Ή για να δούμε πόσο μικρός είναι ο κόσμος που ζούμε και πόσο πιο μικροί είμαστε εμείς...
Κάποιες από αυτές σας τις έχω δείξει και παλιότερα. Κάποιες τις βρήκα τώρα. Είπα να τις μαζέψω σε ένα θέμα.
Δείτε ακόμη:
Το ηλιακό μας σύστημα υπό προοπτική
Τα πιο περίεργα φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος
Το μεγαλύτερο μοντέλο του Ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται στη Σουηδία
Ο ήλιος είναι τεράστιος
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ήλιος είναι μεγάλος. Αλλά η εικόνα πιο πάνω δείχνει το μέγεθος του σε μια κλίμακα που είναι απλά αδύνατο για τα μυαλά μας να το κατανοήσουμε. Μια πτήση γύρω από τον ισημερινό του πλανήτη μας με ένα π.χ. 747 που είναι το πιο γρήγορο θα διαρκέσει περίπου 42 ώρες. Πετώντας γύρω από τον ήλιο με την ίδια ταχύτητα το ταξίδι θα διαρκέσει περίπου έξι μήνες!
Η σελήνη είναι μακριά
Σε σύγκριση με τη συνολική απεραντοσύνη του διαστήματος, το φεγγάρι είναι πολύ κοντά μας, 384.403 χιλιόμετρα για την ακρίβεια. Αλλά σε σύγκριση με την καθημερινή μας εμπειρία; Στο κενό ανάμεσα στη Γη και το φεγγάρι χωράνε οι υπόλοιποι πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας -και πάλι θα έμενε λίγος χώρος. Υπόψη, ο Κρόνος είναι περίπου 89 φορές όσο η Γη και ο Δίας περίπου 11 φορές πιο μεγάλος από τη Γη.
Από τον Άρη, η Γη μοιάζει με ένα μικροσκοπικό φωτάκι στον ουρανό
Ο Άρης είναι ο δεύτερος πιο κοντινό πλανήτη σε εμάς. Αν πούμε ότι πεταγόμαστε στον Άρη και ρίξουμε μια ματιά προς τη Γη, ο πλανήτης μας θα μοιάζει με ένα μικροσκοπικό φωτάκι στον ουρανό. Η πιο φωτογραφία που τράβηξε Curiosity της NASA, στην πραγματικότητα τραβήχτηκε όταν οι δύο πλανήτες ήταν σχετικά κοντά μεταξύ τους: περίπου 99 εκατομμύρια μίλια -κάποιες φορές η απόσταση των τροχιών των δυο πλανητών είναι πέντε φορές μεγαλύτερη μεταξύ τους.
Η Βόρεια Αμερική στον Δία
Ο Δίας είναι γνωστό ότι είναι μεγάλο. Αλλά σ' αυτή την εικόνα γίνεται πιο κατανοητό (νομίζω...). Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, ένας κυκλώνας που ανακαλύφθηκε πρώτη φορά το 1655, συρρικνώνεται αλλά και πάλι είναι ακόμα πολλές φορές μεγαλύτερη από τη Βόρεια Αμερική.
Αν στη θέση της Σελήνης ήταν ο Κρόνος -οι άλλοι πλανήτες
Ένας άλλος τρόπος για να καταλάβουμε πόσο μεγάλοι είναι οι φυσικοί αέριοι γίγαντες, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, είναι να τους αντικαταστήσουμε με το φεγγάρι. Ο εικονογράφος Ron Miller πήρε μια φωτογραφία με ένα ολόγιομο φεγγάρι πάνω από την Κοιλάδα του Θανάτου και το αντικατέστησε με τον κάθε πλανήτη. Αν για παράδειγμα ήταν ο Κρόνος, θα χάναμε μια μεγάλη λωρίδα του ουρανού και οι ηλιακές εκλείψεις θα διαρκέσουν ώρες. Και να μην ξεχνάμε τις βαρυτικές συνέπειες που θα είχε ο Κρόνος στη Γη και θα ήταν καταστροφικές.
Ακόμα και οι κομήτες είναι μεγάλοι
Στην εικόνα βλέπουμε τον κομήτη 67P/C-G, στον οποίο προσγειώθηκε το Philae το Νοέμβριο του 2014, πάνω από το Λος Άντζελες. Από άποψη διαστήματος, ο κομήτης είναι μικροσκοπικός, μόλις 3,5 μίλια πλάτος. Αλλά και πάλι, αυτή η εικόνα δείχνει πως τα περισσότερα πράγματα στο διάστημα είναι μεγαλύτερα απ' ό,τι ίσως νομίζουμε.
Όλα η ιστορία των ΗΠΑ έχει συμβεί σε μια πλήρη περιστροφή του Πλούτωνα
Δεν είναι μόνο το μέγεθος των αντικειμένων στο διάστημα που εξάπτει το μυαλό. Είναι και η απεραντοσύνη των χρονοδιαγραμμάτων που συμβαίνουν τα πράγματα. Μια πλήρη τροχιά του Πλούτωνα γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 248 γήινα χρόνια, όσο δηλαδή είναι το σύνολο της ιστορίας των ΗΠΑ. Όταν ο Πλούτωνας ήταν την τελευταία στη σημερινή του θέση, δεν ξέραμε τι είναι αεροπορία. Ο χάρτης πιο πάνω είναι από την ομάδα του New Horizons της NASA, εν αναμονή του πρώτου διαστημοπλοίου που θα επισκεφθείτε το νάνο πλανήτη τον Ιούλιο.
Ο Πλούτωνας δεν είναι καν στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος
Ίσως και να νομίζουμε ότι ο Πλούτωνας είναι μάλλον κρύος μιας και βρίσκεται στην εξωτερική άκρη του ηλιακού συστήματός μας. Αλλά κάνουμε λάθος. Η τροχιά του φαίνεται μέσα στο μικρό μπλε κουτί στο κέντρο του χάρτη. Από εκεί και πέρα είναι η ζώνη Kuiper και μετά το νέφος Oort, το οποίο πιστεύεται ότι επεκτείνει χίλιες φορές πιο μακριά απ' ό,τι ο Ποσειδώνας, περίπου στα μισά μέχρι το επόμενο κοντινότερο σε εμάς άστρο.
Τα άλλα άστρα είναι... γιγαντιαία
Όταν κάποιος φύγει από το ηλιακό μας σύστημα, κάποια στιγμή θα συναντήσει άλλα αστέρια που επισκιάζουν τον ήλιο μας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο ήλιος επισκιάζει σε μέγεθος τη Γη. Και ακόμα μεγαλύτερο αστέρια (όπως ο Antares και ο Betelgeuse) επισκιάζουν αυτά τα άστρα με τον ίδιο τρόπο.
Κάθε αστέρι που μπορούμε να δούμε είναι μέσα στο κίτρινο κύκλο
Τα αστέρια είναι μεγάλα. Αλλά ο Γαλαξίας μας είναι ακόμα μεγαλύτερος. Αυτή η εικόνα που δείχνει όλο τον Γαλαξία μας, είναι ένας τρόπος για να το καταλάβουμε. Ο κίτρινος κύκλος πιθανόν καλύπτει κάθε επιμέρους αστέρι που έχουμε δει στον ουρανό, χωρίς τη βοήθεια τηλεσκοπίου. Βέβαια, για την εικόνα έχει ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι κάτω από ιδανικές συνθήκες, το πλέον απομακρυσμένο σύστημα των αστέρων που είναι ορατό στο νότιο ημισφαίριο της Γης είναι το ιδιαίτερα φωτεινό Ήτα Τρόπιδος. Στα περισσότερα μέρη όμως, ο κίτρινος κύκλος είναι πολύ μικρότερος.
Ο Γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια
Ο Γαλαξίας μας είναι μόνο ένας από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Πρόσφατα, οι επιστήμονες χαρτογράφησαν 100.000 -πάνω κάτω- γαλαξίες κοντά στο Γαλαξία μας και διαπίστωσαν ότι είναι μέρος ενός ευρύτερου supercluster, που το ονόμασαν Laniakea. Το Laniakea συνορεύει με ένα άλλο supercluster, ονόματι Perseus-Pisces (Περσέας-Ιχθείς), που κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση και που φαίνεται ότι και οι δύο πέφτουν σε ένα ευρύτερο ιστό, που αποτελείται από πυκνά δίκτυα supercluster και που εναλλάσσονται με κάποια σχετικά κενά.
από: vox
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου