Το 2020, προβλήθηκε η ταινία με τίτλο True History of the Kelly Gang (Νεντ Κέλι: Ο Νο. 1 Καταζητούμενος) -που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αυστραλού Peter Carey, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται ελάχιστα στην πραγματική ιστορία της Συμμορίας του Κέλι- με τους Τζορτζ ΜακΚάι (Νεντ Κέλι), Τσάρλι Χάναμ, Ράσελ Κρόου (Χάρι Πάουερ), κ.ά. - πηγή
Για τους Αυστραλούς εποίκους, ο Νεντ Κέλι δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένας σκληρός και ψυχρός δολοφόνος που σκότωσε τρεις αστυνομικούς, έπιασε ομήρους πάνω από 60 άτομα και έσπειρε τον τρόμο στη Βικτώρια της Αυστραλίας. Όμως, για τους φτωχούς Ιρλανδούς μετανάστες, αποτελούσε σύμβολο αντίστασης.
Στις 28 Ιουνίου του 1880, η αστυνομία πίστευε ότι είχε πιάσει επιτέλους τον παράνομο Νεντ Κέλι (Ned Kelly). Ήταν περικυκλωμένος σε ένα ξενοδοχείο στη μικρή πόλη Γκλένρουαν της Βικτώριας, αν και είχε ομήρους. Όμως, ο Κέλι είχε έναν άσο στο μανίκι του, και παρόλο που δε θα τον έσωζε, τον έπαιξε. Είχε κλέψει μερικά σιδερένια άροτρα και τα είχε διαμορφώσει σε μια προσωρινή πανοπλία για την τελευταία του επίθεση.
Τις πρώτες πρωινές ώρες, με την κάλυψη της ομίχλης, ο Κέλι σύρθηκε έξω από το ξενοδοχείο για να πλευρίσει την αστυνομία και, οπλισμένος μόνο με ένα πιστόλι, βγήκε από το δάσος και άρχισε να τους πυροβολεί. Η αυστραλιανή εφημερίδα The Age ανέφερε ότι "τον χτύπησαν πολλά πυρά, αλλά πάντα σηκωνόταν και, χτυπώντας το στήθος του και γελώντας, τους πυροβολούσε". Οι αστυνομικοί που είδαν το συμβάν πίστευαν ότι έβλεπαν μια οπτασία, μια εμφάνιση του διαβόλου ή του μπαμπούλα των Αυστραλών, του Bunyip. Τελικά, η αστυνομία βρήκε το αδύνατο σημείο του και τον πυροβόλησε στα πόδια του, που δεν προστατεύονταν, αφού όμως ο Κέλι πέταξε το κράνος από το κεφάλι του διοικητή.
Η ιστορία του παράνομου Νεντ Κέλι μπορεί να είναι γνωστή στους περισσότερους Αυστραλούς, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο, η ιστορία του λεγόμενου Αυστραλού Ρομπέν των Δασών, είναι σχετικά άγνωστη.
Η οικογένεια του Κέλι πήγε στην Αυστραλία όπως πολλοί άλλοι μετανάστες που είχαν καταλήξει εκεί εκείνη την εποχή. Το 1842, ο πατέρας του στάλθηκε σε μια αποικία φυλακής στην Αυστραλία μετά από την καταδίκη του για κλοπή δύο γουρουνιών στην Ιρλανδία. Όταν αποφυλακίστηκε, ο πατέρας του εγκαταστάθηκε στην πολιτεία της Βικτώριας και παντρεύτηκε την κόρη του εργοδότη του. Ο Νεντ ήταν ο τρίτος γιος αυτής της ένωσης. Η οικογένεια ήταν επιλογής, δηλαδή είχαν ταξιδέψει στην Βικτώρια για να διεκδικήσουν γη που θα τους έδινε το Στέμμα. Ωστόσο, μέχρι το 1850, πολλές μεγάλες εκτάσεις γης σε πολλά μέρη της Αυστραλίας είχαν ήδη διεκδικηθεί από καταληψίες-έποικους που είχαν φτάσει νωρίτερα εκεί και είχαν βγάλει μεγάλα κέρδη από αυτή.
Η σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο ομάδων καθόρισε πολλά από τα κοινωνικά προβλήματα της Αυστραλίας τις επόμενες δεκαετίες.
Στην Βικτώρια, η οικογένεια του Κέλι μπήκε στο στόχαστρο της αστυνομίας, λόγω του παρελθόντος του πατέρα του Νεντ, αλλά και της ιδιότητάς τους ως οικογένεια επιλογής.
Το 1866, ο πατέρας του Κέλι τιμωρήθηκε με έξι μήνες καταναγκαστικής εργασίας για παράνομη κατοχή κρυμμένου ταύρου. Λίγο μετά από την αποφυλάκισή του, ήπιε μέχρι θανάτου. Μετά από τον θάνατό του, ο Νεντ έγινε ο κουβαλητής της οικογένειας και γρήγορα στράφηκε στην εγκληματική ζωή για να τους στηρίξει. Ξεκίνησε να ληστεύει και να κλέβει, κάτι που εξόργισε την αστυνομία, καθώς δεν μπορούσαν να τον καταδικάσουν για τα εγκλήματά του.
Η φωτογραφία της αστυνομίας του Νεντ Κέλι όταν ήταν 15
Στα 16 του έγινε συνεργός του Χάρι Πάουερ (Harry Power), ενός ήδη διάσημου παράνομου της αυστραλιανής υπαίθρου. Υπό την καθοδήγηση του Πάουερ, ο Νεντ έμαθε πώς να είναι επιτυχημένος παράνομος. Ωστόσο, συνελήφθη με τον Πάουερ και για ένα μικρό διάστημα παρέμεινε στην φυλακή.
Όταν αποφυλακίστηκε, γύρισε στους παλιούς εγκληματικούς του τρόπους.
Τελικά αναγκάστηκε να γίνει φυγάς μιας και, αυτός και ο αδελφός του πυροβόλησαν έναν αστυνομικό που είχε πάει στο σπίτι τους για να τους συλλάβει για κλοπή αλόγων. Οι δυο τους υποχώρησαν στους λόφους γύρω από το οικογενειακό τους σπίτι στην Βικτώρια και ενώ η αστυνομία τους έψαχνε, δεν μπόρεσε να τους βρουν μιας και τα δυο αδέρφια ήξεραν καλά την περιοχή. Μάλιστα, οι δύο τους έστησαν ενέδρα σε τρεις αστυνομικούς, ενώ εκείνοι τους έψαχναν στο πυκνό δάσος. Όταν ο ένας από αυτούς έπιασε το όπλο του, ο Κέλι τον πυροβόλησε. Τα αδέρφια πήραν όμηρο έναν άλλο αστυνομικό και έπεσαν πάνω σε άλλους δύο, τους οποίους σκότωσαν επειδή δεν παραδόθηκαν. Ωστόσο, ο όμηρός τους πήρε το άλογο των νεκρών συντρόφων του και κατάφερε να τους ξεφύγει.
Μέσα στην πανοπλία του, ο Κέλι κάνει την τελική επίθεση στην αστυνομία
Ενώ τα δύο αδέρφια κρυβόντουσαν, τους βρήκαν και ενώθηκαν μαζί τους δύο φίλοι τους, ο Joe Byrne και ο Steve Hart. Οι τέσσερίς τους έστησαν μια συμμορία, γνωστή αργότερα ως "Kelly Gang" και άρχισαν να ληστεύουν τράπεζες και μάλιστα, κατέλαβαν ένα αστυνομικό τμήμα.
Εν μέρει, η αστυνομία αντέδρασε και τους επικήρυξε με αμοιβή 8.000 λίρες και συνέλαβε 23 φίλους και συμπαθούντες προς αυτούς χωρίς λόγο. Τα αντίποινα της αστυνομίας και η γενική στάση απέναντί τους έκανε πολλούς Αυστραλούς να ταυτιστούν με τον Κέλι. Ήταν πολλοί αυτοί που είδαν την αστυνομία ως διεφθαρμένη, που προστάτευε τη λεγόμενη "Squattocracy" των καταπατητών και να κάνει διακρίσεις εναντίον των φτωχών επίλεκτων. Μάλιστα, το 1879, ο Κέλι δημοσίευσε το "Jerilderie Letter", μια επιστολή 56 σελίδων όπου αιτιολόγησε τις ενέργειές του και ταύτισε τον αγώνα του με τους καταπιεσμένους Ιρλανδούς καθολικούς και τους φτωχούς της Βικτώριας.
Μέσω της επιστολής, ο Κέλι κέρδισε τη θέση του ως λαϊκός ήρωας. Όμως, την επομένη χρονιά θα γινόταν μύθος.
Το 1880, ο Κέλι εξακολουθούσε να είναι φυγάς. Πρόσφατα είχε σκοτώσει τον Aaron Sherritt, έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας τον οποίο υποψιαζόταν ότι ενημέρωνε για τις κινήσεις του την αστυνομία. Μετά από αυτήν την δολοφονία, ήταν σίγουρος ότι η αστυνομία θα έστελνε ενισχύσεις με το τρένο για να τον συλλάβει. Προβλέποντας αυτήν την κίνηση, ο Κέλι και η συμμορία του κατέλαβαν τη μικρή πόλη Γκλένρουαν και ανάγκασαν τους τοπικούς εργάτες του σιδηροδρόμου να καταστρέψουν τις ράγες κοντά στην πόλη. Η συμμορία κρατούσε τους 62 κατοίκους της πόλης ομήρους στο ξενοδοχείο της πόλης, όπου τους άφησαν να πίνουν και να παίζουν.
Ωστόσο, ένας από τους ομήρους προειδοποίησε την αστυνομία, η οποία κατέβηκε στην πόλη και περικύκλωσε το ξενοδοχείο.
Η περίφημη πανοπλία του Κέλι στην Βιβλιοθήκη της Βικτώρια. Το κράνος, ο θώρακας, η πλάτη και οι επωμίδες φέρουν 18 σημάδια. Δίπλα της, το τουφέκι του Κέλι και μία από τις μπότες του.
Αν και η συμμορία ήταν περικυκλωμένη, ο Κέλι είχε ένα τελευταίο κόλπο: μια μεταλλική πανοπλία ικανή να αποτρέπει τις σφαίρες.
Τις πρώτες ώρες της 28ης Ιουνίου του 1880, ο Κέλι φόρεσε την πανοπλία και με την πρωινή ομίχλη για κάλυψη, βρέθηκε κρυφά πίσω από τις θέσεις της αστυνομίας. Ξαφνικά, εμφανίστηκε από πίσω τους και άρχισε να πυροβολεί με δύο πιστόλια. Κινούνταν ήρεμα, από δέντρο σε δέντρο, καθώς οι σφαίρες εκτρέπονταν από την πανοπλία του. Πριν οι αστυνομικοί προσέξουν ότι τα πόδια του ήταν απροστάτευτα, τραυμάτισε πολλούς από αυτούς. Τον πυροβόλησαν στα πόδια και στη βουβωνική χώρα μέχρι που έπεσε στο έδαφος, ανίκανος να κινηθεί.
Ο Κέλι την ημέρα πριν από την εκτέλεσή του
Έπειτα, ακολούθησε έφοδος των αστυνομικών στο ξενοδοχείο για να συλλάβουν ή να σκοτώσουν τα άλλα μέλη της συμμορίας, παρά την παρουσία ομήρων στο κτίριο. Κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, η αστυνομία πυροβόλησε πολλούς πολίτες, τραυματίζοντας αρκετούς και σκότωσε δύο από αυτούς, ένα εκ των οποίων ήταν ένα 11χρονο παιδί. Τα άλλα μέλη της συμμορίας σκοτώθηκαν στην επιδρομή.
Ο Κέλι καταδικάστηκε και απαγχονίστηκε τέσσερις μήνες αργότερα. Αντιμετώπισε τον θάνατό με γενναιότητα και λίγο πριν το τέλος φέρεται να είπε, "Έτσι είναι η ζωή". Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι τα τελευταία του λόγια ήταν, "Ε, λοιπόν, υποθέτω ότι φτάσαμε και σε αυτό". Το κρανίο του ακόμη δεν έχει βρεθεί.
Έγινε λαϊκός ήρωας για πολλούς από τους καταπιεσμένους αγρότες της Αυστραλίας, οι οποίοι είχαν ελάχιστα δικαιώματα στη γη και ζούσαν μέσα στη φτώχεια, και αναπόσπαστο κομμάτι της αυστραλιανής κουλτούρας. Η ιστορία του αποτέλεσε το θέμα της πρώτης αφηγηματικής ταινία μεγάλου μήκους στον κόσμο, της The Story of the Kelly Gang του 1906.
από: ati και mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου