Ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός σαΐτας και ένα βιβλίο με οδηγίες για την κατασκευή τους

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, το περιοδικό Scientific American άρχισε να αναζητά τρόπους να αυξήσει την κυκλοφορία του και να επεκτείνει τους διαφημιζόμενους του. Γι' αυτό και προσέλαβε έναν ειδικό, τον Howard Luck Gossage.

Δείτε ακόμη:
Η μεγαλύτερη σαΐτα που κατασκευάστηκε ποτέ!
Αερομαχία με ... σαΐτες

Ο Gossage, ο οποίος άνοιξε ένα μικρό γραφείο σε έναν ανακαινισμένο πυροσβεστικό σταθμό στο Σαν Φρανσίσκο, έγινε γνωστός από διαφημίσεις με αστείες εκφράσεις και ασυνήθιστους διαγωνισμούς και προσφορές (το 1950 έδωσε σαν δώρο ένα καγκουρό ως μέρος μιας διαφήμισης της Qantas, ενώ σε άλλους διαγωνισμούς έδωσε σαν δώρα ακόμα ένα καγκουρό, πολλά λούτρινα κοάλα, 98 μπούμερανγκ και 7500 καρτ ποστάλ που εξηγούσαν γιατί η λέξη "Qantas" δεν γράφεται με "u".). Αποφάσισε να στοχεύσει στις αεροπορικές εταιρείες ως πιθανούς διαφημιζόμενους για το περιοδικό και δημιούργησε τον "1ο Διεθνή Διαγωνισμό Σαΐτας" (1st International Paper Airplane Contest).

Η εποχή που το έκανε αυτό δε θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Η Boeing δούλευε τις υπερηχητικές πτήσεις ενώ και οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και οι Ρώσοι είχαν ανακοινώσει παρόμοια project (το project της Boeing ακυρώθηκε το 1971 λόγω αυξημένων εξόδων και περιβαλλοντολογικών ανησυχιών, ενώ το Βρετανο-γαλλικό project εξελίχθηκε στο γνωστό Concorde και το ρώσικο έγινε το TU-144). Τα υπερηχητικά ταξίδια είχαν γίνει συχνά θέματα στις ειδήσεις. Τον Δεκέμβριο του 1966 έβαλε διαφημίσεις στην εφημερίδα New York Times, το περιοδικό New Yorker και το Travel Weekly και μέσα σε έξι εβδομάδες έλαβε σχεδόν 12.000 συμμετοχές από 28 χώρες. Ο διαγωνισμός είχε ξεπεράσει τη διαφήμιση και είχε γίνει είδηση.

Η τελική φάση έγινε στην αίθουσα στο Hall of Science στο Queens της Νέας Υόρκης, στις 21 Φεβρουαρίου του 1967. Καλύφτηκε από όλα τα σημαντικά ειδησεογραφικά πρακτορεία καθώς και τα τρία τηλεοπτικά δίκτυα της εποχής. Πέντε μήνες αργότερα, συγκεντρώθηκαν στο The Great International Paper Airplane Book τα αποτελέσματα.

Το βιβλίο, γραμμένο από τον Gossage, με κειμενογράφο τον Jerry Mander και καλλιτεχνικό διευθυντή τον George Dippel, περιγράφηκε ως "η επιτομή της θεωρίας και της πρακτικής". Το πιο σημαντικό από τα κεφάλαια του βιβλίου ήταν ένα "ειδικό κεφάλαιο" που περιλάμβανε 20 από τις σαΐτες -συμπεριλαμβανομένων όλων των νικητών- και με οδηγίες για να τις φτιάξει κάποιος μόνος του.

Η καμπάνια του Gossage δεν απέφερε διαφημιστές στο Scientific American, αλλά το βιβλίο θεωρείται κλασικό και τυπώνεται ακόμα και σήμερα.

από: codex99