Όλοι όσοι -και δεν ήταν ούτε λίγοι αλλά ούτε μόνο από τις ΗΠΑ- είχαν επισκεφτεί και θαυμάσει το μεγαλύτερο δεντρόσπιτο του κόσμου στο Crossville του Τενεσί, σοκαρίστηκαν όταν, τον Οκτώβριο του 2019, έμαθαν ότι μια φωτιά το κατέκαψε. Όμως, για τον Horace Burgess, τον αρχιτέκτονα του δεντρόσπιτου, ήταν απλά "έτσι είναι η ζωή" και γνώριζε πολύ καλά πώς είναι να χάνεις το δεντρόσπιτο που έφτιαξε μόνος του μιας και, παλαιότερα, είχε κάψει ένα άλλο, εκείνη την φορά, μόνος του.
"Απλά ήταν κακό (σατανικό)", λέει ο Burgess για το παλαιότερο δεντρόσπιτο που έχτισε και στη συνέχεια έκαψε τη δεκαετία του 1980. Δεν υπήρχε "τίποτα καλό σε αυτό", μιας και ο ίδιος το χρησιμοποιούσε ως καταφύγιο για να κάνει χρήση ναρκωτικά, κάτι που δεσμεύτηκε να σταματήσει μετά τον θάνατο ορισμένων φίλων. Μια μέρα, μια φωνή είπε στον Burgess ότι έπρεπε να κάψει το σπίτι αν ήθελε να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Και δεν ήταν μια οποιαδήποτε φωνή.
Συνήθως, αν κάποιος πει ότι του μίλησε ο Θεός, ο κόσμος θα σκεφτεί ότι είναι τρελός, όπως παραδέχεται ο ίδιος, "αλλά, στην πραγματικότητα, αυτός μας λέει να ντυθούμε το πρωί". Ο Burgess λέει ότι το να κάψει εκείνο το πρώτο δεντρόσπιτο -με τη συμβουλή του Θεού- ήταν "ίσως η πιο λογική στιγμή στη ζωή μου".
Έχοντας απελευθερωθεί από τους δαίμονες που τον κρατούσαν παγιδευμένο σε εκείνο το δεντρόσπιτο, ο -σήμερα- πάστορας Burgess ξεκίνησε να αφιερώσει τη ζωή του στη θρησκεία και την κοινότητά του. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτές οι δεσμεύσεις τον έκαναν να χτίσει ξανά δεντρόσπιτα. Στην τελική, ήξερε ότι ήταν καλός σε αυτό και μπορούσε να τα μοιραστεί με άλλους, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως θετική δύναμη στην κοινότητα, παρά ως καταστροφική δύναμη στην ζωή του. "Απλά ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω". Στην πραγματικότητα, μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχε ήδη ολοκληρώσει πέντε ή έξι δεντρόσπιτα.
Έτσι, το 1993, ο Burgess άρχισε να δουλεύει στο αγρόκτημα της οικογένειάς του, που, σύμφωνα με τον ίδιο., κάποτε περιείχε έναν "ζωολογικό κήπο" με δύο ζώα κάθε είδους, κάτι σαν μια περίκλειστη Κιβωτός του Νώε στο κέντρο του Τενεσί. Μη γνωρίζοντας πού θα κατέληγε, ξεκίνησε φτιάχνοντας μια σκάλα που ονόμασε "σκάλα στο πουθενά". "Είχα παραδώσει τελείως τη ζωή μου στον Κύριο", λέει, και η έμπνευση ήρθε μια μέρα που καθόταν και προσευχόταν για οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα δεντρόσπιτο. Τότε ήταν που "το Πνεύμα του Θεού μου έδωσε ζωντάνια", λέει, και ενέδωσε στην παρόρμηση να φτιάξει το δεντρόσπιτο. Έτσι, αποφάσισε να μετατρέψει την σκάλα στο μεγαλύτερο δενδρόσπιτο του κόσμου. Άλλωστε, ο Θεός του υποσχέθηκε ότι, όσο θα έχτιζε, δε θα του έλειπαν ποτέ τα υλικά.
Έτσι, το 1993, ο Burgess άρχισε να δουλεύει στο αγρόκτημα της οικογένειάς του, που, σύμφωνα με τον ίδιο., κάποτε περιείχε έναν "ζωολογικό κήπο" με δύο ζώα κάθε είδους, κάτι σαν μια περίκλειστη Κιβωτός του Νώε στο κέντρο του Τενεσί. Μη γνωρίζοντας πού θα κατέληγε, ξεκίνησε φτιάχνοντας μια σκάλα που ονόμασε "σκάλα στο πουθενά". "Είχα παραδώσει τελείως τη ζωή μου στον Κύριο", λέει, και η έμπνευση ήρθε μια μέρα που καθόταν και προσευχόταν για οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα δεντρόσπιτο. Τότε ήταν που "το Πνεύμα του Θεού μου έδωσε ζωντάνια", λέει, και ενέδωσε στην παρόρμηση να φτιάξει το δεντρόσπιτο. Έτσι, αποφάσισε να μετατρέψει την σκάλα στο μεγαλύτερο δενδρόσπιτο του κόσμου. Άλλωστε, ο Θεός του υποσχέθηκε ότι, όσο θα έχτιζε, δε θα του έλειπαν ποτέ τα υλικά.
"Ετοιμάζομαι να χτίσω το μεγαλύτερο δεντρόσπιτο του κόσμου εδώ", είπε ο Burgess στους γείτονές του. Αναφέροντας μισές πληροφορώντας τους για την απόφασή του και ζητώντας κατά κάποιον τρόπο την άδειά τους, κατάλαβε ότι το εγχείρημα θα είχε αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινότητα. Του είπαν να το κάνει, αν και υποψιάζεται ότι "περίπου 12 χρόνια αργότερα, εύχονταν να μην είχαν συμφωνήσει ποτέ".
Για τα επόμενα δώδεκα χρόνια, ο Burgess συνέχισε να χτίζει. Όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο πλατιά, ώσπου, σανίδα τη σανίδα, καρφί το καρφί, έχτισε μόνος του ένα σπίτι που εκτείνονταν 97 πόδια στον αέρα. Οι αριθμοί -για παράδειγμα, 250 χιλιάδες καρφιά (ο ίδιος λέει ότι κατά τη διάρκεια αυτών των 12 χρόνων, το κόστος των καρφιών υπερδιπλασιάστηκε)- είναι ένας τρόπος για να εκτιμήσει κανείς την κλίμακα του επιτεύγματος του Burgess.
Ο Burgess λέει ότι "γκρέμισε αχυρώνες και βοηθητικά κτίρια και ο κόσμος είχε διάφορα είδη χώρων που ήθελε να καθαρίσω". Σε αντάλλαγμα έπαιρνε τα υλικά. Αυτή η διαδικασία του επέτρεψε να δηλώσει ότι ολόκληρο το δεντρόσπιτο ήταν κατασκευασμένο από ανακυκλωμένο ξύλο και άλλα ανακυκλωμένα υλικά.
Δεν σταμάτησε ποτέ, ούτε αμφέβαλλε για το έργο και τραυματίστηκε ελάχιστες φορές από τα καρφιά. Όταν το 2005 έβαλε τη στέγη και άνοιξε το δεντρόσπιτο στους επισκέπτες, άρχισαν γρήγορα να έρχονται επισκέπτες από όλη τη χώρα, αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο -από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γουατεμάλα, μεταξύ άλλων, όπως λέει ο ίδιος. Πολλοί έριχναν απλώς μια τυχαία ματιά καθώς περνούσαν, άλλοι προγραμμάτισαν εκδρομές ειδικά για να το δουν, ενώ ζευγάρια ξεκίνησαν να κάνουν ουρά για να παντρευτούν στο "Δεντρόσπιτο του Πάστορα", όπως έγινε γνωστό -ο Burgess είπε στους New York Times ότι έκανε περίπου 23 γάμους εκεί.
Όσοι το είδαν από κοντά, ανέφεραν το μεγαλείο του, σαν να ήταν εικόνα αρχαίας αρχιτεκτονικής. "Βλέποντάς το από το έδαφος, δεν μπορούσα να αναλογιστώ ότι ένας άνθρωπος είχε δημιουργήσει αυτό το μέρος μόνος του", λέει ένας επισκέπτης. Ο επαγγελματίας αρχιτέκτονας δεντρόσπιτων, που έχει κατασκευάσει περισσότερα από 350 κατά τη διάρκεια της καριέρας του, Pete Nelson, εντυπωσιάστηκε το ίδιο.
Για χρόνια, ο Horace Burgess έκανε τον ταπεινό κράχτη, καλωσορίζοντας αγνώστους στο μυστικιστικό του μέρος που ήταν εκτός δρόμου. Αυτό άλλαξε το 2012, όταν οι αρχές απαγόρευσαν τις επισκέψεις για λόγους ασφαλείας. Σύμφωνα με τον Burgess, ένας συνταξιούχος μηχανικός που είχε επισκεφτεί το δεντρόσπιτο έγραψε στην πολιτεία ότι "είχε δει κάποια πράγματα που δεν ήταν ασφαλή". Αυτό οδήγησε σε επιθεώρηση του χώρου, που κατέληξε στη δήλωση δημόσιου κινδύνου. Η πολιτεία, λέει ο Burgess, επέβαλε εργασίες, που έπρεπε να κάνει ο ίδιος με δικά του έξοδα, για να γίνει ασφαλές το μέρος. Ο Burgess δεν ενδιαφερόταν.
"Τα πάντα με αυτό ήταν επικίνδυνα", παραδέχεται ο ίδιος γελώντας. "Δεν βλέπω κανένα τρόπο να μπορέσεις να κάνεις ένα τέτοιο δεντρόσπιτο ασφαλές". Αν και ποτέ κανένας επισκέπτης δεν είχε τραυματιστεί, ο Burgess πούλησε το ακίνητο και επέστρεψε στην ιδιωτική ζωή.
Ο πιο πρόσφατος ιδιοκτήτης του ακινήτου, ο Glenn Clark, δήλωσε σε ένα τοπικό τηλεοπτικό σταθμό ότι δεν είχε σκοπό να γκρεμίσει το δεντρόσπιτο, δεν είχε ιδέα τι προκάλεσε την φωτιά και ήταν αναστατωμένος για την καταστροφή του.
"Τα πάντα με αυτό ήταν επικίνδυνα", παραδέχεται ο ίδιος γελώντας. "Δεν βλέπω κανένα τρόπο να μπορέσεις να κάνεις ένα τέτοιο δεντρόσπιτο ασφαλές". Αν και ποτέ κανένας επισκέπτης δεν είχε τραυματιστεί, ο Burgess πούλησε το ακίνητο και επέστρεψε στην ιδιωτική ζωή.
Ο πιο πρόσφατος ιδιοκτήτης του ακινήτου, ο Glenn Clark, δήλωσε σε ένα τοπικό τηλεοπτικό σταθμό ότι δεν είχε σκοπό να γκρεμίσει το δεντρόσπιτο, δεν είχε ιδέα τι προκάλεσε την φωτιά και ήταν αναστατωμένος για την καταστροφή του.
Καθένας από τους επισκέπτες θυμάται το δεντρόσπιτο για την τεράστια έκταση και την κλίμακα του, την αίσθηση ότι ήταν κατά κάποιον τρόπο ήταν άπειρο από μόνο του. Η εξερεύνησή του ήταν ένα είδος ταξιδιού: έπιπλα, συσκευές, αγάλματα των 12 αποστόλων, μια μπασκέτα, γκράφιτι. Στο κέντρο του βρισκόταν ένα τεράστιο παρεκκλήσι, γεμάτο με στασίδια, έναν άμβωνα και έναν μεγάλο σταυρό.
Όμως, μέσα σε δεκαπέντε λεπτά αυτό το αριστούργημα καταστράφηκε. Ο καιρός ήταν καθαρός εκείνο το βράδυ του Οκτωβρίου και δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στην κατασκευή. Ο αρχηγός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της κομητείας λέει ότι ο σημερινός ιδιοκτήτης του ακινήτου αρνήθηκε να διερευνήσει τη φωτιά. Τις πρώτες εβδομάδες μετά την πυρκαγιά, οι επισκέπτες πήραν πιο δύσκολα τα νέα απ' ότι ο δημιουργός του. Μια εξ αυτών λέει ότι η επίσκεψή της την γέμισε με "πολλή ελπίδα".
"Περιμένω, τι θέλει ο Θεός να κάνω", λέει ο Burgess σήμερα.
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου