Μια δασκάλα ζήτησε από τους μαθητές της να γράψουν σε έναν συγγραφέα. Ο Κουρτ Βόνεγκατ τους απάντησε

φωτογραφία

Το 2006 η Αγγλίδα δασκάλα Lockwood στο Xavier High School, ζήτησε από τους μαθητές της να γράψουν μια επιστολή σε ένα συγγραφέα. Ήθελε να συζητήσουν μαζί του το έργο του και να ζητήσουν τις συμβουλές του. Ο Κουρτ Βόνεγκατ (1922 – 2007) ήταν ο μόνος που απάντησε.



ΥΓ. Απίστευτη η υπογραφή του;

Dear Xavier High School, and Ms. Lockwood, and Messrs Perin, McFeely, Batten, Maurer and Congiusta:

I thank you for your friendly letters. You sure know how to cheer up a really old geezer (84) in his sunset years. I don’t make public appearances any more because I now resemble nothing so much as an iguana.

What I had to say to you, moreover, would not take long, to wit: Practice any art, music, singing, dancing, acting, drawing, painting, sculpting, poetry, fiction, essays, reportage, no matter how well or badly, not to get money and fame, but to experience becoming, to find out what’s inside you, to make your soul grow.

Seriously! I mean starting right now, do art and do it for the rest of your lives. Draw a funny or nice picture of Ms. Lockwood, and give it to her. Dance home after school, and sing in the shower and on and on. Make a face in your mashed potatoes. Pretend you’re Count Dracula.

Here’s an assignment for tonight, and I hope Ms. Lockwood will flunk you if you don’t do it: Write a six line poem, about anything, but rhymed. No fair tennis without a net. Make it as good as you possibly can. But don’t tell anybody what you’re doing. Don’t show it or recite it to anybody, not even your girlfriend or parents or whatever, or Ms. Lockwood. OK?

Tear it up into teeny-weeny pieces, and discard them into widely separated trash recepticals. You will find that you have already been gloriously rewarded for your poem. You have experienced becoming, learned a lot more about what’s inside you, and you have made your soul grow.

God bless you all!

Kurt Vonnegut

Αγαπητό Xavier High School, και κα Lockwood, και Messrs Perin, McFeely, Batten, Maurer και Congiusta:

Σας ευχαριστώ για το φιλικό γράμμα σας. Σίγουρα ξέρετε πως να ευθυμήσετε έναν γεροπαράξενο (84) στη δύση του. Δεν κάνω δημόσιες εμφανίσεις πλέον επειδή πλέον δεν είμαι τίποτα.

Αυτά που έχω να σας πω, εξάλλου, δεν θα πάρουν πολύ, δηλαδή: Εξασκήστε οποιαδήποτε τέχνη, τη μουσική, το τραγούδι, το χορό, την υποκριτική, το σχέδιο, την ζωγραφική, την γλυπτική, την ποίηση, την πεζογραφία, το δοκίμιο, το ρεπορτάζ, δεν έχει σημασία πόσο καλά ή άσχημα, όχι για να αποκτήσετε χρήματα και φήμη, αλλά για να βιώσετε το γίγνεσθαι, να μάθετε τι είναι μέσα σας, να κάνετε την ψυχή σας να ωριμάσει.

Σοβαρά! Ξεκινήστε αμέσως, κάντε τέχνη και κάντε την για το υπόλοιπο της ζωής σας. Ζωγραφίστε μια αστεία ή καλή εικόνα της κα Lockwood, και δώστε της. Χορέψτε στο σπίτι μετά το σχολείο, και τραγουδήστε στο μπάνιο ξανά και ξανά και ξανά. Κάντε ένα πρόσωπο στον πουρέ σας. Προσποιηθείτε ότι είστε ο κόμης Δράκουλας.

Μια αποστολή για απόψε, και ελπίζω η κα Lockwood να σας τιμωρήσει αν δεν την κάνετε: Γράψτε έξι ποιήματα, για τα πάντα, αλλά με ρίμα... Κάντε το όσο πιο καλά μπορείτε. Αλλά μην πείτε σε κανέναν τι κάνετε. Μην το δείξετε ή απαγγείλετε σε κανένα, ούτε καν στις φίλες σας ή τους γονείς σας, ή στην κα Lockwood. Εντάξει;

Σκίστε το σε μικρά κομματάκια, και σκορπίστε τα παντού. Θα δείτε ότι έχετε ήδη ανταμειφθεί για το ποίημά σας. Έχετε βιώσει το γίγνεσθαι, μάθατε πολλά περισσότερα για το τι υπάρχει μέσα σας, και έχετε κάνει την ψυχή σας να ωριμάσει.

Ο Θεός να σας έχει καλά όλους!

Κουρτ Βόνεγκατ