Μπορεί κάποιοι, αν όχι όλοι, να πιστεύουν ότι η υπερασπιστική γραμμή "προσωρινή παράνοια" να είναι κάτι σχετικά νέο. Ίσως να άρχισε στη δεκαετία του 1940 ή του '30. Αλλά όχι. Πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε πολύ νωρίτερα.
Όλα ξεκίνησαν με κάποιον Dan Sickles.
Ο Dan Sickles (1819-1914) ήταν ένας γερουσιαστής ο οποίος ήταν γνωστός για πολλά πράγματα. Ήταν στρατηγός της Ένωσης στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Ήταν υπουργός των ΗΠΑ στην Ισπανία. Ήταν γνωστός επειδή καταδικάστηκε από την Κρατική Συνέλευση της Νέας Υόρκης επειδή συνόδευε μια γνωστή πόρνη.
Και επειδή είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο "προσωρινή παράνοια" ως νομική υπεράσπιση.
Το 1859, ο Sickles κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τον εραστή της συζύγου του, Phillip Barton Key. Μετά το φόνο, ο Sickles ομολόγησε και παραδόθηκε στον Γενικό Εισαγγελέα Jeremiah Black στο σπίτι του εισαγγελέα.
Η παραμονή του Sickles στη φυλακή ήταν πολύ παράξενη. Τον επισκέφτηκε όλη η κοινωνία της Ουάσιγκτον. Γερουσιαστές και βουλευτές επίσης. Ο πρόεδρος James Buchanan δεν πήγε ο ίδιος, αλλά του έστειλε προσωπικό μήνυμα.
Ήταν τόσοι πολλοί οι επισκέπτες που του παραχωρήθηκε χώρος στο διαμέρισμα του επικεφαλής της φυλακής σαν χώρος επισκεπτηρίου. Επίσης, ενώ ήταν στη φυλακή, του επετράπη να έχει μαζί του το όπλο του!
Αν και ο ίδιος ομολόγησε τη δολοφονία, στη δίκη του, ο δικηγόρος του ισχυρίστηκε ότι ο Sickles οδηγήθηκε σε παράνοια από την απιστία της γυναίκας του. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι ο Sickles στην πραγματικότητα "προστάτευε" τις άλλες αθώες γυναίκες από τη λαγνεία του Key.
Προφανώς, οι ένορκοι "τσίμπησαν", ο Sickles αθωώθηκε και ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε στην υπερασπιστική γραμμή.
Του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου για τις πράξεις του κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου (έχασε το ένα πόδι του κατά τη διάρκεια της μάχης του Γκέτισμπεργκ). Υπηρέτησε ως σερίφης στη Νέα Υόρκη το 1890 και πέθανε το 1914.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου