Η τραγική ζωή του Γκρέγκορι Χέμινγουεϊ, το τρανσέξουαλ παιδί του Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Δεξιά, ο Γκρέγκορι με τον πατέρα και τον αδελφό του στην Κούβα το 1942

 

Καθ' όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής του, ο Γκρέγκορι Χέμινγουεϊ πάλευε με τη δυσφορία του φύλου -ή διαφυλισμός- και προσπάθησε να ζήσει ως γυναίκα, κάτι που έβλαψε ανεπανόρθωτα τη σχέση του με τον διάσημο πατέρα του.

 

 

Κάποτε, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ δήλωσε ότι ο μικρότερος γιος του Γκρέγκορι είναι "το πιο σκοτεινό κομμάτι της οικογένειας, εκτός από μένα".

Πράγματι, οι δύο άνδρες είχαν πολλούς κοινούς δαίμονες, συμπεριλαμβανομένης της διπολικής διαταραχής και του αλκοολισμού, και όταν ο συγγραφέας ήταν ακόμα ζωντανός, συγκρούονταν συχνά. Όμως, ενώ ο πατέρας του έγινε διάσημος για τη συγγραφή του, ο Γκρέγκορι απέκτησε φήμη επειδή μερικές φορές ντυνόταν με γυναικεία ρούχα και, κάποια στιγμή, προσπάθησε να γίνει "Γκλόρια Χέμινγουεϊ".

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, ο πατέρας και ο γιος είχαν περισσότερα κοινά, απ' ό, τι μπορεί να αναγνώριζε ο ένας στον άλλο.

Ο Γκρέγκορι διερευνά την ταυτότητα του φύλου του

 

Ο Έρνεστ και ο Γκρέγκορι Χέμινγουεϊ στην Κούβα

Ο Γκρέγκορι Χάνκοκ Χέμινγουεϊ γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1931, στο Κάνσας Σίτι του Μισσούρι. Ήταν γιος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και της δεύτερης σύζυγού του Πολίν Φάιφερ.

Ως αγόρι, ο Γκρέγκορι ήταν πολύ αθλητικός τύπος, κάτι που ευχαριστούσε τον πατέρα του.

Όμως, εσωτερικά, τον τραβούσαν κλασικά γυναικεία αντικείμενα. Στα 10 του περίπου, δοκίμασε το φόρεμα και το καλσόν της μητέρας του, οπότε τον έπιασε ο πατέρας του και εξαγριώθηκε. Ενδεχομένως, η αντίδραση του Χέμινγουεϊ θα μπορούσε να αποδοθεί στο γεγονός ότι ήταν συγγραφέας, γνωστός για τους αρσενικούς χαρακτήρες του, αλλά και για τη δική του αρρενωπότητα. Όμως, ίσως είδε κάτι στο γιο του που αναγνώρισε στον εαυτό του.

Πρόσφατες βιογραφίες αποκάλυψαν πώς ο Χέμινγουεϊ ζητούσε από τις συζύγους του να κόβουν κοντά τα μαλλιά τους ώστε να ταιριάζουν με τα δικά του, ενώ, το μυθιστόρημά του "Ο Κήπος της Εδέμ" που εκδόθηκε -το δεύτερο- μετά το θάνατό του το 1986 (ο Χέμινγουεϊ ξεκίνησε να γράφει τον μυθιστόρημα το 1946 και το επεξεργαζόταν κατά διαστήματα και με μεγάλα διαλείμματα για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια) παρουσιάζει έναν χαρακτήρα που ζητά από τη σύζυγό του να κάνει πρωκτικό σεξ μαζί του.

Βέβαια, τίποτα από αυτά δεν αποδεικνύει ότι ο Χέμινγουεϊ ίσως αμφισβητούσε την σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά λίγο μετά που έπιασε τον γιο του με γυναικεία ρούχα, του είπε, "Εσύ και εγώ προερχόμαστε από μια πολύ παράξενη φυλή".

Ο θάνατος που κατέστρεψε τελικά τους Χέμινγουεϊ

 

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η δεύτερη σύζυγός του, μητέρα του Γκρέγκορι, Πολίν

Ο Γκρέγκορι, καθώς εξερευνούσε την ταυτότητα του φύλου του, συνέχισε να αντιμετωπίζει εμπόδια. Το 1951, στα 19 του, συνελήφθη σε έναν κινηματογράφο στο Λος Άντζελες. Αργότερα, ο πατέρας του έγραψε ότι "είχε πάρει ένα ναρκωτικό πριν αυτά τα πράγματα γίνουν μοντέρνα". Στην πραγματικότητα, τον έπιασαν ενώ προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τις γυναικείες τουαλέτες.

Η μητέρα του πλήρωσε την εγγύηση, αλλά όταν κάλεσε τον τότε πρώην σύζυγό της για να του πει τι είχε συμβεί, ο Χέμινγουεϊ εξερράγη. Για πάνω από μία ώρα, επίπληττε την Πολύν και την κατηγορούσε για τη συμπεριφορά του γιου τους. Κανείς στην οικογένεια δεν γνώριζε ότι η Πολίν είχε όγκο επινεφριδίων. Το άγχος που της προκάλεσε το τηλεφώνημα ανέβασε την αδρεναλίνη της και, το ίδιο βράδυ, πέθανε ξαφνικά.

Ο συγγραφέας έριξε αμέσως την ευθύνη στον γιο του, λέγοντάς του, "Σκότωσες τη μητέρα σου με αυτό που έκανες στο Λ.Α.".

Τα επόμενα χρόνια, ο Γκρέγκορι αγωνίστηκε με την ενοχή και την κατάθλιψη, εγκατέλειψε το σχολείο και πήγε στην Αφρική όπου, όπως και ο πατέρας του, έπινε πολύ και πυροβολούσε ελέφαντες.

Δεν είδε ποτέ ξανά τον πατέρα του.

Με την πάροδο των χρόνων, ο Γκρέγκορι και ο πατέρας του αντάλλαξαν πικρές επιστολές μεταξύ τους. Ο γιος αποκαλούσε τον πατέρα του "ποτισμένο στο τζιν, καταχρηστικό τέρας" και ο συγγραφέας τον κατηγόρησε ότι έκλεψε το καλσόν από μια από τις συζύγους του.

Το 1959, ο Γκρέγκορι έγινε δεκτός στην ιατρική σχολή του Μαϊάμι. Διερεύνησε αμέσως τον θάνατο της μητέρας του, διαπίστωσε ότι υπέφερε από καρκίνο των επινεφριδίων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι την σκότωσε το άγχος του τελευταίου τηλεφωνήματός της. Αμέσως, έγραψε στον πατέρα του, "Δεν ήμουν εγώ αυτός που την σκότωσε, μπάσταρδε, εσύ το έκανες».

Μετά την επιστολή, ο Έρνεστ έπεφτε όλο και πιο πολύ στην κατάθλιψη και το 1961, αυτοκτόνησε. Ο γιος του κατηγόρησε και πάλι τον εαυτό του για το θάνατο ενός ακόμη γονέα του.

Τα τελευταία χρόνια του Γκρέγκορι ως Γκλόρια

 

Φωτογραφία της αστυνομίας με την Γκλόρια Χέμινγουεϊ το 2001, η οποία, πέθανε λίγες μέρες μετά

Οι τελευταίες δεκαετίες του Γκρέγκορι ήταν προβληματικές. Οι τέσσερις γάμοι του κατέληξαν σε διαζύγιο, και επειδή έπινε βαριά, έχασε την ιατρική του άδεια.

Συνέχισε να προσπαθεί να ζήσει ως γυναίκα, και το 1995, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου. Σύμφωνα με την κόρη του, μετά τη χειρουργική επέμβαση, αναγνωρίστηκε ως γυναίκα, αλλά απαντούσε τόσο στον Γκρέγκορι όσο και στο Γκλόρια, καθώς και στις ανδρικές και θηλυκές αντωνυμίες.

"Έχω ξοδέψει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια προσπαθώντας να μην γίνω τραβεστί", δήλωσε στην Washington Post το 1987.

Στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2001, συνελήφθη στο Μαϊάμι για προσβολή δημοσίας αιδούς. Η αστυνομία την βρήκε αδύναμη και γυμνή κρατώντας ένα ζευγάρι ψηλά τακούνια. Επειδή η Χέμινγουεϊ είχε γυναικεία γεννητικά όργανα, στάλθηκε στο Κέντρο Κράτησης Γυναικών, απ' όπου δεν βγήκε ποτέ.

Πέντε ημέρες αργότερα, η Γκλόρια Χέμινγουεϊ βρέθηκε νεκρή στο κελί της από φυσικά αίτια. Ήταν 69 ετών.

"Αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να γίνω ήρωας του Χέμινγουεϊ", έγραψε η Γκλόρια Χέμινγουεϊ στο βιβλίο της "Papa: A Personal Memoir".
 

Ίσως όμως και να είχε γίνει. Στο πρώτο βιβλίο του Χέμινγουεϊ που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, το Islands in the Stream (Νησιά της Καραϊβικής), ο συγγραφέας παρουσιάζει μια σχέση μεταξύ ενός πατέρα και του γιου του:

"[Ο γιος] είχε μια σκοτεινή πλευρά που κανείς [εκτός από τον πατέρα] δεν μπορούσε ποτέ να καταλάβει. Κανένας από τους δυο τους δεν το σκέφτηκε, εκτός από το ότι το αναγνώριζαν ο ένας στον άλλο και ήξερε ότι ήταν κακό και ο άντρας το σεβόταν και καταλάβαινε ότι το αγόρι το είχε".

από: ati