Η Ατλαντίδα - πηγή
Υπάρχουν πολλοί αρχαίοι μύθοι και θρύλοι για μικρές και μεγάλες πόλεις που εξαφανίστηκαν, εγκαταλείφθηκαν ή χάθηκαν για πάντα κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Η πιο γνωστή απ' όλες αυτές είναι η μυθική Ατλαντίδα, η οποία λέγεται ότι βυθίστηκε μέσα σε μια μέρα και νύχτα και παρέμεινε χαμένη για πάντα.
Υπάρχουν όμως και άλλες -λιγότερο γνωστές- χαμένες πόλεις και πολιτισμοί στην ιστορία σε όλο τον κόσμο.
Δείτε ακόμη:
Το καταπληκτικό Μάτσου Πίτσου
Οι μύθοι και τα θαύματα της λίμνης Τιτικάκα
Ελ Ντοράντο: Η αλήθεια πίσω από τον μύθο
Η θρυλική Μεγάλη Καμπάνα του Dhammazedi
Η Χαμένη Πόλη του Z και η μυστηριώδης εξαφάνιση του αντισυνταγματάρχη Πέρσι Φόσετ
Ατλαντίδα της Ερήμου
Πρόκειται για μια πόλη που αναφέρεται στο Κοράνι και συναγωνίζεται την Ατλαντίδα όσων αφορά τις προσπάθειες που κάνουν κάποιοι για να αποκαλύψουν τον μύθο της.
Η πόλη είναι ελάχιστα γνωστή στον μη Ισλαμικό κόσμο. Το Κοράνι, 1.400 χρόνια πριν, αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη πόλη με το όνομα της Ιρέμ (Πόλη με Πυλώνες). Αποκαλέστηκε Ατλαντίδα της Ερήμου από τον συγγραφέα T.E. Lawrence. Οι μελετητές διαφωνούν στο αν αυτοί οι πυλώνες θα μπορούσαν να είναι γεωγραφικά χαρακτηριστικά, μια πραγματική πόλη ή ακόμα και σκηνές των ντόπιων ιθαγενών. Κάποιοι λένε ότι η Ιρέμ θα μπορούσε να είναι η Αλεξάνδρεια, η Δαμασκός ή η αρχαία πόλη Ουμπάρ.
Σύμφωνα με το Κοράνι, οι Ad απέρριψαν τις διδασκαλίες του Αλλάχ και ζούσαν αμαρτωλά. Ο Αλλάχ τους έστειλε τον προφήτη Hud για να τους αναγγείλει το λόγο του, αλλά οι Ad τον απέρριψαν. Έτσι ο Αλλάχ τους τιμώρησε στέλνοντάς τους μια αμμοθύελλα για επτά ημέρες και επτά νύχτες, θάβοντας την Ιρέμ και το λαό της στην άμμο.
Ο αρχαιολόγος και σκηνοθέτης Nicholas Clapp πιστεύει ότι ανακάλυψε την πόλη της Ουμπάρ στην Ατλαντίδα της Ερήμου. Χρησιμοποιώντας δορυφόρους της NASA, ραντάρ και φωτογραφίες που ελήφθησαν από διαστημικό λεωφορείο, η ομάδα του Clapp μπόρεσε να προσδιορίσει παλιούς εμπορικούς δρόμους που οδηγούν σε μια όαση. Οι ανασκαφές που ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1990 οδήγησαν στην ανακάλυψη πύργων που συνδέονται με μία σειρά από ψηλά τείχη.
Thinis
Ο αρχαίος Αιγύπτιος ιστορικός Μανέθων έγραψε ότι κατά τα έτη 3100 - 3000 π.Χ., η Άνω Αίγυπτος πλησίαζε την πολιτική ενοποίηση. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν αρχίσει την καταγραφή της ιστορίας από τα ιερογλυφικά για πρώτη φορά και έγραφαν για τρεις ανεξάρτητες πόλεις στις όχθες του Νείλου που συναγωνίζονταν για την κυριαρχία της περιοχής: την Thinis, την Ιεράκων Πόλις (Νεκχέν) και την Naqada.
Οι στρατιές της Thinis απορρόφησαν την Naqada και ξεκίνησαν να κατακτήσουν εδάφη στην κάτω κοιλάδα του Νείλου. Ο Μανέθων πίστευε ότι η Ιερακόπολις συγχωνεύτηκε οικειοθελώς με τη Thinis και για πρώτη φορά στην Αίγυπτο ενώθηκαν κάτω από την ίδια δυναστεία. Σύμφωνα με τον Μανέθων, ο τελευταίος ηγεμόνας της δυναστείας, ο Narmer, γνωστός και ως Μήνη, ήταν ο πρώτος Φαραώ που κυβερνούσε με θεία δύναμη.
Όταν η έδρα της κυβέρνησης μεταφέρθηκε στη Μέμφιδα, η Thinis ξεθωριάσει σταδιακά.
Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει αποδεικτικά στοιχεία για τον Narmer στα ιερογλυφικά, δεν έχουν βρεθεί όμως στοιχεία της πόλης Thinis.
Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας
Αποτελεί ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, αλλά ποτέ δεν έχει βρεθεί κάποιο στοιχείο ότι υπήρξαν.
Σύμφωνα με τον Βαβυλώνιο αστρολόγο, αστρονόμο, ιστοριογράφο και ιερέα του ναού του Βήλου, Βηρωσσό (ή Βηρωσός ή Βήρωσος), η αρχαία πόλη της Βαβυλώνας βρισκόταν στην νοτιοκεντρική Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ), κυβερνήθηκε από τον Ναβουχοδονόσωρ B' τον Μέγα από το 605 μέχρι το 562 π.Χ. και ήταν αυτός που τους έφτιαξε γύρω στο 600 π.Χ. ως δώρο στη σύζυγό του Αμυίτις.
Έχουν εκφραστεί πολλές αμφιβολίες ότι οι κήποι υπήρξαν. Το γεγονός ότι αναφέρονται εκτενέστατα από δύο αρχαίους Έλληνες ιστορικούς, τον Στράβωνα και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, δεν ενισχύει κατά πολύ τα ιστορικά γεγονότα. Παρά το γεγονός ότι οι κατασκευαστές της εποχής ήταν ικανοί να δημιουργήσουν κάτι μεγάλο, τίποτα δεν έχει ανακαλυφθεί από αρχαιολογικές ανασκαφές κατά μήκος του ποταμού Ευφράτη.
Τα στοιχεία ίσως καταστράφηκαν από σεισμό που έπληξε την περιοχή το 2ο αιώνα ή ίσως καλύφτηκαν από την κινούμενη άμμο που βρίσκεται κοντά στον Ευφράτη. Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα.
Paititi
Ψηλά στις Άνδεις του Περού, οι αρχαιολόγοι και εξερευνητές προσπαθούν να ανακαλύψουν την θρυλική πόλη των Ίνκας, Paititi.
Ο Ιταλός αρχαιολόγος Mario Polia ανακάλυψε τα χειρόγραφα του ιεραπόστολου Andres Lopez στα 1600. Ο Lopez ανέφερε ότι οι ντόπιοι του είχαν περιγράψει μια μεγάλη πόλη γεμάτη χρυσό και ανεκτίμητα κοσμήματα αλλά δεν την είχε επισκεφτεί ποτέ. Τα χειρόγραφα του Lopez θεωρήθηκαν ύποπτα.
Δεκάδες εξερευνητές έχουν προσπαθήσει να βρουν τη χαμένη πόλη από τα 1600. Τα έγγραφα που έχουν δώσει αυτοί οι εξερευνητές τοποθετούν την Paititi στη διασταύρωση των ποταμών Beni και Madre de Dios. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η Paititi βρισκόταν στην Βολιβία, κάτι που προκάλεσε τους Δρ Ari Siiriäinen και ο Martti Pärssinen από το Ελσίνκι να εξερευνήσουν την Las Piedras, κοντά στην πόλη Riberalta στην ανατολική Βολιβία το 2001, αλλά απέτυχαν να ανακαλύψουν κάτι. Ο ανθρωπολόγος Vera Tyuleneva έχει επίσης κάνει αρκετές αποστολές στην Βολιβία χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Το 2007, οι ντόπιοι κοντά στην πόλη Kimbiri στο Περού, ανέφεραν μεγάλες πέτρινες κατασκευές που μοιάζουν με φρούριο. Αλλά το Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτισμού της περουβιανής κυβέρνησης αμφισβήτησε αυτές τις ανακαλύψεις.
Η ζούγκλα του Αμαζονίου που περιβάλλει την περιοχή που πιστεύεται ότι βρίσκεται η Paititi είναι πυκνή και εξαιρετικά επικίνδυνη. Χωρίς κάποιον ντόπιο οδηγό είναι απίθανο να επιστρέψει κανείς από τη ζούγκλα. Αρκετοί εξερευνητές έχουν ψάξει για την Paititi, όπως και κοντά στην Βολιβία, αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ.
Ακόμη και σήμερα πολλές αποστολές προσπαθούν να βρουν την χαμένη πόλη των Ίνκας. Ίσως, την πρόοδο της τεχνολογίας, κάποιος, κάποια μέρα θα ανακαλύψει την αρχαία πόλη... αν πραγματικά υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου