Ο Brandon Teena ήταν μόλις 21 ετών όταν βιάστηκε και δολοφονήθηκε σε ένα βάναυσο έγκλημα μίσους τον Δεκέμβριο του 1993.
Σήμερα, πολλοί γνωρίζουν το όνομα Μπράντον Τίνα χάρη στη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία "Boys Don’t Cry" του 1999 με την Χίλαρι Σουάνκ στον ρόλο του Τίνα. Η ταινία όμως δεν παρουσιάζει πολλά για τον νεαρό τρανς άνδρα. Αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην περιοχή του Λίνκολν της Νεμπράσκα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποφάσισε να μετακομίσει σε άλλο μέρος της πολιτείας όπου κανείς δεν γνώριζε την ιστορία του.
Ο Τίνα ήλπιζε ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε ένα νέο μέρος όπου κανείς δεν θα ήξερε ότι ήταν τρανς. Αλλά αντ' αυτού, αποκαλύφτηκε με ταπεινωτικό τρόπο, βιάστηκε άγρια και δολοφονήθηκε από δύο γνωστούς του. Τελικά, πολλοί δημοσιογράφοι εκείνη την εποχή ανέφεραν την ιστορία ως κάτι το περίεργο -στην καλύτερη- και ως κάτι το αστείο -στην χειρότερη.
Ο Τίνα ήλπιζε ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε ένα νέο μέρος όπου κανείς δεν θα ήξερε ότι ήταν τρανς. Αλλά αντ' αυτού, αποκαλύφτηκε με ταπεινωτικό τρόπο, βιάστηκε άγρια και δολοφονήθηκε από δύο γνωστούς του. Τελικά, πολλοί δημοσιογράφοι εκείνη την εποχή ανέφεραν την ιστορία ως κάτι το περίεργο -στην καλύτερη- και ως κάτι το αστείο -στην χειρότερη.
Ωστόσο, ο τραγικός θάνατος του Τίνα ήταν μια στιγμή ορόσημο στην ιστορία των LGBTQ. Όχι μόνο αποκάλυψε μια επιδημία βίας κατά των τρανς στην Αμερική, αλλά άνοιξε το δρόμο για πολλούς νόμους για τα εγκλήματα μίσους σε ολόκληρη τη χώρα. Αναμφίβολα, η ιστορία του Μπράντον Τίνα άλλαξε την ιστορία -αν και ακόμα είναι πολλά που πρέπει να γίνουν.
Τα πρώτα χρόνια του Μπράντον
Ο Teena Renae Brandon γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1972 και μεγάλωσε στο Λίνκολν της Νεμπράσκα από μια ανύπαντρη μητέρα, την JoAnn Brandon. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν γεννηθεί, οπότε η μητέρα του πάλεψε πολύ για να μεγαλώσει τον ίδιο και την αδερφή του, τα οποία παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από έναν άνδρα συγγενή.
Μεγαλώνοντας, συχνά περιέγραφαν τον Μπράντον ως "αγοροκόριτσο" και του άρεσε να ντύνεται με αντρικά ρούχα. Η συμπεριφορά του αντικατόπτριζε εκείνη των ντόπιων αγοριών της πόλης, όταν ήταν στο γυμνάσιο έβγαινε με κορίτσια και χρησιμοποιούσε διάφορα ονόματα αγοριών -ξεκινώντας από το "Billy" και τελικά έμεινε στο "Brandon".
Αν και ήταν δημοφιλής στα κορίτσια -μερικά από τα οποία δεν ήξεραν καν ότι ήταν τρανς- ο Μπράντον πάλευε να παραμείνει στο σχολείο. Άρχισε να παραλείπει τακτικά τα μαθήματα και αποβλήθηκε πριν προλάβει να αποφοιτήσει. Την ίδια περίπου περίοδο, αγωνιζόταν για τη σχέση του με τη μητέρα του, η οποία δεν ήθελε να εξερευνήσει την ταυτότητα του φύλου του.
Βλέποντας ότι είχε λίγες επιλογές για μελλοντική αποκατάσταση, έκανε περίεργες δουλειές και ασχολήθηκε με εγκλήματα (πλαστογραφία επιταγών και κλοπή πιστωτικών καρτών). Το 1992, για ένα μικρό διάστημα, έλαβε κάποιες συμβουλές από τον David Bolkovac, διευθυντή του Κέντρου Πόρων για Ομοφυλόφιλους και Λεσβίες στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα.
Εκείνη την εποχή, η θεραπεία υποτίθεται ότι ήταν για μια "κρίση ταυτότητας φύλου", καθώς πολλοί υπέθεταν ότι ο Μπράντον ήταν λεσβία. Ωστόσο, ο Bolkovac αναγνώρισε ότι η υπόθεση ήταν εσφαλμένη, "Ο Μπράντον πίστευε ότι ήταν άνδρας παγιδευμένος στο σώμα γυναίκας… δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως λεσβία… πίστευε ότι ήταν άντρας".
Λαχταρώντας για μια νέα αρχή σε ένα μέρος όπου κανείς δεν θα ήξερε ότι ήταν τρανς, πριν από τα 21α γενέθλιά του, αποφάσισε να μετακομίσει στην περιοχή Falls City της Νεμπράσκα, όπου συνέβη η τραγωδία αμέσως μετά την άφιξή του.
Ο Teena Renae Brandon γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1972 και μεγάλωσε στο Λίνκολν της Νεμπράσκα από μια ανύπαντρη μητέρα, την JoAnn Brandon. Ο πατέρας του είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα πριν γεννηθεί, οπότε η μητέρα του πάλεψε πολύ για να μεγαλώσει τον ίδιο και την αδερφή του, τα οποία παιδιά κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από έναν άνδρα συγγενή.
Μεγαλώνοντας, συχνά περιέγραφαν τον Μπράντον ως "αγοροκόριτσο" και του άρεσε να ντύνεται με αντρικά ρούχα. Η συμπεριφορά του αντικατόπτριζε εκείνη των ντόπιων αγοριών της πόλης, όταν ήταν στο γυμνάσιο έβγαινε με κορίτσια και χρησιμοποιούσε διάφορα ονόματα αγοριών -ξεκινώντας από το "Billy" και τελικά έμεινε στο "Brandon".
Αν και ήταν δημοφιλής στα κορίτσια -μερικά από τα οποία δεν ήξεραν καν ότι ήταν τρανς- ο Μπράντον πάλευε να παραμείνει στο σχολείο. Άρχισε να παραλείπει τακτικά τα μαθήματα και αποβλήθηκε πριν προλάβει να αποφοιτήσει. Την ίδια περίπου περίοδο, αγωνιζόταν για τη σχέση του με τη μητέρα του, η οποία δεν ήθελε να εξερευνήσει την ταυτότητα του φύλου του.
Βλέποντας ότι είχε λίγες επιλογές για μελλοντική αποκατάσταση, έκανε περίεργες δουλειές και ασχολήθηκε με εγκλήματα (πλαστογραφία επιταγών και κλοπή πιστωτικών καρτών). Το 1992, για ένα μικρό διάστημα, έλαβε κάποιες συμβουλές από τον David Bolkovac, διευθυντή του Κέντρου Πόρων για Ομοφυλόφιλους και Λεσβίες στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα.
Εκείνη την εποχή, η θεραπεία υποτίθεται ότι ήταν για μια "κρίση ταυτότητας φύλου", καθώς πολλοί υπέθεταν ότι ο Μπράντον ήταν λεσβία. Ωστόσο, ο Bolkovac αναγνώρισε ότι η υπόθεση ήταν εσφαλμένη, "Ο Μπράντον πίστευε ότι ήταν άνδρας παγιδευμένος στο σώμα γυναίκας… δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως λεσβία… πίστευε ότι ήταν άντρας".
Λαχταρώντας για μια νέα αρχή σε ένα μέρος όπου κανείς δεν θα ήξερε ότι ήταν τρανς, πριν από τα 21α γενέθλιά του, αποφάσισε να μετακομίσει στην περιοχή Falls City της Νεμπράσκα, όπου συνέβη η τραγωδία αμέσως μετά την άφιξή του.
Ο βάναυσος βιασμός και η δολοφονία
Ενώ εξερευνούσε την περιοχή του Falls City, ο Τίνα εγκαταστάθηκε σε μια πόλη (το Humboldt) και μετακόμισε στο σπίτι μιας νεαρής ανύπαντρης μητέρας, την Lisa Lambert. Έγινε φίλος με πολλούς ντόπιους, συμπεριλαμβανομένων των John Lotter και Marvin Thomas Nissen, και άρχισε να βγαίνει με την 19χρονη Lana Tisdel.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1993 όμως, όλα άρχισαν να καταρρέουν. Εκείνη την ημέρα, ο Τίνα συνελήφθη για πλαστογραφία επιταγών. Όταν η Tisdel έφτασε στη φυλακή για να τον παραλάβει, σοκαρίστηκε όταν τον είδε στο "γυναικείο" τμήμα. Τότε της είπε ότι ήταν διαφυλικός -ένας αβάσιμος ισχυρισμός που είχε κάνει στο παρελθόν- και ότι ήλπιζε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου.
Στην ταινία Boys Don't Cry, ο χαρακτήρας της Tisdel συνέχισε να βγαίνει με τον Τίνα. Όμως, στην πραγματικότητα, η Tisdel έληξε τη σχέση τους αμέσως (μάλιστα μήνυσε την Fox Searchlight Pictures για αυτή τη σκηνή -μεταξύ άλλων- και αργότερα συμφώνησε για ένα άγνωστο ποσό).
Όπως και να 'χει, ο Τίνα και η Tisdel συνέχισαν να έχουν επαφές. Δεν ήταν όμως μόνο η Tisdel που έμαθε το μυστικό το Τίνα, καθώς, δημοσιεύτηκαν σε μια τοπική εφημερίδα λεπτομέρειες -ανάμεσά τους και το όνομα που του είχε δώσει η μητέρα του- για τη σύλληψή του. Αυτό σήμαινε ότι όλοι οι νέοι γνωστοί του γνώριζαν πλέον το φύλο που του είχαν ορίσει κατά τη γέννηση.
Όταν οι Lotter και Nissen το έμαθαν θύμωσαν. Έτσι, σε ένα πάρτι την παραμονή των Χριστουγέννων του '93, μάλωσαν με τον Τίνα για την ταυτότητά του. Όχι μόνο του επιτέθηκαν σωματικά, αλλά τον ανάγκασαν να βγάλει τα ρούχα του μπροστά στους καλεσμένους -μεταξύ των οποίων και η Tisdel.
Αργότερα, οι δύο τους τον απήγαγαν, τον έβαλαν με τη βία σε ένα αυτοκίνητο, τον βίασαν βάναυσα και τον απείλησαν ότι, αν κατήγγειλε το επεισόδιο, θα τον σκότωναν. Παρ' όλα αυτά, ο Μπράντον πήρε την απόφαση να αναφέρει το περιστατικό στην αστυνομία.
Δυστυχώς, ο σερίφης της κομητείας, Charles Laux, αρνήθηκε να πάρει στα σοβαρά την ιστορία του. Στην πραγματικότητα, φαινόταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για την τρανς ταυτότητα του Τίνα -θέτοντάς του ερωτήσεις όπως "Καμιά φορά, βγαίνεις με καμία κάλτσα στο παντελόνι σου για να φαίνεσαι σαν αγόρι;" και "Γιατί βγαίνεις με κορίτσια αντί για άντρες, αφού είσαι κορίτσι;". Ακόμη και όταν τον ρώτησε για τον βιασμό, οι ερωτήσεις ήταν υποτιμητικές, "Αφού δεν μπορούσε να το βάλει στον κόλπο σου, το έβαλε στο κουτί σου ή στους γλουτούς σου, έτσι δεν είναι;" και "Έπαιζε με το στήθος σου;".
Ο Laux εντόπισε τους Lotter και Nissen και τους ανέκρινε για την επίθεση, αλλά δεν τους συνέλαβε -αφήνοντάς τους αρκετό χρόνο για να σχεδιάσουν τη δολοφονία του Τίνα στις 31 Δεκεμβρίου του '93.
Εκείνη την ημέρα, εισέβαλαν στο σπίτι της Lambert, όπου έμενε ακόμα ο Μπράντον, όπου τον πυροβόλησαν και τον μαχαίρωσαν για να εξασφαλίσουν τον θάνατό του. Οι ίδιοι δολοφόνησαν και την Lambert, όπως και τον Phillip DeVine, έναν ακόμη φιλοξενούμενο της Lambert, ο οποίος έβγαινε με την αδερφή της Tisdel. Ο μόνος επιζών ήταν ο οκτώ μηνών γιος της Lambert, ο οποίος έμεινε μόνος του για ώρες.
Ενώ εξερευνούσε την περιοχή του Falls City, ο Τίνα εγκαταστάθηκε σε μια πόλη (το Humboldt) και μετακόμισε στο σπίτι μιας νεαρής ανύπαντρης μητέρας, την Lisa Lambert. Έγινε φίλος με πολλούς ντόπιους, συμπεριλαμβανομένων των John Lotter και Marvin Thomas Nissen, και άρχισε να βγαίνει με την 19χρονη Lana Tisdel.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1993 όμως, όλα άρχισαν να καταρρέουν. Εκείνη την ημέρα, ο Τίνα συνελήφθη για πλαστογραφία επιταγών. Όταν η Tisdel έφτασε στη φυλακή για να τον παραλάβει, σοκαρίστηκε όταν τον είδε στο "γυναικείο" τμήμα. Τότε της είπε ότι ήταν διαφυλικός -ένας αβάσιμος ισχυρισμός που είχε κάνει στο παρελθόν- και ότι ήλπιζε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου.
Στην ταινία Boys Don't Cry, ο χαρακτήρας της Tisdel συνέχισε να βγαίνει με τον Τίνα. Όμως, στην πραγματικότητα, η Tisdel έληξε τη σχέση τους αμέσως (μάλιστα μήνυσε την Fox Searchlight Pictures για αυτή τη σκηνή -μεταξύ άλλων- και αργότερα συμφώνησε για ένα άγνωστο ποσό).
Όπως και να 'χει, ο Τίνα και η Tisdel συνέχισαν να έχουν επαφές. Δεν ήταν όμως μόνο η Tisdel που έμαθε το μυστικό το Τίνα, καθώς, δημοσιεύτηκαν σε μια τοπική εφημερίδα λεπτομέρειες -ανάμεσά τους και το όνομα που του είχε δώσει η μητέρα του- για τη σύλληψή του. Αυτό σήμαινε ότι όλοι οι νέοι γνωστοί του γνώριζαν πλέον το φύλο που του είχαν ορίσει κατά τη γέννηση.
Όταν οι Lotter και Nissen το έμαθαν θύμωσαν. Έτσι, σε ένα πάρτι την παραμονή των Χριστουγέννων του '93, μάλωσαν με τον Τίνα για την ταυτότητά του. Όχι μόνο του επιτέθηκαν σωματικά, αλλά τον ανάγκασαν να βγάλει τα ρούχα του μπροστά στους καλεσμένους -μεταξύ των οποίων και η Tisdel.
Αργότερα, οι δύο τους τον απήγαγαν, τον έβαλαν με τη βία σε ένα αυτοκίνητο, τον βίασαν βάναυσα και τον απείλησαν ότι, αν κατήγγειλε το επεισόδιο, θα τον σκότωναν. Παρ' όλα αυτά, ο Μπράντον πήρε την απόφαση να αναφέρει το περιστατικό στην αστυνομία.
Δυστυχώς, ο σερίφης της κομητείας, Charles Laux, αρνήθηκε να πάρει στα σοβαρά την ιστορία του. Στην πραγματικότητα, φαινόταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για την τρανς ταυτότητα του Τίνα -θέτοντάς του ερωτήσεις όπως "Καμιά φορά, βγαίνεις με καμία κάλτσα στο παντελόνι σου για να φαίνεσαι σαν αγόρι;" και "Γιατί βγαίνεις με κορίτσια αντί για άντρες, αφού είσαι κορίτσι;". Ακόμη και όταν τον ρώτησε για τον βιασμό, οι ερωτήσεις ήταν υποτιμητικές, "Αφού δεν μπορούσε να το βάλει στον κόλπο σου, το έβαλε στο κουτί σου ή στους γλουτούς σου, έτσι δεν είναι;" και "Έπαιζε με το στήθος σου;".
Ο Laux εντόπισε τους Lotter και Nissen και τους ανέκρινε για την επίθεση, αλλά δεν τους συνέλαβε -αφήνοντάς τους αρκετό χρόνο για να σχεδιάσουν τη δολοφονία του Τίνα στις 31 Δεκεμβρίου του '93.
Εκείνη την ημέρα, εισέβαλαν στο σπίτι της Lambert, όπου έμενε ακόμα ο Μπράντον, όπου τον πυροβόλησαν και τον μαχαίρωσαν για να εξασφαλίσουν τον θάνατό του. Οι ίδιοι δολοφόνησαν και την Lambert, όπως και τον Phillip DeVine, έναν ακόμη φιλοξενούμενο της Lambert, ο οποίος έβγαινε με την αδερφή της Tisdel. Ο μόνος επιζών ήταν ο οκτώ μηνών γιος της Lambert, ο οποίος έμεινε μόνος του για ώρες.
Οι συνέπειες ενός φρικτού εγκλήματος
Την ίδια μέρα, οι Nissen και Lotter συνελήφθησαν και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φόνο. Αν και και οι δύο κρίθηκαν ένοχοι, ο Lotter καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ ο Nissen σε ισόβια κάθειρξη -είχε συμφωνήσει να καταθέσει εναντίον του Lotter. Το 2015, η πολιτεία της Νεμπράσκα κατάργησε τη θανατική ποινή, οπότε και ο Lotter καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Η JoAnn Brandon μήνυσε την κομητεία και τον σερίφη επειδή απέτυχαν να προστατεύσουν το παιδί της και ζήτησε 350.000 δολάρια ως αποζημίωση, αλλά της δόθηκαν μόλις 17.360 δολάρια. Εκείνη την εποχή, ο περιφερειακός δικαστής Orville Coady υποστήριξε ότι ο Τίνα ήταν "εν μέρει υπεύθυνος" για τον θάνατό του λόγω του "τρόπου ζωής" του.
Η μητέρα του δεν έκανε πίσω και τελικά, το 2001, της κατακυρώθηκαν 98.223 δολάρια -και πάλι πολύ λιγότερο από όσα είχε ζητήσει.
Όσο για τον Laux, τον επέπληξαν και του ζήτησαν να ζητήσει συγγνώμη από την JoAnn. Λίγα χρόνια μετά τη δολοφονία, ψηφίστηκε επίτροπος της κομητείας και, πριν συνταξιοδοτηθεί, έπιασε δουλειά στην φυλακή που ήταν ο Lotter. Σύμφωνα με έναν σερίφη που τον ήξερε, θεωρούσε ότι είχε κάνει καλά τη δουλειά του.
Για χρόνια, ο Τύπος χειριζόταν λάθος την ιστορία και την εικόνα του Τίνα. Το Associated Press τον ανέφερε ως "παρενδυτικό κατήγορο βιασμού". Το Playboy περιέγραψε τη δολοφονία ως "θάνατο ενός απατεώνα". Ακόμη και οι φιλικές προς την LGBTQ κοινότητα εφημερίδες κακοποίησαν τον Τίνα και τον παρουσιάζοντάς ως "μια λεσβία που μισούσε το σώμα 'της' λόγω προηγούμενων εμπειριών παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού".
Όταν όμως προβλήθηκε το Boys Don’t Cry έκανε πολλούς να σκεφτούν ξανά για το πώς βλέπει ο κόσμος τους τρανς. Αν και τα πράγματα δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη -και δεν συγκινήθηκαν όλοι από την ταινία- βοήθησε να ανοίξει μια συζήτηση στις ΗΠΑ που πολλοί θεώρησαν ότι έγινε καθυστερημένη.
Η JoAnn Brandon, αν και ήταν συντετριμμένη από τον θάνατο του παιδιού της, για χρόνια αρνούνταν να δεχτεί ότι ο Μπράντον ήταν τρανς και συχνά αναφερόταν σε εκείνον με θηλυκές αντωνυμίες. Όταν δε η Σουάνκ κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία της, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της χρησιμοποίησε το όνομα που είχε επιλέξει ο Μπράντον και αρσενικές αντωνυμίες, μια κίνηση που εξόργισε τη μητέρα του. Ωστόσο, η JoAnn έχει αμβλύνει τη στάση της τα τελευταία χρόνια. Αν και ακόμα δεν της αρέσει η ταινία, αναγνωρίζει το γεγονός ότι πρόσφερε στους τρανς ακτιβιστές μια νέα πλατφόρμα που δεν είχαν πριν.
"Τους έδωσε μια πλατφόρμα για να εκφράσουν τις απόψεις τους και χαίρομαι για αυτό", είπε. "Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που δεν καταλάβαιναν τι περνούσε [το παιδί μου]. Έχουμε κάνει πολύ δρόμο από τότε".
Η JoAnn Brandon μήνυσε την κομητεία και τον σερίφη επειδή απέτυχαν να προστατεύσουν το παιδί της και ζήτησε 350.000 δολάρια ως αποζημίωση, αλλά της δόθηκαν μόλις 17.360 δολάρια. Εκείνη την εποχή, ο περιφερειακός δικαστής Orville Coady υποστήριξε ότι ο Τίνα ήταν "εν μέρει υπεύθυνος" για τον θάνατό του λόγω του "τρόπου ζωής" του.
Η μητέρα του δεν έκανε πίσω και τελικά, το 2001, της κατακυρώθηκαν 98.223 δολάρια -και πάλι πολύ λιγότερο από όσα είχε ζητήσει.
Όσο για τον Laux, τον επέπληξαν και του ζήτησαν να ζητήσει συγγνώμη από την JoAnn. Λίγα χρόνια μετά τη δολοφονία, ψηφίστηκε επίτροπος της κομητείας και, πριν συνταξιοδοτηθεί, έπιασε δουλειά στην φυλακή που ήταν ο Lotter. Σύμφωνα με έναν σερίφη που τον ήξερε, θεωρούσε ότι είχε κάνει καλά τη δουλειά του.
Για χρόνια, ο Τύπος χειριζόταν λάθος την ιστορία και την εικόνα του Τίνα. Το Associated Press τον ανέφερε ως "παρενδυτικό κατήγορο βιασμού". Το Playboy περιέγραψε τη δολοφονία ως "θάνατο ενός απατεώνα". Ακόμη και οι φιλικές προς την LGBTQ κοινότητα εφημερίδες κακοποίησαν τον Τίνα και τον παρουσιάζοντάς ως "μια λεσβία που μισούσε το σώμα 'της' λόγω προηγούμενων εμπειριών παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού".
Όταν όμως προβλήθηκε το Boys Don’t Cry έκανε πολλούς να σκεφτούν ξανά για το πώς βλέπει ο κόσμος τους τρανς. Αν και τα πράγματα δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη -και δεν συγκινήθηκαν όλοι από την ταινία- βοήθησε να ανοίξει μια συζήτηση στις ΗΠΑ που πολλοί θεώρησαν ότι έγινε καθυστερημένη.
Η JoAnn Brandon, αν και ήταν συντετριμμένη από τον θάνατο του παιδιού της, για χρόνια αρνούνταν να δεχτεί ότι ο Μπράντον ήταν τρανς και συχνά αναφερόταν σε εκείνον με θηλυκές αντωνυμίες. Όταν δε η Σουάνκ κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία της, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της χρησιμοποίησε το όνομα που είχε επιλέξει ο Μπράντον και αρσενικές αντωνυμίες, μια κίνηση που εξόργισε τη μητέρα του. Ωστόσο, η JoAnn έχει αμβλύνει τη στάση της τα τελευταία χρόνια. Αν και ακόμα δεν της αρέσει η ταινία, αναγνωρίζει το γεγονός ότι πρόσφερε στους τρανς ακτιβιστές μια νέα πλατφόρμα που δεν είχαν πριν.
"Τους έδωσε μια πλατφόρμα για να εκφράσουν τις απόψεις τους και χαίρομαι για αυτό", είπε. "Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που δεν καταλάβαιναν τι περνούσε [το παιδί μου]. Έχουμε κάνει πολύ δρόμο από τότε".
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου