επενδύσει στην ιδέα του ιπτάμενου αυτοκινήτου μέσω των startup του Zee.Aero και Kitty Hawk, έχοντας αναφέρει ως έμπνευσή τον Weygers.

Νωρίτερα φέτος, η Kitty Hawk έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο για ένα προϊόν που, αν το δούμε πολύ καλά, μοιράζεται τα όνειρα του Weygers.

από: atlas obscura