Παρουσιάζοντας κατά συρροή δολοφόνους, βίαιες επιθέσεις και μυστήρια, τα ντοκιμαντέρ μπορούν να είναι πολύ τρομακτικά. Και αυτό γιατί παρουσιάζουν πραγματικά συμβάντα.
Δείτε 10 απίστευτα ενοχλητικές ταινίες, βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, που θα σας μείνουν αξέχαστες.
Δείτε ακόμη:
9 ντοκιμαντέρ που είναι πιο παράξενα και από την φαντασία
Grizzly Man, 2005
Το Grizzly Man είναι ένα ντοκιμαντέρ φύσης που δε μοιάζει με κανένα άλλο. Ο επίδοξος ηθοποιός και αλκοολικός Timothy Treadwell ήταν πάντα ένας εκκεντρικός που αισθανόταν πιο άνετα ανάμεσα σε ζώα παρά με ανθρώπους. Ένα καλοκαίρι, ο Treadwell πούλησε ότι είχε και δεν είχε και μετακόμισε στην Αλάσκα, για να ζήσει μόνος του, μεταξύ των αρκούδων γκρίζλι, κινηματογραφώντας τες και αλληλεπιδρώντας στενά μαζί τους. Το Grizzly Man, σε σκηνοθεσία Werner Herzog, παίρνει το υλικό του Treadwell και μας δείχνει τη ζωή του εκείνα τα 13 καλοκαίρια που πέρασε στην εξορία. Όλα αυτά, μέχρι που ο Treadwell και η φίλη του, Amie Huguenard, δέχτηκαν επίθεση και σκοτώθηκαν από ένα από τα ζώα που αγαπούσαν. Η μια από τις κάμερες του Treadwell είχε καταγράψει τον ήχο της επίθεσης.
Ο Herzog επέλεξε να μη συμπεριλάβει τον ήχο του θανάτου του Treadwell στην τελική ταινία, αλλά η επίθεση και ότι υπάρχει καταγεγραμμένο περιγράφεται με ωμές λεπτομέρειες. Ο Herzog υποθέτει ότι η αρκούδα που τελικά σκότωσε τον Treadwell ήταν πιθανότατα ένα από τα ζώα που κινηματογράφησε και αγάπησε. Αυτό θέτει τον θεατή σε μια δυσάρεστη θέση. Παρακολουθεί την ταινία του Treadwell και τον βλέπει να παίζει με τις αρκούδες, γνωρίζοντας ότι κάποια από αυτές είναι ο μελλοντικός δολοφόνος του.
There's Something Wrong with Aunt Diane, 2011
Από το offset της ταινίας, ξέρουμε ότι κάτι κακό συνέβη. Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με αρκετές βιαστικές κλήσεις στην Άμεσο Δράση, περιγράφοντας ένα τρομακτικό ατύχημα στον πολιτειακό αυτοκινητόδρομο Taconic. Το ατύχημα, το οποίο συνέβη το 2009, θα γίνει αργότερα γνωστό ως το χειρότερο θανατηφόρο ατύχημα της κομητείας Γουέσττσεστερ σε περίοδο 30 χρόνων, όπου σκοτώθηκαν οκτώ άτομα, συμπεριλαμβανομένης της οδηγού Diane Schuler, της δίχρονης κόρης της και των τριών μικρών ανιψιών της. Η ταινία καταγράφει την οικογένεια Schuler και την προσπάθειά τους να ενώσουν τις τελευταίες στιγμές της Diane. Γιατί η Schuler, μια υπεύθυνη και αφοσιωμένη μητέρα, επιστρέφοντας οδικώς μετά από ένα ταξίδι οικογενειακής κατασκήνωσης, οδήγησε στην αντίθετη λωρίδα στο αυτοκινητόδρομο;
Το ντοκιμαντέρ σκιαγραφεί το προφίλ μιας γυναίκας που φαίνεται να έχει τα πάντα υπό έλεγχο. Τη στιγμή του θανάτου της, η Schuler είχε δύο αξιολάτρευτα παιδιά, έναν ευτυχισμένο γάμο και μια επιτυχημένη καριέρα με εξαψήφιο εισόδημα. Έτσι, όταν η ταινία αποκαλύπτει γιατί η Schuler οδήγησε σχεδόν δύο μίλια στην αντίθετη λωρίδα με πέντε μικρά παιδιά μαζί της, ο λόγος είναι σχεδόν απίστευτος. Η θεία Diane μας υποβάλλει στην παντοτινή ερώτηση: Πόσο καλά μπορεί να ξέρεις κάποιον;
Boy Interrupted, 2009
Η σκηνοθέτις Dana Perry, όταν ο γιος της Evan έγινε πέντε χρονών, παρατήρησε ότι είχε μια παράξενη ανησυχία για το θάνατο και τους νεκρούς. Αμέσως, τον πήγε σε έναν θεραπευτή και η ίδια και ο επίσης σκηνοθέτης σύζυγός της, Hart, άρχισαν να καταγράφουν με κάμερα την όλο και πιο περίεργη συμπεριφορά του γιου τους. Καθώς ο Evan μεγαλώνει, οι γονείς του καταγράφουν την μάχη του με την κατάθλιψη και τη διπολική διαταραχή, με αποκορύφωμα την αυτοκτονία του το 2005, σε ηλικία 15 ετών. Το Boy Interrupted έγινε το αγαπημένο αφιέρωμα των Perry στον γιο τους, που τους προβλημάτισε αλλά και τρομοκράτησε.
Το Boy Interrupted δείχνει ότι η ψυχική ασθένεια και η αυτοκτονία δεν κάνουν διακρίσεις. Οι σκηνοθέτες Hart και Dana Perry προφανώς είναι προσεκτικοί γονείς και πολλές φορές -κυριολεκτικά- ξεριζώνουν τη ζωή τους για να υποστηρίξουν τον Evan στη μάχη του. Όμως, η διπολική διαταραχή έχει ποσοστό αυτοκτονίας σχεδόν 17% -και αυτό είναι ένα γεγονός που οι Perry βάζουν στην πρώτη γραμμή της ταινίας τους. Παρακολουθώντας την ιστορία τους να ξεδιπλώνεται και γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον Evan από την αυτοκτονία, ο θεατής συγκλονίζεται.
The Jinx, 2015
Το The Jinx του HBO αναφέρει την ιστορία του Robert Durst, κληρονόμου μιας από τις παλαιότερες κτηματομεσιτικές εταιρίες της Νέας Υόρκης και τον βασικό ύποπτο σε μια σειρά εγκλημάτων, ανάμεσά τους της εξαφάνισης της συζύγου του, Kathleen, το 1982. Το The Jinx είναι μια μίνι σειρά έξι επεισοδίων, όπου περιγράφεται κάθε περίεργο έγκλημα στο οποίο εμπλέκεται ο Durst. Μετά την εξαφάνιση της συζύγου του, το 2000 βρέθηκε δολοφονημένη η στενή φίλη του Durst, Susan Berman, όταν άνοιξε ξανά η υπόθεση της Kathleen. Ο Durst διατηρώντας την αθωότητά του και στα δύο εγκλήματα φεύγει για το Γκάλβεστον του Τέξας. Όμως, όταν ένα χρόνο μετά τον βρίσκει η αστυνομία, ο Durst έχει εμπλακεί σε μια ακόμη δολοφονία -για την οποία ο Durst, ναι μεν κατηγορείται, αλλά επικαλείται αυτοάμυνα. Ο σκηνοθέτης Andrew Jarecki (ο οποίος το 2010 σκηνοθέτησε το All Good Things, μια ταινία βασισμένη στον Durst) εξετάζει τα υποτιθέμενα εγκλήματα του Durst, καταγράφει τη δίκη για την πιο πρόσφατη δολοφονία και εικάζει αν ο Durst είναι πραγματικά ένοχος και για τα τρία εγκλήματα -ή αν είναι απλά ένας από τους πιο άτυχους ανθρώπους στον πλανήτη.
Ο Bob Durst είναι σαν τον παράξενο συγγενή που βλέπεις μόνο σε γιορτές. Είναι ήσυχος, πράος και ευγενικός και κάπως συμπαθητικός κατά καιρούς. Το αίμα του θεατή παγώνει βλέποντάς τον να αφηγείται τους θανάτους των φίλων του με παντελή έλλειψη συναισθημάτων. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι πιθανότατα έχει σκοτώσει πολλούς ανθρώπους εν ψυχρώ. Όπως επίσης ανησυχητικά είναι και τα μαύρα, γουρλωτά μάτια του.
Blackfish, 2013
Το Blackfish είναι ένα καθηλωτικό ντοκιμαντέρ που καλύπτει την ιστορία του Tilikum, μιας φάλαινας όρκα σε αιχμαλωσία που το 2010 κατασπάραξε μια εκπαιδεύτρια του θεματικού πάρκου SeaWorld. Αυτό που αρχίζει ως έκθεση του Tilikum (ο οποίος προφανώς είχε σκοτώσει ξανά πριν) σταδιακά μετατρέπεται σε κατηγορητήριο για το SeaWorld.
Οι φάλαινες εμφανίζονται ευτυχείς όταν δίνουν παραστάσεις στο πλήθος. Όμως, σύμφωνα με το Blackfish, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Είναι τρομακτικό να βλέπει κανείς τον Tilikum να παίζει με την Dawn Brancheau πριν από το θάνατό της, γνωρίζοντας τι θα συμβεί.
Dear Zachary: A Letter to a Son About His Father, 2008
Μην ψάξετε το οτιδήποτε γι' αυτή η ταινία. Είναι καλύτερα να το δείτε γνωρίζοντας ελάχιστα -ή και τίποτα.
Χωρίς να πολλά-πολλά, το Dear Zachary είναι η σκηνοθετική προσπάθεια του Kurt Kuenne να αποθανατίσει τον καλύτερο φίλο του Andrew Bagby, έναν γιατρό που σκοτώθηκε εν ψυχρώ από την πρώην φίλη του Shirley Turner. Ο Kuenne ψάχνει φίλους και συγγενείς για να επαινέσουν τον φίλο του -και τότε η ταινία παίρνει μια συγκλονιστική τροπή. Η Turner, η δολοφόνος του Bagby, ανακοινώνει, ενώ βρίσκεται υπό κράτηση, ότι είναι τεσσάρων μηνών έγκυος με το παιδί του Bagby. Η ταινία του Kuenne γίνεται κάτι εντελώς διαφορετικό. Μια κριτική του νομικού συστήματος της Νέας Γης, μια έκθεση της υπόθεσης περί επιμέλειας μεταξύ των γονέων της Turner και του Bagby και μια επιστολή προς τον Zachary, τον γιο του Bagby, για το τι άνθρωπος ήταν ο πατέρας του.
Ο θεατής, όχι μόνο υποβάλλεται σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σχετικά με τη δολοφονία του Bagby, αλλά ο Kuenne χρησιμοποιεί και αρχειακό υλικό από την σύντομη σχέση του ζευγαριού. Παρακολουθώντας την Turner να εμφανίζεται μαζί με τον Bagby, ακούγοντας το τι έκανε μετά το θάνατό του και βλέποντας υλικό του παιδιού της, θα ταράζεστε όποτε την βλέπετε.
The Bridge, 2006
Η γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά μέρη στον κόσμο -και σύμφωνα με την ταινία, το πιο δημοφιλές σημείο για να αυτοκτονήσει κανείς. Στη διάρκεια ενός χρόνου, ο σκηνοθέτης Eric Steel και η ομάδα του πέρασαν εκατοντάδες ώρες τραβώντας βίντεο στη γέφυρα και κατάφεραν να καταγράψουν τους θανάτους περίπου 24 ανθρώπων. Στη συνέχεια, πήρε συνεντεύξεις από τις οικογένειες μερικών από αυτούς και επιχείρησε να ανακαλύψει τι τραβάει τόσους πολλούς ανθρώπους στη γέφυρα -και τι αναγκάζει ορισμένους από αυτούς να δώσουν τέλος στη ζωή τους.
Γιατί είναι τόσο ανατριχιαστικό; Στην ταινία έχουν καταγραφεί αρκετές αυτοκτονίες.
Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood Hills, 1996 (εικόνα στην αρχή)
Το 1993, ανακαλύφθηκαν σε μια δασώδη περιοχή στο Δυτικό Μέμφις στο Αρκάνσας τα σώματα τριών ακρωτηριασμένων παιδιών. Αμέσως, ένας έφηβος παραδέχεται ότι είναι συνεργός και συλλαμβάνονται τρεις έφηβοι για το έγκλημα, δικάζονται και κρίνονται ένοχοι. Απλή υπόθεση, θα σκεφτεί κανείς. Λάθος. Η ταινία, η οποία ακολουθεί τις οικογένειες των θυμάτων και των κατηγορουμένων καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης και των επακόλουθων γεγονότων, είναι κατά το ήμισυ ένα πραγματικό ντοκιμαντέρ εγκλήματος και το υπόλοιπο ήμισυ ένα κατηγορητήριο για το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης μιας μικρής πόλης. Η ομολογία του εφήβου ήταν εξαναγκασμένη; Πιάστηκαν ποτέ οι δολοφόνοι;
Αν το υλικό με το ποίο ξεκινάει το ντοκιμαντέρ και δείχνει τα τρία ακρωτηριασμένα παιδιά δε σας φτάνει, ολόκληρη η ταινία είναι γεμάτη με ανατριχιαστικές επαναλήψεις του εγκλήματος. Όμως, το πιο τρομακτικό της ταινίας είναι η όλο και αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι οι τρεις έφηβοι που κατηγορήθηκαν για το έγκλημα -ο Damien Echols, ο Jessie Misskelley και ο Jason Baldwin- ενδεχομένως να είναι αθώοι. Το 2000 και το 2011 υπήρξαν δύο συνέχειες για το ντοκιμαντέρ που κέρδισε Emmy. Στο τελευταίο μέρος, περιγράφει η αποφυλάκιση του "West Memphis Three", όπως ονομάστηκαν οι τρεις έφηβοι.
The Imposter, 2012
Όταν το 1994 εξαφανίστηκε ο 13χρονος Nicholas Barclay, η οικογένειά του, σταδιακά, δέχτηκε ότι ίσως να μην επιστρέψει ποτέ ξανά στο σπίτι. Όμως, τρία χρόνια αργότερα, το 1997, η οικογένειά του δέχεται ένα τηλεφώνημα ότι ο Nicholas έχει βρεθεί, μόνος και τρομοκρατημένος, στην Ισπανία, χιλιάδες μίλια μακριά από την πόλη του στο Τέξας. Έκπληκτοι, οι γονείς του τον καλοδέχονται στο σπίτι. Όμως, σύντομα γίνεται ξεκάθαρο ότι το αγόρι που είχε χαθεί τρία χρόνια πριν δεν είναι το ίδιο πρόσωπο -κυριολεκτικά- με αυτόν που ήρθε στο σπίτι.
Δεδομένου του τίτλου του ντοκιμαντέρ, Ο Απατεώνας, είναι αρκετά προφανές από την αρχή ότι το πρόσωπο που ισχυρίζεται ότι είναι Nicholas Barclay δεν είναι στην πραγματικότητα ο Nicholas Barclay. Όμως, τι σόι άνθρωπος θα μπορούσε να μιμηθεί ένα παιδί που έχει εξαφανιστεί; Ο σκηνοθέτης Bart Layton καταφέρνει να αποτυπώσει τις συνεντεύξεις με τον άνθρωπο που προσποιήθηκε ότι είναι ο Barclay και τον ακούει να αναπαράγει πώς χειραγωγούσε την οικογένεια -συχνά γελώντας ενώ περιγράφει την ιστορία.
Albert Fish: In Sin He Found Salvation, 2007
Ο Άλμπερτ Φις (Albert Fish) ήταν ένας από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους των ΗΠΑ. Ο Φις, από νεαρή ηλικία, υπέφερε από ακραίες ψυχικές ασθένειες και όντας νέος άρχισε να πειραματίζεται με ακραία ταμπού και τελικά προχώρησε στην πορνεία, την κακοποίηση παιδιών και τη δολοφονία. Το ντοκιμαντέρ περιγράφει λεπτομερώς τις εκατοντάδες δολοφονίες που συνδέονται με τον Φις και τον φρικτό τρόπο με τον οποίο χειριζόταν αργότερα τα πτώματα.
Ο Φις ήταν εξαιρετικά ειλικρινής για τα εγκλήματά του και κρατούσε λεπτομερές αρχείο, το οποίο διαβάζεται στο ντοκιμαντέρ. Σε κάποιο σημείο, σε μια επιστολή, ο Φις αναφέρει λεπτομερώς τη δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού, την οποία επιστολή έπειτα έστειλε στη μητέρα της. Είναι σχεδόν αδύνατο να ακούει κανείς τι έκαναν ο Φις -ή να τον βλέπουμε να περπατάει χέρι-χέρι με τα θύματά του- και να μην ανατριχιάσουμε.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου