Αναζητώντας το μύθο του Σακαφλιά

«Στα Τρίκαλα στα δυο στενά / Σκοτώσανε το Σακαβλιά.
Δυο μαχαιριές του δώσανε / Και κάτω τον ξαπλώσανε.
Τέτοιο δερβίσικο παιδί / Τον κλαίμε όλοι μας μαζί.
Δεν τον ξεχνάμε βρε παιδιά / Τον φίλο μας το Σακαβλιά».

Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο βιβλίο του «Τα ρεμπέτικα» καταγράφει ένα τραγούδι, το οποίο -σύμφωνα με το συγγραφέα- του το υπαγόρευσε ένας γεροντόμαγκας Μανιάτης κατάδικος, ο Κώστας Αντωνάκος. Παλιό μουρμούρικο της φυλακής, το έλεγαν γύρω στο 1930. Οι στίχοι του όμως δεν διασώζονται ολόκληροι.

Το τελευταίο δίστιχο το αναφέρει και ο Μάρκος Βαμβακάρης στα απομνημονεύματά του. Ο Πετρόπουλος πάλι καταγράφει ένα ακόμα τραγούδι, το οποίο αναφέρεται επίσης στο Σακαφλιά. Είναι ένα παλιό μουρμούρικο, μάλλον μικρασιάτικο, το οποίο προσαρμόστηκε στην περίπτωση του Σακαφλιά και το οποίο ο συγγραφέας κατέγραψε στη φυλακή, το 1973.

Με το τραγούδι αυτό -τεράστια επιτυχία- του Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο ηχογραφήθηκε το 1939 από την His Master Voice Ελλάδος με τον ίδιο τον Τσιτσάνη και το Στράτο Παγιουμτζή στην εκτέλεση, ο Σακαφλιάς έμελλε να γίνει πασίγνωστος σε όλη την Ελλάδα, ταυτόχρονα όμως να γεννηθεί και ο θρύλος γύρω από αυτόν και τις περιπέτειές του. Η γοητεία και το μυστήριο που κάλυπτε τη μορφή αυτή τροφοδότησε τη λαϊκή φαντασία και έγινε η αιτία διασποράς αρκετών αμφισβητούμενων και αλληλοσυγκρουόμενων εκδοχών σχετικά με το πραγματικό πρόσωπο του Σακαφλιά. Με αναμενόμενο αποτέλεσμα να διαπλάθεται και να επιβιώνει διαφορετικά ο μύθος γύρω από το πρόσωπό του, ενώ η σύγχυση να μεγαλώνει με κάθε επιπλέον μαρτυρία.Η αξιολόγηση των μαρτυριών, η διασταύρωση των στοιχείων που παρέχουν αυτές και κυρίως η αξιοποίηση ντοκουμέντων από πηγές αναμφισβήτητες (όπως τα έντυπα της εποχής), προσφέρουν και στην περίπτωσή μας την πιο αλάθητη μέθοδο προσέγγισης της αλήθειας.

Διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ

πηγή: klika.gr