Το μικροσκοπικό νησάκι στον Τάμεση που κάποτε φιλοξενούσε τους Rolling Stones, τον David Bowie και τη μεγαλύτερη κοινότητα χίπις της Αγγλίας

Ονομάζεται Eel Pie Island, βρίσκεται στον Τάμεση, πλέον υπάρχει εκεί το φημισμένο Eel Pie Island Hotel και διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του Λονδίνου. Είναι μικροσκοπικό σε έκταση με μόλις 120 κατοίκους, αλλά μη σας ξεγελάει το μέγεθός του. Αυτό το μικρό νησί έχει εξαιρετική ιστορία και ιδιόμορφο χαρακτήρα.

 

 

Μακριά από το θόρυβο και τη φασαρία της πόλης, λέγετε ότι ο βασιλιάς Ερρίκος ο Η' το χρησιμοποιούσε στα 1500 ως αυλή για τις πολλές ερωμένες του. Το 1830 το τριώροφο ξενοδοχείο Eel Pie Island το έκανε δημοφιλές θέρετρο αναψυχής για τους παραθεριστές. Πήρε το ασυνήθιστο όνομά του από τις νόστιμες πίτες με χέλι (eel) που πουλούσαν οι κάτοικοί του σε εμπόρους που περνούσαν τον ποταμό. Αν και πλέον δεν πωλούνται πίτες, το όνομα παρέμεινε.

Αλλά τα πράγματα απογειώθηκαν κατά τη διάρκεια του '50 και του '60, όταν η 19ου αιώνα, κομψή αίθουσα χορού του ξενοδοχείου και το σκονισμένο μπαρ του φιλοξένησαν πολλές συναυλίες και πάρτι, μετατρέποντας το νησί σε πολύβουο μουσικό χώρο.

Ανάμεσα στους μουσικούς θρύλους που έχουν κοσμήσει τις ακτές του είναι οι Pink Floyd, οι Black Sabbath, ο David Bowie και οι Rolling Stones. Τότε που οι Stones ήταν άσημοι.

Ο νεαρός Mick Jagger με την -τότε- άγνωστη μπάντα του στο νησί το 1963

Με μπάντες όπως αυτές να παίζουν σχεδόν κάθε εβδομάδα, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί πολλοί ισχυρίζονται ότι το νησί ήταν η πρώτη underground μουσική σκηνή της Βρετανίας. Οι συναυλίες ήταν ανήθικες και το λικέρ (μεταξύ άλλων) έρεε άφθονο. Ήταν ένας παράδεισος απόδρασης και το τέλειο μέρος για να αφήσει κάποιος την καθημερινότητά του πίσω.

Δελτάριο με το Eel Pie Hotel το 1900 περίπου

Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και ιδρυτής του Eelpiland Club, Arthur Chisnell, χρησιμοποιούσε συχνά κέρδη από το club για να βοηθήσει εφήβους που παρακολουθούσαν τις συναυλίες ώστε να κάνουν μια αρχή στη ζωή.

Ο Chisnell ήταν φιλάνθρωπος, μποέμ τύπος και είχε άσχημη αίσθηση του χιούμορ. Ένα από τα "διαβατήρια" για το νησί που εκδόθηκαν τη δεκαετία του '50 και του '60:

Όταν όμως το club δεν μπόρεσε να μαζέψει τις 200.000 λίρες που απαιτούνταν για τις επισκευές του, αναγκάστηκε να κλείσει, και το ξενοδοχείο τελικά καταλήφθηκε από μια ομάδα αναρχικών. Το νησί έγινες γρήγορα μια όαση για εγκαταλελειμμένα παιδιά, και η μεγαλύτερη κοινότητα χίπις του Ηνωμένου Βασιλείου το 1970.

Το 1952

Παρά το γεγονός ότι οι αρχές θεωρούσαν το ξενοδοχείο "ακατοίκητο", παραδέχθηκαν ότι οι χίπις και τα παιδιά του νησιού ήταν "υγιή και φροντισμένα".

Η γέφυρα φτιάχτηκε το 1957. Μέχρι τότε, οι επισκέπτες μεταφέρονταν απέναντι με μια βάρκα που τραβούσαν μόνοι τους σχοινιά της

Αλλά όταν μια μυστηριώδης φωτιά κατέστρεψε το διάσημο ξενοδοχείο το 1970, εγκαταλείφθηκε και τελικά κατεδαφίστηκε ώστε να χτιστεί μια νέα πολυκατοικία, προς μεγάλη απογοήτευση των κατοίκων του νησιού.

Οι Pink Floyd

Οι χίπις και το ξενοδοχείο μπορεί να έχουν χαθεί, αλλά το νησί δεν έχασε το μποέμ χαρακτήρα του. Σήμερα μένουν εκεί εφευρέτες, καλλιτέχνες, τεχνίτες και κατασκευαστές σκαφών, που στολίζουν τα σπίτια τους, τα στούντιο και τα σοκάκια του.

Δείτε και αυτό το ντοκιμαντέρ από το 1967, που παρουσιάζει υλικό του Eel Pie Island Hotel και λεπτομέρειες πως το club βοηθούσε όσους έρχονταν στις συναυλίες.

Χίπις στο Eel Pie Island το 1970

Το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο

από: messy nessy chic