Στην ακτογραμμή της Ναμίμπια, κάπου πάνω από τον ποταμό Ουγκάμπ και κάτω από τον Κουνένε, σε ένα μέρος όπου μόνο μια χούφτα άδειες εισόδου εκδίδονται ετησίως, για 1600 τετ χλμ υπάρχουν παρθένοι αμμόλοφοι. Όποιος όμως βρεθεί εκεί, το πιθανότερο είναι να είναι μόνος του και τα ίχνη του θα είναι τα μόνα ανθρώπινα στην άμμο για χιλιόμετρα.
Σε αυτό το έρημο κομμάτι γης ο πολιτισμός δεν έχει καταφέρει να βρει βάση. Για πολλά χιλιόμετρα, οι παραλίες που είναι καλυμμένες με ομίχλη περικλείουν το κρύο θαλάσσιο ρεύμα Benguela. Εδώ, λιοντάρια που έχουν προσαρμοστεί στην έρημο περιφέρονται στις ξηρές κοίτες των ποταμών, ελέφαντες περπατάνε μέσα στα κύματα, ενώ μπορεί κανείς να δει και ύαινες, τσιτάχ, καρακάλ (αφρικανικές γάτες) και λεοπαρδάλεις. Καμία ανθρώπινη ζωή. Ίσως μόνο τα υπολείμματα κάποιου -ανθρώπινου- σκελετού μισό-θαμμένου στην άμμο.
Τα μόνα απομεινάρια πολιτισμού, που βρίσκονται πιο εσωτερικά και αραιά διάσπαρτα στο τοπίο, είναι οι καλύβες των νομαδικών λαών Himba. Οι αμμώδεις παραλίες είναι πασπαλισμένες με κατάλευκα κόκαλα φαλαινών και φώκιας. Το αμμώδες τοπίο κρατάει σαν τρόπαια τα απομεινάρια πολλών άτυχων πλοίων που αιχμαλωτίστηκαν από τα στοιχεία και ξεσκίστηκαν από τα ατίθασα νερά του Νοτίου Ατλαντικού Ωκεανού. Ένας μοναχικός πέτρινος σταυρός σηματοδοτεί το σημείο όπου ο εξερευνητής Diogo Cão βγήκε στην ακτή το 1486.
Τη νύχτα, ο Γαλαξίας μας εκρήγνυται στον ουρανό, ενώ με το πρώτο φως της ημέρας, αν κάποιος είναι τυχερός, μπορεί να δει το The Dunedin Star, ένα πλοίο που ναυάγησε το 1942 μετά από πρόσκρουση σε ύφαλο (ή του επιτέθηκε γερμανικό υποβρύχιο), του οποίου το πλήρωμα και οι επιβάτες αναγκάστηκαν να βγουν στην Ακτή του Σκελετού. Πιο πάνω, μια λιτή αψίδα από οστά φαλαινών σηματοδοτεί το σημείο που χάθηκαν και θάφτηκαν, σε μια προσπάθεια να σώσουν εκείνους στο The Dunedin Star, δύο διασώστες του ρυμουλκού The Sir Charles Elliott. Δεν είναι περίεργο που οι Πορτογάλοι ναυτικοί αποκαλούν αυτό το μέρος ως "Πύλες της Κόλασης" -μια ελαφρώς διαφορετική άποψη από τους ιθαγενείς Βούσμενους που την αποκαλούν "η Γη που ο Θεός έκανε με θυμό".
Τα πάνω από 500 ναυάγια είναι υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος ήταν αρκετά αφελής για να προσπαθήσει να πλοηγηθεί σε αυτά τα άγρια νερά. Από ξύλινες πορτογαλικές γαλέρες εκατοντάδων ετών μέχρι σύγχρονα πλοία, η μοίρα τους σφραγίστηκε τόσο μέσα όσο και έξω από αυτά τα νερά. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η παραγωγή του Mad Max: Fury Road επέλεξε αυτό το σημείο για να γυρίσει τις μετα-αποκαλυπτικές σκηνές της ταινίας.
Σε αυτήν την αφιλόξενη ακτή, βρίσκεται ένα από τα λιγότερο πολυσύχναστα σημεία για σέρφινγκ στον κόσμο, το Donkey Bay γνωστό και ως Skeleton Bay, που αποκαλείται και "Διαμάντι της Ερήμου". Σύμφωνα με τους σέρφερ που το ξέρουν, τα κύματα στο Donkey Bay είναι τα καλύτερα στον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει αυτή την εμπειρία ακόμη πιο ιδιαίτερη είναι ότι το κομμάτι της άμμου που κάνει το Donkey Bay προβλέπεται να μεταναστεύσει προς τα βόρεια, μπορεί να αλλάξει σχήμα και να μην είναι πια αυτό που είναι σήμερα. Αυτός ο τόπος, όπως και η υπόλοιπη Ακτή του Σκελετού, είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο στο έλεος του ανέμου και της άμμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου