Ένας αγώνας πυγμαχίας που κράτησε 7 ώρες

Dempsey contra Firpo, George Wesley Bellows, 1924 - πηγή

 

Ακόμη και αφότου ο 9ος Μαρκήσιος του Κουίνσμπερι, John Sholto Douglas, συνέταξε το 1865 -και δημοσίευσε το 1867 στο Λονδίνο- το εγχειρίδιο με τίτλο "The Marquess of Queensberry Rules", γνωστό και ως "Queensbury Rules", με το οποίο εισήγαγε κανόνες για να βοηθήσει στη νομιμοποίηση της πυγμαχίας, που θεωρούνταν ανυπόληπτο άθλημα, δύσκολα κλονίστηκε η φήμη της ως ένα αιματηρό θέαμα. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και το γεγονός ότι, το 1893, οι πυγμάχοι ελαφρών βαρών Τζακ Μπερκ (Jack Burke) και Άντι Μπόουεν (Andy Bowen) έγιναν πρωτοσέλιδο για τον μεγαλύτερο αγώνα με γάντια στην καταγεγραμμένη ιστορία του αθλήματος διάρκειας 110 εξαντλητικών γύρων.

 

 

Ο διαγωνισμός ήταν για τον τίτλο ελαφρών βαρών του Νότου. Ο Μπόουεν ζύγιζε περίπου 61 κιλά, όσο περίπου και ο Μπερκ από το Τέξας. Ο αγώνας διεξήχθη στο Olympic Club στη Νέα Ορλεάνη, τη γενέτειρα του Μπόουεν, οι κάτοικοι της οποίας είχαν αγκαλιάσει την πυγμαχία επιμένοντας σε ένα προσωπείο σεβασμού: Δεν θα γίνονταν αγώνες τις Κυριακές, δε θα σερβίρονταν αλκοόλ στα πλήθη και ένα μικρό ποσό από τα έσοδα θα διατίθονταν για φιλανθρωπικό σκοπό.

 

Καρικατούρα του Vanity Fair με τον 9ο Μαρκήσιο του Κουίνσμπερι, 1877 - πηγή

 

Το απόγευμα της 6 Απριλίου, οι δύο πυγμάχοι μπήκαν στο ρινγκ και θα έβγαιναν από αυτό την επόμενη ημέρα, 7 Απριλίου.

Ο Μπερκ, ο οποίος λέγεται ότι απολάμβανε να κοροϊδεύει τους αντιπάλους του, ξεκίνησε δυνατά, κερδίζοντας τον Μπόουεν στους πρώτους αρκετούς γύρους -που ο καθένας διαρκούσε τρία λεπτά-, ενώ, ακόμη και μέχρι τον 25ο γύρο, κουνιόταν ασταμάτητα. Όμως ο Μπόουεν άντεχε -ένα από τα παρατσούκλια του ήταν "Σιδερένιος"- και δεν ήταν εφικτό να πέσει εύκολα. Στον 48ο γύρο, ανασυντάχθηκε και ξάπλωσε τον Μπερκ, αλλά ο χρόνος έληξε πριν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον Μπερκ.

 

Ο Jack Burke - πηγή

 

Κάποια στιγμή, ο Μπερκ είχε και τα δύο του χέρια σπασμένα, πιθανώς αποτέλεσμα των συνεχόμενων γροθιών που έριχνε στον αντίπαλό του ο οποίος συνέχιζε να επιτίθεται. Από εκείνο το σημείο και μετά, η επίθεση του Μπερκ έγινε δύσκολη και ήταν αναποτελεσματική, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας αγώνας φθοράς.

 

Με τα χέρια κουρασμένα, οι άνδρες άρχισαν να κινούνται με αδέξιο τρόπο. Οι θεατές άρχισαν να φωνάζουν "Σπίτι μου, σπιτάκι μου". Καθώς τα μεσάνυχτα πέρασαν, εκατοντάδες άρχισαν να φεύγουν. Είχαν δει αρκετά. Οι πρώτες πρωινές ώρες έδωσαν τη θέση τους στην αυγής. Ο Μπερκ και ο Μπόουεν συνέχισαν τον αδιέξοδο αγώνα τους, κάνοντας κύκλους ο ένας γύρω από τον άλλον, χωρίς να θέλουν να τα παρατήσουν μιας και διακυβευόταν ο τίτλος. Αργότερα αποκαλύφτηκε ότι και οι δύο είχαν χάσει σχεδόν 4,5 κιλά από την προσπάθεια.

Μετά από 108 γύρους, ο διαιτητής Τζον Ντάφι (John Duffy) ένιωσε την εξάντληση τόσο των μαχητών όσο και του πλήθους -μερικοί είχαν αποκοιμηθεί στις καρέκλες τους- και τους είπε ότι ο αγώνας θα συνεχιζόταν για δύο ακόμη γύρους. Όταν τελείωσε ο 110ος γύρος χωρίς νικητή -δεν έπεσε ούτε μια γροθιά- ο διαιτητής τους σταμάτησε και ανέδειξε ισοπαλία, κάτι που φοβόταν ότι θα μπορούσε να σήμαινε επιστροφή εισιτηρίων ή -ακόμα χειρότερα- έναν επαναληπτικό αγώνα.

 

Ο αγώνας είχε διαρκέσει 7 ώρες και 19 λεπτά.

Ο Ντάφι συνέστησε το χρηματικό έπαθλο των 2.500 δολαρίων να μοιραστεί μεταξύ των δύο ανδρών.

 

Ο Andy Bowen - πηγή

 

Ο Μπερκ συνέχισε να αγωνίζεται για αρκετά χρόνια ακόμα και πέθανε στα 44 του.

 

Η ιστορία του Μπόουεν τελείωσε πιο εντυπωσιακά και πιο τραγικά στα 27 του. Μόλις δύο μήνες αργότερα, έδωσε ακόμη έναν αγώνα, αυτή τη φορά για 85 γύρους. Την επόμενη χρονιά, ένας αγώνας εναντίον του George "Kid" Lavigne αποδείχθηκε μοιραίος. Με ραγισμένο σαγόνι, ο Μπόουεν έπεσε στη σκληρή επιφάνεια του ρινγκ και έσπασε το κρανίο του. Το χτύπημα που θα τον σκότωνε την επόμενη μέρα ήρθε στον 18ο γύρο, 6 παραπάνω από το επιτρεπόμενο όριο για τους σημερινούς πυγμαχικούς αγώνες, αλλά 92 λιγότερους απ' ό,τι είχε αντέξει εναντίον του Μπερκ. 

από: mental floss