Σύνθετη ξυλογραφία του Lukas Mayer που απεικονίζει την εκτέλεση του Peter Stump
Στο The Knave of Harts, μια συλλογή σατιρικών ποιημάτων που έγραψε ο Άγγλος ποιητής Samuel Rowlands, γίνεται μια νύξη σε κάποιον Γερμανό ονόματι Peter Stump, ο οποίος εκτελέστηκε επειδή ήταν λυκάνθρωπος.
Το 1612, την χρονιά που εκδόθηκε το έργο, η ιστορία του Stump ήταν ευρέως γνωστή σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων, σταδιακά, η ιστορία πέρασε στην αφάνεια και οποιεσδήποτε γραπτές αναφορές για αυτόν τον -άτυχο- άνθρωπο χάθηκαν.
Το 1920, ένας Άγγλος κληρικός και συγγραφέας, ο Montague Summers, εντόπισε ένα ξεχασμένο φυλλάδιο στο Βρετανικό Μουσείο που περιγράφει λεπτομερώς την περίπτωση του Stump. Το φυλλάδιο περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τη ζωή του, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων του, και της δίκης που ακολούθησε μετά τη σύλληψή του. Σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε για αυτό το γεγονός προέρχονται από αυτές τις 16 σελίδες. Το πρωτότυπο φυλλάδιο εκδόθηκε στα γερμανικά, από το οποίο έγινε μετάφραση στα αγγλικά, από τα οποία, σήμερα, υπάρχουν μόνο δύο αντίγραφα. Εκτός από αυτό στο Βρετανικό Μουσείο, υπάρχει άλλο ένα στη Βιβλιοθήκη Lambeth, επίσης στο Λονδίνο. Παρ' όλα αυτά, δε σώζεται κάποιο αντίγραφο του πρωτότυπου γερμανικού φυλλαδίου.
Ποιος ήταν ο Peter Stump;
Οι έντυπες αναφορές της δίκης του Stump ήταν δημοφιλείς στη Γερμανία και
σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά πολλές χάθηκαν στον χρόνο. Ένα από τα λίγα
που διασώθηκαν είναι ένα εικονογραφημένο φυλλάδιο 16 σελίδων που
δημοσιεύτηκε στο Λονδίνο της Αγγλίας το 1590. Έχει γίνει η κορυφαία πηγή
πληροφοριών για τον Stump (που ονομάζεται Stubbe σε αυτή την έκδοση)
και τη δίκη του - πηγή
Ο Stumpp ήταν ένας πλούσιος αγρότης στην αγροτική κοινότητα του Bedburg, στην περιφέρεια της Κολωνίας στην Γερμανία. Είναι πιθανό ότι αυτό δεν ήταν το πραγματικό του όνομα, αλλά ένα παρατσούκλι που κέρδισε επειδή έχασε το αριστερό του χέρι σε ένα ατύχημα. Ένα άλλο ψευδώνυμο που συνδέεται με το όνομά του είναι το Abal Griswold.
Ο Stump γεννήθηκε στα μέσα του 1500, πιθανώς γύρω στο 1564, στο χωριό Epprath, κοντά στο Bedburg. Ήταν χήρος με δύο παιδιά -την 15χρονη Beele (Sybil) και έναν γιο άγνωστης ηλικίας.
Ο Stump γεννήθηκε στα μέσα του 1500, πιθανώς γύρω στο 1564, στο χωριό Epprath, κοντά στο Bedburg. Ήταν χήρος με δύο παιδιά -την 15χρονη Beele (Sybil) και έναν γιο άγνωστης ηλικίας.
Ήταν γνωστός για τον φιλικό του χαρακτήρα, όπως περιγράφεται στο αγγλικό φυλλάδιο του 1590.
Επιθέσεις λυκανθρώπων
Εικονογραφήσεις που συνόδευαν το αγγλικό φυλλάδιο
Ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1560, γύρω από το Bedburg, άρχισαν να βρίσκουν νεκρά πολλά βοοειδή -ο αριθμός των οποίων αυξανόταν-, με την κοιλιά τους ανοιχτή και ακρωτηριασμένα. Όπως είναι φυσικό, οι χωρικοί υποπτεύτηκαν τους λύκους. Όταν όμως άρχισαν να πέφτουν θύματα γυναίκες και παιδιά της πόλης, οι κάτοικοι της πόλης πείστηκαν ότι συνέβαινε κάτι πιο μοχθηρό.
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να βγουν από τα σπίτια τους και, όποτε το έκαναν, έβγαιναν μόνο σε μεγάλες ένοπλες ομάδες. Μερικές φορές, όταν πήγαιναν από τη μια πόλη στην άλλη, έβρισκαν τεμαχισμένα μέλη θυμάτων σκορπισμένα στα χωράφια, κάτι που προκάλεσε πανικό. Όταν εξαφανιζόταν ένα παιδί, οι γονείς πίστευαν αμέσως ότι το είχε πάρει κάποιος λύκος.
Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν για 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων, αμέτρητος αριθμός ανδρών, γυναικών, παιδιών, βοοειδών και προβάτων καταβροχθίστηκαν από το μοχθηρό πλάσμα.
Το 1589, συνέβη κάτι το αξιοσημείωτο. Μερικά παιδιά έπαιζαν σε ένα λιβάδι, όταν ξαφνικά, έξω από το δάσος, εμφανίστηκε ένας λύκος, ο οποίος έπιασε ένα νεαρό κορίτσι από τον γιακά του παλτού της, το οποίο όμως ήταν τόσο σκληρό και καλοφτιαγμένο που ο λύκος δεν μπορούσε να το τρυπήσει. Αμέσως, τα παιδιά άρχισαν να ουρλιάζουν και ο λύκος άφησε το θήραμά του και έφυγε τρέχοντας. Σύντομα, μαζεύτηκαν ένοπλοι που κυνήγησαν και στρίμωξαν το ζώο. Όπως όμως κινούνταν να το σκοτώσουν, διαπίστωσαν ότι ο λύκος είχε εξαφανιστεί και στη θέση του ήταν ο Peter Stump. Δεν είναι σαφές εάν οι άντρες είδαν πραγματικά τον λύκο να μεταμορφώνεται ή αν ο Stump βρέθηκε απλά στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να βγουν από τα σπίτια τους και, όποτε το έκαναν, έβγαιναν μόνο σε μεγάλες ένοπλες ομάδες. Μερικές φορές, όταν πήγαιναν από τη μια πόλη στην άλλη, έβρισκαν τεμαχισμένα μέλη θυμάτων σκορπισμένα στα χωράφια, κάτι που προκάλεσε πανικό. Όταν εξαφανιζόταν ένα παιδί, οι γονείς πίστευαν αμέσως ότι το είχε πάρει κάποιος λύκος.
Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν για 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων, αμέτρητος αριθμός ανδρών, γυναικών, παιδιών, βοοειδών και προβάτων καταβροχθίστηκαν από το μοχθηρό πλάσμα.
Το 1589, συνέβη κάτι το αξιοσημείωτο. Μερικά παιδιά έπαιζαν σε ένα λιβάδι, όταν ξαφνικά, έξω από το δάσος, εμφανίστηκε ένας λύκος, ο οποίος έπιασε ένα νεαρό κορίτσι από τον γιακά του παλτού της, το οποίο όμως ήταν τόσο σκληρό και καλοφτιαγμένο που ο λύκος δεν μπορούσε να το τρυπήσει. Αμέσως, τα παιδιά άρχισαν να ουρλιάζουν και ο λύκος άφησε το θήραμά του και έφυγε τρέχοντας. Σύντομα, μαζεύτηκαν ένοπλοι που κυνήγησαν και στρίμωξαν το ζώο. Όπως όμως κινούνταν να το σκοτώσουν, διαπίστωσαν ότι ο λύκος είχε εξαφανιστεί και στη θέση του ήταν ο Peter Stump. Δεν είναι σαφές εάν οι άντρες είδαν πραγματικά τον λύκο να μεταμορφώνεται ή αν ο Stump βρέθηκε απλά στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Σύλληψη και εκτέλεση
Εικονογραφήσεις που συνόδευαν το αγγλικό φυλλάδιο
Ότι και να συνέβη, ο Stump συνελήφθη και βασανίστηκε, με αποτέλεσμα να ομολογήσει μια σειρά από φρικτά εγκλήματα. Ισχυρίστηκε ότι εξασκούσε τη μαύρη μαγεία από τα 12 του χρόνια. Ομολόγησε ότι είχε συνάψει συμφωνία με τον διάβολο, ο οποίος σε αντάλλαγμα του είχε δώσει μια μαγική ζώνη που του επέτρεπε να μεταμορφωθεί στο "ομοίωμα ενός άπληστου λύκου που καταβροχθίζει, ισχυρού και δυνατού, με μεγάλα μάτια, που τη νύχτα άστραφταν σαν φωτιά, ένα μεγάλο και φαρδύ στόμα, με πολύ κοφτερά και σκληρά δόντια, τεράστιο σώμα και δυνατά πόδια". Αν έβγαζε την ζώνη, θα έπαιρνε και πάλι την ανθρώπινη μορφή του. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι είχε πετάξει τη ζώνη σε μια συγκεκριμένη κοιλάδα. Ο δικαστής έστειλε να την βρουν, αλλά η ζώνη δεν βρέθηκε ποτέ.
Ο Stump ομολόγησε ότι σκότωσε και έφαγε 14 παιδιά και 2 έγκυες, των οποίων τα έμβρυα έβγαλε από τα σπλάχνα τους και "έφαγε τις ζεστές καρδιές τους ωμές". Ομολόγησε μάλιστα ότι σκότωσε τον ίδιο του τον γιο και, όπως αναφέρθηκε, έφαγε τον εγκέφαλό του.
Επίσης, ο Srtump κατηγορήθηκε και αργότερα ομολόγησε ότι είχε αιμομικτική σχέση με την κόρη του, ενώ ο γιος του θεωρείται ότι ήταν το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης. Τέλος, ομολόγησε ότι είχε σεξουαλική επαφή με σούκουμπους (ίνκουμπους είναι η αρσενική έκφανση, έναν δαίμονα που επισκέπτεται τους άντρες ενόσω κοιμούνται και προχωρεί σε σεξουαλική επαφή μαζί τους) που του έστειλε ο Διάβολος.
Ο Stump ομολόγησε ότι σκότωσε και έφαγε 14 παιδιά και 2 έγκυες, των οποίων τα έμβρυα έβγαλε από τα σπλάχνα τους και "έφαγε τις ζεστές καρδιές τους ωμές". Ομολόγησε μάλιστα ότι σκότωσε τον ίδιο του τον γιο και, όπως αναφέρθηκε, έφαγε τον εγκέφαλό του.
Επίσης, ο Srtump κατηγορήθηκε και αργότερα ομολόγησε ότι είχε αιμομικτική σχέση με την κόρη του, ενώ ο γιος του θεωρείται ότι ήταν το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης. Τέλος, ομολόγησε ότι είχε σεξουαλική επαφή με σούκουμπους (ίνκουμπους είναι η αρσενική έκφανση, έναν δαίμονα που επισκέπτεται τους άντρες ενόσω κοιμούνται και προχωρεί σε σεξουαλική επαφή μαζί τους) που του έστειλε ο Διάβολος.
Για τα υποτιθέμενα εγκλήματά του, ο Stump θανατώθηκε με τον πιο φρικτό τρόπο. Το σώμα του τοποθετήθηκε σε έναν τροχό και, με κόκκινες καυτές λαβίδες, αφαιρέθηκε η σάρκα από τα οστά του σε πολλά σημεία. Κατόπιν, του έσπασαν τα πόδια και τα χέρια με ξύλινο τσεκούρι. Τον αποκεφάλισαν και στη συνέχεια τον έκαψαν. Επίσης, επειδή θεωρήθηκαν συνεργοί στους φόνους, παλούκωσαν την άτυχη κόρη του και την ερωμένη του, Katherine Trompin. Ως προειδοποίηση για παρόμοια συμπεριφορά, οι τοπικές αρχές έστησαν ένα κοντάρι με τον τροχό του βασανιστηρίου και τη μορφή ενός λύκου και στην κορυφή τοποθέτησαν το κομμένο κεφάλι του Stump.
Ο λυκάνθρωπος, ή "Ο κανίβαλος", χαρακτικό του Lucas Cranach the Elder που παρουσιάζει μια φρικτή σκηνή σφαγής που προκαλείται από λυκάνθρωπους - πηγή
Δεν είναι σαφές γιατί ο Stump ήταν ο κύριος ύποπτος για τους χωρικούς. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι, ίσως, ήταν δολοφόνος. Η σκανδαλώδης σχέση του με την κόρη του καθώς και η ερωμένη του, με την οποία είχαν μακρινή συγγένεια, πιθανότατα αμαύρωσε τη φήμη του στο Bedburg και ίσως έριξε λάδι στις κατηγορίες ότι ήταν ο λυκάνθρωπος. Είναι επίσης πιθανό ότι έγινε αποδιοπομπαίος τράγος. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου γνωστής ως Πόλεμος της Κολωνίας (1583-88), μια σύγκρουση μεταξύ των Προτεσταντών και των Καθολικών. Ο Stump ήταν γνωστός Καθολικός που είχε προσηλυτιστεί στον Προτεσταντισμό. Η καθολική φατρία που είχε εξασφαλίσει τον έλεγχο της περιοχής του Bedburg, ίσως σκέφτηκε να παραδειγματίσει μέσω του Stump τυχόν μελλοντικές σκέψεις εξέγερσης Προτεσταντών.
Η εκτέλεση του Stump δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό στην ιστορία των δικών λυκανθρώπων. Τέτοιες δίκες συνέβησαν στην Ευρώπη από τις αρχές του 15ου έως τον 18ο αιώνα, φτάνοντας στο ζενίθ τους τον 17ο αιώνα. Η δίωξη των υποτιθέμενων λυκανθρώπων, σε συνδυασμό με τη σχετική λαογραφία, συνδυάστηκαν με το ευρύτερο φαινόμενο του κυνηγιού μαγισσών που σάρωσε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι κατηγορίες για λυκαθρωπία, ή τη μεταμόρφωση σε λύκο, αποτελούσαν μόνο ένα μικρό μέρος των δικών μαγισσών.
Η περίπτωση του Peter Stump το 1589 σηματοδότησε ένα αξιοσημείωτο κύμα, τόσο από ενδιαφέρον, όσο και στη δίωξη των υποτιθέμενων λυκανθρώπων, ιδιαίτερα στις γαλλόφωνες και γερμανόφωνες περιοχές της Ευρώπης. Τον 17ο αιώνα, οι δίκες λυκανθρώπων επεκτάθηκαν τελικά στη Λιβονία (ιστορική περιοχή στις ανατολικές ακτές της Βαλτικής, βόρεια της Λιθουανίας), καθιστώντας την κυρίαρχη μορφή δίκης μαγισσών σε αυτήν την περιοχή. Το φαινόμενο διήρκεσε περισσότερο στη Βαυαρία και την Αυστρία, πριν σταδιακά εξαφανιστεί στις αρχές του 18ου αιώνα στα ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας, Καρινθία και Στυρία.
Η εκτέλεση του Stump δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό στην ιστορία των δικών λυκανθρώπων. Τέτοιες δίκες συνέβησαν στην Ευρώπη από τις αρχές του 15ου έως τον 18ο αιώνα, φτάνοντας στο ζενίθ τους τον 17ο αιώνα. Η δίωξη των υποτιθέμενων λυκανθρώπων, σε συνδυασμό με τη σχετική λαογραφία, συνδυάστηκαν με το ευρύτερο φαινόμενο του κυνηγιού μαγισσών που σάρωσε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι κατηγορίες για λυκαθρωπία, ή τη μεταμόρφωση σε λύκο, αποτελούσαν μόνο ένα μικρό μέρος των δικών μαγισσών.
Η περίπτωση του Peter Stump το 1589 σηματοδότησε ένα αξιοσημείωτο κύμα, τόσο από ενδιαφέρον, όσο και στη δίωξη των υποτιθέμενων λυκανθρώπων, ιδιαίτερα στις γαλλόφωνες και γερμανόφωνες περιοχές της Ευρώπης. Τον 17ο αιώνα, οι δίκες λυκανθρώπων επεκτάθηκαν τελικά στη Λιβονία (ιστορική περιοχή στις ανατολικές ακτές της Βαλτικής, βόρεια της Λιθουανίας), καθιστώντας την κυρίαρχη μορφή δίκης μαγισσών σε αυτήν την περιοχή. Το φαινόμενο διήρκεσε περισσότερο στη Βαυαρία και την Αυστρία, πριν σταδιακά εξαφανιστεί στις αρχές του 18ου αιώνα στα ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας, Καρινθία και Στυρία.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου