Ένα απόγευμα του Ιανουαρίου του 1897, ο σιδεράς Erasmus (γνωστός και ως Edward) Shue, έστειλε τον μικρό του γείτονα να δει αν η εδώ και 3 μήνες σύζυγος του Elva, χρειαζόταν τίποτα.
Όταν το αγόρι μπήκε στο σπίτι των Shue στο Greenbrier County της Δυτικής Βιρτζίνια, βρήκε το άψυχο σώμα της Elva κοντά στην σκάλα. Το αγόρι στάθηκε για μια στιγμή κοιτάζοντας τη γυναίκα, μην ξέροντας τι να κάνει. Το σώμα της ήταν τεντωμένο και τα πόδια της ενωμένα. Το ένα της χέρι ήταν στο πλευρό της και το άλλο πάνω στο στήθος της. Το κεφάλι της είχε γείρει προς τη μία πλευρά.
Στην αρχή νόμιζε ότι η γυναίκα απλά κοιμόταν. Την πλησίασε φωνάζοντας την. Όταν αυτή δεν του απάντησε, πανικοβλήθηκε και το έβαλε στα πόδια. Το είπε στη μητέρα του και αυτή κάλεσε τον τοπικό γιατρό και ιατροδικαστή, George W. Knapp.
Σχεδόν μετά από μια ώρα, ο Knapp πήγε στο σπίτι των Shue. Μέχρι να φτάσει, ο Erasmus είχε πάει στο σπίτι, πήρε το σώμα της συζύγου του στην κρεβατοκάμαρα, το έπλυνε, το έντυσε και το έβαλε στο κρεβάτι. Την είχε ετοιμάσει για την ταφή της φορώντας της ένα φόρεμα με ψηλό λαιμό και σκληρό κολάρο και της έβαλε και ένα πέπλο στο πρόσωπό. Ο Knapp άρχισε να την εξετάζει, καθώς ο Shue έκλαιγε όλη την ώρα πάνω από το πτώμα. Όταν ο Knapp προσπάθησε να εξετάσει το λαιμό και το κεφάλι της Elva, ο Shue ταράχτηκε. Ο Knapp δεν ήθελε να τον προκαλέσει παραπάνω και έτσι έφυγε. Όπου εξέτασε, δεν βρήκε τίποτα και, επειδή κούραρε την Elva μερικές εβδομάδες πριν, αρχικά ανέφερε ως αιτία του θανάτου την «συνεχή εξασθένηση», αλλά μετά το άλλαξε σε «επιπλοκές από την εγκυμοσύνη».
Το σώμα της Elva μεταφέρθηκε και θάφτηκε στο πατρικό της σπίτι. Η κηδεία της ήταν παράξενη και ο χήρος ενήργησε με αστάθεια. Βημάτιζε δίπλα στο φέρετρο, πασπατεύοντας το κεφάλι και το λαιμό της Elva. Εκτός από το γιακά και το πέπλο, της κάλυψε το κεφάλι και το λαιμό με ένα μαντήλι. Δεν ταίριαζε με το φόρεμα, αλλά επέμενε ότι ήταν το αγαπημένο της και πως θα ήθελε να ταφεί με αυτό. Επίσης, της σήκωσε το κεφάλι, πρώτα με ένα μαξιλάρι και μετά με ένα πανί. Ήταν σίγουρα περίεργο, αλλά οι περισσότεροι στην κηδεία το θεώρησαν φυσιολογικό εξαιτίας του θρήνου. Ο Shue ήταν αρεστός και δεν τον έβλεπαν με καχυποψία στην πόλη.
Η διαίσθηση της πεθεράς
Σε όλους ήταν αρεστός, εκτός από τη Mary Jane Heaster, τη μητέρα της Elva. Ποτέ δεν της άρεσε ο γαμπρός της και ακόμη και χωρίς αποδείξεις, πίστευε ότι την είχε δολοφονήσει. «Μακάρι να μπορούσε να μιλήσει η Elva», σκεφτόταν. Για εβδομάδες, προσευχόταν κάθε βράδυ ώστε, με κάποιο τρόπο, να επιστρέψει η κόρη της από τον τάφο και να μιλήσει. Μέχρι που τελικά, οι προσευχές της εισακούστηκαν.
Η Heaster ισχυρίστηκε ότι η κόρη της, της παρουσιαζόταν επί τέσσερα συνεχόμενα βράδια στον ύπνο της και της έλεγε την ιστορία της. Το πνεύμα εμφανίστηκε πρώτα σαν λαμπρό φως, μετά πήρε ανθρώπινη μορφή και γέμισε το δωμάτιο με ψύχρα. Το φάντασμα της Elva εξομολογήθηκε στη μητέρα της ότι την κακοποιούσε ο Shue και μια νύχτα, όταν είδε πως δεν του είχε φτιάξει κρέας για να φάει, της επιτέθηκε με οργή. Της έσπασε το λαιμό γυρίζοντας πλήρως το κεφάλι της. Έπειτα, το φάντασμα έφυγε και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα, κοιτάζοντας τη μητέρα της.
Η Heaster πήγε στον τοπικό εισαγγελέα, τον John Preston, προσπαθώντας να τον πείσει να ανοίξει ξανά την υπόθεση. Το αν ο Preston πίστεψε την ιστορία της δεν είναι γνωστό, αλλά η Heaster επέμεινε και άρχισε να κάνει ερωτήσεις στην πόλη. Οι γείτονες και οι φίλοι του Shue είπαν στον Preston για την περίεργη συμπεριφορά του άνδρα στην κηδεία και ο Δρ Knapp παραδέχθηκε ότι η εξέταση που είχε κάνει ήταν ελλιπής.
Αυτό έφτανε στον Preston για να παραγγείλει πλήρη αυτοψία από τον Knapp και δύο ακόμη γιατρούς. Λίγες ημέρες αργότερα, παρά τις αντιρρήσεις του Shue, έβγαλαν το σώμα από τον τάφο. Μια τοπική εφημερίδα ανέφερε αργότερα ότι, «υπάρχουν σημάδια στο λαιμό που δείχνουν πως την έπνιξαν με τα χέρια. Ο λαιμός ήταν εξαρθρωμένος. Η τραχεία είχε συνθλιβεί σε ένα σημείο μπροστά από το λαιμό».
Ήταν σαφές πως ο θάνατος της Elva δεν ήταν φυσικός, αλλά δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία που να δείχνουν το δολοφόνο και δεν υπήρχαν μάρτυρες. Η παράξενη συμπεριφορά του Shue είχε κολλήσει στο μυαλό του Preston και τον υποπτευόταν. Επίσης, η μητέρα της Elva είχε περιγράψει το θάνατο της κόρης της πριν γίνει η αυτοψία. Ίσως να το είχε κάνει αυτή και η ιστορία με το φάντασμα να ήταν μια περίτεχνη συνωμοσία κατά του Shue.
Σκελετοί στην ντουλάπα του Shue
Ο Preston συνέχισε να ερευνά και άρχισε να ψάχνει το παρελθόν του Shue. Έμαθε ότι, παλαιότερα, είχε παντρευτεί άλλες δύο φορές. Ενώ ο Shue ήταν στη φυλακή για την κλοπή ενός αλόγου, η πρώτη του σύζυγος πήρε διαζύγιο. Ήταν εκείνη που αργότερα είπε στην αστυνομία ότι ο Shue ήταν εξαιρετικά βίαιος και την χτυπούσε συχνά όσο ήταν παντρεμένοι. Ο δεύτερος γάμος έληξε μετά από μόλις 8 μήνες, με το μυστηριώδη θάνατο της συζύγου. Μεταξύ αυτών των γάμων, ο Shue καυχήθηκε στη φυλακή ότι σχεδίαζε να παντρευτεί 7 γυναίκες. Ο μυστηριώδης θάνατος της προηγούμενης συζύγου και η ιστορία του Shue ήταν περιστασιακά στοιχεία, αλλά αρκετά για τον Preston να τον πάει σε δίκη.
Η Mary Jane Heaster ήταν βασική μάρτυρας κατηγορίας, αλλά ο Preston δεν ήθελε η ιστορία της με το φάντασμα να αντικρουστεί ως φήμη από την υπεράσπιση. Με την ελπίδα να δείξει ότι η Heaster ήταν αναξιόπιστη, ο δικηγόρος του Shue την αμφισβητούσε πολύ. Η τακτική απέτυχε, καθώς η Heaster δεν μπερδεύτηκε από τον δικηγόρο. Πολλοί φάνηκαν να πιστεύουν την ιστορία της και ο Shue το μόνο που είπε στους ενόρκους ήταν να τον κοιτάξουν στο πρόσωπό και να δουν αν ήταν ένοχος, κάτι που δυσκόλεψε τους ενόρκους στον να βγάλουν την καταδικαστική ετυμηγορία τους.
Ο Shue καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά πέθανε λίγο μετά, καθώς επιδημίες ιλαράς και πνευμονίας χτύπησαν τη φυλακή την άνοιξη του 1900. Η Heaster έζησε μέχρι το 1916, και ποτέ δεν αποκήρυξε την ιστορία της για το φάντασμα της Elva.
Ίσως η κόρη της, της μίλησε από τον τάφο. Ίσως το φάντασμα να ήταν μόνο στο κεφάλι της. Ή, ίσως ήταν απλά ένα ψέμα στρατηγικής.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή