Το "Lady in the Lake" είναι μια νέα μίνι σειρά (έκανε πρεμιέρα στο Apple TV+ στις 19 Ιουλίου 2024) που παρουσιάζει μια μυθιστορηματική όψη δύο άσχετων υποθέσεων που συνέβησαν το 1969: τη μυστηριώδη εξαφάνιση της μπαργούμαν Shirley Lee Parker και τη δολοφονία της 11χρονης Esther Lebowitz με την Νάταλι Πόρτμαν (Maddie Schwartz) να υποδύεται μια φανταστική δημοσιογράφο που ερευνά αυτές τις δύο υποθέσεις.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι κάτοικοι της Βαλτιμόρης που αναζητούσαν διέξοδο στις καθημερινές τους απογοητεύσεις στράφηκαν στη Direct Line, μια στήλη της Evening Sun που δεσμεύτηκε να "βοηθήσει τους αναγνώστες της παίρνοντας δύσκολες απαντήσεις, λύνοντας προβλήματα και μειώνοντας τη γραφειοκρατία". Τα δημοσιευμένα ερωτήματα ήταν ευρείας γκάμας -γιατί είναι δύσκολο να παρκάρει κανείς στο Penn Station, ή πώς να αποκτήσετε νέα ταυτότητα-, ενώ, καταγγελίες που δεν δημοσιεύτηκαν, ενδεχομένως, αποστέλλονταν κατευθείαν στις αρμόδιες αρχές για να τις ελέγξουν.
Μια τέτοια καταγγελία αφορούσε την δυσλειτουργία των φώτων στο σιντριβάνι στο Druid Hill Park της πόλης. Όταν στις 2 Ιουνίου 1969, ένας εργάτης πήγε επιτόπου να κάνει έλεγχο, έκανε μια τρομακτική ανακάλυψη. Βρήκε το αποσυντεθειμένο σώμα μιας μαύρης γυναίκας η οποία σύντομα αναγνωρίστηκε ως η Shirley Lee Parker, μια 35χρονη μπαργούμαν και λογίστρια που είχε χαθεί εβδομάδες νωρίτερα. Οι συνθήκες του θανάτου της παραμένουν άγνωστες μέχρι σήμερα.
Η υπόθεση της Parker έλαβε περιορισμένη προσοχή στην εφημερίδα που σήμερα είναι γνωστή ως Baltimore Sun. Συγκριτικά, η δολοφονία της 11χρονης λευκής, Εβραίας Esther Lebowitz, που εξαφανίστηκε τον Σεπτέμβριο ενώ είχε πάει να κάνει μια δουλεία που της είχαν αναθέσει μετά το σχολείο, ήταν σταθερό πρωτοσέλιδο, αλλά αποτέλεσε και λόγος καθημερινών επιστολών στον εκδότη.
Αυτή η ασυμφωνία αποτέλεσε έμπνευση για το μυθιστόρημα της Laura Lippman με τις μεγαλύτερες πωλήσεις το 2019, "Lady in the Lake", το οποίο δραματοποιεί τις δύο άσχετες εξαφανίσεις από την οπτική γωνία μιας φανταστικής δημοσιογράφου.
"Ήθελα πολύ να δω αυτούς τους δύο διαφορετικούς θανάτους και πόσο [διαφορετικά] είχαν παρουσιαστεί στα ΜΜΕ", έχει πει η Lippman. "Σκέφτηκα, λοιπόν, μια γυναίκα, μια ερευνήτρια, κάποια που νοιαζόταν και για τους δύο θανάτους, που θα μπορούσε να είναι αυτό που τους συνέδεε".
Πέντε χρόνια αφότου η Lippman δημοσίευσε το Lady in the Lake, έρχεται στη μικρή οθόνη η ομότιτλη διασκευή με πρωταγωνίστρια την Πόρτμαν και την Moses Ingram ως Cleo Johnson, έναν χαρακτήρα βασισμένο πολύ χαλαρά στην Parker.
"Ήθελα πολύ να δω αυτούς τους δύο διαφορετικούς θανάτους και πόσο [διαφορετικά] είχαν παρουσιαστεί στα ΜΜΕ", έχει πει η Lippman. "Σκέφτηκα, λοιπόν, μια γυναίκα, μια ερευνήτρια, κάποια που νοιαζόταν και για τους δύο θανάτους, που θα μπορούσε να είναι αυτό που τους συνέδεε".
Πέντε χρόνια αφότου η Lippman δημοσίευσε το Lady in the Lake, έρχεται στη μικρή οθόνη η ομότιτλη διασκευή με πρωταγωνίστρια την Πόρτμαν και την Moses Ingram ως Cleo Johnson, έναν χαρακτήρα βασισμένο πολύ χαλαρά στην Parker.
Το μυθιστόρημα
Η Lippman ήταν 10 ετών όταν εξαφανίστηκε η Lebowitz. Η υπόθεση τράβηξε την προσοχή της -μελλοντικής- συγγραφέας, η οποία συνειδητοποίησε για πρώτη φορά ότι και τα παιδιά θα μπορούσαν να πέσουν θύματα δολοφονίας. Την ιστορία του θανάτου της Πάρκερ όμως την άκουσε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990, όταν εργαζόταν στην Baltimore Sun. "Φυσικά, μέρος του λόγου που δεν άκουσα ποτέ γι 'αυτήν ήταν ότι έλαβε πολύ μικρή κάλυψη στις καθημερινές εφημερίδες", λέει η ίδια.
Η Lippman ήταν 10 ετών όταν εξαφανίστηκε η Lebowitz. Η υπόθεση τράβηξε την προσοχή της -μελλοντικής- συγγραφέας, η οποία συνειδητοποίησε για πρώτη φορά ότι και τα παιδιά θα μπορούσαν να πέσουν θύματα δολοφονίας. Την ιστορία του θανάτου της Πάρκερ όμως την άκουσε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990, όταν εργαζόταν στην Baltimore Sun. "Φυσικά, μέρος του λόγου που δεν άκουσα ποτέ γι 'αυτήν ήταν ότι έλαβε πολύ μικρή κάλυψη στις καθημερινές εφημερίδες", λέει η ίδια.
Το μυθιστόρημά της ακολουθεί τη Maddie, μια Εβραία ρεπόρτερ, που παρακολουθεί τους θανάτους των δύο χαρακτήρων, των οποίων η μοίρα αντικατοπτρίζει αυτές της Lebowitz και της Parker. Η αναζήτηση της Maddie να αναγνωρίσει τους δολοφόνους τους διανθίζεται με σχόλια από το φάντασμα της Cleo, έναν τοπικό παρουσιαστή ειδήσεων και σχεδόν 12 άλλους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Οι παραλληλισμοί μεταξύ της Maddie και της Lippman -πρώην δημοσιογράφος και η ίδια, η οποία, αν και μεγάλωσε Πρεσβυτεριανή, έχει εβραϊκή καταγωγή- είναι εμφανείς.
Η πραγματική "κυρία στη λίμνη"
Μια έρευνα στη λίμνη στις 13 Μαΐου 1969, απέτυχε να βρει το σώμα της Πάρκερ
Η στήλη της Evening Sun μπορεί να οδήγησε στην ανακάλυψη του σώματος της Parker, αλλά πριν από αυτό, η μόνη εφημερίδα που ανέφερε την εξαφάνισή της ήταν η Baltimore Afro-American, μια εφημερίδα μαύρων που ιδρύθηκε το 1892. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το βράδυ της 23ης Απριλίου 1969, η Parker δεν επέστρεψε στο σπίτι που μοιραζόταν με τη μητέρα της, Theresa Austin, και τον 9χρονο γιο της, David. Την επόμενη ημέρα, η Austin ανέφερε την εξαφάνιση της κόρης της, ξεκινώντας μια 24ωρη έρευνα που εκτείνεται σε πέντε τμήματα του τοπικού αστυνομικού τμήματος.
Η Πάρκερ -διαζευγμένη δύο φορές μητέρα δύο παιδιών, με θέσεις εργασίας όπως γραμματέας σε μια μη κομματική οργάνωση πολιτικών δικαιωμάτων που υποστηρίζει την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη για τους Αφροαμερικανούς και κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, μπαργούμαν, λογίστρια σε τζαζ κλαμπ και μοντέλο σε αλυσίδα πολυκαταστημάτων- ήταν δημοφιλής στην κοινότητα των Μαύρων της Βαλτιμόρης. Κάποιοι μάλιστα είπαν στην Afro ότι "δεκάδες φίλοι και συγγενείς επέμειναν να αναφέρουν στην αστυνομία [ότι] 'κάτι δεν πάει καλά'".
Η Πάρκερ -διαζευγμένη δύο φορές μητέρα δύο παιδιών, με θέσεις εργασίας όπως γραμματέας σε μια μη κομματική οργάνωση πολιτικών δικαιωμάτων που υποστηρίζει την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη για τους Αφροαμερικανούς και κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, μπαργούμαν, λογίστρια σε τζαζ κλαμπ και μοντέλο σε αλυσίδα πολυκαταστημάτων- ήταν δημοφιλής στην κοινότητα των Μαύρων της Βαλτιμόρης. Κάποιοι μάλιστα είπαν στην Afro ότι "δεκάδες φίλοι και συγγενείς επέμειναν να αναφέρουν στην αστυνομία [ότι] 'κάτι δεν πάει καλά'".
Ένα πιθανό στοιχείο εμφανίστηκε στις 29 Απριλίου, όταν ο Arno West, ο τότε φίλος της Parker, είπε στις αρχές ότι, το βράδυ που χάθηκε, την είχε δει να σκαρφαλώνει στον φράχτη που περιβάλλει τη δεξαμενή στο Druid Hill Park και να προσπαθεί να μπει στο νερό. Την ακολούθησε πάνω από τον φράχτη και την άρπαξε "από το χέρι προτού φτάσει στο νερό και [παλεύοντας] μαζί της να έρθει στα συγκαλά της", ανέφερε η Afro.
Όταν της επέστρεψε την τσάντα και την έπεισε να επιστρέψει στο αυτοκίνητό του, ο West είπε ότι την πήγε στο σπίτι της -έναν ισχυρισμό που διέψευσε η μητέρα της, η οποία υποστήριξε ότι η κόρη της δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι. Αργότερα εκείνη την εβδομάδα, ο West επέστρεψε στο πάρκο, όπου βρήκε την τσάντα της Πάρκερ πίσω από τον φράχτη, κοντά στην άκρη της λίμνης. Μέσα βρήκε προσωπικά χαρτιά, έναν αναπτήρα, τσιγάρα και ένα ρολόι που είχε κάνει δώρο στην Πάρκερ η μητέρα της.
Με βάση τη μαρτυρία του West, στις 13 Μαΐου, η αστυνομία διεξήγαγε έρευνα στη λίμνη χρησιμοποιώντας γάντζους για να ξύσει τον πυθμένα της για πιθανά εμπόδια. Δεν προέκυψε τίποτα και η έρευνα σταμάτησε. Ωστόσο, στις 2 Ιουνίου, μια ομάδα ηλεκτρολόγων που στάλθηκαν για να επιδιορθώσουν τα φώτα του σιντριβανιού βρήκαν το σώμα της Πάρκερ σε μια κοιλότητα στην κορυφή του φωτιστικού. Οι αρχές δεν μπόρεσαν να την αναγνωρίσουν αμέσως, αλλά ανέφεραν ότι η γυναίκα φορούσε καφέ παντελόνι, κίτρινη μπλούζα και ένα παλτό στο χρώμα της σκουριάς -τα ίδια ρούχα που φορούσε η Πάρκερ όταν εξαφανίστηκε.
Όταν της επέστρεψε την τσάντα και την έπεισε να επιστρέψει στο αυτοκίνητό του, ο West είπε ότι την πήγε στο σπίτι της -έναν ισχυρισμό που διέψευσε η μητέρα της, η οποία υποστήριξε ότι η κόρη της δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι. Αργότερα εκείνη την εβδομάδα, ο West επέστρεψε στο πάρκο, όπου βρήκε την τσάντα της Πάρκερ πίσω από τον φράχτη, κοντά στην άκρη της λίμνης. Μέσα βρήκε προσωπικά χαρτιά, έναν αναπτήρα, τσιγάρα και ένα ρολόι που είχε κάνει δώρο στην Πάρκερ η μητέρα της.
Με βάση τη μαρτυρία του West, στις 13 Μαΐου, η αστυνομία διεξήγαγε έρευνα στη λίμνη χρησιμοποιώντας γάντζους για να ξύσει τον πυθμένα της για πιθανά εμπόδια. Δεν προέκυψε τίποτα και η έρευνα σταμάτησε. Ωστόσο, στις 2 Ιουνίου, μια ομάδα ηλεκτρολόγων που στάλθηκαν για να επιδιορθώσουν τα φώτα του σιντριβανιού βρήκαν το σώμα της Πάρκερ σε μια κοιλότητα στην κορυφή του φωτιστικού. Οι αρχές δεν μπόρεσαν να την αναγνωρίσουν αμέσως, αλλά ανέφεραν ότι η γυναίκα φορούσε καφέ παντελόνι, κίτρινη μπλούζα και ένα παλτό στο χρώμα της σκουριάς -τα ίδια ρούχα που φορούσε η Πάρκερ όταν εξαφανίστηκε.
Επειδή το σώμα είχε αποσυντεθεί πάρα πολύ, οι ιατροδικαστές δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν την αιτία θανάτου της Πάρκερ. Τα λείψανά της δεν έδειχναν σημάδια σωματικού τραύματος, οπότε απέκλεισαν τον στραγγαλισμό, το μαχαίρωμα, τη χρήση ναρκωτικών και την ηλεκτροπληξία. Ωστόσο, για το αν η Πάρκερ είχε πνιγεί, "δεν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο", είπε ένας βοηθός ιατροδικαστής στην Afro.
Οι ασυνήθιστες συνθήκες του θανάτου της πυροδότησε έντονες εικασίες με τον κόσμο να αναρωτιέται πώς η μικρόσωμη γυναίκα (1,5 μέτρο ύψος) μπόρεσε να πήδηξε τον ψηλό φράκτη που περιβάλλει τη λίμνη, να κολυμπήσει 116 μέτρα από την άκρη της δεξαμενής μέχρι το σιντριβάνι, και να σκαρφαλώσει μια σκάλα ύψους 5,5 μέτρων στην κορυφή του σιντριβανιού ύψους 10 μέτρων.
Όπως είπε η μητέρα της στις αρχές, "η Σίρλεϊ ήταν έμπειρη κολυμβήτρια", και κάποτε εργαζόταν σε μια πισίνα ως ναυαγοσώστρια. "Της άρεσε η ζωή", πρόσθεσε. "Δύσκολα θα διάλεγε να αυτοκτονήσει με πνιγμό". Το αφεντικό της στο κλαμπ είχε τις σκέψεις για εκείνη.
Οι ασυνήθιστες συνθήκες του θανάτου της πυροδότησε έντονες εικασίες με τον κόσμο να αναρωτιέται πώς η μικρόσωμη γυναίκα (1,5 μέτρο ύψος) μπόρεσε να πήδηξε τον ψηλό φράκτη που περιβάλλει τη λίμνη, να κολυμπήσει 116 μέτρα από την άκρη της δεξαμενής μέχρι το σιντριβάνι, και να σκαρφαλώσει μια σκάλα ύψους 5,5 μέτρων στην κορυφή του σιντριβανιού ύψους 10 μέτρων.
Όπως είπε η μητέρα της στις αρχές, "η Σίρλεϊ ήταν έμπειρη κολυμβήτρια", και κάποτε εργαζόταν σε μια πισίνα ως ναυαγοσώστρια. "Της άρεσε η ζωή", πρόσθεσε. "Δύσκολα θα διάλεγε να αυτοκτονήσει με πνιγμό". Το αφεντικό της στο κλαμπ είχε τις σκέψεις για εκείνη.
Στις 14 Ιουνίου, μια εβδομάδα μετά την κηδεία της Πάρκερ, η Afro ανέφερε ότι "η συντριπτική πλειοψηφία" των αναγνωστών που ερωτήθηκαν πίστευαν ότι κάποιος την είχε μεταφέρει στο σιντριβάνι. Ο Τζόζεφ Πάτερσον, ένας από τους ηλεκτρολόγους που ήταν παρών όταν βρέθηκε το σώμα της, διέψευσε με την ιδέα ότι κολύμπησε προς το σιντριβάνι με δική της θέληση.
Ένα από τα λίγα άρθρα της Sun σχετικά με τον θάνατο της Πάρκερ
Ο φίλος της Πάρκερ, ο Γουέστ, θεωρήθηκε ύποπτος καθώς ήταν ο τελευταίος που την είδε ζωντανή. Κατοπινό ρεπορτάζ της Afro έδειξε ότι, εκείνο το βράδυ, το ζευγάρι είχε μαλώσει επειδή ο West αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το μισθό της Πάρκερ για να αγοράσει ένα παντελόνι για την άλλη κοπέλα του. Οι γείτονες υποτίθεται ότι άκουσαν τον West να δίνει "ένα απαίσιο χτύπημα" στην Πάρκερ. Το ζευγάρι έκανε μια βόλτα για να ηρεμήσει και κατέληξαν στο Druid Hill Park, όπου η Πάρκερ ζήτησε λίγο χρόνο για να κάνει μια βόλτα. Ο West απέτυχε σε τεστ ανιχνευτή ψεύδους σχετικά με το θάνατο της Πάρκερ, αλλά δεν του απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες για το έγκλημα.
Το 2017, ο γιος της Πάρκερ, Ντέιβιντ, είπε στην Afro ότι δεν πίστευε ότι ο Γουέστ εμπλεκόταν στον θάνατο της μητέρας του. "Πιστεύω ότι κολύμπησε για να καθαρίσει το μυαλό της μετά τον τσακωμό με τον Άρνο και να σκεφτεί εμένα και τον αδερφό μου", είπε. Και διατύπωσε τη θεωρία ότι, "Νομίζω ότι χτύπησε το κεφάλι της και έπεσε πίσω και, ούσα αναίσθητη και με το νερό να πέφτει πάνω της, πνίγηκε".
Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, η υπόθεση της Πάρκερ παραμένει ανεξιχνίαστη. Όπως είπε ένας αστυνομικός στην Baltimore Sun το 2000, "Παραμένει ένας αμφίβολος θάνατος, αλλά ποτέ δεν ήταν φόνος. Δεν υπήρχε δύναμη ή τραύμα στο σώμα και πιθανότατα πέθανε από υποθερμία".
Η δολοφονία της Esther Lebowitz
Η 11χρονη Esther Lebowitz που δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1969
Το 1969, η εφημερίδα της Βαλτιμόρης, Sun, αφιέρωσε λίγα άρθρα στον θάνατο της Πάρκερ, με τα περισσότερα από αυτά να καταλήγουν στις πίσω σελίδες. Συγκριτικά, η Lebowitz, η 11χρονη Εβραία που χάθηκε πέντε μήνες μετά την Parker, κυριάρχησε στο πρωτοσέλιδο σε πολλές περιπτώσεις, εκτός από το ότι έλαβε σταθερή κάλυψη σε όλη την έρευνα για τη δολοφονία της.
Σύμφωνα με την Evening Sun, στις 29 Σεπτεμβρίου, το σχολείο της Lebowitz έκλεισε νωρίς για να σηματοδοτήσει μια εβραϊκή γιορτή. Ένας ραβίνος που την μετέφερε μαζί με δύο άλλους μαθητές, την άφησε σε ένα φαρμακείο κοντά στο σπίτι της για να αγοράσει ένα κλιπ για το σημειωματάριό της. Όπως είπε ο πατέρας της στη Sun, ήταν "μια έξυπνη μαθήτρια, με καλή υγεία, [που] πήγαινε συχνά μόνη της από και προς την εμπορική περιοχή". Σε αυτή την περίπτωση όμως, δεν επέστρεψε στο σπίτι, με αποτέλεσμα η μητέρα της να καλέσει την αστυνομία. Οι γείτονες έψαξαν την περιοχή μέχρι αργά το βράδυ, χωρίς αποτέλεσμα. Ομοίως, και τα σκυλιά της αστυνομίας δεν κατάφεραν να την βρουν.
Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου, ένας αστυνομικός περιπολίας που εργαζόταν σε μια άσχετη υπόθεση έπεσε πάνω στο σώμα της Lebowitz σε μια απομακρυσμένη δασώδη περιοχή περίπου μισό μίλι από το σπίτι της. Η αρχική εξέταση έδειξε ότι η 11χρονη είχε δεχτεί σεξουαλική επίθεση και ξυλοκοπήθηκε βάναυσα με αμβλύ όργανο. Με βάση την παρουσία λεπτού αμμοχάλικου σε ορισμένα από τα τραύματά της, ο ιατροδικαστής -ο ίδιος που ασχολήθηκε με την υπόθεση της Parker- είπε στους δημοσιογράφους ότι το κορίτσι πιθανότατα "αποτέθηκε" στο σημείο όπου βρέθηκε το σώμα της, αλλά "σκοτώθηκε αλλού".
Αν και η υπόθεση της Parker κόλλησε για περισσότερο από ένα μήνα, οι αρχές κινήθηκαν γρήγορα για να πιάσουν τον δολοφόνο της Lebowitz, αντιστοιχίζοντας την αμμώδη ουσία που βρέθηκε στο σώμα της με το χαλίκι που χρησιμοποιείται στις δεξαμενές ψαριών. Στη 2 Οκτωβρίου, γύρω στις 3 τα ξημερώματα, η αστυνομία συνέλαβε τον 23χρονο Γουέιν Στίβεν Γιανγκ, ιδιοκτήτη ενός καταστήματος κατοικίδιων ζώων κοντά στο φαρμακείο που η Λεμπόβιτς είχε σκοπό να επισκεφτεί. Ένα σφυρί, ένα αιματοβαμμένο μαντήλι και άλλα στοιχεία που βρέθηκαν επιτόπου οδήγησαν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο Γιανγκ είχε σκοτώσει την Λέμποβιτς στο υπόγειο του καταστήματός του.
Πρωτοσέλιδη άρθρο για τη σύλληψη του δολοφόνου της Lebowitz
Ο Γιανγκ δήλωσε αθώος λόγω παραφροσύνης. Όμως η υπόθεση δίχασε τους εμπειρογνώμονες που προσήχθησαν για να καταθέσουν στη δίκη του τον επόμενο χρόνο. "Κάποιοι είπαν ότι ο Γιανγκ βίωσε μια σχιζοειδή απόσχιση από την πραγματικότητα και επιτέθηκε σε μια αθώα, ανυπεράσπιστη περαστική. Άλλοι είπαν ότι ο θάνατος της Έσθερ ήταν εν ψυχρώ δολοφονία". "Η υπεράσπιση του Young περιέγραψε τη μητέρα του, με την οποία φέρεται να είχε μια έντονη διαμάχη εκείνο το πρωί, ως αυταρχική και ελεγκτική. Ένας ψυχίατρος υποστήριξε ότι ο Γιανγκ διέπραξε τη δολοφονία 'επειδή προσπαθούσε να καταστρέψει τη μητέρα του'".
Οι ένορκοι δεν πείστηκαν και, μέσα σε μόλις 26 λεπτά, έκριναν τον Young ένοχο. Ο δικαστής τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη, λέγοντάς του ότι "μόνο μια σύγκρουση για την ψυχιατρική μαρτυρία τον έσωσε από [τη] θανατική ποινή". Ο Young πέθανε στη φυλακή τον Δεκέμβριο του 2015, έναν μήνα αφότου το δικαστήριο του Μέριλαντ του επέτρεψε νέα δίκη για ένα τεχνικό ζήτημα, προς μεγάλη απογοήτευση της εβραϊκής κοινότητας της Βαλτιμόρης, η οποία είχε παρευρεθεί μαζικά για να διαμαρτυρηθεί για την πιθανή αποφυλάκισή του.
Η οικογένεια της Lebowitz πραγματοποίησε την κηδεία της στις 2 Οκτωβρίου 1969, την ίδια ημέρα που ο Young κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της, με περισσότερους από 650 παρευρισκόμενους.
Όπως σημειώνει το Apple TV+ στην επίσημη περιγραφή της σειράς, το "Lady in the Lake" είναι "ένα νουάρ θρίλερ και μια απροσδόκητη ιστορία για το τίμημα που πληρώνουν οι γυναίκες για τα όνειρά τους".
από: smithsonian mag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου