Κανείς δεν μπορούσε να δει το μπλε μέχρι τη σύγχρονη εποχή

Δεν πρόκειται για ακόμη μια ιστορία για εκείνο το φόρεμα!

Πρόκειται για τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τον κόσμο και πώς μέχρι να έχουμε έναν τρόπο να περιγράψουμε κάτι, ακόμη και κάτι τόσο θεμελιώδες όσο ένα χρώμα, μπορεί να μην το παρατηρήσουμε ακόμη και αν αυτό είναι εκεί μπροστά μας.

Μέχρι την σχετικά πρόσφατη ιστορία του ανθρώπου, το "μπλε" δεν υπήρχε, όχι με τον τρόπο που το σκεφτόμαστε.

Οι αρχαίες γλώσσες δεν είχαν κάποια λέξη για το μπλε: ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Γιαπωνέζοι, ούτε οι Εβραίοι. Και χωρίς κάποια λέξη για το χρώμα, μπορεί να μην το είχαν δει καθόλου.

Πώς συνειδητοποιήσαμε ότι το μπλε έλειπε

Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος περιγράφει μια "σκοτεινή σαν κρασί θάλασσα". Αλλά γιατί "σαν κρασί" και όχι βαθύ μπλε ή πράσινο;

Το 1858, ο λόγιος Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, μετέπειτα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, παρατήρησε ότι αυτή δεν ήταν η μοναδική παράξενη περιγραφή χρώματος. Αν και ο ποιητής περιγράφει αναλυτικά τις περίπλοκες λεπτομέρειες των ενδυμάτων, των πανοπλιών, των όπλων, των χαρακτηριστικών του προσώπου και των ζώων, οι αναφορές για το χρώμα είναι παράξενες. Το σίδερο και τα πρόβατα είναι βιολετί, ενώ το μέλι είναι πράσινο.

Έτσι ο Γκλάντστοουν αποφάσισε να μετρήσει τις χρωματικές αναφορές στο ομηρικό έπος. Και ενώ το μαύρο αναφέρεται σχεδόν 200 φορές και το λευκό γύρω στις 100, τα άλλα χρώματα είναι σπάνια. Το κόκκινο αναφέρεται λιγότερο από 15 φορές και το κίτρινο και το πράσινο λιγότερο από 10. Ο Γκλάντστοουν άρχισε να ψάχνει και άλλα αρχαία ελληνικά κείμενα και παρατήρησε το ίδιο πράγμα: δεν υπήρχε πουθενά κάτι που να περιγράφεται ως "μπλε". Η λέξη δεν υπήρχε.

Ο Γκλάντστοουν σκέφτηκε ότι αυτό ήταν ίσως κάτι μοναδικό για τους Έλληνες, αλλά ο Γερμανός φιλόσοφος Lazarus Geiger συνέχισε το έργο του και παρατήρησε ότι αυτό συνέβαινε σε όλους τους πολιτισμούς.

Μελέτησε τις ισλανδικές σάγκα, το Κοράνι, αρχαίες κινεζικές ιστορίες και μια αρχαία εβραϊκή έκδοση της Αγίας Γραφής. Για τους ινδουιστικούς Βεδικούς ύμνους, έγραψε ότι μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα εκτός από το ότι ο ουρανός είναι μπλε.

Δεν υπήρχε μπλε, όχι με τον τρόπο που το ξέρουμε εμείς. Δεν διακρινόταν από το πράσινο ή τις πιο σκούρες αποχρώσεις.

Ο Geiger έψαξε να βρει πότε άρχισε να εμφανίζεται η λέξη "μπλε" στις γλώσσες και βρήκε ένα παράξενο μοτίβο σε όλο τον κόσμο.

Κάθε γλώσσα είχε σαν πρώτες λέξεις το μαύρο και το λευκό, ή το σκούρο και το λαμπερό. Η επόμενη λέξη για ένα χρώμα, σε κάθε γλώσσα σε όλο τον κόσμο, ήταν το κόκκινο, το χρώμα του αίματος και του κρασιού.

Μετά το κόκκινο, ιστορικά, εμφανίζεται το κίτρινο και αργότερα το πράσινο -αν και σε μερικές γλώσσες, το κίτρινο και το πράσινο αλλάζουν θέσεις. Το μπλε εμφανίζεται τελευταίο σε όλες τις γλώσσες.

Ο μοναδικός αρχαίος πολιτισμός που είχε λέξη για το μπλε ήταν οι Αιγύπτιοι και κατά συνέπεια ήταν ο μοναδικός πολιτισμός που είχε τρόπο να παράγει μπλε χρωστική ουσία.

Αν το καλοσκεφτούμε, το μπλε δεν υπάρχει πολύ στη φύση. Δεν υπάρχουν πολλά μπλε ζώα, τα μπλε μάτια είναι σπάνια και τα μπλε λουλούδια είναι κυρίως ανθρώπινες δημιουργίες. Υπάρχει ο ουρανός, αλλά είναι πραγματικά μπλε; Όπως φαίνεται και από το έργο του Geiger, σε διάφορα κείμενα ο ουρανούς δεν είναι κατ' ανάγκη μπλε.

Αλλά πραγματικά δεν μπορούμε να δούμε κάτι, αν δεν υπάρχει μια λέξη για αυτό;

Ο ερευνητής Jules Davidoff ταξίδεψε στη Ναμίμπια για να διερευνήσει το θέμα. Έκανε ένα πείραμα με τη φυλή Himba, οι οποίοι μιλούν μια γλώσσα που δεν έχει λέξη για το μπλε ή κάποια διάκριση μεταξύ του μπλε και του πράσινου.

Όταν τους παρουσίασε ένα κύκλο με 11 πράσινα τετράγωνα και ένα μπλε, εκείνοι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ποιο ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Ή όσοι μπορούσαν να δουν τη διαφορά χρειάστηκαν πολύ περισσότερο χρόνο και έκανε περισσότερα λάθη απ' ό,τι θα κάναμε εμείς που μπορούμε να ξεχωρίσουμε αμέσως το μπλε τετράγωνο.

Αλλά οι Himba έχουν περισσότερες λέξεις για τις αποχρώσεις του πράσινου απ' ό,τι εμείς.

Όταν κοιτούσαν έναν κύκλο με πράσινα τετράγωνα με μόνο μια ελαφρώς διαφορετική απόχρωση, μπόρεσαν να εντοπίσουν αμέσως το διαφορετικό. Εμείς;

Για τους περισσότερους από εμάς, είναι πιο δύσκολο.

Αυτό ήταν το διαφορετικό τετράγωνο:

Ο Davidoff λέει ότι χωρίς κάποια λέξη για ένα χρώμα, χωρίς έναν τρόπο να προσδιορίσουμε κάτι το διαφορετικό, είναι πολύ πιο δύσκολο για εμάς να παρατηρήσουμε τι είναι μοναδικό.

Έτσι, πριν το μπλε γίνει κοινή ιδέα, ίσως οι άνθρωποι το έβλεπαν. Αλλά φαίνεται ότι δεν γνώριζαν τι έβλεπαν.

από: businessinsider