Ξωτικό: Η φοιτητική ζωή στο πρώτο ιατρικό κολλέγιο θηλέων

Το αμφιθέατρο του Ιατρικού Κολεγίου Θηλέων της Πενσιλβανία

Οι πρωτοπόρες που αντιμετώπισαν τον χλευασμό και τις διακρίσεις για να γίνουν γιατροί.

Δείτε ακόμη:
8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Οι πρωτοπόρες γυναίκες των πτήσεων με αερόστατο
Η φεμινιστική καταβολή των Cocktail Party
Franca Viola, η γυναίκα που έσπασε μια ιταλική παράδοση αιώνων την δεκαετία του 1960

Στις αρχές του Νοεμβρίου του 1869, δόθηκε ένα σημείωμα στην Anna Broomall, μια μαθήτρια στο Ιατρικό Κολέγιο Θηλέων της Πενσιλβανία (Woman's Medical College of Pennsylvania, WMCP). Το σημείωμα, είχε περάσει από τα χέρια των ανδρών ομολόγων της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσιλβανίας πριν από μια κλινική διάλεξη στο νοσοκομείο της Πενσιλβανία. Πρώτη φορά μαθήτριες του WMCP θα παρακολουθούσαν τέτοια διάλεξη η οποία ήταν μια ουσιαστική, πρακτική εμπειρία για τους φοιτητές ιατρικής. Το μήνυμα ήταν τόσο σημαντικό που το κράτησε για πάνω από 50 χρόνια: "Πηγαίνετε αύριο στο νοσοκομείο για να δείτε ΤΙΣ γιατρούς!".

Στις 6 Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, η Broomall έφτασε στη διάλεξη μαζί με άλλες 19 νεαρές γυναίκες. Αυτό που ακολούθησε έγινε γνωστό ως "Jeering Incident" (γιουχάρισμα/ χλευασμός/ αποδοκιμασία).

"Όταν εμφανιστήκαμε στην κλινική, στο τότε νέο αμφιθέατρο, ξέσπασε πανδαιμόνιο", δήλωσε η Broomall σε μια συνέντευξη. "Οι φοιτητές άρχισαν να χτυπούν τα πέλματά τους, σηκώθηκαν όρθιοι στα καθίσματα, έκραζαν, μας αποκαλούσαν με διάφορα επίθετα και μας έφτυναν, προσπαθώντας μάταια να μας απομακρύνουν". Όπως γράφει η Joanne Murray, Ιστορικός και Διευθυντής στο Archives and Special Collections του Πανεπιστημίου Ντρέξελ, "Οι άντρες υποδέχτηκαν τις φοιτήτριες με φωνές, σφυρίγματα, ουρλιάζοντας, με κοροϊδευτικό χειροκρότημα και προσωπικές επιθέσεις για την εμφάνιση της κάθε μιας κλπ".

Το περιστατικό τράβηξε την προσοχή του Τύπου. Τα σχετικά με το περιστατικό άρθρα των εφημερίδων σχεδόν καταδίκαζαν ομόφωνα τους άνδρες για τη συμπεριφορά τους. Μια εφημερίδα ζήτησε να εκδιωχθούν και να συλληφθούν όσοι συνέχισαν να παρενοχλούν τις μαθήτριες στους δρόμους. Η δημόσια δυσαρέσκεια δεν ήταν όμως καθολική. Μια πολύ διαφορετική άποψη προήλθε από μια επιστολή προς τον συντάκτη της εφημερίδας New Republic: "Ποια είναι αυτή η ξεδιάντροπος αγέλη όντων χωρίς φύλο που ατιμάζει τα φορέματα των κυριών;".

Η Ella B. Everitt σε διάλεξη, 1915

Σε μια εποχή όπου οι ρόλοι των δύο φύλων ήταν αυστηρά καθορισμένοι, ήταν πολύ σπάνιο για μια γυναίκα να αναζητήσει ιατρική εκπαίδευση. Το 1849 -ένα χρόνο πριν το άνοιγμα του WMCP- η Elizabeth Blackwell έγινε η πρώτη γυναίκα στην Αμερική που απέκτησε ιατρικό πτυχίο, από το Geneva Medical College της Νέας Υόρκης. Η αίτησή της υποβλήθηκε σε ψηφοφορία από το ανδρικό φοιτητικό σώμα. Υποθέτοντας ότι πρόκειται για κάποιο αστείο, ψήφισαν όλοι "ναι".

Αλλά ο Joseph S. Longshore είχε διαφορετική άποψη. Κουακέρος, υπέρμαχος της κατάργησης της δουλεία και ηιατρός, ο Longshore ήταν ένθερμος υποστηρικτής της σημασίας της εκπαίδευσης των γυναικών. Μαζί με άλλους γιατρούς και επιχειρηματίες, ίδρυσε το WMCP και στην πρώτη του τάξη συμπεριέλαβε την αδερφή του, Anna, και την νύφη του, Hannah. "Το ότι η άσκηση της θεραπευτικής τέχνης θα πρέπει να μονοπωλείται μόνο από τους άνδρες ασκούμενους ... δεν μπορεί ούτε να εγκρίνεται από την ανθρωπότητα, να δικαιολογείται από λόγο, [ούτε] να εγκρίνεται από τη κοινή νοημοσύνη", διακήρυξε στην αρχική ομιλία του κολεγίου.

Το WMCP άνοιξε το 1850. Ήταν το πρώτο ιατρικό κολέγιο θηλέων. Η ιδέα γυναικών γιατρών από κάποιους έγινε ευπρόσδεκτη από ορισμένους, ενώ σε κάποιους δεν άρεσε. Μερικοί άνδρες γιατροί τάχθηκαν υπέρ μιας ξεχωριστής ορολογίας: γιατρέσσες (Doctoress).

Παρά το Jeering Incident, οι μαθήτριες του WMCP συνέχισαν να παρακολουθούν κλινικές διαλέξεις. Συμμετείχαν επίσης σε μια άλλη βασική πτυχή της ιατρικής εκπαίδευσης.Οι φοιτητές διδάχθηκαν ανατομία μέσω ανθρώπινων πτωμάτων, το οποίο βέβαια ήταν και θεωρείται ως μια ιεροτελεστία για τους φοιτητές της ιατρικής. Αλλά τον 19ο αιώνα θεωρήθηκε ως μια πρακτική που οι γυναίκες δεν πρέπει να αναλαμβάνουν. Βέβαια, οι φοιτήτριες εκτίμησαν την εμπειρία και μάλιστα καυχιόταν γι' αυτό σε φίλους και στις οικογένειές τους. Μια φοιτήτρια μάλιστα, η Alice Evans, δημιούργησε ένα λεύκωμα στο οποίο είχε αφιερώσει μια σελίδα με φωτογραφίες φοιτητριών κατά τη διάρκεια μιας ανατομίας.

Το λεύκωμα της Alice Evan, 1898 περίπου

Οι φοιτήτριες του WMCP εργάστηκαν και με ασθενής. Έλαβαν κλινικές οδηγίες στο γυναικείο νοσοκομείο της Φιλαδέλφειας μετά την ίδρυσή του το 1861 (μέχρι τότε, οι γυναίκες είχαν αποκλειστεί από την πλειονότητα των νοσοκομειακών εκπαιδεύσεων).

Το αρχείο του WMCP φυλάσσεται σήμερα στο Legacy Center Archives στο πανεπιστήμιο Ντρέξελ.

Φοιτήτριες με σκελετούς, 1895 περίπου

Ακόμα κι αν πολλές φωτογραφίες φαίνονται να είναι κοινές των σχολών της ιατρικής, υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες. Υπάρχει μια φωτογραφία, από το 1885, τριών ξένων φοιτητριών ιατρικής ντυμένες με το παραδοσιακό στυλ των χωρών καταγωγής τους. Μια εικόνα που εκπλήσσει. Είναι αρκετά ασυνήθιστο να βλέπουμε φωτογραφίες γυναικών ιατρών του 19ου αιώνα, αλλά το γεγονός ότι οι το WMCP δέχθηκε φοιτήτριες και από ξένες χώρες εκείνη την εποχή είναι γενικά μια συγκλονιστική εικόνα.

Οι γυναίκες της φωτογραφίας είναι η Anandabai Joshee, η οποία αποφοίτησε το 1886, η πρώτη Ινδή με ιατρικό πτυχίο στις ΗΠΑ, η Kei Okami, της τάξης του 1889, μια από τις πρώτες γιατρούς της Ιαπωνίας, και η Tabat M. Islambooly, μια από τις πρώτες γιατρούς της Συρίας που αποφοίτησε το 1890. Είναι επίσης γνωστή και ως Sabat Islambouli, αλλά ελάχιστα είναι γνωστά γι' αυτήν. Μια εφημερίδα του 1904 ανέφερε ότι στο WMCP φοιτούσαν γυναίκες από τον Καναδά, την Τζαμάικα, την Βραζιλία, την Αγγλία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Ελβετία, τη Ρωσία, τη Συρία, την Ινδία, την Ιαπωνία, τη σημερινή Μιανμάρ (πριν το 1989 Βιρμανία ή Μπούρμα), την Αυστραλία και το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό, ένα μεγάλο κράτος της Κεντρικής Αφρικής από το 1885 μέχρι το 1908.

Οι φοιτήτριες Anandabai Joshee, Kei Okami και Tabat Islambooly, 10 Οκτωβρίου 1885

Μια άλλη αξιοσημείωτη φωτογραφία δείχνει την τάξη του 1891. Στα δεξιά είναι η Halle Tanner Dillon Johnson, μια Αφροαμερικανή φοιτήτρια από το Πίτσμπουργκ. Αποφοίτησε από το WMCP με τιμητική διάκριση και έγινε η πρώτη γυναίκα που άσκησε την ιατρική στην Αλαμπάμα -αλλά μόνο αφού περάσει τη επί δέκα ημέρες ιατρική εξέταση της Πολιτείας της Αλαμπάμα, η οποία περιγράφεται από τους The New York Times ως "ασυνήθιστα σοβαρή".

Η πρώτη Αφροαμερικανλη φοιτήτρια που έγινε δεκτή στο WMCP ήταν η εκπαιδευτικός και πολέμιος της κατάργησης της δουλείας, Sarah Mapps Douglass, η οποίος εγγράφηκε το 1853. Δεν αποφοίτησε, αλλά χρησιμοποίησε την ιατρική της εκπαίδευση για να προσφέρει διαλέξεις και βραδινά μαθήματα υγιεινής και φυσιολογίας σε άλλες Αφροαμερικανές. Το 1867, η Rebecca J. Cole αποφοίτησε από το WMCP και έγινε η δεύτερη αφροαμερικανική που πήρε πτυχίο ιατρικής στις ΗΠΑ. Η πρώτη ήταν η Rebecca Crumpler, η οποία αποφοίτησε από το New England Female Medical College το 1864.

Η τάξη του 1891

Σύντομα, θα ερχόντουσαν και άλλες επιτυχίες. Το 1888, η Verina M. Harris Morton Jones έγινε η πρώτη γιατρός στο Μισισίπι. Η Eliza Ann Grier ήταν μια χειραφετημένη σκλάβα που πήγε στη σχολή για να γίνει, το 1897, η πρώτη Αφροαμερικανή με άδεια εξασκήσεωβς επαγγέλματος στην Τζόρτζια και η Matilda Evans, αποφοίτησε το 1897, ήταν η πρώτη Αφροαμερικανή γιατρός στη Νότια Καρολίνα.

Η Susan La Flesche Picotte ήταν ακόμη μια πρωτοπόρος απόφοιτος του WCMP. Γεννημένη στον καταυλισμό Ινδιάνων της φυλής Όμαχα στη Νεμπράσκα, είδε, σαν παιδί, μια γυναίκα να πεθαίνει περιμένοντας έναν λευκό γιατρό που δεν έφτασε ποτέ. Η La Flesche Picotte αποφοίτησε από τις πρώτες της τάξης της το 1889. Έγινε η πρώτη Ιθαγενής γιατρός της χώρας και επέστρεψε στον καταυλισμόόπου εργάστηκε.

Τα επιτεύγματα αυτών των γυναικών συνέβησαν σε μια εποχή ευρείας διάδοσης φυλετικών διακρίσεων και διακρίσεων λόγω φύλου. Σύμφωνα με τον νόμο εκείνη την εποχή, η La Flesche Picotte δεν θεωρούνταν πολίτης -και δεν θα ήταν παρά το 1924. Καμία από αυτές τις γυναίκες δεν μπορούσε να ψηφίσει.