Γύρω στα 1945, ο Charles L. Langs έβλεπε τη σύζυγό του να προσπαθεί να φτιάξει τις τιράντες του μαγιό της για να αποκτήσει ένα ομοιόμορφο μαύρισμα στην πλάτη της, όταν ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα. "Γιατί να μην ξεφορτωθούν τις τιράντες; Ένα κομμάτι ύφασμα για κάθε μαστό, κολλημένο με κόλλα", σκέφτηκε.
Τα σουτιέν στράπλες δεν ήταν κάτι το νέο. Έκαναν το ντεμπούτο τους το 1930, αλλά κέρδισαν μεγαλύτερη δημοτικότητα στη δεκαετία του 1950, όταν έγιναν της μόδας τα στράπλες βραδινά φορέματα. Αλλά αυτό που πρότεινε ο Langs ήταν τα μαγιό να μην έχουν καμία τιράντα, καμία σύνδεση.
Ο Langs συνεργάστηκε με τον χημικό Charles W. Walton. Ο Langs ανέθεσε στον Walton να παράγει μια κόλλα που θα παραμένει στη θέση της όταν απαιτείται και δε θα αφήνει υπολείμματα όταν θα αφαιρείται. Μαζί εργάστηκαν για 4 χρόνια πριν καταθέσουν αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας την 14η Φεβρουαρίου του 1949. Ο Langs αποκάλεσε το μαγιό "Posēs", λέγοντας ότι θα έμεναν κολλημένα ακόμη και αν η κυρία που τα φορούσε βουτούσε από ύψος 3 μέτρων.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά καθώς μόλις ξεκίνησε η επιχείρηση μεγάλωσε πολύ γρήγορα και, όντας αδύνατος να την χειριστεί, ο Langs την πούλησε σε μια άλλη εταιρεία το ίδιο έτος.
Οι πελάτες παραπονέθηκαν για κακοτεχνίες και μη παράδοση των παραγγελιών. Αυτά μαζί με το γεγονός ότι τα στράπλες σουτιέν δεν είναι για κάθε γυναίκα, ιδιαίτερα για εκείνες που είναι αλλεργικές στην κόλλα, σήμαινε ότι η μόδα ήταν βραχύβια. Μέχρι τη στιγμή που τελικά χορηγήθηκε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, το 1952, τα Posēs είχαν πέσει σε παρακμή.
Ο εφευρέτης των Posēs, Charles L. Langs
από: mashable
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου