Πρόκειται για τη χειρότερη φωτιά σε ξενοδοχείο στις ΗΠΑ.
Δείτε ακόμη:
Μερικά πράγματα που -ίσως- δεν ξέρετε για τον Τζόζεφ Πούλιτζερ, τον άνθρωπο πίσω από τα γνωστά βραβεία
Τις πρώτες ώρες της 7ης Δεκεμβρίου του 1946, η φωτιά στο 15οροφο Winecoff Hotel σκότωσε 119 ανθρώπους. Εκείνη την εποχή, το κτήριο δεν είχε ούτε σκάλες διαφυγής, ούτε ψεκαστήρες οροφής. Για 2,5 ώρες, οι πυροσβέστες της Ατλάντα, αλλά και άλλων κοντινών πόλεων, μάχονταν γενναία μέσα στο κρύο για να σώσουν όσους περισσότερους από τους 280 ενοίκους του ξενοδοχείου μπορούσαν. Αλλά οι σκάλες τους έφταναν μέχρι τον όγδοο όροφο, ενώ τα δίχτυα τους δεν ήταν τόσο δυνατά για να κρατήσουν ανθρώπους που πηδούσαν από ύψος 21 μέτρων και πάνω. Ως εκ τούτου, πολλοί ήταν οι νεκροί στα πεζοδρόμια και στο δρομάκι πίσω από το ξενοδοχείο. Ανάμεσα στα 119 θύματα ήταν 30 από τους πιο ελπιδοφόρους μαθητές γυμνασίου της Τζόρτζια, οι οποίοι είχαν έρθει στην Ατλάντα για ένα συνέριο, όπως και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, W. F. Winecoff, και η σύζυγός του, που βρέθηκαν στη σουίτα τους στον 14ο όροφο.
Οι έρευνες έδειξαν ότι η φωτιά ήταν αποτέλεσμα εμπρησμού.
Η φωτιά στο Winecoff έγινε ορόσημο για την ασφάλεια. Μέσα σε λίγες ημέρες, οι πόλεις σε όλες τις ΗΠΑ άρχισαν να θεσπίζουν αυστηρότερους κανόνες ασφαλείας. Το γεγονός ότι η φωτιά του Winecoff παραμένει η χειρότερη πυρκαγιά ξενοδοχείων στην ιστορία των ΗΠΑ είναι μαρτυρία για τον αντίκτυπο στους σύγχρονους κώδικες πυρασφάλειας.
Εκείνη τη νύχτα, ο 26χρονος τελειόφοιτος σπουδαστής και ερασιτέχνης φωτογράφος, Arnold Hardy, ήταν ακόμα ξυπνητός και πήγαινε στο σπίτι του, κοντά στο ξενοδοχείο.
Ακούγοντας τις σειρήνες, τηλεφώνησε στο πυροσβεστικό τμήμα, δήλωσε φωτορεπόρτερ και ρώτησε που ήταν η φωτιά. Άρπαξε ένα ταξί, και πήγε στο ξενοδοχείο με την κάμερα του -μια Speed Graphic- και πέντε φλας. Ήταν ο πρώτος φωτογράφος εκεί.
Οι ένοικοι του ξενοδοχείου πηδούσαν από τα παράθυρα μέσα στον πανικό και έπεφταν κάνοντας χρήση αυτοσχέδια σχοινιά από τα κλινοσκεπάσματα.
Ο Hardy τράβηξε μερικές φωτογραφίες του μπροστινού μέρους του κτηρίου, αλλά και τα πρόσωπα των καταδικασμένων στα παράθυρα. Στο τελευταίο του φλας -ένα εξερράγη στον ψυχρό νυχτερινό αέρα- ο Hardy αποφάσισε να δοκιμάσει να φωτογραφίσει κάποιο άτομο που θα έπεφτε. Όταν το viewfinder της κάμεράς του βρήκε μια γυναίκα που έπεφτε, πάτησε το κλείστρο για 1/400 του δευτερολέπτου.
"Κοίταξα πάνω και σήκωσα την κάμερα. Μια γυναίκα έπεφτε. Ενώ περνούσε τον τρίτο όροφο, τράβηξα, χρησιμοποιώντας το τελευταίο μου φλας".
Μόλις τράβηξε την φωτογραφία, ο Hardy άκουσε έναν πυροσβέστη και έναν αστυνομικό σε ένα φαρμακείο απέναντι από το δρόμο, να συζητάνε να καλέσουν τον ιδιοκτήτη του καταστήματος ώστε να προμηθεύσει ιατρικά εφόδια. Τους είπε να σπάσουν την πόρτα και να την ανοίξουν. Εκείνοι διαφώνησαν. Αυτός όμως το έκανε, την κλώτσησε και την άνοιξε. Ο ίδιος συνελήφθη, αλλά ο Ερυθρός Σταυρός μπήκε στο κατάστημα, έστησε ένα σταθμό πρώτων βοηθειών και έφτιαχνε σάντουιτς και καφέ για τους πυροσβέστες.
Ο Hardy οδηγήθηκε στη φυλακή. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, πήγε στο σκοτεινό δωμάτιο στο εργαστήριο του πανεπιστημίου, εμφάνισε το φιλμ του και πήγε στο Associated Press, στο κέντρο της πόλης. Το AP του προσέφερε 150 δολάρια για τα αποκλειστικά δικαιώματα των φωτογραφιών του. Εκείνος ζήτησε 300, τα οποία και πήρε. Η τελευταία φωτογραφία, αυτή της γυναίκας που πηδούσε, ανατυπώθηκε σε όλο τον κόσμο την επόμενη μέρα και βρισκόταν σε εξώφυλλα περιοδικών για εβδομάδες.
Η φωτιά είχε σκοτώσει 119 ανθρώπους και είχε διεθνή κάλυψη ως τη χειρότερη πυρκαγιά ξενοδοχείου στην ιστορία του κόσμου. Λίγους μήνες αργότερα, ο Hardy έγινε ο πρώτος ερασιτέχνης φωτογράφος που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ.
Το AP έδωσε στον Hardy 200 δολάρια μπόνους την ημέρα μετά τη φωτιά, αλλά ποτέ δεν έλαβε άλλα χρήματα για τη συχνή χρήση της φωτογραφίας του.
Το πρώην Winecoff Hotel, σήμερα Ellis Hotel - πηγή
Η γυναίκα που είχε πηδήξει ήταν η 41χρονη γραμματέας Daisy McCumber, η οποία επέζησε από τον 11 όροφο. Έσπασε δύο πόδια, τη πλάτη της και τη λεκάνη της. Υποβλήθηκε σε επτά εγχειρήσεις σε 10 χρόνια και έχασε ένα πόδι, αλλά στη συνέχεια εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Πέθανε το 1992, σε ηλικία 87 χρονών. Ποτέ δεν αποκάλυψε, ούτε καν στην οικογένειά της, ότι ήταν η γυναίκα στη φωτογραφία του Hardy.
Ο Hardy, μηχανολόγος μηχανικός πλέον, συνταξιοδοτήθηκε το 1993. Είχε σταματήσει την ερασιτεχνική φωτογραφία δεκαετίες νωρίτερα, λίγο αφότου συνειδητοποίησε ότι οι φωτογραφίες του θα συγκρίνονται πάντα με εκείνη που του απέφερε το βραβείο Πούλιτζερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου