Σκελετός "βαμπίρ" στη Σωζόπολη της Βουλγαρίας
Δρεπάνια, κλειδαριές και σιδερένιοι πάσσαλοι ήταν μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν κάποτε οι άνθρωποι για να κρατούν τους νεκρούς θαμμένους -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι φοβόντουσαν τους βρικόλακες.
Οι βρικόλακες, οι μάγισσες, τα ζόμπι και οι αναστημένοι έχουν προταθεί ως εξηγήσεις για περίεργες ταφές σε όλη την ιστορία, καθώς οι άνθρωποι προσπάθησαν να εμποδίσουν τους νεκρούς να αναστηθούν.
Σιδερένιοι πάσσαλοι
Ένας πάσσαλος στην καρδιά θεωρείται κλασική μέθοδος εξολόθρευσης ενός βαμπίρ -όπως στον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ. Αυτή η πρακτική φαίνεται να βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία. Για παράδειγμα, στην Βουλγαρία έχουν βρεθεί τουλάχιστον τρεις ταφές στις οποίες, οι νεκροί βρέθηκαν με σιδερένια κοντάρια χωμένα μέσα τους. Δύο βρέθηκαν στην πόλη Σωζόπολη της Μαύρης Θάλασσας σε ένα νεκροταφείο που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα, ενώ ένας ακόμη μεσαιωνικός σκελετός ανακαλύφθηκε στη νότια Βουλγαρία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πάσσαλοι κρατούσαν τους νεκρούς στους τάφους τους και αυτή η πρακτική κράτησε μέχρι και τη σύγχρονη εποχή στη Βουλγαρία, ως ένας τρόπος να διασφαλιστεί ότι οι νεκροί θα έμεναν έτσι. Επίσης, ένας πάσσαλος μέσα από ένα από τα πόδια του σκελετού επιβεβαιώνει τους φόβους των ζωντανών.
Πέτρες στο στόμα
Ένας πάσσαλος στην καρδιά θεωρείται κλασική μέθοδος εξολόθρευσης ενός βαμπίρ -όπως στον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ. Αυτή η πρακτική φαίνεται να βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία. Για παράδειγμα, στην Βουλγαρία έχουν βρεθεί τουλάχιστον τρεις ταφές στις οποίες, οι νεκροί βρέθηκαν με σιδερένια κοντάρια χωμένα μέσα τους. Δύο βρέθηκαν στην πόλη Σωζόπολη της Μαύρης Θάλασσας σε ένα νεκροταφείο που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα, ενώ ένας ακόμη μεσαιωνικός σκελετός ανακαλύφθηκε στη νότια Βουλγαρία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πάσσαλοι κρατούσαν τους νεκρούς στους τάφους τους και αυτή η πρακτική κράτησε μέχρι και τη σύγχρονη εποχή στη Βουλγαρία, ως ένας τρόπος να διασφαλιστεί ότι οι νεκροί θα έμεναν έτσι. Επίσης, ένας πάσσαλος μέσα από ένα από τα πόδια του σκελετού επιβεβαιώνει τους φόβους των ζωντανών.
Πέτρες στο στόμα
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι έβαλαν την πέτρα στο στόμα του 10χρονου ώστε το παιδί να μην σηκωθεί από τον τάφο του και εξαπλώσει την ελονοσία
Περιστασιακά, σε όλη την Ευρώπη, έχουν βρεθεί σκελετοί οι οποίοι έχουν πέτρες στο στόμα τους. Στην Αγγλία, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια ταφή από την ρωμαϊκή εποχή ενός άνδρα του οποίου του είχαν αφαιρέσει την γλώσσα και του είχαν σφηνώσει μια πέτρα στο στόμα πριν τον θάψουν μπρούμυτα. Η γλώσσα ίσως είχε αφαιρεθεί από φόβο μόλυνσης, αλλά η στάση της ταφής ίσως αντανακλά τον φόβο ότι ο νεκρός μπορούσε να αναστηθεί. Στην Ιταλία, έχουν βρεθεί ένα παιδί από τον 5ο αιώνα και μια γυναίκα από τον 16ο αιώνα που θάφτηκαν με πέτρες στο στόμα, μια ενέργεια με την οποία ήθελαν να αποτρέψουν τους νεκρούς από το να ταλαιπωρούν τους ζωντανούς. Σε ένα πολωνικό τάφο του 16ου αιώνα βρέθηκε ένας νεκρός από τον οποίο είχαν αφαιρέσει τα δόντια και είχαν βάλει μια πέτρα στο στόμα του, πιθανώς εξαιτίας της πεποίθησης ότι, καθώς οι νεκροί επανέρχονται σαν "βαμπίρ" τρώνε τα σάβανά τους για να αποκτήσουν δύναμη και να προκαλούν προβλήματα στους ζωντανούς.
Καρφιά
Τα καρφιά είναι τυπικό υλικό στα φέρετρα που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές τους. Μερικές όμως φορές, έχουν μεταφορικό νόημα. Σε έναν τάφος 2000 ετών στην Τουρκία βρέθηκαν τρεις μοναδικές μέθοδοι πρόληψης προς τον νεκρό: αποτέφρωση, καρφιά σκορπισμένα γύρω και από πάνω τούβλα και γύψος. Αν και ο νεκρός είχε ταφεί προσεκτικά, τα λυγισμένα καρφιά -τα οποία βρέθηκαν και σε άλλα ευρωπαϊκά νεκροταφεία της ίδιας περιόδου- πιθανότατα αποκαλύπτουν ότι οι ζωντανοί φοβόντουσαν την επιστροφή του νεκρού. Στην Ιταλία, βρέθηκε ο τάφος μιας γυναίκας από τον Μεσαίωνα, στην οποία είχαν βάλει επτά καρφιά στο σαγόνι της, ενώ γύρω της είχαν σκορπίσει πολλά άλλα. Οι αρχαιολόγοι δεν βρήκαν εξοπλισμό που να παραπέμπει σε φέρετρο, οπότε πιστεύουν ότι, ίσως, την κάρφωσαν, κυριολεκτικά, στη γη για να την εμποδίσουν να επιστρέψει από τους νεκρούς, μια μέθοδος που προοριζόταν για μάγισσες.
Δρεπάνια
Γνωστό ως σύμβολο του Θανάτου, έχουν βρεθεί κάμποσα δρεπάνια γύρω από το λαιμό μερικών σκελετών σε ένα νεκροταφείο 400 ετών στο Drawsko της Πολωνίας. Αρχικά, πίστευαν ότι το εργαλείο ήταν μέσο αποτροπής της ανάστασης των νεκρών. Όμως, ίσως μπορεί να προστάτευε τους ίδιους τους νεκρούς από κακές δυνάμεις ή να λειτουργούσε ως σύμβολο που σημαδεύει τους ανθρώπους που πέθαναν τραγικά. Μια παρόμοια ταφή με δρεπάνι ανακαλύφθηκε στην επίσης πολωνική πόλη Pień (πάνω από 300 μίλια μακριά από το Drawsko). Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα από τον 17ο αιώνα είχε επίσης ένα λουκέτο στο μεγάλο δάχτυλο του αριστερού της ποδιού, κάτι που δείχνει ότι οι ταφές με δρεπάνι γινόντουσαν ώστε να αποτρέψουν τους αναστημένους να περπατήσουν ξανά στη Γη. Οι ερευνητές προτείνουν ότι το νεκροταφείο προοριζόταν για όσους δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στα χριστιανικά νεκροταφεία.
Ακρωτηριασμός και αποκεφαλισμός
Αποκεφαλισμένοι σκελετοί σε ανασκαμμένο τάφο στην Πολωνία
Ο ακρωτηριασμός, συμπεριλαμβανομένου του αποκεφαλισμού, θεωρείται συχνά ως η χειρότερη μορφή βεβήλωσης των νεκρών λόγω της ιουδαιοχριστιανικής παράδοσης να φυλάσσεται ολόκληρο το σώμα για την ταφή, οπότε, τέτοιου είδους ταφές στην Ευρώπη μπορούν να ερμηυθούν ως εμπόδιση του νεκρού να αναστηθεί. Τα φυσικά μουμιοποιημένα υπολείμματα ανθρώπων που βρέθηκαν σε τύρφη στη βόρεια Ευρώπη διαπιστώνεται ότι, συχνά, είχαν βασανιστεί πριν από το θάνατο. Για παράδειγμα, ο νεκρός που είναι γνωστός ως "Μαυριτανός του Daetgen", αποκεφαλίστηκε, μαχαιρώθηκε και του έκοψαν το πέος, πιθανότατα για να τον εμποδίσουν να εκδικηθεί τους ζωντανούς. Επίσης, έχουν βρεθεί πάρα πολλά ακέφαλα πτώματα από τη Σλοβακία μέχρι την Πολωνία και την Αγγλία. Οι ερευνητές έχουν προτείνει ότι η αφαίρεση τμημάτων του σώματος μετά τον θάνατο μπορεί να σχετίζεται με αλλαγές πρακτικών κηδείας, παρά με τελετουργίες κατά των βρικόλακων.
Αλυσίδες και κλειδαριές
Στον ταφικό χώρο της πολωνικής πόλης Pień (αναφέρθηκε και πιο πάνω), βρέθηκε και ένα μικρό παιδί, θαμμένο μπρούμυτα με ένα τριγωνικό μεταλλικό λουκέτο. Η περίεργη μέθοδος ταφής θα μπορούσε να σημαίνει ότι το παιδί πέθανε ξαφνικά ή από ένα τραγικό γεγονός -όπως πνιγμός-, ή ίσως να ήταν αβάπτιστο -γι' αυτό και θάφτηκε εκεί. Πρόσφατα, ανακαλύφτηκαν ταφές -στην Γαλλία και στην Ελλάδα από την ρωμαϊκή εποχή- όπου οι νεκροί βρέθηκαν αλυσοδεμένοι, που πιθανότατα όμως αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του νεκρού ως σκλάβου.
Ταφές μπρούμυτα
Μια έφηβη που πέθανε στο Cambridgeshire της Αγγλίας τον 9ο αιώνα βρέθηκε μπρούμυτα και πιθανότατα της είχαν δέσει και τα πόδια, κάτι που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι θάφτηκε έτσι ώστε να μην μπορέσει να επιστρέψει στη ζωή. Η ταφή με τον ίδιο τρόπο μιας "μάγισσας" από τον Μεσαίωνα που ανακαλύφθηκε στην Ιταλία έχει ερμηνευτεί ως πράξη τιμωρίας που εμπόδισε την κακιά ψυχή να απειλήσει τους ζωντανούς.
Οι ταφές μπρούμυτα δεν είναι ασυνήθιστες στα νεκροταφεία της Δυτικής Ευρώπης. Έρευνα σε εκατοντάδες παραδείγματα με αυτή τη μέθοδο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα έδειξε ότι ο εν λόγω τρόπος ταφής μπορεί να χρησιμοποιήθηκε όταν κάποιος πέθαινε από μολυσματική ασθένεια -όπως η πανώλη. Θα μπορούσαν όμως να σχετίζονται και με περιόδους πολιτιστικής ή ιστορικής κρίσης, ή ακόμα και με την εισαγωγή διαφορετικών ιδεών για την ταφή.
Αλυσίδες και κλειδαριές
Στον ταφικό χώρο της πολωνικής πόλης Pień (αναφέρθηκε και πιο πάνω), βρέθηκε και ένα μικρό παιδί, θαμμένο μπρούμυτα με ένα τριγωνικό μεταλλικό λουκέτο. Η περίεργη μέθοδος ταφής θα μπορούσε να σημαίνει ότι το παιδί πέθανε ξαφνικά ή από ένα τραγικό γεγονός -όπως πνιγμός-, ή ίσως να ήταν αβάπτιστο -γι' αυτό και θάφτηκε εκεί. Πρόσφατα, ανακαλύφτηκαν ταφές -στην Γαλλία και στην Ελλάδα από την ρωμαϊκή εποχή- όπου οι νεκροί βρέθηκαν αλυσοδεμένοι, που πιθανότατα όμως αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του νεκρού ως σκλάβου.
Ταφές μπρούμυτα
Μια έφηβη που πέθανε στο Cambridgeshire της Αγγλίας τον 9ο αιώνα βρέθηκε μπρούμυτα και πιθανότατα της είχαν δέσει και τα πόδια, κάτι που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι θάφτηκε έτσι ώστε να μην μπορέσει να επιστρέψει στη ζωή. Η ταφή με τον ίδιο τρόπο μιας "μάγισσας" από τον Μεσαίωνα που ανακαλύφθηκε στην Ιταλία έχει ερμηνευτεί ως πράξη τιμωρίας που εμπόδισε την κακιά ψυχή να απειλήσει τους ζωντανούς.
Οι ταφές μπρούμυτα δεν είναι ασυνήθιστες στα νεκροταφεία της Δυτικής Ευρώπης. Έρευνα σε εκατοντάδες παραδείγματα με αυτή τη μέθοδο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα έδειξε ότι ο εν λόγω τρόπος ταφής μπορεί να χρησιμοποιήθηκε όταν κάποιος πέθαινε από μολυσματική ασθένεια -όπως η πανώλη. Θα μπορούσαν όμως να σχετίζονται και με περιόδους πολιτιστικής ή ιστορικής κρίσης, ή ακόμα και με την εισαγωγή διαφορετικών ιδεών για την ταφή.
Σιδερένια κλουβιά
Παρεκκλήσι St. Mary's, Old Kinnernie, Aberdeenshire, Σκωτία
Η αλλαγή των πρακτικών ταφής είναι επίσης ο πιο πιθανός λόγος για τα σιδερένια κλουβιά. Με την πρώτη ματιά, αυτές οι κατασκευές μπορεί να φαίνονται ως ένα είδος κελιού φυλακής για τους νεκρούς, που είχαν σαν σκοπό να τους αποτρέψουν να περπατήσουν στη γη. Όμως, είναι γνωστά και ως "mortsafe" (προστασία νεκρού) κάτι που αποκαλύπτει ότι, στην πραγματικότητα, προστάτευαν τους νεκρούς από τους ζωντανούς. Τον 19ο αιώνα, ήταν πολλοί εκείνοι που πήγαιναν σε νεκροταφεία και αναζητούσαν φρέσκα πτώματα, τα οποία και ξέθαβαν και πουλούσαν σε ιατρούς.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου