Ο Λύκος του Άνσμπαχ

Το κυνήγι του λύκου του Άνσμπαχ

 

Όπως τα περισσότερα άγρια ζώα, έτσι και οι λύκοι κατοικούν κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές, διατηρώντας μια φυσική τάση να αποφεύγουν τους ανθρώπους. Υπό ορισμένες συνθήκες όμως, όπως για παράδειγμα η ανθρώπινη παρέμβαση σε περιοχές λύκων και η έλλειψη θηραμάτων, μπορεί να συμβούν συναντήσεις μεταξύ λύκων και ανθρώπων που οδηγούν σε συγκρούσεις και επιθέσεις -αν και σπάνια συμβαίνει αυτό. Στη μεσαιωνική εποχή, υπάρχει τεκμηριωμένη καταγραφή πολυάριθμων περιπτώσεων όπου -χιλιάδες- άνθρωποι συνάντησαν και έπεσαν θύματα επιθέσεων λύκων. Μεταξύ αυτών των ιστορικών μαρτυριών, υπάρχει μια που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη.

 

 

Το 1685, ένας λύκος άρχισε να επιτίθεται σε ζώα και παιδιά στο Πριγκιπάτο του Άνσμπαχ, στο σημερινό γερμανικό κρατίδιο της Βαυαρίας, τότε μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σύντομα, διαδόθηκε η ιδέα ότι ο δράστης των επιθέσεων δεν ήταν ένας συνηθισμένος λύκος, αλλά ένας λυκάνθρωπος. Υπήρχε λίγη αβεβαιότητα σχετικά με την ταυτότητα αυτού του απεχθούς πλάσματος.

 

Κάποιοι έλεγαν ότι είχε να κάνει με τον πρόσφατα θανόντα Michael Leicht, τον μισητό δήμαρχο του Άνσμπαχ, ο οποίος είχε επιβάλει τυραννική και δόλια ηγεσία στην πόλη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προέκυψαν εικασίες που υποδήλωναν ότι, στην πραγματικότητα, ο αξιωματούχος είχε διαφύγει τον θάνατο μεταφέροντας το πνεύμα του σε μορφή λύκου. Εμφανίστηκαν αναφορές για υποτιθέμενες θεάσεις του στην ίδια του την κηδεία, ενώ, ένα σύγχρονο φυλλάδιο τον απεικόνιζε με τη μορφή λύκου τυλιγμένου με ένα λευκό λινό σάβανο, να επιστρέφει στην πρώην κατοικία του και να τρομάζει τους νέους ενοίκους.

Ο δήμαρχος εμφανίζεται ως λύκος για να τρομάξει τους ανθρώπους του Άνσμπαχ

 

Έτσι, έπρεπε να κυνηγήσουμε τον άγριο λύκο, όχι μόνο για να προστατεύσουν τα παιδιά, αλλά και για να ελευθερώσουμε την πόλη από το πνεύμα του δημάρχου. Επιπλέον όμως, ήταν και μια ευκαιρία ώστε να εκδικηθούν τη χρόνια κακομεταχείριση που είχαν υποστεί απ' αυτόν.

Οι κυνηγοί ετοίμασαν ένα Wolfsgrube, δηλαδή τον "λάκκο του λύκου", μια τρύπα στο έδαφος την οποία κάλυψαν με κλαδιά και καλάμια. Στον πάτο του λάκκου έβαλαν έναν κόκορα για δόλωμα. Σύντομα, ο λύκος μυρίστηκε το θήραμα και εμφανίστηκε. Περιπλανήθηκε γύρω από τον λάκκο και τελικά έπεσε μέσα. Αμέσως, οι κυνηγοί έπεσαν από πάνω του και σκότωσαν το παγιδευμένο αγρίμι.

Το κυνήγι του λύκου δεν ήταν επεισοδιακό. Το τι έκανα όμως στη συνέχεια με το σώμα του είναι αρκετά μακάβριο.

Για να διαβεβαιώσουν τον κόσμο ότι η απειλή είχε εξαλειφθεί, περιέφεραν το άψυχο σώμα του ζώου στους δρόμους. Στη συνέχεια, το έγδαραν και το ακρωτηρίασαν κόβοντας τη μουσούδα του. Έπειτα, φόρεσαν στο κεφάλι του μια μάσκα από χαρτόνι με τα χαρακτηριστικά του μισητού Leicht και του φόρεσαν περούκα και μανδύα δίνοντάς του την εμφάνιση του πρώην δημάρχου. Τέλος, κρέμασαν το σώμα σε κεντρικό σημείο στην πόλη για να το δουν όλοι.

 

Για τον λύκο και τις πράξεις για τις οποίες κατηγορήθηκε γράφτηκαν ποιήματα.

Εγώ, ο λύκος, ήμουν άγριο θηρίο και καταβρόχθισα πολλά παιδιά
Τα οποία προτιμούσα από τα χοντρά πρόβατα και τα βόδια.
Ένας κόκορας με σκότωσε, ένα πηγάδι ήταν ο θάνατός μου.
Τώρα κρέμομαι από την αγχόνη, για να με γελοιοποιήσουν όλοι.
Ως πνεύμα και λύκος ενοχλούσα τους ανθρώπους.
Πόσο μου ταιριάζει, τώρα που ο κόσμος λέει:
"Καταραμένο πνεύμα που μπήκες στον λύκο,
Τώρα κρέμεσαι από την αγχόνη μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο
Αυτό σου αξίζει, αυτό που κέρδισες.
Αυτό σου αξίζει, η αγχόνη είναι ο τάφος σου.
Αυτή είναι η ανταμοιβή σου, γιατί κατάφαγες τους γιους των ανθρώπων
Σαν ένα άγριο και μοχθηρό θηρίο, ένας πραγματικός παιδοφάγος.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα και παραγωγό Ivan Cenzi, η φρικτή φύση της τιμωρίας εξυπηρετεί έναν συμβολικό σκοπό. "Αφενός, το να στερηθεί ο λύκος τη γούνα του και να αντικατασταθεί με ανθρώπινα ρούχα σήμαινε να δείξει στον ίδιο τον Σατανά ότι τα κόλπα του δεν είχαν αποτέλεσμα. Οι κάτοικοι του Άνσμπαχ μπόρεσαν να αναγνωρίσουν τον άνδρα που κρυβόταν κάτω από τη γούνα. Αυτή ήταν λοιπόν μια προειδοποίηση, απευθυνόμενη στον ίδιο τον Διάβολο -έτσι καταλήγουν οι κακοί υπηρέτες σου εδώ- και ήταν ξεκάθαρα αποτρεπτικό μέσο", αναφέρει. "Από την άλλη, υπήρχε μια αναμφισβήτητη πολιτική πτυχή. Αυτή ήταν μια 'δι' αντιπροσώπου' εκτέλεση του πρώην δημάρχου. Οι απλοί άνθρωποι, που δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τον καταπιεστή τους όσο ζούσε, το έκαναν μετά θάνατον", συνεχίζει.

Ο λύκος παρέμεινε κρεμασμένος για μερικές ημέρες, ίσως ως προειδοποίηση προς τον νέο δήμαρχο, προτού εκθέσουν μόνιμα το σώμα του σε ένα τοπικό μουσείο.

από: amusing planet