Η Αγκάθα Κρίστι έγραψε το διάσημο αστυνομικό μυθιστόρημά της εμπνευσμένη από μια διάσημη απαγωγή
Στην μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, ο Βέλγος, μυστακοφόρος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό, λύνει τη δολοφονία του Αμερικανού μεγιστάνα Σάμιουελ Έντουαρντ Ράτσετ, που ταξιδεύει με ένα τρένο μεγάλων αποστάσεων. Ενώ η ιστορία του 1934 είναι ένα έργο μυθοπλασίας, η Κρίστι άντλησε έμπνευση από τα πρωτοσέλιδα της εποχής.
Στην ιστορία της Κρίστι, ο Πουαρό βρίσκεται στο Οριάν Εξπρές, πηγαίνοντας από τη Συρία στο Λονδίνο, όταν ο Ράτσετ του ζητά να ερευνήσει της απειλές θανάτου που λαμβάνει. Ο Πουαρό αρνείται και το επόμενο πρωί, η πορεία του τρένου διακόπτεται καθώς βρίσκεται νεκρός ο Ράτσετ.
Ο Πουαρό ξεκινάει έρευνες στην κουκέτα του Ράτσετ και βρίσκει ένα κομμάτι καμένου χαρτιού που γράφει "-μέλη της μικρής Daisy Armstrong." Τελικά αποδεικνύεται ότι ο Ράτσετ είναι στην πραγματικότητα ο μαφιόζος Cassetti, ο οποίος απήγαγε την 3χρονη κληρονόμο Daisy Armstrong και πήρε 200.000 δολάρια σε λύτρα από τους γονείς της, πριν ανακαλυφθεί το νεκρό σώμα της. Όντας πλέον πλούσιος, κατάφερε να φύγει από τη χώρα.
Η φανταστική υπόθεση της Daisy Armstrong μάλλον φάνηκε οικεία στους αναγνώστες του βιβλίου στα μέσα της δεκαετίας του 1930, οι οποίες είχαν παρακολουθήσει την απαγωγή του 20 μηνών γιου του φημισμένου αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ -στην επίσημη σελίδα της Κρίστι, επιβεβαιώνεται η πηγή έμπνευσης της συγγραφέα. Την 1η Μαρτίου του 1932, ο Λίντμπεργκ εξαφανίστηκε από την κούνια του και στο σπίτι της οικογένειάς του στο Νιου Τζέρσεϋ βρέθηκε ένα σημείωμα με το οποίο κάποιος ζητούσε 50.000 δολάρια.
Η απαγωγή του μικρού Λίντμπεργκ έριξε τη χώρα σε ένα είδος φρενίτιδας. Ο διευθυντής του FBI, Τζέι Έντγκαρ Χούβερ, κινητοποίησε τους πράκτορές του για να βοηθήσει τις κρατικές αρχές.
Τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στην πραγματική ιστορία, το σώμα του παιδιού ανακαλύφθηκε μετά την καταβολή των λύτρων. Ο Cassetti σκότωσε τη Daisy λίγο μετά την απαγωγή της, ενώ το σώμα του μικρού Λίντμπεργκ βρέθηκε 4 μίλια μακριά από το κτήμα των γονιών του. Ένα μηχάνημα βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε ένα ανθρώπινο κρανίο που προεξείχε από έναν ρηχό τάφο. Το σώμα είχε αποσυντεθεί -βρισκόταν εκεί δύο μήνες.
Η Κρίστι είχε τις δικές της ιδέες για την υπόθεση. Υποψιάστηκε ότι η απαγωγή είχε γίνει από κάποιον ξένο -αποδείχθηκε σωστή όταν ο ένοχος ανακαλύφθηκε ότι ήταν ο Γερμανός μετανάστης Richard Hauptmann.
Όπως και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος, η Κρίστι ήξερε πώς είναι να κολλάει κάποιος σε ένα τρένο. Λάτρευε να ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές και πάντα κουβαλούσε μαζί της την γραφομηχανή της. Το 1931, σε ένα ταξίδι, η αμαξοστοιχία σταμάτησε εξαιτίας μιας πλημμύρας. Επίσης εμπνεύστηκε από ένα περιστατικό από το 1929, όταν το Οριάν Εξπρές παρέμεινε ακινητοποιημένο από το χιόνι για πέντε ημέρες.
Η ιστορία του μωρού Λίντμπεργκ κυρίεψε τη λαϊκή φαντασία με τέτοιο τρόπο που δε θα μπορούσε ποτέ ένα βιβλίο. Το 1932 ήταν μια τρομακτική εποχή. Η χώρα βρισκόταν στο αποκορύφωμα της Μεγάλης Ύφεσης. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Μεγάλος Πόλεμος, βοήθησε στην άνοδο των ολοκληρωτικών καθεστώτων όπως ο φασισμός και ο ναζισμός.
Ούτε καν το μωρό ενός εθνικού ήρωα δεν ήταν ασφαλές από απαγωγείς. Ο Τσαρλς Ογκάστας Λίντμπεργκ, γνωστός και ως Slim, Lucky Lindy και The Lone Eagle (Μοναχικός Αετός), έγινε γνωστός καθώς το 1927 κατάφερε να διασχίσει τον Ατλαντικό, διανύοντας, μόνος του και χωρίς στάση, 5.800 χλμ με το μονοθέσιο μονοκινητήριο αεροπλάνο του, το Spirit of St. Louis.
Όσο για τον Πουαρό, η Κρίστι δεν ανέφερε ποτέ τι αποτέλεσε έμπνευση για το διάσημο χαρακτήρα της. Ωστόσο, πιστεύεται ότι ο Βέλγος ντετέκτιβ μπορεί να ήταν κάποιος γείτονάς της. Η Κρίστι είχε γνωρίσει κάποτε σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση έναν πρόσφυγα, πρώην συνταξιούχο Βέλγο αστυνομικό, ονόματι Jacques Hornais. Δεν είναι οριστική απόδειξη, αλλά αποτελεί μια σύμπτωση.
Στην αυτοβιογραφία της, η συγγραφέας λέει ότι ο Πουαρό ήταν πράγματι έμπνευση από έναν από τους Βέλγους γείτονές της.
Η έμπνευση από την πραγματική ζωή δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη για την Κρίστι. Στην πραγματικότητα, πολλές προσωπικές εμπειρίες της άφησαν το σημάδι τους στις ιστορίες της -όπως οι γνώσεις της για τα δηλητήρια μέσω της δουλειάς της με τον Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό. Η φαντασία της κάλπαζε, όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία της, και άφηνε την καθημερινότητα να την εμπνεύσει.
από: smithsonianmag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου