Μια πινακίδα καλωσορίσματος σε ένα δρόμο προς την Λίβια
Βαθιά μέσα στα Πυρηναία, περιτριγυρισμένη από την γαλλική επικράτεια, η μικρή πόλη Λίβια είναι ο φθόνος των Καταλανών και αυτό γιατί, εδώ και 350 χρόνια, η πόλη είναι ανεξάρτητη από την Ισπανία, κάτι για το οποίο αγωνίζεται η Καταλονία τα τελευταία εκατό χρόνια τουλάχιστον.
Χωρισμένη από την Ισπανία με έναν διάδρομο μήκους ενός μιλίου, η ανεξαρτησία της Λιβίας είναι κάτι περισσότερο από φυσική. Όταν η Καταλονία διενήργησε δημοψήφισμα ανεξαρτησίας το 2017 για να αποφασίσει σχετικά με τη μοίρα της πλουσιότερης περιοχής της χώρας, η ισπανική κυβέρνηση την κήρυξε αντισυνταγματική και έστειλε δυνάμεις να εμποδίσουν τους πολίτες να ψηφίσουν. Μόνο η Λίβια σώθηκε. Εκατοντάδες τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία σε διάφορες πόλεις της Καταλονίας. Όμως, η ατμόσφαιρα στα Λίβια την ημέρα των εκλογών ήταν εορταστική.
Η Λίβια ήταν ένας σημαντικός ρωμαϊκός οικισμός και η αρχαία πρωτεύουσα της Σερδάνια μέχρι τα πρώτα χρόνια του Μεσαίωνα. Το 1659, μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες πολέμου, η Γαλλία και η Ισπανία κατέληξαν σε μια ειρηνευτική συμφωνία, τη Συνθήκη των Πυρηναίων, σύμφωνα με την οποία όλα τα ισπανικά "χωριά" βόρεια των Πυρηναίων έπρεπε να παραδοθούν στη Γαλλία. Όμως, η Ισπανία κράτησε τη Λίβια, επισημαίνοντας ότι η Λίβια ήταν πόλη και όχι χωριό και έτσι, εξαπάτησε την Γαλλία. Τα γύρω χωριά έγιναν μέρος του γαλλικού βασιλείου, αλλά η Λίβια έμεινε στην Ισπανία και έγινε εξκλάβιό της στην Γαλλία. Σήμερα, ο δήμος των 5 τετραγωνικών μιλίων συνδέεται με την υπόλοιπη Ισπανία με έναν στενό, "ουδέτερο" δρόμο δύο λωρίδων, ο οποίος διοικείται τόσο και από τις δύο χώρες ανά έξι μήνες.
Το να περιβάλλεται από τη γαλλική επικράτεια έδωσε στην πόλη ορισμένα τακτικά πλεονεκτήματα, όπως το να διεξάγει το δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Την ημέρα του δημοψηφίσματος, όταν η Ισπανία έκλεισε το Διαδίκτυο σε όλη την Καταλονία, ο δήμαρχος της Λίβια αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη γαλλική σύνδεση, ώστε να μπορέσει να γίνει η ψηφοφορία. Για κάθε περίπτωση, πήραν τα ψηφοδέλτια στη Γαλλία για να τα μετρήσουν.
Οι κάτοικοι της Λίβια διατηρούν εδώ και καιρό μια ισχυρή αίσθηση ανεξαρτησίας. Σε όλη την πόλη υπάρχουν καταλανικές σημαίες.
Επίσης, απολαμβάνει μια συμβιωτική σχέση με τους Γάλλους γείτονές της. Η πόλη μοιράζεται ένα νοσοκομείο με τη Γαλλία, καθώς και πολλές άλλες δημοτικές υπηρεσίες που διαχειρίζονται και χρηματοδοτούνται από κοινού από τις δύο χώρες. Οι Γάλλοι έλκονται στο ισπανικό εξκλάβιο λόγω του πλούτου του και επειδή τα πράγματα είναι φθηνότερα εκεί. Η πόλη δεν έχει δασμούς και έτσι έχει γίνει τακτικό εμπορικό κέντρο για τους γύρω Γάλλους χωρικούς.
Το Esteve Pharmacy, το παλαιότερο φαρμακείο της Ευρώπης, που σήμερα είναι μουσείο
Ωστόσο, υπάρχουν και μειονεκτήματα. Η επίλυση απλών ζητημάτων, όπως η παροχή νερού και η συντήρηση του δρόμου μπορεί να διαρκέσει πολύ, διότι υπάρχει διπλάσια γραφειοκρατία. Μια από αυτές διήρκεσε 40 χρόνια. Αρχικά, η Λίβια είχε δύο πηγές νερού, οι οποίες, και οι δύο, ήταν ακανόνιστες. Το 1973, υπήρξε συμφωνία για να επιτραπεί η πόλη να συνδεθεί με μια τρίτη πηγή και ήταν έτοιμη να υπογραφεί. Ωστόσο, λόγω της γραφειοκρατίας της Μαδρίτης, το ζήτημα καθυστέρησε για 49 χρόνια.
Η απάθεια της Μαδρίτης απέναντι στη Λίβια είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η υποστήριξη για ανεξαρτησία από την Ισπανία είναι ισχυρή στην πόλη. Χάρη στην ιστορία της, κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι από τη Γαλλία και την ηπειρωτική Ισπανία επισκέπτονται τη Λίβια, επιτρέποντάς να απολαμβάνει οικονομική ευημερία. Επίσης υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορείτε να δει κανείς εκεί, όπως το κάστρο του 15ου αιώνα, ένα χιονοδρομικό κέντρο και το παλαιότερο φαρμακείο της Ευρώπης.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου