Αρχικά, ο Gef είπε ότι ήταν νυφίτσα, αλλά αργότερα είπε ότι, στην πραγματικότητα, ήταν το φάντασμα μιας νεκρής μαγκούστας
Η οποία ήταν και φάντασμα!
Κάπου γύρω στο 1933, δύο έφηβοι, ξαδέρφια μεταξύ τους, ο Harry Hall και ο Will Cubbon, επισκέφτηκαν έναν νέο φίλο τους, τον Gef. Ο Gef ζούσε σε μια απομακρυσμένη, ανεμοδαρμένη αγροικία στη Νήσο του Μαν. Ήταν πολύ ντροπαλός και τα ξαδέρφια μπορούσαν να τον ακούσουν και να του μιλήσουν. Όμως, δεν τον είχαν δει ποτέ. Πίσω από έναν τοίχο, ο Gef μάντευε κορώνα ή γράμματα όταν κάποιος έστριβε ένα κέρμα ή έπαιζε "μήλα" με μια λαστιχένια μπάλα μέσα από μια τρύπα στην οροφή της σοφίτας.
Σύντομα όμως, ο Gef άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα. Να φτύνει και να απειλεί τα αγόρια ότι θα "ουρήσει τα κεφάλια [τους]". Τελικά αποδείχτηκε ότι ο Gef δεν ήταν ένα κανονικό αγόρι, αλλά ένα poltergeist με τη μορφή μιας μαγκούστας που μιλούσε.
Το Doarlish Cashen, η αγροικία όπου διέμενε ο Gef, ήταν -από πολλές απόψεις- το στερεότυπο ενός στοιχειωμένου σπιτιού. Ήταν ένα αρχαίο αγρόκτημα σε ένα περιβόητο γεμάτο νεράιδες, έρημο νησί, που βρισκόταν περίπου 725 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα κρύα, γκρίζα νερά μεταξύ Αγγλίας και Ιρλανδίας.
Σύντομα όμως, ο Gef άρχισε να συμπεριφέρεται άσχημα. Να φτύνει και να απειλεί τα αγόρια ότι θα "ουρήσει τα κεφάλια [τους]". Τελικά αποδείχτηκε ότι ο Gef δεν ήταν ένα κανονικό αγόρι, αλλά ένα poltergeist με τη μορφή μιας μαγκούστας που μιλούσε.
Το Doarlish Cashen, η αγροικία όπου διέμενε ο Gef, ήταν -από πολλές απόψεις- το στερεότυπο ενός στοιχειωμένου σπιτιού. Ήταν ένα αρχαίο αγρόκτημα σε ένα περιβόητο γεμάτο νεράιδες, έρημο νησί, που βρισκόταν περίπου 725 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα κρύα, γκρίζα νερά μεταξύ Αγγλίας και Ιρλανδίας.
Το 1917, το ζεύγος James και Margaret Irving μετακόμισαν στο Doarlish Cashen, όπου, σύντομα, απέκτησαν την κόρη τους, Voirrey. Μετά από αρκετά χρόνια ηρεμίας και γαλήνης, εμφανίστηκε ξαφνικά ο Gef.
Ένα βράδυ του Σεπτεμβρίου του 1931, μετά από ένα ξέσπασμα περίεργων ήχων, ένα πλάσμα άρχισε να γρυλίζει στη σοφίτα του επάνω ορόφου. Η οικογένεια πήγε να δει τι συνέβαινε. Σύντομα, τα γρυλίσματα μετατράπηκαν σε "μπαμπαλιτά", όπως ανέφερε το 1937 ο James σε μια συνέντευξη, όπως εκείνοι ενός μωρού που μαθαίνει να μιλάει.
Γοητευμένος, ο James έμαθε αγγλικά στο πλάσμα, λέγοντας δυνατά λέξεις ώστε να τις επαναλάβει ο Gef όπως κάνουν οι παπαγάλοι. Ο Gef ήταν ευγνώμων. Σε μια επιστολή που έγραψε ο James το 1934, εξιστορούσε ότι ο Gef ανέφερε, "Για χρόνια, μπορούσα να καταλάβω όλα αυτά που έλεγε ο κόσμος. Προσπάθησα να μιλήσω, αλλά δεν μπορούσα, μέχρι που με δίδαξες εσύ".
Ένα βράδυ του Σεπτεμβρίου του 1931, μετά από ένα ξέσπασμα περίεργων ήχων, ένα πλάσμα άρχισε να γρυλίζει στη σοφίτα του επάνω ορόφου. Η οικογένεια πήγε να δει τι συνέβαινε. Σύντομα, τα γρυλίσματα μετατράπηκαν σε "μπαμπαλιτά", όπως ανέφερε το 1937 ο James σε μια συνέντευξη, όπως εκείνοι ενός μωρού που μαθαίνει να μιλάει.
Γοητευμένος, ο James έμαθε αγγλικά στο πλάσμα, λέγοντας δυνατά λέξεις ώστε να τις επαναλάβει ο Gef όπως κάνουν οι παπαγάλοι. Ο Gef ήταν ευγνώμων. Σε μια επιστολή που έγραψε ο James το 1934, εξιστορούσε ότι ο Gef ανέφερε, "Για χρόνια, μπορούσα να καταλάβω όλα αυτά που έλεγε ο κόσμος. Προσπάθησα να μιλήσω, αλλά δεν μπορούσα, μέχρι που με δίδαξες εσύ".
Εγκαταλελειμμένο σπίτι στη Νήσου του Μαν, παρόμοιο με το Doarlish Cashen, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1971 περίπου, αλλά ακόμη είναι ορατά το περίγραμμα του σημείου που βρισκόταν κάποτε το σπίτι και άλλα απομεινάρια - πηγή
Με τις νέες γλωσσικές του δεξιότητες, ο Gef είπε στον James ότι ήταν ένα φάντασμα μαγκούστας. Είχε γεννηθεί στο Δελχί της Ινδίας, την Δευτέρα 7 Ιουνίου του 1852. "Και θα σας στοιχειώσω με παράξενους θορύβους και αλυσίδες που χτυπάνε", ανέφερε ο ίδιος στην συνέντευξη που έδωσε το 1937.
Στο βιβλίο του "Gef! The Strange Tale of an Extra-Special Talking Mongoose" (Gef! Η παράξενη ιστορία μια πολύ ειδικής μαγκούστας που μιλάει), ο βιβλιοθηκάριος Christopher Josiffe συγκρίνει τον Gef με έναν κωμικό της βικτωριανής εποχής. Η αγάπη του Gef να κάνει φάρσες και -αυτό που αποκαλεί ο Josiffe- "ευθύ και ασεβή σχόλια", αποτελούν κεντρικό μέρος της "μακροχρόνιας έλξης" του Gef. Η μαγκούστα που μιλούσε, "διακωμωδούσε επανειλημμένα [τους Irving], συγκρίνοντας τον [James] με έναν χαρακτήρα του Ντίκενς ή λέγοντας ότι το κεφάλι του έμοιαζε με κρεμμύδι", λέει ο Josiffe. Ο Gef όμως είχε και την άσχημη πλευρά του, λέει ο Josiffe. Κάποτε, ο Gef κατασκόπευε τη Margaret "ενώ ξεντυνόταν για να κοιμηθεί, φωνάζοντας το κάθε ρούχου ή εσώρουχο που εκείνη έβγαζε".
Όλα αυτά ήταν αρκετά περίεργα, αλλά τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο περίεργα όταν, τον Φεβρουάριο του 1937, ο Ουγγρικής καταγωγής ψυχαναλυτής Nandor Fodor εμφανίστηκε στη Νήσο του Μαν για να ερευνήσει την υπόθεση. Ο Fodor πήρε επανειλημμένα συνεντεύξεις από την οικογένεια, ιδιαίτερα τον James, συντάσσοντας μια διεξοδική περιγραφή του Gef στο βιβλίο του "Haunted People: Story of the Poltergeist Down the Centuries" (Στοιχειωμένοι άνθρωποι: η ιστορία του Poltergeist στο πέρασμα των αιώνων, 1951).
Ο Άγγλος δικηγόρος και συγγραφέας Alan Murdie είναι ειδικός στα poltergeist, έχοντας μόλις πρόσφατα συνεισφέρει ένα κεφάλαιο για το θέμα στη νέα ανθολογία, "Deep Weird". Ο Murdie είναι επίσης ο σημερινός πρόεδρος του England's Ghost Club, ενός συλλόγου με μεγάλη ιστορία που είναι αφιερωμένη στη μελέτη των στοιχειών -του οποίου μέλος κάποτε ήταν και ο Fodor. Έχοντας μελετήσει τα αρχειακά αρχεία του συλλόγου, ο Murdie λέει ότι ο Fodor είχε μερικές δημιουργικές, επηρεασμένες από τον Φρόυντ ιδέες γύρω από την προέλευση των poltergeist -ιδέες που τελικά τον οδήγησαν στον Gef.
Στο βιβλίο του "Gef! The Strange Tale of an Extra-Special Talking Mongoose" (Gef! Η παράξενη ιστορία μια πολύ ειδικής μαγκούστας που μιλάει), ο βιβλιοθηκάριος Christopher Josiffe συγκρίνει τον Gef με έναν κωμικό της βικτωριανής εποχής. Η αγάπη του Gef να κάνει φάρσες και -αυτό που αποκαλεί ο Josiffe- "ευθύ και ασεβή σχόλια", αποτελούν κεντρικό μέρος της "μακροχρόνιας έλξης" του Gef. Η μαγκούστα που μιλούσε, "διακωμωδούσε επανειλημμένα [τους Irving], συγκρίνοντας τον [James] με έναν χαρακτήρα του Ντίκενς ή λέγοντας ότι το κεφάλι του έμοιαζε με κρεμμύδι", λέει ο Josiffe. Ο Gef όμως είχε και την άσχημη πλευρά του, λέει ο Josiffe. Κάποτε, ο Gef κατασκόπευε τη Margaret "ενώ ξεντυνόταν για να κοιμηθεί, φωνάζοντας το κάθε ρούχου ή εσώρουχο που εκείνη έβγαζε".
Όλα αυτά ήταν αρκετά περίεργα, αλλά τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο περίεργα όταν, τον Φεβρουάριο του 1937, ο Ουγγρικής καταγωγής ψυχαναλυτής Nandor Fodor εμφανίστηκε στη Νήσο του Μαν για να ερευνήσει την υπόθεση. Ο Fodor πήρε επανειλημμένα συνεντεύξεις από την οικογένεια, ιδιαίτερα τον James, συντάσσοντας μια διεξοδική περιγραφή του Gef στο βιβλίο του "Haunted People: Story of the Poltergeist Down the Centuries" (Στοιχειωμένοι άνθρωποι: η ιστορία του Poltergeist στο πέρασμα των αιώνων, 1951).
Ο Άγγλος δικηγόρος και συγγραφέας Alan Murdie είναι ειδικός στα poltergeist, έχοντας μόλις πρόσφατα συνεισφέρει ένα κεφάλαιο για το θέμα στη νέα ανθολογία, "Deep Weird". Ο Murdie είναι επίσης ο σημερινός πρόεδρος του England's Ghost Club, ενός συλλόγου με μεγάλη ιστορία που είναι αφιερωμένη στη μελέτη των στοιχειών -του οποίου μέλος κάποτε ήταν και ο Fodor. Έχοντας μελετήσει τα αρχειακά αρχεία του συλλόγου, ο Murdie λέει ότι ο Fodor είχε μερικές δημιουργικές, επηρεασμένες από τον Φρόυντ ιδέες γύρω από την προέλευση των poltergeist -ιδέες που τελικά τον οδήγησαν στον Gef.
Δεξιά, ο James Irving με την κόρη του, Voirrey, μπροστά από το σπίτι τους στη Νήσο του Μαν
Ο Fodor απέρριψε τη θεωρία ότι τα poltergeist ήταν αόρατα πνεύματα νεκρών. Αντίθετα, πρότεινε ότι ήταν οι ψυχικές εκδηλώσεις του υποσυνείδητου ενός ατόμου. Πίστευε ότι οι ζωντανοί άνθρωποι μπορούσαν να επινοήσουν αληθινά στοιχειώματα μόνο με τις σκέψεις τους. Αυτά τα ψυχικά στοιχειώματα ήταν αρκετά ισχυρά για να πετάξουν αντικείμενα ή να ανυψώνουν τραπέζια. "Αυτό που έκανε ο Fodor ήταν να επικεντρώσει την προσοχή του στο ασυνείδητο του μυαλού", εξηγεί ο Murdie.
Εκείνη την εποχή, οι ιδέες του Fodor ήταν πολύ αμφιλεγόμενες. Η συγκεκριμένη ιδέα του ότι υπήρχε μια φροϋδική σχέση μεταξύ του σεξ και των στοιχειών "δεν ήταν δημοφιλής", λέει ο Murdie. Ορισμένοι μελετητές, όπως η Αγγλίδα ιστορικός Kate Summerscale, υποστηρίζουν ότι ο Fodor χρειαζόταν μια νέα υπόθεση για να υποστηρίξει τις περιθωριακές θεωρίες του -και εκεί μπαίνει ο Gef.
Ιστορίες για τον Gef είχαν ήδη δημοσιευτεί ευρέως σε βρετανικές εφημερίδες, καθιστώντας το απόκοσμο θηλαστικό ένα τέλειο θέμα για να ερευνήσει ο Fodor. Έτσι, κανόνισε να μείνει στην αγροικία για μια εβδομάδα, ελπίζοντας να πάρει προσωπική συνέντευξη από την μαγκούστα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, ο Fodor ερεύνησε τις παραξενιές του Gef, πήρε επιμελώς συνεντεύξεις από μάρτυρες και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ίδιο. Η μαγκούστα όμως δεν ήθελε, και ο ψυχαναλυτής δεν κατάφερε ποτέ να τον συναντήσει.
Τελικά, ο Fodor έγραψε στη μαγκούστα ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα -ο Gef μπορούσε και να διαβάσει. Είμαι "πολύ απογοητευμένος που δεν μου μίλησες. Ωστόσο, πιστεύω ότι είσαι μια πολύ καλή και γενναιόδωρη μαγκούστα" και "σου έφερα σοκολάτα και μπισκότα", έγραφε.
Ο Fodor κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Gef ήταν μια προβολή του βαριεστημένο μυαλού του James, ενός έξυπνου και μορφωμένου ανθρώπου, που στο παρελθόν απολάμβανε μια πιο ζωντανή ζωή στη βρετανική ηπειρωτική χώρα. Όταν πέθανε ο James, οι ιστορίες του Gef ξεθώριασαν.
Εκείνη την εποχή, οι ιδέες του Fodor ήταν πολύ αμφιλεγόμενες. Η συγκεκριμένη ιδέα του ότι υπήρχε μια φροϋδική σχέση μεταξύ του σεξ και των στοιχειών "δεν ήταν δημοφιλής", λέει ο Murdie. Ορισμένοι μελετητές, όπως η Αγγλίδα ιστορικός Kate Summerscale, υποστηρίζουν ότι ο Fodor χρειαζόταν μια νέα υπόθεση για να υποστηρίξει τις περιθωριακές θεωρίες του -και εκεί μπαίνει ο Gef.
Ιστορίες για τον Gef είχαν ήδη δημοσιευτεί ευρέως σε βρετανικές εφημερίδες, καθιστώντας το απόκοσμο θηλαστικό ένα τέλειο θέμα για να ερευνήσει ο Fodor. Έτσι, κανόνισε να μείνει στην αγροικία για μια εβδομάδα, ελπίζοντας να πάρει προσωπική συνέντευξη από την μαγκούστα.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, ο Fodor ερεύνησε τις παραξενιές του Gef, πήρε επιμελώς συνεντεύξεις από μάρτυρες και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ίδιο. Η μαγκούστα όμως δεν ήθελε, και ο ψυχαναλυτής δεν κατάφερε ποτέ να τον συναντήσει.
Τελικά, ο Fodor έγραψε στη μαγκούστα ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα -ο Gef μπορούσε και να διαβάσει. Είμαι "πολύ απογοητευμένος που δεν μου μίλησες. Ωστόσο, πιστεύω ότι είσαι μια πολύ καλή και γενναιόδωρη μαγκούστα" και "σου έφερα σοκολάτα και μπισκότα", έγραφε.
Ο Fodor κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Gef ήταν μια προβολή του βαριεστημένο μυαλού του James, ενός έξυπνου και μορφωμένου ανθρώπου, που στο παρελθόν απολάμβανε μια πιο ζωντανή ζωή στη βρετανική ηπειρωτική χώρα. Όταν πέθανε ο James, οι ιστορίες του Gef ξεθώριασαν.
Σήμερα, η περίεργη έρευνα του Fodor έχει γίνει ταινία με τίτλο "Nandor Fodor and the Talking Mongoose", με πρωταγωνιστή τον Βρετανό ηθοποιό και κωμικό Simon Pegg, ως Fodor, και τον συγγραφέα Neil Gaiman, ως τη φωνή του Gef. Σε αντίθεση με πολλές ταινίες εμπνευσμένες από ιστορίες φαντασμάτων, η συγκεκριμένη χαρακτηρίζεται ως κωμωδία -σε μεγάλο βαθμό.
Παρ' όλες τις περίεργες ιστορίες γύρω από τον Gef, δεν έχουν αποκαλυφθεί ποτέ συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την προέλευση ή την πηγή της μαγκούστας. Υπέφεραν οι Irving από μια κοινή αυταπάτη; Ήταν ο Gef μια εκδήλωση του ασυνείδητου του μυαλού του James Irving; Ήταν όλα σκηνοθετημένα; Κανείς δεν ξέρει.
Ο Josiffe πιστεύει και ελπίζει στο να παραμείνει άλυτη η υπόθεση. "Όταν έγραφα το βιβλίο, φοβήθηκα μήπως ξεθάψω το μυστικό ημερολόγιο της κόρης των Irving, Voirrey, στο οποίο ομολογούσε ότι, το όλο θέμα ήταν μια απάτη".
Παρ' όλες τις περίεργες ιστορίες γύρω από τον Gef, δεν έχουν αποκαλυφθεί ποτέ συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την προέλευση ή την πηγή της μαγκούστας. Υπέφεραν οι Irving από μια κοινή αυταπάτη; Ήταν ο Gef μια εκδήλωση του ασυνείδητου του μυαλού του James Irving; Ήταν όλα σκηνοθετημένα; Κανείς δεν ξέρει.
Ο Josiffe πιστεύει και ελπίζει στο να παραμείνει άλυτη η υπόθεση. "Όταν έγραφα το βιβλίο, φοβήθηκα μήπως ξεθάψω το μυστικό ημερολόγιο της κόρης των Irving, Voirrey, στο οποίο ομολογούσε ότι, το όλο θέμα ήταν μια απάτη".
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου