Τα κλισέ των ταινιών θρίλερ

Βαρέθηκα πια! Σχεδόν κάθε φορά που πάω στο σινεμά να δω το νέο πολυδιαφημισμένο θριλεράκι της χρονιάς, τελικά βγαίνω από την αίθουσα απογοητευμένος. "Μήπως είμαι τόσο έξυπνη και ξέρω τι θα γίνει πριν γίνει;" αναρωτιέμαι σιωπηλά. Ή μήπως έχω μαντικές ικανότητες; Βέβαια, υπάρχει και μια πιο λογική εξήγηση... Τα σενάρια των θρίλερ είναι τόσο προβλέψιμα πλέον που δεν καταφέρνουν να σοκάρουν ούτε έναν θεατή. Πιστεύετε ότι υπερβάλλω; Για τέικ ε λουκ στα παρακάτω κλισεδάκια...



O πρωταγωνιστής δεν πεθαίνει ποτέ
Μάλλον είναι απαράβατος όρος του συμβολαίου κι ο πρωταγωνιστής, ανεξαρτήτου κύρους και ονόματος, δε δέχεται να παίξει αν πρόκειται να τον λερώσουν με ψεύτικο αίμα και να τον μουτζουρώσουν με μελανιές. Δηλαδή, θα παρακολουθήσω ένα έργο στο οποίο ξέρω ήδη το τέλος: ο πρωταγωνιστής ζει και βασιλεύει, κάποιοι φίλοι και γνωστοί του τα έχουν κακαρώσει κι ο κακός σκοτώνεται - εκτός αν απλά εξαφανίζεται για να έχουν περιθώρια sequel. Αν το καλοσκεφτείς ξέρεις τι θα δεις πριν το δεις! Ξέρεις πότε θα σκοτωθεί κάποιος, συνήθως πέφτεις μέσα στις προβλέψεις σου για τον δολοφόνο, καταλαβαίνεις πότε θα δείξει κάτι τρομακτικό και κρύβεσαι πίσω από το μαξιλάρι… Γενικότερα, ρε παιδί μου, το μοτίβο είναι χιλιοειπωμένο, οπότε ακόμα και κάτι να ξεφύγει από την παράδοση, πάλι στα ίδια θα καταλήξει: ο πρωταγωνιστής έχει βγει αλώβητος από την τραγική περιπέτεια.

Ο γκόμενος- κολλητός ζωντανεύει την ύστατη στιγμή
Θα πεθάνεις… Εμ, τα ‘χει αυτά ο ρόλος κύριε δευτεροκλασάτε. Αλλά προς Θεού, μη φοβού, γιατί λίγο πριν τους τίτλους τέλους θα ζήσεις κι εσύ μια μίνι Ανάσταση- Αληθώς ο Κύριος- και θα σώσεις την ημέρα! Κοίτα πως τα φέρνει η ζωή- δηλαδή το σενάριο- κι ο δολοφόνος τελικά σε τσακώνει και σου δίνει να καταλάβεις. Παίρνεις λοιπόν το ύφος του σοκαρισμένου και πονεμένου, που ξερνοβολάει αίματα, αλλά, παρόλο τον πόνο, πρέπει να αντισταθείς! Όχι, όχι μην πας κοντά στο φως! Η σεναριακή σου κοπέλα σου- δηλαδή αυτή που έχει τον πρώτο ρόλο ως «ωραίο γκομενάκι, ας το προωθήσουμε»- σε χρειάζεται! Τρέξε, Φόρεστ, τρέξε! Είναι εκεί και σε χρειάζεται! Πρέπει να αψηφήσεις τον πόνο και το γεγονός ότι μαχαιρώθηκες 10 φορές κατάστηθα! Και… ΝΑΙ, λοιπόν!! Έπιασες τη μοίρα στα πράσα, καθώς ετοιμαζόταν να κόψει το νήμα της ζωής στο γκομενάκι.
Θα μπορούσαμε λίγο πιο πεζά να πούμε ότι ο μπαγάσας (βρεεεε, τον μπαγάσα) σκηνοθέτης παραλίγο να μας ξεγελάσει! Είχε πιάσει ο serial killer- ζόμπι- φάντασμα- την Σαμάνθα και θα την σκότωνε στα σίγουρα. Δεν υπήρχε κανείς. Ο άλλος είχε σκοτωθεί, 2- 3 αστυνομικοί είχαν ξεκοιλιαστεί κι η άμοιρη την είχε πατήσει! Πωπω, με τρομοκράτησες κύριε Σκηνοθέτα μου και με στεναχώρησες γιατί η Σαμάνθα είναι πολύ καλό κορίτσι και δεν πρέπει να σκοτωθεί. Εκεί που πήγαινε να σπάσει η καρδιά μου από αγωνία και να στάξει το πρώτο δάκρυ για τον άδικο χαμό της Σαμάνθας- που είναι τόσο καλό κορίτσι είπαμε- ήρθε ο μισοσκοτωμένος γκόμενος και πυροβόλησε- εύστοχα φυσικά- τον παλιοδολοφόνο! Πωπω, ειλικρινά, δεν το περίμενα να εξελιχθεί έτσι!

Οι πρωταγωνιστές δε φοβούνται τίποτα
Ειλικρινά, ποιος σοβαρός και σώας τα φρένας άνθρωπος θα υποψιαζόταν ότι το σπίτι του είναι στοιχειωμένο, αλλά, παρόλα αυτά, θα καθόταν παρέα με τα φαντάσματα; Ποιος θα άκουγε έναν ύποπτο θόρυβο από την σοφίτα και θα πήγαινε να τσεκάρει; Εγώ προσωπικά θα είχα κάψει το σπίτι στην πρώτη περίπτωση- και η ταινία μου θα προωθούταν αναγκαστικά ως μικρού μήκους- και στη δεύτερη θα έπαιρνα τους 31 δρόμους ουρλιάζοντας ή θα κρυβόμουν κάτω από το πάπλωμα για πάντα. Πόσο μάγκες κι ατρόμητοι είναι πια αυτοί οι τύποι; Μα καλά, θρίλερ δεν έχουν δει ποτέ τους;;; Όταν μπαίνει η μουσική βγαίνει ο δολοφόνος! Στο φα δίεση, αρχίζεις και τσιρίζεις, καλείς την αστυνομία και πηδάς από το παράθυρο.

Ο «κακός» δεν σκοτώνεται ποτέ με την πρώτη
Σας παρακαλώ κύριοι παραγωγοί, σεναριογράφοι κι όλοι εσείς που επιθυμείτε να με τρομάξετε, να είστε λίγο πιο… κυνικοί και ρεαλιστές. Εγώ ξέρω ότι όταν ένας άνθρωπος δέχεται 15 σφαιρούκλες –νααα- στο στήθος, πεθαίνει ακαριαία και το βουλώνει μια για πάντα. Τώρα δηλαδή, πως ακριβώς εξηγείται επιστημονικά, ότι ο σάικο ξυπνάει εντελώς ξαφνικά, μετά από όλες αυτές τις σφαίρες που προείπαμε και κάνει μπου- και ντου; Και πάντα μα παααάντα, δεν προλαβαίνει να καταφέρει και κάτι, γιατί μετά την «τρώει» στο δόξα πατρί και ηρεμούμε άπαντες. Τσάμπα κόπος με λίγα λόγια. Βρε λες να είναι κάτι ανάλογο με το κεφάλι του κόκορα, που αν το κόψεις το σώμα χοροπηδάει από δω κι από κει;;

Οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν… το κλισέ

Τι μου έμαθαν τα θρίλερ…

• Αν δύο κάνουν σεξ, κάποιος θα σκοτωθεί- κι ο κλήρος συνήθως πέφτει στον άντρα.
• Ο μαύρος σκοτώνεται πάντα πρώτος.
• Το μπάνιο είναι το αγαπημένο σκηνικό- ίσως γιατί το άσπρο πλακάκι ταιριάζει φίνα με το βαθυκόκκινο αιματί.
• Όποιος τηλεφωνεί, το κάνει απλά για να ανασάνει βαριά στο ακουστικό.
• Αν η αστυνομία έρθει στη μέση του έργου, ή ο μπάτσος είναι λέρα ή απλά θα σκοτωθεί.
• Ο μπάτσος που θα έρθει είναι πάντα μόνος κι άχρηστος, άντε, με άλλον έναν άχρηστο αγκαζέ.
• Όλοι έχουν καλό στόχο, ακόμα κι αν δεν έχουν πιάσει όπλο ούτε στο στρατό.
• Υπάρχουν φαντάσματα.
• Υπάρχουν ζόμπι.
• Υπάρχουν βρικόλακες.
• Τα παιδάκια οφείλουν να είναι τρομακτικά.
• Πάντα οι δύο πρωταγωνιστές αν δεν ήταν ερωτευμένοι από πριν, ερωτεύονται στην τελευταία σκηνή. Ή απλά τα ξαναβρίσκουν μετά το κακό που τους έτυχε (δεν πέτυχε).
• Τα κινητά δεν πιάνουν ποτέ. Ή δεν έχουν μπαταρία.
• Όσο και να ουρλιάζεις, όσο και να κάνεις σήματα στον περαστικό αυτός ποτέ δεν σε προσέχει.
• Οι σοφίτες και τα υπόγεια είναι κακά.
• Με το που πιάσεις γραμμή στην Αστυνομία, σε βρίσκει ο δολοφόνος ή κόβεται η γραμμή.
• Ο κλόουν δεν διασκεδάζει τα παιδάκια. Τα σκοτώνει.

πηγή: men24.gr