Η σοκαριστική εμπειρία δημοσιογράφου που καταβυθίστηκε στον «Βαθύ Ιστό»

Τι είδε που θα ήθελε να ξεχάσει



Μετά την πραγματική ιστορία Αμερικανού ερευνητή-φοιτητή που μπλέχτηκε άθελά του σε παγκόσμιο σκοτεινό διαδικτυακό «παιχνίδι», περιηγούμενος στους διαδρόμους του επονομαζόμενου Deep Web, το iefimerida συνεχίζει το αφιέρωμά του στα τεκταινόμενα στον γοητευτικά θολό κι ενίοτε επικίνδυνο «βυθό» του διαδικτυακού αρχιπελάγους με μία σειρά από εξίσου πραγματικές hardcore υποθέσεις που δείχνουν ότι «κάτω», «μέσα» και «πίσω» από τους εξυπηρετητές (servers) μας απλώνεται το απόλυτο σκοτάδι...

Τα στοιχεία και τα περιστατικά αυτή τη φορά προέρχονται από την εξαιρετική δουλειά του Τζόελ Φάλκονερ για λογαριασμό του περιοδικού τεχνολογιών TNW (The Next Web) σχετικά με περιπτώσεις παιδικής πορνογραφίας και παιδοφιλίας, online παραγγελιών παράνομων ουσιών και ναρκωτικών, εμπορίας όπλων και γραφείων επαγγελματιών δολοφόνων.

Και όλα αυτά μόλις μερικά «κλικ» από τα οικεία «χωράφια» του επιφανειακού διαδικτύου –κάτι σαν ταινία τρόμου με σενάριο το αποτρόπαιο υπόγειο δωμάτιο παραμυθένιας αμερικανικής οικίας, οι ευτυχισμένοι κάτοικοι της οποίας δεν έχουν περάσει ποτέ το κατώφλι της σφραγισμένης πόρτας του.

Τι είναι ο Βαθύς Ιστός (Deep Web)
Στις μέρες μας, οι πιο επικίνδυνες διαδικτυακές κοινότητες δεν βρίσκονται πλέον ούτε στα πεπαλαιωμένα BBS συστήματα ούτε στο Usenet: δύο παραδείγματα τεχνολογιών που έκαναν ευκολότερη τη ζωή των «κανονικών» χρηστών, προσφέροντας ταυτόχρονα στους «σκοτεινούς» χρήστες τους λιγότερο επικίνδυνους τρόπους επικοινωνίας.

Τα «χειρότερα» και «πιο ενδιαφέροντα» συμβαίνουν σήμερα στο Βαθύ Ιστό που σίγουρα έχετε ακούσει εδώ κι εκεί, χωρίς όμως να προσδιορίζεται τι ακριβώς είναι αυτό. Πρόκειται για ένα εντελώς «άλλο» Διαδίκτυο, που εκτείνεται πέρα από αυτό στο οποίο μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση μέσω της μηχανής αναζήτησης της Google, κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ξέρουμε και όπου εύκολα μπορεί κανείς να κρυφτεί ανώνυμα και –το κυριότερο απ' όλα– ασφαλέστερα από το «μακρύ χέρι» του νόμου.

Το Βαθύ Δίκτυο έχει δύο έννοιες, οι οποίες προσδιορίζουν δύο πράγματα:

Η πρώτη αναφέρεται σε πράγματα όπως οι online τραπεζικοί λογαριασμοί του καθενός από εμάς, στους οποίους δεν μπορεί να έχει κανείς εύκολη πρόσβαση, εφόσον είναι κρυμμένοι πίσω από ένα σύστημα επιβεβαίωσης και ταυτοποίησης στοιχείων (authentification system) που απαιτεί στην καλύτερη περίπτωση «όνομα χρήστη» και «κωδικό πρόσβασης» και στη χειρότερη άλλα πιο πολύπλοκα μέσα ταυτοποίησης.

Η δεύτερη –και αυτή που μας ενδιαφέρει– αναφέρεται σε περιεχόμενα και αρχεία κρυμμένα πίσω από έναν αδιαπέραστο τοίχο ανωνυμίας, στα οποία μπορεί να έχει κανείς πρόσβαση μονάχα μέσω λογισμικών συστημάτων τύπου Tor (συντομογραφία του Onion Router) που επιτρέπουν στους χρήστες να επικοινωνούν ανώνυμα, ανασύροντας διευθύνσεις που δεν μπορεί να «πιάσει» ένας τυπικός περιηγητής.

Στην περίπτωση του λογισμικού Tor, αυτές οι διευθύνσεις έχουν την προέκταση .onion και όχι .com ή .org, αλλάζοντας διαρκώς και μη παραμένοντας ποτέ στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μία από αυτές τις διευθύνσεις είναι η The Hidden Wiki, ένας κατάλογος που οδηγεί σε όλες τις άλλες διαρκώς μεταβαλλόμενες διευθύνσεις: πολλές από αυτές περιέχουν καθ' όλα αποδεκτό υλικό που μπορεί κανείς να βρει παντού. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για πολλές άλλες.

Ο Δρόμος του Μεταξιού και η μαύρη αγορά
Ίσως έχετε ακούσει για το περίφημο Silk Road (Δρόμο του Μεταξιού) που έχει μπει ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο των αρχών και των δημοσιογραφικών ερευνών: πρόκειται ουσιαστικά για το eBay του Deep Web, στο οποίο μπορεί να γραφτεί οποιοσδήποτε χρήστης και να επιδοθεί ανώνυμα σε κάθε είδους αγοραπωλησίες, αφήνοντας feedback για τις ενέργειές τους.

Ο Δρόμος του Μεταξιού είναι ένας καλά κρυμμένος ιστότοπος στα βαθύτερα στρώματα του Διαδικτύου, στον οποίο σύμφωνα με έκθεση του Forbes λαμβάνουν χώρα ετησίως αγοραπωλησίες ύψους 22.000.000 δολαρίων.

Και το πρόβλημά με αυτό τον ιστότοπο δεν είναι το ότι αποτελεί απλά μία ανώνυμη αγορά, αλλά τα ίδια τα προϊόντα που πωλούνται και αγοράζονται: από εργαλεία κηπουρικής και βιβλία μαγειρικής μέχρι βαριά παυσίπονα, ηρεμιστικά χάπια, μαριχουάνα και ηρωίνη.

Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη όμως θα δοκιμάσει κανείς αν κάνει σ' αυτό μία πιο λεπτομερειακή αναζήτηση: πλαστά διαβατήρια και διπλώματα οδήγησης για ένα μεγάλο εύρος χωρών, αλλά και -σπανιότερα- όπλα και πυρομαχικά.

Μόνο στο «The Hidden Wiki» περιέχονται 9 διαφορετικές διευθύνσεις αγοραπωλησίας φαρμάκων και ναρκωτικών ουσιών και μόλις 2 όπλων, ενώ μπορεί κανείς να βρει μέχρι και διευθύνσεις πώλησης πλαστών χαρτονομισμάτων των $100.

Γραφεία δολοφονιών και μισθοφόροι
Εξίσου εύκολο είναι όμως –εφόσον κατεβάσεις ελεύθερα ένα Tor λογισμικό– να προσλάβεις έναν πληρωμένο δολοφόνο.

Έτσι τουλάχιστον λένε οι διαφημίσεις όχι μίας, αλλά τουλάχιστον 5 διευθύνσεων φερόμενων hitmen, με τους οποίους μπορείς να υπογράψεις συμβόλαιο θανάτου μέσω ανώνυμων μεθόδων γραπτής αλληλογραφίας και πληρωμής.

Οι τιμές κυμαίνονται στα 20.000 ευρώ –πόσο που επιβεβαιώνεται και από σχετική αναφορά του FBI το 2009, μέρη της οποίας αναπαράχθηκαν σε δημοσίευμα του Slate. Εκτός κι αν πρόκειται για δολοφονία υψηλόβαθμου αστυνομικού ή γνωστού δημοσιογράφου, οπότε η τιμή ανεβαίνει στα 100.000 ευρώ.

Το πιο τρομακτικό, όμως, είναι το γεγονός ότι δολοφονίες δεν αναλαμβάνουν μονάχα ψυχροί επαγγελματίες του είδους, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι που θέλουν να δοκιμάσουν πώς είναι να... σκοτώνεις ή απλά να βγάλουν «μεροκάματο».

Αυτό μαρτυρούν τα σχετικά φόρουμ στον Βαθύ Ιστό, όπου άτομα που δεν έχουν σκοτώσει ούτε μύγα παρουσιάζονται έτοιμα να κάνουν τα πάντα για μερικές εκατοντάδες ευρώ.

Ξεχωριστά φόρουμ υπάρχουν και για όσους θέλουν απλά να εκφοβίσουν και όχι να σκοτώσουν, καθώς μισθοφόροι αναλαμβάνουν από το να πραγματοποιήσουν απλές τηλεφωνικές φάρσες εκφοβισμού έως και να στείλουν τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας σε συγκεκριμένες πραγματικές διευθύνσεις: αυτό συνέβη στο Νιου Τζέρσεϊ πριν από μερικά χρόνια, όπου μία ολόκληρη συνοικία έμεινε «αποκλεισμένη» επί 8 ώρες, έπειτα από τηλεφώνημα που προειδοποιούσε για τρομοκρατικό χτύπημα με βόμβα.

Τέλος, ειδικά φόρουμ αναλαμβάνουν να δώσουν συμβουλές σε «φλέγοντα» ερωτήματα όπως: Πώς μπορεί να εισαχθεί κανείς στην τέχνη της εμπορίας ναρκωτικών; Ποιοι είναι οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να ξεφορτωθείς ένα πτώμα; Τι κάνει κανείς με τα κόκαλα και τα δόντια; Αρκεί το οξύ ή είναι προτιμότερο να πεταχτούν στη θάλασσα; Επίσης, ενδείκνυται να κόβεις το πτώμα σε κομμάτια ή έτσι κινδυνεύεις να κοπείς ο ίδιος προσφέροντας στις αρχές γενετικό υλικό σου;

Πραγματοποίηση πειραμάτων σε ανθρώπους
Human Experiment.onion: Η εν λόγω διεύθυνση ισχυρίζεται πως διαθέτει 4 αποθήκες δοκιμών, χωρητικότητας 20 ανθρώπινων «πειραματόζωων» η καθεμιά.

Στην αρχική σελίδα ο επισκέπτης ενημερώνεται ότι τα πειράματα περιλαμβάνουν «ακραία ασιτία», «απαγόρευση λήψης υγρών», «ζωοτομία», «μεταδοτικές ασθένειες», «δοκιμές φαρμάκων», «στειρώσεις», καθώς και «υποβολή βρεφών σε διάφορες δοκιμές».

Και η εισαγωγή συνεχίζει: «Τα άτομα που επιλέγονται για τέτοιου τύπου πειράματα είναι συνήθως άστεγοι χωρίς κοινωνική ασφάλιση και αριθμό μητρώου. Τα σώματα των νεκρών τεμαχίζονται κι έπειτα ρίπτονται σε κάδους κρεοπωλείων όπου είναι δύσκολο να εντοπιστούν».

Ο ιστότοπος ισχυρίζεται ότι διευθύνεται από μία ομάδα αποτελούμενη από 3 νοσοκόμες, 6 φοιτητές ιατρικής και 3 ασκούμενους ιατρούς.

Πέρα από το αν τα παραπάνω ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή όχι, ακόμη κι αν ο ιστότοπος είναι προϊόν «τρολαρίσματος», το περιεχόμενο της συγκεκριμένης διεύθυνσης είναι ενδεικτική της γενικότερης νοσηρής ατμόσφαιρας που μπορεί να δοκιμάσει κανείς σε μεγάλες ποσότητες περιηγούμενος στους σκοτεινούς διαδρόμους του Deep Web.

Παιδική πορνογραφία και παιδοφιλία
Εδώ τα πράγματα «χοντραίνουν» πολύ.

Όπως προειδοποιεί και ο ερευνητής του The Next Web, Τζόελ Φάλκονερ, ο οποίος «καταβυθιζόταν» για ολόκληρες μέρες στο Βαθύ Ιστό εξερευνώντας τις πιο απρόσιτες γωνιές του, μόλις εισέλθεις στην αρχική σελίδα του Hidden Wiki, ουσιαστικά βρίσκεσαι μόλις δύο «κλικ» μακριά από τις πιο σκληροπυρηνικές σελίδες παιδικού πορνό που μπορεί να δει ανθρώπινο μάτι.

Είναι τόσο εύκολο να έχει κανείς πρόσβαση σε αυτό το υλικό που δεν χρειάζεται καν να είναι προεγγεγραμμένο μέλος δύσκολα προσβάσιμων κρυφών κοινοτήτων παιδόφιλων.

Μάλιστα κάνει λόγο για υλικό (των διευθύνσεων SVU και Criminal Minds) τόσο ακραίο που εύκολα μπορεί να κάνει κάποιον να ξεράσει και –ας σημειωθεί– δεν προχώρησε καν στα περιεχόμενα του καταλόγου! Πράγμα που σημαίνει ότι δεν εκτέθηκε σε κανενός είδους οπτικό και ακουστικό υλικό.

Ένα link με την ονομασία The Family Album περιγράφεται ως χώρος παιδικής πορνογραφίας αποκλειστικά προοριζόμενης για τα μέλη της, τα οποία ανεβάζουν και ανταλλάσσουν το καθένα το δικό του υλικό. Ένα άλλο φέρει την ονομασία Kindergarten Porn.

Επίσης, υπάρχουν links καταχωρημένα και ταξινομημένα ανάλογα με το φύλο και τις προτιμώμενες ηλικίες, όπως και «οδηγοί» για το πώς να στήσεις το δικό σου παιδοφιλικό site και πώς να παράξεις πορνογραφικό υλικό με πρωταγωνιστές παιδιά, όπως και εξειδικευμένα e-books σχετικά με το πώς να αποπλανήσεις το θύμα σου και να το εκμεταλλευτείς σεξουαλικά.

Πέρα από τα άπειρα φόρουμ ανταλλαγής ιστοριών και συμβουλών παιδοφιλικού περιεχομένου, αρκετές είναι και οι διευθύνσεις που σε οδηγούν σε υλικό με θέμα την κτηνοβασία, αλλά και τον αυτο-ετερο-ακρωτηριασμό, την ουρολαγνεία, την κοπρολαγνεία και τον σκληροπυρηνικό σαδομαζοχισμό (όπου συγκαταλέγονται αγγελίες με προσφερόμενους σκλάβους, έτοιμους να υποστούν τις πιο μαρτυρικές μαζοχιστικές δοκιμασίες).

Όσο για τον ιστότοπο ZooNecro-chan (site νεκροφιλικού περιεχομένου), από το όνομα και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι, ως προς το βαθμό ακρότητας, όλα τα άλλα φαντάζουν βιντεάκια του YouTube.

Τι μένει
Στο τέλος όλων αυτών των ενδεικτικών αναφορών πολλοί είναι εκείνοι που θα σπεύσουν να καταδικάσουν από τον τρόμο τους – και δικαιολογημένα – κάθε έννοια της ελευθερίας διακίνησης πληροφοριών στο διαδίκτυο, ακόμη και στο Βαθύ Ιστό.

Ενδεχομένως, όμως, αυτή να μην είναι τελικά η πλέον ενδεδειγμένη λύση.

Διότι, στον δίχως διαστάσεις χώρο του Διαδικτύου υπάρχουν πάντα ακόμη βαθύτερα «νερά», ακόμη βαθύτερα στρώματα, όπου το νοσηρό θα βρίσκει πάντα καταφύγιο.

Σαν τις ταινίες τρόμου, στις οποίες εκεί που νομίζεις ότι ο κατά συρροή δολοφόνος «ψόφησε» εντελώς και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανέλθει, μία αδιόρατη κίνηση του μικρού δακτύλου του μας γνέφει απειλητικά, καθώς εμείς απομακρυνόμαστε από τη σκηνή του τρόμου με γυρισμένη την πλάτη, χωρίς να μπορούμε να το δούμε...

πηγή: iefimerida.gr