Εικονογράφηση του 1867 του "Asylum for Criminal Lunatics, Broadmoor" - πηγή
Ο Μινόρ, με τη μακρά, άσπρη γενειάδα του, περνούσε τις ώρες της ημέρας διαβάζοντας, ζωγραφίζοντας ακουαρέλες και κάνοντας μαθήματα σε άλλους ασθενείς. Εξέφρασε την οργή του για τη δολοφονία που έκανε και ζήτησε συγγνώμη από τη χήρα του George Merrett. Ήταν πλέον ο ιδανικός κρατούμενος.
Το πρώτο μέρος εδώ
Αλλά τη νύχτα ήταν η καταστροφή. Ένιωθε τα βλέμμα αντρών να τον παρακολουθούν, άκουγε τα βήματά τους ενώ εκείνοι ετοιμάζονταν να τον πνίξουν με χλωροφόρμιο. Παρακολουθούσε αβοήθητος, καθώς οι εισβολείς έμπαιναν στο δωμάτιό του, του έβαζαν ένα χωνί στο στόμα και του έριχνα χημικά στο λαιμό. Παραπονέθηκε ότι οι εισβολείς έμπαιναν με μαχαίρια και άλλα όργανα βασανισμού. Άλλοι τον ανάγκαζαν σε ποταπές και ακόλαστες πράξεις. Κάποια στιγμή, οι απαγωγείς του τον πήγαν μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπου προσπάθησαν, κατά τα λεγόμενά του, να "τον εκδώσουν!".
Ο Μινόρ προσπάθησε να τους σταματήσει. Έβαζε καρέκλες και γραφεία πίσω από την πόρτα του κελιού του, έφτιαχνε παγίδες, έδενε ένα σκοινί από το χερούλι της πόρτας με κάποιο έπιπλο -λογικά, αν κάποιος έμπαινε και άνοιγε την πόρτα, το έπιπλο θα έκανε θόρυβο και θα λειτουργούσε σαν συναγερμός. Όλα αυτά τα έστελνε και σε περιοδικά μηχανικών, με την ελπίδα ενδεχομένως να λάβει κάποιες συμβουλές. Τίποτα από αυτά όμως δεν βοήθησε την κατάστασή του. Ένας από τους γιατρούς του Broadmoor τον περιέγραφε ως "άφθονα τρελό".
Το μοναδικό πράγμα που πιθανότατα απασχολούσε περισσότερο το μυαλό του Μινόρ από τους εισβολείς της νύχτας, ήταν το Λεξικό της Οξφόρδης. Του παρείχε μια ησυχία και γαλήνη, αλλά και μια ευκαιρία σε μια διαφορετική απόδραση.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μινόρ συνέβαλε σε ένα σημαντικό βιβλίο. Το 1861, όταν ήταν ακόμη φοιτητής ιατρικής στο Γέιλ, βοήθησε στο Λεξικό της Αγγλικής του Webster (Webster’s Dictionary of the English Language). Υπό τις οδηγίες επιστημόνων του Γέιλ, το βιβλίο ήταν το πρώτο μεγάλο αγγλικό λεξικό που επεξεργάστηκε μια ομάδα εκπαιδευμένων λεξικογράφων, περιείχε 114.000 λέξεις, δημοσιεύθηκε το 1864 και -κατά την εποχή- ήταν το μεγαλύτερο βιβλίο μαζικής παραγωγής παγκοσμίως. Ο Μινόρ βοηθούσε έναν καθηγητή φυσικής ιστορίας, αλλά όταν ο καθηγητής αρρώστησε, ανέλαβε ο ίδιος αποτελεσματικά. Αλλά έκανε λάθη, προτρέποντας έναν κριτικό να χαρακτηρίσει τις συνεισφορές του Μινόρ ως "το πιο αδύναμο μέρος του βιβλίου".
Το Λεξικό της Οξφόρδης ήταν μια ευκαιρία να αποκαταστήσει τη φήμη του και ο Μινόρ έδειξε τόσο ζήλο όσο ένας άνδρας που δεν είχε τίποτα άλλο πέρα από... άπλετο χρόνο.
Οι συντάκτες του λεξικού είχαν συμβουλεύσει τους εθελοντές, σαν τον Μινόρ, να επικεντρωθούν σε σπάνιους ή έντονους όρους, όπως "baboon" (μπαμπουίνος) ή "blubber" (λίπος, πατσάς, σπαράζω στο κλάμα) ή "hubbub" (βοή, αναστάτωση, φασαρία), και να αγνοήσουν λέξεις όπως "and", "of" και "the". Αλλά πολλοί εθελοντές, που ήθελαν να εντυπωσιάσουν τους φιλολόγους στην Οξφόρδη, το παρατράβηξαν. Ο Murray απογοητεύτηκε και διαμαρτυρήθηκε.
Ο Μινόρ όμως δεν έστελνε τυχαίες λέξεις. Αυτό που τον έκανε τόσο καλό, τόσο παραγωγικό, ήταν η μέθοδος του: Αντί να αντιγράφει τις παραθέσεις των λέξεων, πήγαινε στη βιβλιοθήκη του και έκανε μια λίστα λέξεων για κάθε μεμονωμένο βιβλίο, δημιουργώντας ένα ευρετήριο σχεδόν κάθε λέξης που είχε δει. Αυτοί οι κατάλογοι έκαναν τον Μινόρ μια ζωντανή μηχανή αναζήτησης.
Το πρώτο αίτημα της Οξφόρδης ήταν η λέξη "art" (τέχνη). Οι συντάκτες είχαν ανακαλύψει 16 έννοιες αλλά ήταν πεπεισμένοι ότι υπήρχαν περισσότερες. Όταν ο Μινόρ έψαξε τα ευρετήρια του, βρήκε 27. Το προσωπικό της Οξφόρδης ενθουσιάστηκε.
Για το υπόλοιπο της δεκαετίας του 1890, Ο Μινόρ έστελνε μέχρι και 20 παραθέσεις την ημέρα στους υπεύθυνους του Λεξικού. Οι υποβολές του είχαν υπερβολικά υψηλό ποσοστό αποδοχής. Τόσο υψηλό που όταν εκδόθηκε το Λεξικό το 1888, ο James Murray πρόσθεσε ένα ευχαριστήριο στον "Dr. W. C. Minor, Crowthorne".
Ο Δρ James Murray - πηγή
Ωστόσο, ο Murray δεν είχε καμία ιδέα για τον συνεργάτη του.
Το 1891, οι δυο τους αντάλλαξαν επιστολές και συμφώνησαν να συναντηθούν στο Broadmoor. Όταν έφτασε εκεί ο Murray, έμεινε έκπληκτος βλέποντας ότι ο συνεργάτης του ήταν τρόφιμος ενός ιδρύματος. Οι δυο τους συζήτησαν στο κελί του Μινόρ για ώρες.
Ένα πρωινό του Δεκεμβρίου, ο Μινόρ έκοψε το πέος του.
Σε αντίθεση με τους άλλους τρόφιμους του Broadmoor, ο Μινόρ μπορούσε να έχει στην κατοχή του ένα σουγιά. Ο Μινόρ είχε χρόνια να το χρησιμοποιήσει και μια μέρα, το 1902, ακόνισε τη λεπίδα του και αυτό-ακρωτηριάστηκε.
Με το κομμένο μέλος στα χέρια του, ο Μινόρ κατέβηκε στην πύλη του Block 2 και ζήτησε βοήθεια.
Οι υπεύθυνοι φοβόντουσαν ότι κάτι τρομερό θα μπορούσε να συμβεί. Τα προηγούμενα χρόνια, ο Μινόρ είχε γίνει ολοένα και πιο θρησκόληπτος -μια αβλαβή εξέλιξη από μόνη της- αλλά εκδηλώθηκε με τους πιο άγριους τρόπους: η πρότερη ακόρεστη σεξουαλική όρεξή του τον γέμισαν με αμείλικτη ενοχή.
Αυτή η ενέργειά του, δε μείωσε καθόλου τα νυχτερινά φαντάσματά του, ούτε τις σεξουαλικές του παρορμήσεις. Πριν από το περιστατικό, είχε πει ότι οι επισκέπτες του τον ανάγκαζαν να κάνει σεξ με εκατοντάδες γυναίκες. Κάπου εκεί γύρω, σταμάτησε να συνεισφέρει στο Λεξικό της Οξφόρδης.
Τα επόμενα χρόνια, ο Μινόρ και ο Murray συνέχισαν να επικοινωνούν. Το 1905, ενώ ο Murray βρισκόταν σε ένα ταξίδι στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ο Μινόρ του έστειλε χρήματα για να καλύψει τα έξοδά του. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Murray έκανε προσπάθειες ώστε να γυρίσει ο Μινόρ στις ΗΠΑ. Και τα κατάφερε. Το 1910, ο Μινόρ μεταφέρθηκε σε ένα άσυλο στην Αμερική. Όταν πέθανε 10 χρόνια αργότερα, το 1920, καμία νεκρολογία δεν ανέφερε τα επιτεύγματά του.
Σήμερα, το Λεξικό της Οξφόρδης διαθέτει περισσότερες από 300.000 λέξεις. Μεγάλο μέρος αυτής της πίστωσης ανήκει στον Μινόρ.
Ο Μινόρ ήταν χειρουργός, βετεράνος και δολοφόνος. Ήταν απόφοιτος του Γέιλ, ζωγράφος και κίνδυνος για τους άλλους. Ήταν εξαρτημένος από το σεξ, ένας αναμορφωμένος θεϊστής, και -κατά πάσα πιθανότητα- παρανοϊκός σχιζοφρενής.
Ήταν όμως και ο "Μεγαλύτερος εξωτερικός συνεργάτης του Λεξικού της Οξφόρδης".
Ευχαριστώ την felicity από το lazenotes.blogspot για τις διορθώσεις και τις επισημάνσεις.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου