Η οικογένεια Mitford
Οι αδερφές Mitford ήταν κάτι σαν πολλοί τυφώνες μαζί. Κανείς δεν μπορούσε να μην ασχολείται με τη ζωή τους.
Ο Ben Macintyre των Times τις περιέγραψε ως, "Diana η φασίστρια, Jessica η κομουνίστρια, Unity η ερωμένη του Χίτλερ, Nancy η μυθιστοριογράφος, Deborah η δούκισσα και Pamela η ταπεινή γνώστης των πουλερικών". Ήταν νέες, όμορφες και κοφτερές σαν μαστίγιο (αλλά συχνά, σε βάρος τους). Ήταν μερικές από τις πρώτες "celbutante" -δηλαδή νεαρές κοσμικές, με ελάχιστα κατορθώματα, που ήταν στο επίκεντρο της προσοχής των Μ.Μ.Ε. και του δημόσιου συμφέροντος ώστε να θεωρούνται διασημότητες (κάτι σαν τις Καρντάσιαν)- του 20ού αιώνα, σε μια καμπή της ιστορίας: την άνοδο του φασισμού και του κομμουνισμού. Ως "It Girls" (τα Κορίτσια), τα Μ.Μ.Ε. τις διέκριναν για την αναπτυσσόμενη αφοσίωσή τους και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Η Nancy έγινε η σοσιαλίστρια μούσα του Ντέιβιντ Μπόουι, η Unity η οπαδός που φλέρταρε στον εσωτερικό κύκλο του Χίτλερ και πάει λέγοντας. Ατομικά, ήταν συναρπαστικές. Όλες μαζί, ήταν εντελώς φρικτά αξέχαστες.
Η πέντε από της έξι αδερφές, χωρίς την Deborah
Πάντα έλεγαν ότι δεν ήταν ιδιαίτερα πλούσιες, αλλά προέρχονταν από πλούσια αγγλική οικογένεια. Είχαν τη δύναμη ενός αριστοκρατικού ονόματος. Ήταν, όπως εξήγησε κάποτε η Diana, φτωχές μεταξύ πλουσίων, έτσι ώστε η εκπαίδευσή τους παρέμενε κυρίως στα χέρια της μητέρας τους και της γκουβερνάντας τους –εν μέρει επειδή τα χρήματα πήγαν στην εκπαίδευση του μοναδικού αγοριού της οικογενείας, του Thomas. τα κορίτσια έμαθαν γαλλικά, βελονάκι, να απαγγέλλουν ποίηση, παγκόσμια ιστορία, κλασική λογοτεχνία και έγιναν σωστά δείγματα της βρετανικής εκκεντρικότητας στον 21ο αιώνα (η Deborah πέθανε το 2014). Η παιδική τους ηλικία ήταν λίγο παράξενη.
Μεγάλωσαν στην έπαυλη Asthall Manor, ένα κτήμα στην κομητεία Οξφορντσάιρ με μια σμαραγδένια πράσινη αυλή, σοφίτες και ένα νεκροταφείο που φαινόταν από το σχολείο τους. Με γονείς που το είχαν πάρει απόφαση, εφηύραν μια δική τους, μυστική γλώσσα που ονόμασαν "Boudledidge" (προφέρεται bowdel-didge). Στον κόσμο τους, η βαρετή μαμά και ο μπαμπάς έγιναν "Farve" και "Muv". Τα κορίτσια ανέλαβαν τους ρόλους των Bobo, Honks, Decca, Debo, Nard και Birdie και αντικατέστησαν ρήματα όπως το "yell" (ουρλιάζω) με το "shriek". Ήταν μια διασταύρωση μεταξύ των Lost Boys του Πίτερ Παν και των μαγισσών του Μάκβεθ. Στα επόμενα χρόνια, γεμάτα από χτυπήματα και ραγισμένες καρδιές, η Boudledidge ήταν αυτό που τους κρατούσε μαζί.
Unity, η ερωμένη του Χίτλερ
Κατά πολλούς, η χειρότερη από όλες. Η Unity, γνωστή και ως Bobo, ήταν μια από τις μεσαίες αδερφές. Ορισμένοι βιογράφοι πιστεύουν ότι αισθάνθηκε να επισκιάζεται από τις αδελφές της, δηλαδή την Diana που θεωρούνταν πολύ όμορφη, και πιστεύουν ότι τα αισθήματα ανασφάλειας που είχε αλλά και της παραμέλησης που ένιωθε ότι ήταν ρίζα για την αγάπη της προς τον φασισμό. "Νομίζω ότι η επιθυμία να σοκάρει ήταν πολύ μεγάλη, ήταν ο τρόπος που έκανε τον εαυτό της ξεχωριστό", εξηγεί η βιογράφος Jan Dalley, "Όταν ανακάλυψε τον ναζισμό, διαπίστωσε ότι ήταν μια φανταστική ευκαιρία να σοκάρει τους πάντες στην Αγγλία. Είχε ανακαλύψει τον καλύτερο πειρασμό από όλους". Όποιο κι αν ήταν το κίνητρο, υπήρχε κάτι στον Χίτλερ που την συνέπαιρνε. Μεγάλωσε κάνοντάς τον ίνδαλμα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η 19χρονη Unity ταξίδεψε για να σπουδάσει στο Μόναχο της Γερμανίας, μαζί με την αδελφή της Diana, η οποία μοιράστηκε το αυξανόμενο πάθος της για τον φασισμό. Τρελαμένη επειδή συναντήθηκε με τον διάσημο Φύρερ, η Unity άρχισε να πηγαίνει σε μια από τις αγαπημένες καφετέριές του, την Osteria Bavaria, μέχρι που μια μέρα, την προσκάλεσε στο τραπέζι του. Ήταν το κισμέτ, γραμμένο. Ο Χίτλερ την βρήκε "ωραία, αρεία γυναίκα" και εκείνη, εντελώς στο στοιχείο της, ενθουσιασμένη που του έλεγε πράγματα για τον εαυτό της, γνώριζε ότι θα τα κατάπινε ως πεπρωμένο. Όπως, ήξερε ότι οι γονείς την είχαν πιάσει σε μια καναδική πόλη που ονομάζεται "σβάστικα"; Ή ότι το μεσαίο της όνομα, Βαλκυρία, ήταν προς τιμήν του Βάγκνερ; Έβγαζε παθιασμένες ομιλίες κατά των Εβραίων σε διάφορα δείπνα και άρχισε να αμφισβητεί την τότε ερωμένη, και αργότερα σύζυγό του, Εύα Μπράουν, για τα χρήματά της. Στο αντίγραφο του "Αγών Μου" που είχε, το είχαν υπογράψει διάφορες προσωπικότητες των Ναζί, το δε σημείωμα του Χίτλερ ανέφερε, με ιδιαίτερη οικειότητα: "Είμαι πάντα μαζί σας, όσο μακριά μπορεί να είστε. Είστε πάντα δίπλα μου. Δε θα σας ξεχάσω ποτέ".
Ο Χίτλερ και η Unity
Είναι δύσκολο να πει κανείς αν ήταν όντως εραστές. Ήταν όμως ακούραστη υποστηρικτής του ναζισμού και όπως αποκάλυψε η βιογράφος και ιστορικός Mary S. Lovell, "Πίστευε ότι το να κόβουν οι Εβραίοι το γρασίδι με τα δόντια τους ήταν διασκεδαστικό και ενέκρινε το ότι μια ομάδα Εβραίων οδηγήθηκε σε ένα νησί στο Δούναβη και αφέθηκε εκεί να λιμοκτονήσει". Μάλιστα, ζούσε σε ένα διαμέρισμα από το οποίο ο Χίτλερ εκδίωξε και "αντιμετώπισε" μια εβραϊκή οικογένεια. Όνειρό της ήταν να δει την ολοκληρωτική κυριαρχία του Χίτλερ να επεκτείνεται στις ακτές της Αγγλίας και όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες που αγαπούσε τόσο πολύ, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι σε ένα πάρκο στο Μόναχο. Περιέργως, δεν πέθανε, αλλά η σφαίρα παρέμεινε στο κεφάλι της υπό γωνία που της επέτρεψε να ζήσει, αν και υπό καθεστώς σύλληψης, για άλλα οκτώ χρόνια.
Πιστεύεται ότι η αναπηρία της, σε συνδυασμό με το ρόλο της ως εξέχουσα σοσιαλίστρια με πολλές πολιτικές σχέσεις, έπαιξε ρόλο στο να μείνει εκτός φυλακής για συνωμοσία με τον Χίτλερ, για το υπόλοιπο της ζωής της. Αν και η ζωή της διακόπηκε σύντομα, η ιστορία της έγινε μια από τις πιο συγκλονιστικές της οικογένειας και έθεσε το ύφος για τα όσα θα ακολουθούσαν...
Diana, η φασίστρια
Η Diana πάντα είχε κάτι το τρομακτικό, αλλά και μεθυστικό. Η ομορφιά της χαρακτηριζόταν ως κρύα, σαν της σφίγγας. Ένας οικογενειακός φίλος δήλωσε ότι "ήταν το πλησιέστερο πράγμα στην Αφροδίτη του Μποτιτσέλι που έχω δει ποτέ". Όταν συνόδευσε την μικρότερη αδελφή της στη Γερμανία, ήταν εξίσου ενθουσιώδης του φασισμού. Δεν λιποθυμούσε για τον Χίτλερ, αλλά και η ίδια είχε μια σβάστικα διακοσμημένη με διαμάντια.
Σε θέματα φασισμού, η Diana κράτησε τις δικές της απόψεις. Αρχικά, ήταν παντρεμένη με έναν από τους κληρονόμους της περιουσίας της μπύρας Guinness. Μετά ερωτεύτηκε παράφορα και ξαναπαντρεύτηκε τον Άγγλο πολιτικό Όσβαλντ Μόσλι, τον άνθρωπο που ενοποίησε τα φασιστικά κινήματα της χώρας του σε ένα νόμιμο κόμμα, την Βρετανική Ένωση Φασιστών (The British Union of Fascists) το 1932. Ο γάμος κρατήθηκε μυστικός -ήταν ήδη έγκυος-, κουμπάρος τους ήταν ο Γκέμπελς ενώ παρόν ήταν και ο Χίτλερ.
Καθώς πλησίαζε ο πόλεμος, ο οικογενειακός φίλος (και μακρινός συγγενής) Ουίνστον Τσόρτσιλ ανησυχούσε ότι η Diana και ο σύζυγός της μπορούσαν να στραφούν στη Γερμανία. Τον Ιούνιο του 1940, η Μ15 συνέλαβε και φυλάκισε την Diana και το σύζυγό της, χωρίς κατηγορίες ή δίκη, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 18Β, ως υψηλή κυβερνητική απειλή. Τα επίσημα έγγραφα έρευνας αποκαλύπτουν ότι θεωρήθηκε ακόμη μεγαλύτερη απειλή για την Αγγλία απ' ότι ο Μόσλι. "[Το θέμα] λέγεται ότι είναι πολύ πιο έξυπνο και πιο επικίνδυνο από τον σύζυγό της," γράφει σε μια αναφορά, "και δε θα σταματήσει σε τίποτα. Είναι πολύ φιλόδοξη". Η Diana το εξέλαβε αυτό ως φιλοφρόνηση. Το 1944, ο Τσόρτσιλ έδειξε οίκτο και μετέτρεψε την ποινή τους σε περιορισμό κατ' οίκον, αναστέλλοντας τα διαβατήριά τους μέχρι το 1949. Το αν η φυλακή την σόκαρε, το έδειξε ποτέ. Στην πραγματικότητα, δήλωσε ότι ποτέ δεν μπόρεσε να καλλιεργήσει άγριες φράουλες τόσο γλυκιές, όσο εκείνες που καλλιεργούσε στον κήπο της φυλακής.
Σε μια συνέντευξη στη δεκαετία του 1970, υπερασπίστηκε τη φιλία της με τον Χίτλερ. "Νομίζω ότι όλοι ενδιαφερόντουσαν [να τον συναντήσουν]. Ο Τσόρτσιλ λέει, στο βιβλίο του "Great Contemporaries", 'Όλοι θέλουν να μάθουν πώς είναι ο Χίτλερ'". Αργότερα, καταδίκασε τις φρικαλεότητες του Χίτλερ, αλλά στάθηκε στο γεγονός ότι ήταν "μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα" και ένας από τους ελάχιστους που είχαν πρωτοποριακές απαντήσεις στις ερωτήσεις της για την εφαρμογή του φασισμού. Πέθανε σε ένα καύσωνα του Παρισιού το 2003.
Nancy, η συγγραφέας
Η Nancy ήταν η μεγαλύτερη κόρη και, όπως και οι αδελφές της, με έντονο πνεύμα και εύγλωττη. Το πρώτο της μυθιστόρημα εκδόθηκε το 1931, αλλά ήταν η σάτιρα του 1934 για το βρετανικό φασιστικό κίνημα "Wigs on the Green", που όχι μόνο έκανε δημόσια αίσθηση, αλλά δημιούργησε και ένα ρήγμα μεταξύ των αδελφών –ειδικά με την Unity και ειδικότερα με την Diana μιας και ήταν ερωτευμένη με τον ηγέτη του κινήματος, Μόσλι. Η Unity έκοψε τους δεσμούς της με την Nancy για πάντα, αλλά η Diana κράτησε τις γραμμές επικοινωνίας ανοικτές -ακόμη και αν ήταν να της γράφει νέα όπως, "Σήμερα, η Bobo (η Unity) και εγώ φάγαμε με τον Φύρερ!". Τα ημιαυτοβιογραφία βιβλία της Nancy’s "The Pursuit of Love" (1945) και "Love in a Cold Climate" (1949) εδραίωσαν τη θέση της ως ένα από τα πιο συναρπαστικά νέα λογοτεχνικά ταλέντα της χώρας της. Ήταν πάντα μια από τις φωνές της λογικής -και του χιούμορ- στη χαοτική οικογένειά της. Η ηρεμία στη καταιγίδα.
Η Diana και η Nancy
Είναι ενδιαφέρον ότι η Nancy και η Diana έζησαν στο Παρίσι για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Η Nancy μετακόμισε εκεί για να φτιάξει τα πράγματα με τον Πολωνογάλλο πολιτικό φίλο της, Gaston -αν και δεν τα κατάφερε- και παρέμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής της και έγινε μια αγαπημένη προσωπικότητα στη γαλλική λογοτεχνική σκηνή. Έγραψε ένα βιβλίο για τον Βασιλιά Ήλιο, τον Λουδοβίκο ΙΔ' της Γαλλίας, μετέφρασε κλασικά γαλλικά έργα και έγινε Chevalier του Τάγματος της Τιμής (Ordre national de la Légion d'honneur), μια από υψηλότερες τιμές της χώρας. Παρ' όλα αυτά, από όλα τα γραπτά της, ήταν αναμφισβήτητα οι επιστολές της που προειδοποίησαν την βρετανική κυβέρνηση σχετικά με την Diana. Η ίδια είχε γράψει το "είναι πολύ πιο έξυπνη και πιο επικίνδυνη από τον σύζυγό της" στην M15. Η ίδια ήταν που έθεσε την Diana σε κράτηση κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Η Nancy ενθάρρυνε τους επίδοξους οικογενειακούς βιογράφους της οικογένειας Mitford να ξεθάψουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη βρωμιά στην οικογένεια. Πέθανε στις Βερσαλίες στη δεκαετία του 1970.
Jessica, η κομουνίστρια
Και η Jessica ήταν διάσημη συγγραφέας -με τον δικό της τρόπο- και παθιασμένη κομουνίστρια. Το 1939, πήγε στις ΗΠΑ με τον σύζυγό της και ανιψιό του Τσόρτσιλ, Esmond Romilly. Εκεί, οι δύο τους έκαναν περίεργες δουλειές σε μπαρ και εστιατόρια, ενώ κοιτούσαν πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν καλύτερα το κομμουνιστικό κόμμα στην Αμερική και στο εξωτερικό και απέφυγαν τα προνόμια στο οποία είχαν γεννηθεί.
Ο Esmond Romilly και η Jessica Mitford
Ως δημοσιογράφος, ερεύνησε την Κου Κλουξ Κλαν και έγινε ακτιβίστρια των πολιτικών δικαιωμάτων. Δεν τα βρήκε ποτέ με τους γονείς της, οι οποίοι έμειναν συντετριμμένοι όταν κλέφτηκε με τον Esmond στα 19 της. Ωστόσο, είναι πιθανό, η στενή σύνδεσή της με τον Τσόρτσιλ που επηρέασε την πρώιμη απελευθέρωση της Diana κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Από την άλλη, ο Esmond δεν ήταν τόσο τυχερός στον πόλεμο: δηλώθηκε αγνοούμενος εν ώρα δράσης. Η Jessica παρέμεινε στην άκρα αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος των αδελφών Mitford. Φρόντισε μάλιστα, όταν πέθανε στη δεκαετία του 1970, η κηδεία της να μην είναι κάποιο επιφανές κοινωνικό συμβάν, και όπως έγραψε στη διαθήκη της, ήθελε να κοστίσει μερικές εκατοντάδες δολάρια. Όπως δηλώνουν οι J.K. Rowling και David Bowie, το βιβλίο της με τίτλο "The American Way of Death" (1963), τους άλλαξε τη ζωή.
Deborah, η δούκισσα
Η Deborah (γνωστή και ως "Debo") δεν ήταν μόνο η μικρότερη της οικογένειας, αλλά, για τους γονείς της, "ακόμα ένα κοριτσάκι". Η Nancy συνήθιζε να λέει ότι η οικογένειά της δεν είχε κλάψει ποτέ τόσο πολύ, όσο όταν γεννήθηκε η Deborah. Δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι η Deborah διατήρησε μια φιλική απόσταση από τις αδελφές της, προτιμώντας να περνάει τις ώρες της με τα ζώα στο Costwold, όπου, όπως έγραψε κάποτε η Jessica, περνούσε ώρες ατελείωτες στο κοτέτσι, σιωπηλή, "μαθαίνοντας να κάνει το πως κάνει η κότα όταν γεννάει ένα αυγό, και κάθε πρωί έλεγχε μεθοδικά και απαριθμούσε σε ένα σημειωματάριο τη θνησιγένεια που αναφερόταν στις στήλες των Times". Παράξενο, θα έλεγε κανείς...
Ως παιδί, συνήθιζε να λέει ότι θα παντρευόταν έναν δούκα. Τελικά, το 1941 παντρεύτηκε τον Λόρδο Andrew Cavendish για έγινε "Deborah, η δούκισσα του Ντέβονσαϊρ". Έτσι, εκπλήρωσε το πεπρωμένο της να γίνει η Lady ενός εντυπωσιακού αγγλικού κτήματος, του "Chatsworth", και αφιέρωσε τη ζωή της, όχι μόνο για να διατηρήσει τα εδάφη του, αλλά και το κάνει προσιτό στο κοινό.
Ο Debo είχε το μυαλό και την ομορφιά των αδελφών της, αλλά με μια δόση αιώνιας, παιδικής λογικής. Ίσως επειδή ήταν η μικρότερη. Ποτέ δε συμμερίστηκε τις κομμουνιστικές και φασιστικές απόψεις των αδελφών της. Της άρεσε ο Έλβις Πρίσλεϊ και γέμισε το κτήμα με αναμνηστικά του. Λάτρευε τα σκυλιά, τα βιβλία της Μπέατριξ Πότερ και έφτιαχνε μαρμελάδα. Πέθανε το 2014, η τελευταία από τις αδερφές.
Pamela, η γνώστης των πουλερικών
Η Pamela έζησε μια ήσυχη ζωή στην εξοχή και συχνά αναφέρεται ως "η πιο αγροτική από όλες". Επίσης έγινε κάτι σαν σύμβολο queer: όταν πέθανε ο -εκατομμυριούχος- σύζυγός της, συγκατοίκησε με τη διάσημη ιππεύτρια Giuditta Tommasi. Και ήταν πολύ παθιασμένη με το να έχει κότες. Τόσο πολύ, που έβγαλε λαθραία τα αυγά μιας σπάνιας ράτσας μέσα σε κουτί σοκολάτας. Όπως όλες οι αδερφές, έτσι και αυτή, ότι έκανε έβαζε το 110% της ενέργειάς της.
Όποιον τον ενδιαφέρει, υπάρχει η βιογραφία, The Six: The Lives of The Sisters of Mitford, η οποία ασχολείται με τις ιστορίες κάθε μιας, τόσο σε βάθος, όσο και με αλληλένδετο τρόπο. Επιπλέον, το Netflix έχει ένα ντοκιμαντέρ για την Diana και την Jessica, το The Mitfords: A Tale of Two Sisters.
από: messy nessy chic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου